با سلام و ارادت به محضر ملت شریف ایران
چند روز پیش برای بار دوم آزمون رتبه بندی از فرهنگیان به عمل آمد .البته در رتبه 5 همراه با تغییرات جوی کشور تغییراتی در برخی منابع از منابع 11 گانه آزمون ایجاد گردید.طراحی سوالات غیر استاندارد و منابع حجیم 11 گانه به چه معناست؟
آقای ترکمن در رسانه ها اعلام می دارند که حداقل نمره قبولی 50 می باشد اما در روز امتحان اعلام می گردد که فرضا" در رتبه 5 نمره قبولی 80 است. دلیل این تناقض آشکار در گفتار آقای ترکمن و سایت ltms.medu.ir را توجیه بفرمایید ای آقایان بالانشین وزارت آموزش و پرورش.
شهادت می دهم که اذهان پاک فرهنگیان بیش از آنکه درگیر مسئله فراگیر کرونا باشد درگیر آزمون لاعلاج و مستأصل کننده و نامعتبر رتبه بندیست.

الان به یادتان افتاده معلمی با 24 سال سابقه را بررسی صلاحیت نمایید. شمایی که می فرمایید آزمون رتبه بندی مطابق قانون است بفرمایید این قانون مختص بعد از یکِ مهری هاست یا باید شامل همه واجدین شرایط باشد ؟

چرا یک معلم برای چنین آزمون من درآوردی دهها کیلومتر از جاده های مالرو بگذرد تا با هزار زحمت خود را از روستاهای بسیار دور و بعید به شهر برساند . اگر خدای ناکرده برای چنین همکاری اتفاقی بیافتد شما پاسخگویید؟ اگر ملاک تعیین و تایید صلاحیت ما آزمون است چرا از همه در شرایط یکسان و با آزمونهای کارشناسی شده و منابع مفید به فایده گرفته نمی شود؟
آیا آقایان وزیر و ترکمن و حسین بر و دیگر همکاران شاغل در وزارتخانه که چنین هفت خوانی بر راه معلمین می گذارد خود قادر به اخذ نمره قبولی در چنین آزمونی هستند؟
خیلی از همکاران معتقدند که روایی سوالات بسیار پایین است در واقع برخی نیز به طور کلی ایراد دارند .
بازار سیاه آزمون دادن دیگران به جای فرهنگیان را چه می کنید؟خبر از قیمت ها در گروههای تلگرامی دارید؟
اگر هدف از چنین آزمون ناروایی افزایش سطح معلومات است چرا مدارک به محاق رفته فرهنگیان را اعمال نمی نمایید؟
از آستان قدسی حضرت حق سعه صدر فرهنگیان عزیز و تدبیر هرچه بیشتر شما مسئولین عزیز را مسئلت می نمایم.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه اخبار/

اتاق خبر 24 نوشت :

" هوای پایتخت با شاخص ۱۳۷ در شرایط ناسالم برای گروه‌های حساس قرار دارد.

کیفیت هوای تهران امروز شنبه (دهم اسفند ماه) با شاخص ۱۳۷ در شرایط ناسالم برای گروه‌های حساس قرار دارد.

هوای تهران طی ۲۴ ساعت گذشته با شاخص ۱۱۶ در شرایط ناسالم برای گروه‌های حساس قرار داشت. "

 وزیر بهداشت هفته جاری را یک هفته خطرناک برای این بیماری توصیف کرد و سخنگوی وزارت بهداشت هم اعلام کرد که شیب نمودار ابتلا به کرونا در روزهای آینده کماکان صعودی خواهد بود.

این در حالی است که این مسئولان از مردم خواسته اند که برای پیش گیری از بیماری کرونا در منزل بمانند و از حضور در امکان عمومی پرهیز کنند .

در حال حاضر مدارس تهران بیش از یک هفته است که تعطیل هستند .

پایان پیام/

آذربایجان غربی

خراسان رضوی

" یگانه راه مبارزه با طاعون، شرافت است.

