تهران

گروه گزارش/

همان گونه که پیش تر آمد ؛ با توجه به شیوع بیماری " کرونا " و نیز تصمیم وزارت آموزش و پرورش برای تعطیلی مدارس ، « صدای معلم » گفت و گویی را با " دکتر احد نویدی " عضو هیات علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش انجام داد . ( این جا )

این بار تصمیم گرفتیم گفت و گوئی با دکتر مقصود فراستخواه جامعه‌شناس ایرانی و استاد برنامه ریزی توسعه آموزش عالی در مؤسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی داشته باشیم .

« صدای معلم » از همه فرهنگیان ، کارشناسان آموزش و اساتید دانشگاه دعوت می کند تا دیدگاه های خود را در این مورد برای این رسانه ارسال کنند .

تهران

تهران

تهران

گروه رسانه/

ترسناک تر از کرونا یا هر بیماری دیگری همین افراد حق به جانبی هستند که به بیمارستان اختصاص داده شده به بیماران کرونا حمله کرده و آنجا را آتش زده اند و پس از آن با قیافه حق به جانب دوربین به دست گرفته و از مظلومیت خود سخن می گویند.

ترسناک تر از کرونا نظام فرهنگی و آموزشی و اخلاقی فروپاشیده در این جامعه است که در زمان های بحرانی به طرز غم انگیزی خود را نشان می دهد.

مواجهه [بخشی از] ما ایرانیان  با هر بلای طبیعی و غیر طبیعی اعم از سیل و بیماری و زلزله و گرانی و برف و تصادف و تورم و امثالهم آزاردهنده تر از خود آن رویداد تلخ است.

کانال خرمگس

" کلیپ ویدئویی را ببنید "

گروه گزارش/

امروز سه شنبه 5 اسفند پرتال اداره کل آموزش و پرورش شهر تهران  ساعت  31 / 12 از قول رئیس روابط عمومی این اداره کل نوشت :

" تصمیم‌گیری درباره دایر یا تعطیل بودن مدارس برای مقابله با «کرونا» با وزارت بهداشت است.

گروه اخبار/

به گزارش  خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، کیانوش جهانپور، مدیرکل روابط عمومی وزارت بهداشت درباره برخی اخبار مبنی بر کمبود تجهیزات پزشکی و لباس ایمنی و حفاظتی برای کادر درمان اظهار کرد: قرار نیست برای افراد در شرایط متفاوت از لحاظ ایمنی حفاظت یکسان در نظر گرفته شود، برای مثال ایمنی کادر درمانی در یک درمانگاه تخصصی از یک فرد در‌ آی‌سی‌یو بیمارستان با حفاظت و ایمنی از بیمار مبتلا به کووید ۱۹  یکسان نیست. نباید انتظار داشت که لباس‌های ایمنی ۱۰۰ هزار کادر درمانی یکسان باشد. سطح ایمنی بر اساس ریسک در هر بخش تعیین می‌شود. 

وقتی مشکلات روی هم انباشته می­ شوند، بعضی به واژه و مفهوم دموکراسی متوسل می­ شوند و تحقق آن را به عنوان راه­ حل مطرح می­ کنند. البته اگر نروژ، سوئد، دانمارک و آلمان نمونه­ های دموکراتیک تلقی شوند، این قضاوت منطقی است. اما آیا افراد می­ دانند دموکراتیک شدن چه فرایندها، اصول و تمرین ­های سختی در بر دارد؟ این افراد چقدر متون و ادبیات دموکراسی را خوانده­ اند و بر آنها مسلط هستند؟ تا چه میزان با تاریخ این کشورها با دقت و جزییات آشنایی دارند؟

اگر خروج از قرون وسطی و تحولات جدی دوره رنسانس را حدود 1500 میلادی در نظر بگیریم، چه میزان متون و ادبیات در این 520 سال برای تحقق، تکامل و اصلاح دموکراسی تولید شده است؟ هزاران فیلسوف، اقتصاددان، جامعه شناس، عالم علم سیاست، روان شناس و دانشمند علوم در کنار هم و با اصلاح اندیشه ­های یکدیگر، متون نوشته ­اند و اثر گذاشته­ اند تا آنکه امروز، وزیر دانمارکی به عنوان یک قرارداد اجتماعی و بدون آنکه هزینه ای بر بودجه عمومی کشور تحمیل کند، با دوچرخه به محل کار خود می ­رود. متون امروزی هابرماسِ آلمانی، صورتِ آخِر چندین قرن نوشته و فکر از ژان بُدن (1596-1530) تا ماکس وبر (1920-1864) است. دستیابی به توافق، تفاهم، هماهنگی، اجماع، قاعده­ مندی، سیستم داشتن و قابل پیش ­بینی بودن بسیار کار دشواری است. خاورمیانه راه طولانی دارد تا از دایرۀ اطاعت به فضاهای مشترک فکری، استنباطی و کارکردی برسد

