درست در لحظه‌ای که شهر از آلودگی نفس کم می‌آورد، مردم بیشتر از اتومبیل های شخصی خود استفاده می‌کنند. در همان لحظه‌ای که کودکان‌شان از آلودگی هوا در خطر بیمارشدن قرار دارند صرفا به خرید کردن بیشتر  برای فرزندان‌شان می‌اندیشند. در حالی که مسائلی تکراری مستمرا توسط مردم طرح می‌شوند.مسایلی چون آلودگی هوا به کل به محاق رفته است.

چه می شود که مردم یک سری چیزها را به عنوان مسئله در اولویت خود قرار می‌دهند و یک سری مسایل حیاتی را مورد غفلت قرار می‌دهند؟

نقش رسانه‌ها در تعریف مسئله برای مردم را نباید دست کم گرفت. رسانه‌ها به نحو شایسته‌ای آلودگی هوا را به عنوان مسئله اجتماعی طرح نکرده‌اند.

اگر سرچ ساده‌ای در گوگل کنید متوجه می‌شوید که آلودگی هوا اغلب به عنوان مسئله‌ای زیست محیطی تقلیل داده می‌شود.

در فقدان جنبش‌های شهری که به حق به شهر از ابعاد متفاوت توجه کند، آلودگی هوا نه به مثابه مسئله بنیادی بلکه به عنوان فرصتی برای سودجویان برای تبدیل هوا به کالاهای قابل مصرف در نظر گرفته می شود (فروش دستگاه های تصفیه هوا،داغ کردن بازار معاملات ویلاها و آپارتمانها در مناطق خوش آب و هوا و نظایر آن,و بزودی فروش کپسولهای هوا)

متاسفانه در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که به غایت غیر سیاسی اما سیاست زده است. جامعه‌ای که در آن فرصت‌طلبی ،فرد گرایی انحصارطلبانه، ارزش محسوب می شود. در چنین جامعه‌ای راه‌حل‌های فردی حل مسئله ضرورتا به دام شکلی از مصرف‌گرایی فرو می‌افتد.

چیزی که از آن غفلت می شود  به تعبیر  دیوید هاروی حق ساختن شهر است. دیر زمانی است که شهر توسط نیروهایی خارج از اراده مردم ساخته می شود اما مردم چگونه می توانند در ساختن شهر سهیم باشند بدون آنکه در زندگی اجتماعی خود به سرنوشت شهر  حساس باشند. مردم چگونه می‌توانند حق خود را در ساختن زندگی بر عهده بگیرند مادامی که صرفا چشم به نجات بخشی یا ستمگری دولتها دارند.

اینک، رسانه‌ها باید به جد به این موضوع به مثابه مسئله‌ای اجتماعی بپردازد،افکار عمومی آن را به مسئله روز تبدیل کند،سازمان‌های مردم نهاد در باب آن فکر  کنند. نباید راه حل ها صرفا در دولت جستجو شود. مادامی که راه نجات در دولت خلاصه شود،مادامی که جامعه هنوز به دولت به مثابه منجی امید داشته باشد،نمی‌توان به نجات جامعه خوشبین بود.
دولت بخشی از مشکل است نه راه حل. چون دوست دشمن است شکایت کجا برم.

کانال جامعه شناسی علامه

علی الهیار ترکمن، معاون وزیر آموزش و پرورش در مصاحبه‌ای گفته است از سال آینده معاونان مدارس باید تا سقف ۱۰ ساعت تدریس هفتگی داشته باشند و این گفته در حالی است که پیش از این نیز 4 ساعت تدریس هفتگی معاونان مشکلات فراوانی را بر مدرسه و نظام آموزشی تحمیل کرده بود و بارها در جلسات مختلف به مسوولان گزارش شد اما هیچ گوش شنوایی نبوده است انگار که مدیران بالادستی، هیچ برنامه ای برای حل بحران کمبود معلم در مسیر کارشناسی آن ندارند.