آلبر کامو "

بیش از یک هفته است که پس از رسانه ای شدن ورود ویروس کرونا به ایران این موضوع به بحث روز کشور و البته نگرانی غالب جامعه تبدیل شده است .

البته ورود این ویروس های " ناخوانده " به کشور ما سوژه جدیدی نیست .

قبلا هم مواردی مانند شیوع انواع آنفلونزا ، تب کریمه کنگو ، سارس و...  مطرح بوده است اما این بار " کرونا " افکار عمومی را به شدت مشغول و درگیر خود کرده است .

گفته می شود میزان مرگ و میر در اثر ابتلا به ویروس کرونا حدود 3 درصد است اما در مورد ویروس " ابولا " که خاستگاه آن آفریقای مرکزی است بین 50 تا 90 درصد است .

با این حال ترس و نگرانی ناشی از ویروس کرونا بیش از حد معمول در جامعه قابل رویت است .

از جنبه ی طنز قضیه که بگذریم ؛ متخصصان مهم ترین ویژگی ویروس کرونا را در انتقال بسیار سریع آن ذکر می کنند . شاید این خصیصه ای مشترک میان این ویروس و نیز صفت عمومی جامعه ایرانی در مفهوم " شتاب " باشد .

از دوستی پرسیدم ، سالانه در همین تهران بزرگ هزاران نفر بر اثر آلودگی هوا جان خود را دست می دهند ، هزاران نفر در اثر تصادفات جاده ای می میرند اما چرا کسی و یا رسانه ای این قدر حساس نمی شود ؟

مرگ ، مرگ است و همه این فاکتورها  البته قابل کنترل هستند .

پاسخی که ایشان داد برای من قابل تامل و البته عجیب بود .

" مردم جان دادن آدم ها روی تخت بیمارستان را با چشم می بینند اما در سایر موارد چنین مشهود و ملموس نیست " .

البته ذکر این نکته مهم و راهبردی است که برخورد حاکمیت با " کرونا " همچون بسیاری از مسائل دیگر آمیزه ای از " پنهان کاری و نگاه سیاست زده " بود .

با آن برخی منابع خبر می دهند که ویروس کرونا بیش از یک ماه است که وارد کشور شده اما پنهان کاری مسئولین و ترس حاکمیت از کاهش مشارکت مردم در " مناسک سیاسی " موجب شد تا در این مورد " پنهان کاری مزمن " صورت گیرد . بیان این مسائل نه از باب مشکل تراشی و یا ترویج روحیه ناامیدی و سرگردانی است بلکه توجه و هشدار به همه جامعه و جامعه بزرگ آموزش و پرورش است که نگاهی واقع بینانه و مطالبه گرانه نسبت به این مسائل داشته و آن را به ورطه روزمرزگی و عادی سازی نسپارند .

هر چند نتیجه چنین سیاستی برای حاکمیت معکوس بود اما نتیجه آن بی اعتمادی بیشتر جامعه به ساز وکارهای رسمی و از بین ته مانده سرمایه اجتماعی در جامعه ایرانی بود .

هیچ گاه نباید فراموش کرد که بی اعتمادی در جامعه و فروپاشی اجتماعی و اخلاقی در آن به مراتب سهمگین تر ، ویران گر تر و مرگ بار تر از انواع ویروس ها و بیماری ها است چرا که بازسازی اعتماد  عمومی و مشارکت اجتماعی بر خلاف تصورات ظاهر بینانه و غیرعلمی به این سادگی نیست و بسیار زمان و هزینه می برد .

تاکنون صاحب نظران ، کارشناسان و نویسندگان فراوانی در مورد این بیماری نوشته اند اما مطابق معمول حوزه عمومی آموزش و ارکان آن یعنی دانش آموز ، معلم و اولیا علی رغم کثرت آن در این زمینه واقعا " فقیر "است .