در نهایت، دموکراسی نتیجۀ همکاری کسانی است که فکر می ­کنند، حال این فکر کردن برای فلسفه باشد یا کارآفرینی؛ برای قانون پذیری باشد یا تولید ثروت؛ برای افزایش امنیت ملّی باشد یا حفاظت از محیط زیست؛ برای ارتقای کارآمدی در آموزشِ دبستانی باشد یا ارتقای ایمنی خودرو؛ برای اصلاح نظام بانکداری باشد یا تشویق شهروندان برای عبور از خطوط عابر پیاده. این حسِ اجتماعی و جزیی از جمع بودن و کار مثبت برای جمع کردن، مبنای روانی و فلسفی دموکراسی است. جمعی تصمیم گرفتن، با اکثریت تصمیم گرفتن، به فکر منافع و مصلحت عامه بودن و جلوگیری حقوقی از انحصار و عدم شفافیت، نتیجه ­ی چند قرن کار فکری است. هرچند کتابخانه ­ها و دانشگاه ­هایی که قرن­هاست به وجود آمده ­اند بنیان این زحمات فکری است ولی شخص علاقه مند نیز می­ تواند ماه ­ها در موزه ­های لندن، برلین، پاریس، فلورانس، وین، مادرید، ونیز، استکهلم و رم، وقت کیفی بگذارد تا تاریخِ اندیشه و سیرِ انباشتی و تکاملی هزاران نفر را مشاهده کند.

به نظر می­ رسد حدود 5000 کتاب در پنج قرن اخیر به صورت تکمیل کننده یکدیگر در فلسفه، اقتصاد، سیاست، علم و جامعه شناسی نوشته شده است تا اینکه خانم مرکل صدر اعظم آلمان قبول کند هر تصمیم او باید با افکار عمومی در آلمان هماهنگ باشد و او خودش باید، خرید منزلش را انجام دهد.

دموکراسی قرص مُسکّن نیست، بلکه باور است: باوری که در اعماق وجودی انسان­ها ریشه دوانده است. دموکراسی صرفاً میزگرد، سخنرانی و راه­پیمایی نیست بلکه باورهای ناخودآگاهِ نخبگان سیاسی و فکری یک جامعه است که طی سال­ها و در یک نظام آموزشی مشترک، آنها را درونی (Internalize) کرده ­اند.

اگر مجموعه ­ی حاکمیت یک کشور، متون مشترکی نخوانده باشند، به باورهای مشترک نیز دست نخواهند یافت. دلیل اصلی اینکه اروپا و آمریکا به راحتی به توافق دست می­ یابند، متون مشترک فلسفی و اقتصادی است که خوانده ­اند. طبیعی است وقتی نخبگان یک کشور از رشته­ های مختلف با ادبیات متنوع دور هم جمع شوند نمی ­توانند به اشتراک نظر برسند و هر فرد، کار خود را انجام می­ دهد و برآیند این کارها، حداقل ناهماهنگی و حداکثر هرج و مرج خواهد بود. در شرایطی دو یا چند نفر می ­توانند هماهنگ باشند، قابل پیش­بینی باشند و باهم کارها را پیش ببرند که از یک فرهنگ استنباطی مشترک برخوردار باشند.

آیا فردی می­ تواند ادعا کند که دموکراسی را می­ شناسد ولی کتاب قرارداد اجتماعی ژان ژاک روسو را (نه خودش) بلکه سر کلاس و با استاد نخوانده است؟ ادبیات مربوط به دموکراسی را باید ده­ ها بار خواند و بحث کرد تا به تدریج متوجه شد. ناهماهنگی و ناکارآمدی ریشه در ازهم­گسیختگی فکری دارد. وقتی ده ­ها مدیر و تصمیم­ گیرنده با ده­ها سابقۀ فکری و مطالعاتی و گرفتن مدرک در حین کار دور هم جمع شوند، هریک نوعی استنباط شخصی از مفاهیم حکمرانی و مدیریت خواهند داشت و نتیجه کار آنها نمی ­تواند مبتنی بر دقت، کارآمدی و انباشت پیشرفت­ها باشد. اگر مجموعۀ نخبگان سیاسی یک کشور ادبیات و متون مشترک فلسفی و اقتصادی و سیاسی نخوانده باشند، نمی­ توان در انتظارِ برآیندِ کارآمدِ عملکردِ آنها نشست.