الیف شافاک در کتاب شیرسیاه نوشته است که « اگر می خواهی چیزی را نابود کنی، کافی است آن را محصور و محدود کنی، آن وقت می بینی که خود به خود پژمرده و نابود می شود» و این روند انگار حکایت نظام آموزشی ماست. در هر دوره‌ای مدیرانی آمده اند که با وضع قانون های بدون پشتیبانی علمی و کارشناسی، دامنه عملکرد جامعه فرهنگیان را محدود کرده و با انحراف در مسیر دانش محوری، پایه‌های آموزش و پرورش کشور را مختل کرده اند. مدیریت یعنی هنر شروع در زمانی که به قوانین به بن‌بست برسد.

بحران کمبود معلم، از چند سال قبل شروع شده و نیازمند راه حل اساسی است اما معاون محترم که با عنوان برنامه ریزی منابع انسانی تعریف شده است، به جای شناخت ریشه مشکل و حل آن، با فرضیه ای شکست خورده همچنان، به دنبال پاک کردن صورت مسئله است. بنابر آمار، از مجموع 872 هزار فرهنگی حدود 63 درصد آنها یعنی 550 هزار نفر شاغل در بخش آموزش هستند و از این تعداد در خوشبینانه‌ترین حالت کمتر از 6 درصد مدیر و معاون هستند که حدود 49 هزار نفر که حتی 10 ساعت تدریس هفتگی، 490 هزار ساعت، که گذشته از نقص ها و مشکلاتی که از این شیوه تامین نیرو بر کیفیت آموزش تحمیل می‌شود. فقط 2۰ هزار نفر کمبود معلم جبران می‌شود، این در حالی است که جناب الهیار ترکمن، با اصلاح چارت سازمانی، بخش بزرگی از نیروی انسانی خود را می تواند تامین کند بدون آنکه مشکلاتی بر کیفیت تدریس تحمیل شود.بدون آنکه کلاس درسی به علت مراجعه والدین به معاون مدرسه، مختل شود.بدون آنکه کلاس درسی به علت شرکت معاون در جلسه اداری ، تعطیل شود و ...

الهیار ترکمن که در کلیدی ترین پست وزارت تکیه زده اگر معتقد به کارشناسی و برنامه ریزی برای اصلاح مشکل دارد، به جای اشتغال مدیر و معاون برای تدریس در کلاس درس، راهکارهای بهتری برای حل مساله دارد.

الف: در مناطقی که کمتر از چهار هزار دانش‌آموز دارد، نیازی به تشکیل اداره آموزش و پرورش مستقل و تراکم نیرو در اداره نیست، بنابراین با ایجاد یک نمایندگی و انتصاب یک مدیر صاحب اختیار، هم مشکل اداری فرهنگیان حل می شود و هم در این مناطق، معلم مورد نیاز تامین می شود.

ب: با وجود فناوری های مدرن ارتباطات و انواع سایت های اداری، هنوز چارت تشکیلاتی اداره های آموزش و پرورش، بر مدار سازمانهای نیم قرن پیش تشکیل می‌شود که حاصل آن، کلاسهای بی معلم و اداره هایی با نیروی مازاد و بلاتکلیف است. در حالی که بازنگری در این چارت و کاهش نیروی مازاد اداری، بخشی از نیروی آموزشی مدارس را تامین می کند . اگر فقط ۱۰ درصد چارت تشکیلات اداری اصلاح شده و کاهش پیدا کند 33 هزار نفر نیروی کامل به چرخه آموزش برمی‌گردد که هم از نظر تعداد و هم از نظر کیفیت آموزش بهتر و بیشتر از روش تدریس معاونان اثربخش است.

ج: تدریس هفتگی مدیران و معاونان تجربه ای است که با شکست روبه رو شده است و آزموده را آزمودن خطاست. این دفعه تدریس بخش اداری را تجربه کنید تا نتیجه آن را ببینید مخصوصا آنکه کارشناسان اداری، سالهاست که از کلاس و مدرسه جدا شده و به قول جناب الهیار ترکمن، ضرر کرده اند.