فراستخواه در گفت و گوی اخیر خویش با صدای معلم می گوید : ( این جا )

ما با تعطیل کردن خودمان را راحت می کنیم . اگر سیستم های کلان مدیریتی ما درست و مبتنی بر عقلانیت و نظام شایستگی  بود این مشکلات برای ما به وجود نمی آید . نه کرونا ما را این قدر کرخت می کند و نه به خاطر این بیماری و سایر موارد مشابه مجبور می شدیم مدارس را ببندیم و اگر رسانه های آزاد و حوزه عمومی نقد و مطالبه بود مدارس ما به این مقدار از بی اختیار بودن و آموزش وپرورش به این مقدار بی قدرتی دچار نمی شد.

مشکل آموزش و پرورش و مدارس در ایران امروز این است که حوزه ای عمومی برای مطالبات ندارند و فشار به حاکمان نمی توانند وارد بکنند و جنبش اجتماعی نمی توانند راه بیندازند. "

صدایی که در این مدت از جامعه آموزش و پرورش و اضلاع درگیر آن برخاست بر یک محور غلبه داشت :

" تعطیلی مدارس " .

شیوع چنین ویروس هایی بحران ناکارآمدی را حداقل در نظام آموزشی به وضوح عیان می سازد .

در این مدت بسیاری از کانال ها و گروه ها در شبکه های اجتماعی و مجازی و با برگزاری انواع نظرسنجی ها و... دست به دست هم دادند تا از موضعی دلسوزانه و مشفقانه این فرضیه را اثبات کنند که بهترین ، منطقی ترین و عاقلانه ترین راه در شرایط فعلی " تعطیلی مدارس " است غافل از آن که مدارس و نظام آموزشی در حالت معمولی و غیربحرانی خود نیز در " تعطیلی پنهان " به سر می برند و از آموزش و کارکردهای آن ، مناسکی بیش بر جای نمانده است .

در این اوضاع کم تر کسی به بهداشت مدارس به عنوان یکی از مهارت های مهم زندگی پرداخت که چرا واحدهای آموزشی فقدان متولی بهداشت حداقل در درون خود هستند و چه کسی باید در این موارد پاسخ گو باشد ؟

کسی به این پرسش پاسخ نمی دهد که برون داد و بازده حدود 100 هزار مربی تربیتی و نهاد امور تربیتی در مدارس چیست ؟

آیا در مدارس و در شرایط بحران کمبود نیروی انسانی به مربی بهداشت نیاز داریم و یا مربی تربیتی که کارکرد آن در شرایط فعلی قابل توجیه و یا پذیرش نیست .

کسی نپرسید که چرا معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش با آب و تاب باید خبر از ایجاد  رشته جدید « ‌کارشناسی برنامه ‌ریزی امور تربیتی » در دانشگاه فرهنگیان بدهد اما رشته ی مراقب سلامت باید از طریق آزمون استخدامی پذیرش داشته باشد ؟ ( این جا )

بسیاری از مدارس ما در حوزه بهداشت فردی و آموزش آن فقیر هستند .

بسیاری از مدارس حتی صابون و مایع دستشویی ندارند و یا کادر مدرسه اهمیتی به آن نمی دهند . فراموش می کنند که فرهنگ غالب در ژاپن روحیه سخت کوشی ، نظم و احترام به قانون ، مسئولیت پذیری ، تعهد شغلی و فرهنگ شهروندی و مهم تر از آن فرهنگ عذرخواهی در برابر اشتباهات و تشکر واقعی و نه متظاهرانه  و منفعت طلبانه از دیگران است .

سرویس های بهدشتی مناسب نیست و رسیدگی نمی شود .