دموکراسی را دست­ کم گرفته ­ایم؛ کما اینکه در دوره قاجار نیز، نویسندگانی تصور می ­کردند با چند کتاب و گردهمایی می­ توانند حکومت قانون بنا کنند. کلید دموکراسی در نوع ارتباطی است که میان افراد فکری، نوآور، باهوش و توانا وجود دارد. کافی است خاطرات علینقی عالیخانی، وزیر اقتصاد ایران در دهۀ 1340 را بخوانید تا ببینید سیستم و جامعه با افراد توانا چه نوع رفتارِ بدی می­ کند.

دستیابی به توافق، تفاهم، هماهنگی، اجماع، قاعده­ مندی، سیستم داشتن و قابل پیش ­بینی بودن بسیار کار دشواری است. خاورمیانه راه طولانی دارد تا از دایرۀ اطاعت به فضاهای مشترک فکری، استنباطی و کارکردی برسد. یک دلیل اینکه وزیر خارجه کانادا فرصت می ­کند با تک تک بازماندگان سانحۀ هوایی ملاقات حضوری کند به این خاطر است که سیاست خارجی کانادا یک سیستم است و مرتب کار می ­کند و وزیر خارجه فرصت دارد تا این کار را انجام دهد. اگر سیاست خارجی کانادا به دلیل ناهماهنگی­ ها، سوءاستنباط­ ها، خودخواهی­ ها و انحصارها، هر نیم ­روز یک بحران داشت، چنین اهتمامی صورت نمی­ پذیرفت.

توافق فکریِ جمعی است که باعث می­ شود مسئولین اجرایی در اروپا ساعت پنج عصر به بعد به زندگی خصوصی خود بپردازند تا آنکه تا ساعت دوازده شب در جلسات باشند.

اگر جایی به دنبال دموکراسی می ­گردیم، مکان آن در مدارهای نخبگان فکری و سیاسی یک کشور است که چه نوع تعاملی با یکدیگر دارند و اصولاً با فکر و اندیشه چگونه برخورد می­ کنند: تبعی یا تکاملی؟

چینی ­ها به تدریج از حالت تبعی به تکاملی حرکت کرده ­اند، هرچند راه طولانی در پیش دارند. اگر دایرۀ نخبگان سیاسی یک کشور چنین انتقالی را در جهان امروز و با پیچیدگی­­ های تصمیم ­گیری امروز، تجربه نکنند، مرتب اشتباه خواهند کرد و اشتباهات بر روی هم انباشته خواهند شد. لیبی، عراق، ونزوئلا و کره شمالی نمونه ­هایی از این وضعیت هستند. با انباشته شدن اشتباهات و خطاهای محاسباتی به دلیل فقدان ساختار الیت (Elite) در یک کشور، یا خارجی در نهایت مسلط می شود و یا به زنگ ­زدگی (Corrosion) نظام مدیریتی می­ انجامد. دموکراسی را دست­ کم گرفته ­ایم .

در دموکراسی­ ها هم، اشتباه می­ شود، ولی اشتباهِ جمع است که بسیار راحت­ تر اصلاح می­ شود و تکرار نمی ­شود. اگر پهلوی دوم در رابطه با دموکراسی، متونی را خوانده بود و درونی کرده بود، به شهروندان کشور خود نمی­ گفت که اگر فردی راه او را نمی­ پسندد می­ تواند گذرنامه خود را مجانی گرفته و از کشور مهاجرت کند.

بیش از 500 سال هزاران نفر زحمت کشیده ­اند تا مانع از این ویژگی­ ها شوند: خود بزرگ پنداری، خود درست پنداری، خود برتر پنداری. همچنین ساختاری ساخته ­اند تا این ویژگی­ ها عمومی شوند: مشورت کردن، یادگیری، هماهنگی، باهم تصمیم گرفتن، سیستم ساختن، قابل اتکا بودن، به افراد توانا میدان دادن، احترام به تفاوت­های فکری، به رسمیت شناختن تفاوت­های فکری.