د: به گفته کارشناسان سازمان برنامه و بودجه، حدود 100 هزار نفر از فرهنگیان در سایر سازمانها و اداره ها شاغل به کار هستند، که اگر سیاستگذاران آموزش وپرورش اراده کنند و این گروه را به کلاس درس برگردانند ، سه برابر ظرفیت اشتغال ناقص و ضعیف معاونان می تواند نیاز کلاس درس را جبران کند.

ه. سالهاست که حجم زیاد و تنوع محتوای درسی، به عنوان یکی از عاملهای افت تحصیلی و مانع تعمیق یادگیری مطرح شده است اما نه تنها برای کاهش آن کاری نشده است بلکه به هر مناسبت چند صفحه به آن اضافه شده و معلم و محصل را با معضل تمام کردن کتاب درسی روبرو کرده است بنابراین تا فرصت باقی مانده، بااستفاده از نظر معلمان مدارس، نه کارشناسان بی خبر از کلاس درس، می توان به ساماندهی کتاب درسی اقدام کرد و برخی ساعت تدریس را کاهش دادکه یک گام موثر در بهبود کیفیت نظام آموزشی و حل بحران معلم است.

نقل است از محمدعلی فروغی که «راه توسعه نیازمند تغییر چارچوب ذهنی حاکمان در کنار تربیت مردمان است» و با وجود آنکه شهروندان اهمیت آموزش را باور کرده و به دنبال مدارس و معلمان با کیفیت هستند اما سیاست گذاران نظام آموزشی هنوز در چارچوب های ذهنی خود مانده و باور ندارند که هر تصمیم نادرست آنها چه ضربه ای بر تربیت نسل آینده و فرآیند توسعه جامعه وارد می‌کند.

توسعه آموزش و پرورش فنلاند بعد از بحرانهای جنگ جهانی دوم آغاز شد و نشان می دهد که بحران می تواند جرقه ای برای بقا باشد اگر منجر به راه حل های بهتری برای مسائل دشوار باشد اگر باور کنند که بهترین روش برای حل مشکل مزمن سیستمهای آموزشی، محول کردن مدیریت نظام آموزشی در همه ابعاد آن به افرادی است که عملکرد موثری داشته باشند.

اگر در سرای سعادت کس است این جمله از محمدرضا سرکار آرانی ، پژوهشگر نام آشنای آموزش و پرورش ایران و جهان را بس است که : « مدیریت مدیریت تغییر با مکانیزم فرسوده و سنجه های ارزشیابی کهنه برای انتخاب های آینده جواب نمی‌دهد و توان پیش بینی آینده را از دست می‌دهیم » .

شرط موفقیت نظام آموزشی فنلاند ، بررسی جایگاه معلمان و استقلال شغلی است که به آنها اجازه می دهد ماموریت اخلاقی خود را به خوبی انجام دهند در حالی که فنلاند سالانه 30 میلیون دلار برای توسعه حرفه ای معلمان اختصاص می دهند، برنامه ریزان نظام آموزشی کشور ما، به فکر تدریس مدیران و معاونان افتاده اند تا هم مدیران و معاونان را با مشکل در مدیریت مدرسه روبه رو کنند و هم اینکه دانش آموزان را در بحران بی نظمی کلاس درس روبرو کنند .

سیاستگزاران نظام آموزشی باور کنند، امروز فقط با مشکل کمبود معلم روبه رو هستیم اما با تدریس مدیر و معاون، نه تنها کمبود معلم حل نخواهد شد بلکه معضل مدیریت مدرسه و افت کیفیت درسی نیز به مشکلات نظام آموزشی اضافه خواهد شد، و آخر آنکه مدیریت یعنی هنر شروع در زمانی که به قوانین به بن‌بست برسد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

آذربایجان شرقی

گروه گزارش/

امروز سه شنبه 26 آذر ، میزگرد علمی – تخصصی با عنوان : " بررسی و نقد پدیده تنوع مدارس در نظام آموزشی ایران " و به مناسبت هفته پژوهش به میزبانی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش در سالن اجتماعات سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی برگزار گردید .