حاجی میرزایی با بیان اینکه در هیئت دولت گزارشی دادم و تصویب شد تا اعتباری در اختیار آموزش و پرورش قرار بگیرد، اظهار کرد: برای تجهیز مدارس به امکانات بهداشتی مورد نیازشان از طریق سرانه بهداشتی هر دانش‌آموز تامین می‌شود و در مورد تعطیلی هم مردم مطمئن باشندکه ما متناسب با سیاست‌هایی که وزارت بهداشت اعلام کند، هر زمانی احساس کند جایی برای سلامت افراد خطرناک است، قطعا سلامت بچه‌ها برای ما از هر چیزی مهم‌تر است. آموزش مهم است اما سلامت‌‌شان مهم‌تر است.

وزیرآموزش و پرورش در پاسخ به این سوال که"در تهران و شهرهای بزرگ شاید والدین از پس تامین امکانات اولیه مراقبتی و بهداشتی راحت‌تر برآیند تا مناطق کمتر برخوردار، به صورت خاص برای آن مناطق هم فکری کرده‌اید؟" تصریح کرد: قطعا اولویت به سمت مناطق کمتربرخوردار می‌رود اما تجهیز مدارس به وسایل ضدعفونی و شست‌شوی دست‌ها در دستور کا‌رما هست و هر جایی که لازم باشد آن را تامین می‌کنیم.

حاجی میرزایی در پایان گفت: همه این موارد سه روز پیش به مدارس ابلاغ شده و مدیران را موظف کرده‌ایم در این جهت کار کنند و خودمان هم به صورت تصادفی افرادی را برای بازرسی و نظارت می‌فرستیم .مردم بدانند که سلامت فرزندان آنها مثل سلامت فرزندان خود ما است و هر زمانی که لازم باشد تعطیلی را هم انجام خواهیم داد. "

پرسش این است ؛ آیا حساسیتی که فرضا شهرداری در پارک های عمومی و در مورد بهداشت سرویس های بهداشتی و پر کردن ظرف مایع دستشویی دارد همان اهتمام ، پی گیری و دقت از سوی وزارت آموزش و پرورش و مناطق و نواحی صورت می گیرد ؟

وزیر آموزش و پرورش شفاف پاسخ دهد که سرانه بهداشتی هر دانش آموز چقدر است ؟

در حالی که سال هاست سرانه مدارس پرداخت نمی شود و یا با تاخیر فراوان انجام می شود ؛ می توان در مورد این گونه سرانه ها صحبتی کرد ؟

زمانی که این پرسش ها مطرح می شود بسیاری از معلمان و نیز مدیران با محافظه کاری و چهره حق به جانب پاسخ می دهند که این مسائل درست است اما الان زمان طرح چنین مسائلی نیست . از دوستی پرسیدم ، سالانه در همین تهران بزرگ هزاران نفر بر اثر آلودگی هوا جان خود را دست می دهند ، هزاران نفر در اثر تصادفات جاده ای می میرند اما چرا کسی و یا رسانه ای این قدر حساس نمی شود ؟

اما مشخص نیست این مسائل و چالش ها باید کی مطرح شوند ؟

آیا حتما باید ویروسی بیاید تا چاره ی کار کنیم ؟

بسیاری از فرهنگیان و کاربران شبکه اجتماعی این خبر را فوروارد کردند که نخست وزیر ژاپن دستور تعطیلی یک ماهه همه مدارس این کشور را صادر کرد .

واقعا کجای این نظام آموزشی ما شباهتی با نظام آموزشی ژاپن دارد که این گونه قیاس ها صورت می گیرد ؟

فراموش می کنند که فرهنگ غالب در ژاپن روحیه سخت کوشی ، نظم و احترام به قانون ، مسئولیت پذیری ، تعهد شغلی و فرهنگ شهروندی و مهم تر از آن فرهنگ عذرخواهی در برابر اشتباهات و تشکر واقعی و نه متظاهرانه  و منفعت طلبانه از دیگران است .

راهکاری که برای جبران زمان آموزش از سوی مسئولان و تصمیم گیرندگان صورت گرفته است پی گیری فرآیند آموزش در تلویزیون است .

اگر چه این می تواند راه حل موقتی باشد اما در مورد " اثربخشی " و " کارایی " آن می تواند محل بحث و تامل باشد .

با توجه به فقدان و یا کمبود انگیزه در نظام آموزشی ازسوی دانش آموزان و نیز معلمان زمانی که راندمان و یا بهره وری کلاس های حضوری چندان مطلوب نیست ؛ آیا می توان به این اقدامات دل خوش کرد ؟

دردناک ترین و شرم آورترین صحنه ای که مرا عمیقا آزرده خاطر کرد تجمع مردم در هشتپر تالش و آتش زدن بیمارستانی بود که آن را به عنوان مرکز درمانی بیماران کرونایی در غرب گیلان قرار داده بودند .

آیا اگر کسانی که این اقدام شرم آور را انجام دادند اگر خودشان و یا بستگان شان به خاطر این بیماری در آن جا بستری بودند همین حرکت را انجام می دادند ؟

اگرچه در همان استان فوت یک پرستار جوان لاهیجانی در حین خدمت رسانی و به خاطر تعهد شغلی اش هر فردی را به ستایش وا می دارد و حقیقتا در برابر این انسان ها باید تعظیم کرد .

معاون وزیر بهداشت هم زمان با تعطیلی مدارس خبر داد که سفرهای برون شهری و مشخصا به قصد " شمال " 20 درصد افزایش داشته است .

در کجای دنیا مردم این گونه با مسائل برخورد می کنند ؟

( چرا جامعه ما از این فرصت ها حداقل برای بازسازی درونی و مشخصا از طریق " مطالعه " نمی پردازد ؟ در این اوضاع کم تر کسی به بهداشت مدارس به عنوان یکی از مهارت های مهم زندگی پرداخت که چرا واحدهای آموزشی فقدان متولی بهداشت حداقل در درون خود هستند و چه کسی باید در این موارد پاسخ گو باشد ؟

این همه سیر و سفر در بیرون ناشی از کدام مشکل تاریخی و یا فرهنگی است ؟ )

اتخاذ این رفتارها از سوی مردم که در بستر بی اعتمادی به حرف ها و عملکرد مسئولان صورت می گیرد و البته محصول یک شبه نیست ، همان مسئولان را وا می دارد که در مورد تعطیلی مدارس رویه " اطلاع رسانی قطره ای و با قطره چکانی " اتخاذ کنند .

هزینه این لجبازی ها و اتلاف منابع از کجا و تا کی باید تامین شود ؟

مشکل و بحران این جاست که هر کسی از زوایه " خودمداری " و منافع خود به مسائل می نگرد و نمی خواهیم برخورد " مسئولانه " با مسائل و با رویکرد " حل مساله " داشته باشیم .

بیان این مسائل نه از باب مشکل تراشی و یا ترویج روحیه ناامیدی و سرگردانی است بلکه توجه و هشدار به همه جامعه و جامعه بزرگ آموزش و پرورش است که نگاهی واقع بینانه و مطالبه گرانه نسبت به این مسائل داشته و آن را به ورطه روزمرگی و عادی سازی نسپارند .

همچون بسیاری از بحران های دیگر زمانی که " تب کرونا " فروکش کرد شاید کم تر کسی یادش بیاید که آدم ها از ترس به همدیگر دست نمی دادند و یکدیگر را به چشم مظنون و ناقل می نگریستند .

1- "با سلام مدیر محترم
جهت آماده‌سازی مدرسه برای حضور دانش‌آموزان با هماهنگی عوامل اجرایی مدرسه نسبت به پیگیری (بهداشت عمومی، ضدعفونی فضا، کنترل سیستم گرمایش و...) اقدام نمایید.
روابط عمومی ناحیه ... کرج"

2-

مديران محترم
با عنايت به ضرورت ضدعفونی کردن محيط آموزشگاه‌ها، اقلام مورد نياز را، فردا پنجشنبه 8 اسفند، از انبار ناحيه 2 واقع در کوچه امام جمعه، دريافت نماييد.
مدارس دوره اول و دوم متوسطه: از ساعت 10 تا 11
مدارس ابتدايی: از ساعت 11 تا 13

شايسته است از مراجعه غيرضروری به اداره خودداری فرماييد.