سخنرانان این نشست به ترتیب بهزاد نظری عضو هیات علمی جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران ، علی زرافشان معاون پیشین متوسطه وزارت آموزش و پرورش و معاون نهاد کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران ، احد نویدی عضو هیات علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش و میرحمایت میرزاده سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی بودند .

مدیریت این نشست بر عهده محمد حسنی عضو هیات علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش بود .

این نشست با بیش از 30 دقیقه تاخیر حدود ساعت 9 صبح آغاز گردید و با پرسش های حاضران نشست خاتمه یافت .

سخنرانان این نشست در سخنان خود نقدهایی بر برخی مدارس خاص مانند مدارس نمونه دولتی ، مدارس تیزهوشان ، مدارس شاهد  ، مدارس غیردولتی ( غیرانتفاعی ) ، مدارس راه دور ، مدارس ایثارگران ، مدارس بزرگسال دولتی و مدارس استثنایی وارد کرده و آن ها را مورد بررسی و تحلیل قرار دادند .

« احد نویدی » در این نشست گفت :

" برنامه‌هاي آموزش و پرورش براي دانش‌آموزان مستعد از منظر ديدگاه برابري خواهانه با چالش‌هاي فلسفي و عملي مواجه است.

برخي اظهار مي‌دارند كه نفس وجود مدارس استعدادهاي برتر،تعهد به برابري در آموزش را تضعيف مي‌كند.

حكومت با ايجاد اين مدارس نيازهاي دانش‌آموزان ممتاز را تأمين مي‌كند ولي دانش‌آموزان عادي را محروم مي‌كند و اين نقض بي‌طرفي مي‌تواند به ايجاد چرخه شوم فلاكت منجر شود. "

نظری بر اساس یافته های پژوهشی گفت :

" وجود هر نوع مدرسه‏ ايي متناسب با فلسفه وجودي آن مورد تاكيد قرار گرفت و جمع نظرات اين بود كه در صورت احراز شرايط مبتني بر فلسفه وجودي، بايد آن  نوع مدرسه به حيات خود ادامه دهد و كاربران خاص خود را پوشش دهد و توسعه به هر نحو در غير از شرايط فوق نامطلوب تلقي مي‏شود. "

در بخش پرسش و پاسخ از آن جا که پرسش های حاضران فراوان بود امکان پاسخ گوئی به پرسش ها با توجه به ضیق وقت فراهم نشد .

فقط « میرزاده » در پاسخ به پرسش ها و نقدهای وارد شده توسط برخی منتقدان نشست اظهار کرد :

" اولا برای برنامه 5 ساله ششم توسعه از سال 1396 تا 1400 این همه پژوهشکده ، اساتید و... داریم ، برای آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران فقط یک بند از طرف دولت آمده بود .

یعنی یک کتابچه برای تاریخ 5 ساله کشور و آن هم ماده " 17 " بود و این بود که آموزش و پرورش می تواند بخشی از مشکلات خود را از طریق " خرید خدمات " حل نماید .

همین !

همین را مجلس به 22 بند تبدیل کرد .

یا دولت خودش باید برای حل مشکلات شما و آموزش و پرورش پیشتاز باشد و یا یافته های پژوهشی یک جا به درد بخورد و نه این جا مطرح شود !

در زمان خودش و در وقت خودش که آموزش و پرورش هیچ چیز نیاورده بود !

با صراحت می گویم !

فقط یک بند از دولت آمده بود و آن نکته ای که اول عرض کردم .

اگر می خواهید این مشکلاتی که هست ، اصلا حرف هایی که نمایندگان زدند  و نوشتند : همه اش غلط !

هیچ کدام یافته پزوهشی هم ندارد و مستندات علمی هم ندارد !

شما چه دارید ؟!

می شود این سازمان پژوهش در یک صفحه حرف هایش را خلاصه کند ؟!