روابط‌عمومی و اطلاع‌رسانی آموزش و پرورش ناحيه 2 زنجان "

این دو فراخوان در یک روز و در دو استان متفاوت صادر شده است. با این تفاوت که البرز از قطب‌های اصلی تولید مواد ضد عفونی کننده و دارنده شهرک داروسازی تبرک بوده و زنجان فاقد چنین امکاناتی است.
در پیگیری دلیل تفاوت فاحش این دو فراخوان از مسئولین آموزش و پرورش، گفتند که شبکه بهداشت البرز و مسئولین بالادستی همت و همکاری لازم را با آموزش و پرورش ندارد و...

 با جدی‌تر شدن شیوع ویروس منحوس کرونا مدیران مدارس موظف به ضدعفونی محیط‌های آموزشی شده‌اند.
در شرایط بحرانی فعلی این درخواستی منطقی بوده و در صورتی که مدارس تداوم یابد امری بایسته و شایسته می‌باشد.

 ولی سوال اینجاست که مدیران مدارس در شرایطی که مواد ضدعفونی کننده در بازار به شدت کمیاب بوده و شکل قاچاق به خود گرفته است. مدیران با پول نداشتهٔ مدارس چگونه و به چه صورتی باید لوازمات این مهم را روزانه فراهم نمایند؟
خصوصا اینکه در صورت بازگشایی مدارس، داستان ضدعفونی باید روزانه با نیروی خدماتی نداشته و کلاس‌های عمدتا مستهلک، نمور و غیر استاندارد حداقل روزی یک بار صورت گیرد.

 شبکه بهداشت البرز و بالاتر از آن مدیرکل بهداشت و درمان و آموزش پزشکی استان به‌ عنوان متولی کنترل ویروس کرونا در استان توضیح دهد در استانی که تولید کننده ملزومات این مهم است، چرا مدارس محروم استان از چنین موهبتی بی‌بهره هستند؟

 چرا شأن یک مدیر (راهبر آموزشی) را در حد یک تدارکاتچی مدرسه تنزل می‌دهیم؟ و بدون پشتیبانی وی صرفاً با بخشنامه‌های عمودی انتظار شق‌القمر از وی داریم؟!

ضمن تشکر و سپاسگزاری از زحمات پزشکان، پرستاران و کلیت مجموعه بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در خصوص کنترل کرونا، بی‌صبرانه منتظر پاسخ اقناعی مسئولین مربوطه در مورد عدم پشتیبانی مدارس می‌مانیم.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

معلم مدرسه که بودم ،به دانش آموزان کلاسم گفتم هرکس هر کار نیکی که درهفته انجام داده است برایم نقل کند. امور تربیتی باید از لاک آموزش و برنامه های هیجانی و جریانی درآید و به بررسی تأثیر و آثار میدانی فعالیت های خود بپردازد.

یکی گفت: من دست مادرم را بوسیدم.
دیگری گفت: پدرم برمن خشم گرفت و توبیخ کرد اما من به ايشان اخم نكردم.
سومی گفت: مبلغی پول پیدا کردم، می گردم تا صاحبش را بیابم.
چهارمی : پشت فرمان بودم و چراغ قرمز ؛ کسی نبود به قانون احترام گذاشتم.
پنجمی: پیرمردی را از خیابان عبور دادم و سبدی را از دست بانويى سالمند گرفتم .
ششمی: جایم را به فرد کم توانی در اتوبوس دادم و...

وقتی از علت این کارم پرسیدند، گفتم می خواستم تأثیر کتاب ،کلاس و آموزش ها و فعالیت های تربیتی ام را ببینم و دیدم.