الان بودجه را بررسی می کنیم .

می شود در قالب فرمتی که وزارت نفت ، وزارت نیرو و... این کار را می کند ... من از مسائل آموزش و پرورش دلم پُر است !

از صفر تا 100 مسائل آموزش و پرورش همه را بوده ام . تا پایتختش بودم . هم معلم بودم ، مدیر بودم و هم کارشناس . همه را طی کرده ام .

با فقر و فلاکت بزرگ شده ام . این که می گویید چند پایه ، روستایی ، محروم و مستضعف و...

نمی دانم شما این ها را کشیده اید ؟!

از پنجم ابتدایی در شهر اجاره نشین بودم . خانه ای که صاحب خانه اش محروم بود و مواد مخدر ... از آسیب های اجتماعی همه اش بود ...

کارگری می کردم و درس می خواندم .

فساد و فحشا دور و بر خانه ام بود .

و به نان شبم هم محتاج بودم . الان هم شدم سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس .

شما که از فقر و مستضعفین و... حرف می زنید خودم هستم که این جا نشسته ام !

الان حوزه انتخابیه من متشکل از 350 روستا از همه بدبخت ترش مناطق ماست .

الان خواهش من این است کسی که دلش برای آموزش و پرورش می سوزد ... می گویند هفته معلم ؛ معلمی شغل انبیاست و شعر شاعری و... ببخشید !

در این همایش ها و... مشکل حل نمی شود !

اگر می خواهیم مشکل آموزش و پرورش را  حل کنیم باید در قالب لایحه هر چه دوست دارید ؛ هر چه یافته پژوهشی نشان می دهد ... شما بیاورید ؛ من قول تصویب اش را در مجلس می دهم .

می خواهید تنوع مدارس باشد ، می خواهید نباشد ، همه شاهد باشند ... چه می خواهید ؟

این باید از طرف دولت بیاید . اگر نباید ما مجبوریم به خاطر مطالبات مردم یک چیزهایی را در مجلس مصوب کنیم و آن موقع شما ندارید !

اگر می خواهیم تیزهوشان نباشد ، چون سالیان سال منظور از تیزهوشان فقط ریاضی و تجربی بوده است !

به انسانی " تیزهوش " نمی گویند !

به فنی و حرفه ای نمی گویند !

به کشاورزی نمی گویند !

کجای دنیا گفته اند تیزهوشان یعنی فقط تجربی و ریاضی ؟

اگر نمونه دولتی را نمی خواهیم چون بر خلاف اهدافش است .

در اهدافش گفته شده است : " مستعد محروم " ؛ یعنی در شهرها نباید باشد .

در تهران نباید باشد . 100 درصد غلط است .

فلسفه مستعد محروم این است !

اگر شاهد می گوییم ؛ عرض کردم . اما من صراحتا عرض می کنم ، این ها چیزی نیست که حل نشود .

غیرانتفاعی . اصل 44  قانون اساسی همین که ایشان فرمودند .

اگر می خواهیم قانون اساسی را عوض کنیم ، اشکالی ندارد .

یک رفراندمی باشد و قانون اساسی تغییر کند ولی ما بیش از قانون اساسی نمی توانیم کاری انجام دهیم .

اصل 44 می گوید : تک تک آدم هایی دکه می خواهند در سرنوشت کشور مشارکت مالی داشته باشند در تمام حوزه ها می توانند داشته باشند .

آقا ! این آقا پول دارد ؛ می گوید به خارج از کشور نمی برم . رستوران نمی زنم ، پاساژ نمی زنم ، می خواهم مدرسه درست کنم .

قانون می گوید اشکال ندارد .

می خواهم مدرسه غیرانتفاعی درست کنم . می گوید اشکالی ندارد .

قانون مصوب غیرانتفاعی را مجلس تصویب کرده  است .

قانون غلط است ؛ شما درستش را پیشنهاد کنید .