بهتر است نهاد امور تربیتی در چله دوم  و در اقدامی جسورانه مبتنی بر بیانیه گام دوم انقلاب در سیاست های تربیتی خود تجدید نظر کند. در برونداد های آموزش و فعالیت های تربیتی خود بازنگری کند و...
و مهمتر از همه این دوازده سال را به تفکیک هدف گذاری های دوره ای ارزشیابی کند.

اصلاح گفتمان تربیتی و ریل گذاری های جدید در فرآیند آموزش و سنجش ،بزرگترین مطالبه بی پاسخ از این نهاد مسؤول است!

امور تربیتی باید از لاک آموزش و برنامه های هیجانی و جریانی درآید و به بررسی تأثیر و آثار میدانی فعالیت های خود بپردازد.

امروز دوره نسخه های اداری و آمرانه و نیاز سنجی های یک سویه و بعضا تحمیلی گذشته است. زمانه اقتضا می کند تا برآیندها بر عیار رفتارهای محیطی و بیرونی دانش آموزان سنجیده شود.

امور تربیتی مسؤول تربیت و متولی ارتقای شاخص های تربیتی در نظام آموزش رسمی وعمومی است و به قاعده ملزم است ،مثل شاخص های سلامت و آلودگی هوا ،بروندادهای رفتاری را با فرآیند های آموزشی و تربیتی مدرسه ارزیابی و ارائه تحلیل نماید.

شاید دوستان امورتربیتی و صاحب نظران دغدغه مند می دانند که شکل جاری، هیچ مطلوبیتی با انتظارات ندارد و به ناچار باید انقلابی هوشمندانه در شاخص ها وسنجش ها صورت پذیرد.

نگاه یک سویه به هندسه تربیتی و تأمین رضایت های فرادست محور ، نمی تواند حداقل های این انتظارات را از این نهاد مقدس و انقلابی برآورده سازد.

پیشنهاد می شود امورتربیتی فعالیت های جریان ساز و همایشی را که در جای خوب و مناسب است و نیز مسابقات و جشنواره های موسمی و پرتکرار را به تشکل ها و کانون های دانش آموزی واگذارد و تمام توش وتوان خویش را برای بازیابی توان درون مدرسه ای خویش معطوف سازد ،تا به احیای مأموریت مغفول خویش توفیق یابد.

بازنمائى نقش مدرسه ای و بسیج تمام ظرفیت های مدیریتی ، آموزشی و تربیتی مدرسه ،آغاز رسیدن امور تربیتی به مأموریت های پنهان در توسعه تربیت دینی، سیاسی، اجتماعی،اخلاقی ، اقتصادی و...در افق انقلاب و بیانیه گام دوم انقلاب خواهد بود.

مهمترین گام در این مسیر پس از مشارکت دادن و بسیج تمام ظرفیت های داخلی ،مشارکت و نظارت جدی، باز تدوین و عملیاتی کردن سند برنامه درسی ملی با رویکرد تربیتی و یا تدوین برنامه ریزی تربیتی  زیر نظام سند تحول و طرح نظام ارزشیابی فعالیت های تربیتی است.

این که انتظار مى رود تا امور تربیتی با اصلاح شاخص ها و سنجه های میدانی ،اعتبار و اعتماد را به کانونهای تربیتی باز گرداند و امید را برای تربیت نسل اخلاق مدار و مسؤول در خانواده ها و جامعه بدماند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

در بحث از اهمیت کارکرد حرفه معلمی، همین بس که تحقق هر نوع هدفی از اهداف آموزش و پرورش به صورت مستقیم از طریق فرایندهای آموزشی و پرورشی مرتبط با عملکرد معلمان ممکن می باشد و تمام تلاش های ستادی درون و بیرون آموزش و پرورش نیز در راستای فراهم نمودن شرایط تسهیل گری جهت تحقق اهداف فوق مورد نظر می باشد.