می گویید مصوب کنیم غیرانتفاعی در کشور نباشد ؛ اگر یافته های پژوهشی نشان می دهد و این غیرانتفاعی غلط است ؛ پس این سازمان پژوهش چه کار می کند ؟!

این را در اختیار ما قرار دهید و ما مصوب کنیم جمعش کنند !

اما تقاضا می کنم بیش از قانون و فراتر از قانون اساسی انتظار نداشته باشید .

اصل 44 اجازه می دهد . همه تصمیماتی که در مجلس گرفته می شود مرکز پژوهش نماینده اش حضور دارد . آخرین یافته های پژوهشی را بیان می کند .

این که دوست ما می گوید دانش آموز خوب وارد تیزهوشان می شود واقعا تعجب کردم .

بگویید چون در تیزهوشان هستند معلم خوب شده اند .

این که می خواهید طرح شهاب اجرا نشده و نتیجه نداده است ؛ این طرح شهاب را نه مدیران و نه معلمان نمی دانند چه هست !

اصلا اجرا نشد .

در مورد انتخابات مدیران ... بنده مدیر کل بودم و در زمانی که مدیر کل بودم تمام روسای آموزش و پرورش انتخابی بودند .

مدیران مدارس را معلمان انتخاب کردند و مدیران مدارس هم رئیس آموزش و پرورش را انتخاب کردند .

بحث تیزهوشان و شاهد و... هم برایشان ساختمان ساخته نشد .

در همان ساختمان هایی که  قبلا بوده است ؛ حتی قبل از انقلاب چند تا را مثال می زنم .

همان ساختمان بوده است . تابلویش را عوض کردیم و به آن مردم محل بدبخت فلک زده گفتیم برای بچه تان مدرسه پیدا کنید , این شد شاهد !

این شد نمونه و این شد تیزهوشان !

یعنی به اندازه کافی هم برای آن ها مدرسه هم نساختیم !

کاربری مدارس دولتی موجود را عوض کردیم .

داستان اسوه حسنه هم که گفتند درست است .

اصلا هیچ ارتباطی با غیرانتفاعی بودن نداشت . آن مدرسه به علت عدم نظارت ما واقعا اتفاق افتاد .

درب ورودی یک پارتیش 30 سانتی متری بود و آن علاء الدین را نتوانسته بودند داخل ببرند  ...

این ضعف اداره آموزش و پرورش منطقه 2 بوده است .

ضعف مدیر مدرسه بوده است .

بعضی از مورارد این چنینی هیچ ارتباطی با دولتی بودن و غیردولتی بودن ندارد .

در هر حال سازمان پزوهش ، پژوهشگاه مطالعات ؛ تک تک بزرگانی که در مجلس هستند . نقطه نظراتی که گفتند خوب بود . یکی گفت سوال ندارم . نظراتی داریم .

تک تک شما اندیشمند هستید . تک تک شما صاحب نظرید .

شما را به خدا !

حرفهایتان را یک جا جمع کنید و از دولت و آموزش و پرورش فقط " یک صدا " بیاید .

هر چه که یافته های پژوهشی نشان می دهد ، هر چه که به نفع آموزش و پرورش هست ...

در همین زمان یاقی مانده تا پایان مجلس دهم ؛ آن چیزی که دوست دارید و به نفع آموزش و پرورش است و می شود در این مجلس تصویب کرد .

 فضا به نفع آموزش و پرورش و معلم است .

اما به شرطی که برای آموزش و پرورش یک صدا باشید .

چه در مورد تنوع مدارس ، چه بودجه و... از این فرصت اسنتفاده کنید  .