داستان وضعیت منزلتی و شرایط معیشتی معلمان همواره یک داستان پردامنه و پررمز و رازی در دیار ایران زمین بوده است که گویا نکته پایانی بر آن متصور نیست و معلمان ایرانی می بایستی همچنان در مدار بسته و معیوب حسرت و ناامیدی در انتظار آیند های مبهم قرار بگیرند.

مقوله اجرای رتبه بندی معلمان از سالیان دور با تبلیغات گسترده در سطح کشور آغاز شد که چنین امری را در ذهن ها تداعی می کرد که گویا خبر از یک تحول خاص و قابل توجهی در متن تعلیم و تربیت رسمی کشور  می باشد؛ اما با اجرای آن مشخص شد که اجرای طرح موسوم به رتبه بندی معلمان صرفا افزایشی حداقلی در حقوق فرهنگیان در مقایسه با سایر کارکنان اکثر ادارات بوده و اجرای افزایش تا سقف 50 درصدی امتیازات فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری نیز روشن ساخت که معلمان همچنان در حاشیه کانون توجه برنامه ریزان و تصمیم گیران حوزه آموزش و پرورش قرار دارند که لازم است در این ارتباط به چند نکته توجه شود:

1. ضرورت و اهمیت شغل معلمی ایجاب می کند که معلمان همواره باید از هر نوع تخصیص امتیاز و مزایا به سایر کارکنان بهره مند بوده و حتی شرایط و حسایت کاری آن ها، نیاز به توجه بیشتر می باشد که بدون توجه به این امر مهم، آموزش و پرورش کشور همچنان در شرایط نامناسب قرار خواهد گرفت.

2. شرایط نامساعد معیشتی فرهنگیان کشور و برخورداری آن ها از حداقل های دریافتی و بی بهره بودن معلمان از تمام مزایای جانبی سایر ادارات نیاز به یک هژمونی خاص و عزم جدی می باشد نه یک سری اقدامات مقطعی ناقص تبلیغی خاص.

3. اجرای افزایش تا سقف 50درصدی امتیازات فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری خود زمینه ساز یک سری سوالات و ابهامات خاص زیر شده که بطور حتم شرایط انگیزشی را برای فرهنگیان کشور نامساعد خواهد ساخت:

1. چرا طبق سال ها و برنامه های گذشته، اجرای یک قانون معیشتی و سازمانی برای معلمان دوباره به صورت ناقص همراه با سوگیری های خاص ذهنی و رفتاری مسئولین مورد اجرا قرار گرفته است؟

2. تفاوت فاحش بین معلمان و سایر کارکنان اداری به خصوص کارکنان ستادی و حتی بخش های مدیریتی آموزش و پرورش در اجرای افزایش تا سقف 50درصدی امتیازات فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری در برگیرنده توجه به کدام یک از اصول مدیریت منابع انسانی و رفتار سازمانی و نیز شرایط انگیزشی می باشد و طراحان چنین روندی بر اساس کدام مدل فلسفی و ذهنی به چنین شیوه ای متوسل شده اند؟

3. در بخش درونی صف یعنی معلمان، افزایش بیشتر مزایا برای همکاران کم سابقه در مقایسه با همکاران باسابقه بیشتر، تداعی گر همسان سازی حقوق بین معلمان بدون توجه به سوابق و مدارک تحصیلی و نیز افزایش پلکانی معکوس سالیان گذشته می باشد(البته افزایش بیشتر حقوق همکاران با سابقه کمتر نیز نشان از قرار گرفتن آن ها در وضعیت مناسب نمی باشد و همه فرهنگیان کشور در کنار هم از شرایط ناعادلانه پیوسته رنج می برند).

4. نکته مهم دیگر عدم توجه به جایگاه مدارک تحصیلی در آموزش و پرورش می باشد؛ بطوریکه در شرایط امروزی تفاوت خاصی بین دارنده مدرک دکتری و فوق دیپلم مشاهده نمی شود و ادامه چنین روندی زمینه ساز تبدیل آموزش و پرورش به یک سیستم غیرتخصصی می باشد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

آذربایجان شرقی