( مشروح این نشست در صدای معلم منتشر خواهد شد . )

پایان گزارش/

کرمان

گروه گزارش/

پرتال اداره کل آموزش و پرورش استان گیلان نوشت :

" مدیرکل آموزش و پرورش استان گیلان در آیین افتتاح پروژه نوسازی دبیرستان 12 کلاسه سروش شهرستان آستارا گفت: اعتماد خانواده‌ها به مدارس غیردولتی سرمایه بزرگی است و مدارس غیردولتی با بهره‌گیری از ظرفیت مشارکت‌های مردمی کمک ‌حال وزارت آموزش و پرورش هستند.
به گزارش اداره اطلاع‌رسانی آموزش و روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش استان گیلان، نادر جهان‌آرای امروز در آیین افتتاح پروژه نوسازی دبیرستان 12 کلاسه سروش این شهرستان، جدیت بالا را یکی از ویژگی‌های انسان‌های موفق دانست و اظهار داشت: انسان در طول مسیر زندگی خود نقش‌هایی را پذیرفته است که جهت تحقق این نقش‌ها باید از خود جدیت نشان دهد.
وی با تأکید بر اهمیت ارزش  نقش دانش‌آموزی تصریح کرد: برخی از این نقش‌ها از ویژگی برجسته‌ای برای انسان برخوردار است و امیدواریم دانش‌آموزان برای ایفای نقش ممتاز خود بیش از پیش تلاش کنند.

مدیرکل آموزش و پرورش استان گیلان مطالبه‌گری به ‌حق را از جمله وظایف دانش‌آموزان دانست و خاطر نشان کرد: دانش‌آموزان مشکلات و کاستی‌های آموزش و پرورش را از معلم، خانواده و مسئولان دستگاه‌های اجرایی  مطالبه کنند، چراکه برخورداری از روحیه مطالبه‌گری به پیشرفت و آبادنی کشور منجر می‌شود.
جهان آرای اعتماد خانواده‌ها به مدارس غیردولتی را سرمایه بزرگی دانست و تصریح کرد: مدارس غیردولتی با بهره‌گیری از ظرفیت مشارکت‌های مردمی کمک‌حال وزارت آموزش و پرورش بوده و بخش قابل‌توجهی از جمعیت دانش‌آموزی کشور را در خود جای داده‌اند . "

نخستین پرسش « صدای معلم » آن است که آیا مطالبه گری فقط در مسیر دانش آموز تعریف و تبیین می شود ؟

تکلیف مدیران غیرپاسخ گو و مسئولیت گریز در این میان چیست ؟

« صدای معلم » در گزارش خود مورخ 9 آذر 1398 نوشت : ( این جا )

" نخستین پرسش این رسانه از نماینده صندوق ذخیره فرهنگیان کشور  آن است که آیا قرار است فقط فرهنگیان سهم خویش را به صندوق پرداخت کنند ؟

چرا این مقام مسئول نمی گوید که دولت به تعهدات مغفول مانده در برنامه پنجم که مبلغ آن ۶۳۴ میلیارد تومان است عمل نکرده است ؟

چرا مدیر کل آموزش و پرورش گیلان که مانند بسیاری از مسئولان "منتقدان " را در جایگاه " کج اندیشان " می نشاند از نماینده صندوق ذخیره فرهنگیان نمی پرسد که :  معلم ها سهم خودشان را پرداخت کرده اند اما  چرا دولت در برنامه ششم سهم خودش را نداده است !

چرا به عملکرد سازمان برنامه و بودجه در این مورد انتقادی صورت نمی گیرد ؟

« اعتماد » با بخشنامه و دستور و... حاصل نمی شود .

عملکرد و گفتار مسئولان و مقامات بهترین مسیر برای بازسازی اعتماد است . "

هنوز مدیر کل آموزش و پرورش استان گیلان به این گزارش پاسخی نداده است .

پرسش این رسانه از مدیر کل آموزش و پرورش گیلان و سایر مسئولان در سطوح مختلف آن است که چرا به رسانه ها پاسخ گو نیستند ؟

ابزار مناسب برای مطالبه گری چیست ؟

آیا مطالبه گری و اعتماد بدنه به مسئولان بدون پاسخ گویی مسئولانه و شفاف امکان پذیر است ؟

آیا بهتر نیست مشق های مطالبه گری را ابتدا خود مسئولان تمرین و سپس آن را به دیگران تجویز کنند ؟!

پایان گزارش/

تهران

آذربایجان شرقی