فهم دموکراسی و عمل دموکراتیک بسیار کار مشکلی است. از کسانی که حداقل 500 کتاب از نویسندگان پنج قرن اخیر نخوانده ­اند، به زبان­های خارجی مسلط نیستند، دانشگاه نرفته ­اند و استاد ندیده ­اند و تمرین تفاهم و تعامل نکرده ­اند، طبعاً نباید انتظار دموکراتیک بودن را داشت. این مفاهیم، معانی عمیق تاریخی دارند. وضع ما طبیعی است. تا زمانی که متون نخوانیم، به توافق و اجماع نرسیم، با هم تصمیم نگیریم، برای افراد توانا جا باز نکنیم و به اندیشه­ های گوناگون احترام نگذاریم، همچنان در سعی و خطاها، بقا خواهیم داشت. سرنوشتِ ملت­ها در گروی افکارِ اکثریتِ آنها است. دموکراسی سال­ها تمرین می­ خواهد.

سایت شخصی

گروه گزارش/

در حالی که  به گفته مدیرکل امور سلامت وزارت آموزش و پرورش در سال 1397 مدارس کشور با کمبود 50 درصدی مربی بهداشت مواجه هستند و به طور استاندارد در برابر هر 750 دانش آموز باید یک مربی بهداشت فعالیت داشته باشد ؛ معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش ‌و پرورش خبر از ایجاد رشته جدید «‌کارشناسی برنامه‌ریزی امور تربیتی» در دانشگاه فرهنگیان می دهد .

پرتال وزارت آموزش و پرورش 3 اسفند 98 نوشت :

"  معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش‌ و پرورش گفت: در جلسه اخیر کارگروه برنامه‌ریزی تربیت ‌معلم، ایجاد رشته جدید «‌کارشناسی برنامه‌ریزی امور تربیتی» در دانشگاه فرهنگیان تصویب شد و برنامه درسی این رشته به ‌زودی تدوین می‌شود.

به گزارش مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش، علیرضا کاظمی با اشاره به جلسه اخیر کارگروه برنامه‌ریزی تربیت‌معلم اظهار کرد: ایجاد رشته جدید کارشناسی برنامه‌ریزی امور تربیتی در دانشگاه فرهنگیان مورد تصویب قرارگرفته است و انتظار می‌رود با اقدام آینده نگرانه در زمینه اصلاح برنامه درسیِ دوره کارآموزی مربیان امور تربیتی در دانشگاه فرهنگیان، باهدف کمک به ارتقای کیفیت عملکرد مربیان امور تربیتی و معاونان پرورشی مدارس، بخش قابل‌توجهی از مسائل و مشکلات موجود مرتفع شود هدف دوره جدید (کارشناسی پیوسته برنامه‌ریزی امور تربیتی)، تربیت مربیان امور تربیتی متخصص، به‌روز و کارآمد برای مدارس است.

کاظمی خاطرنشان کرد: وظیفه این مربیان علاوه بر تمهید مقدمات کلی فرآیند جذب و تربیت‌پذیری مطلوب متربیان، عبارت است از ارائه طرح‌های اصلاحی و اجرایی خلاقانه برای بهسازی عملکرد تربیتی مدرسه و نیز اجرای فعالیت‌های راهبردی که موجب شکوفایی استعدادهای فطری متربیان در حیطه‌ ساحت‌های شش‌گانه تربیت سند تحول بنیادین می‌شود.

معاون پرورشی و فرهنگی افزود: رشته تحصیلی موجود «راهنمایی و مشاوره (با گرایش فعالیت‌های پرورشی)» به‌جای این‌که به‌تنهایی پاسخگوی نیازهای دو پست سازمانی مجزا بوده باشد، موجب شده بود که فارغ‌التحصیلان این رشته ترکیبی، نوعاً به سردرگمی هویتی دچار شوند و از تعهد سازمانی لازم و کافی نیز برخوردار نباشند.

معاون وزیر آموزش و پرورش سند تحول بنیادین را تربیت محور دانست و خاطرنشان کرد: وجود نیازهای جدید در حوزه‌های فرهنگی و تربیتی به‌گونه‌ای است که والدین قادر به پاسخگویی به این نیازها نیستند و مربی امور تربیتی باید بتواند از عهده این مهم برآید. «هدایت اخلاقی و رفتاری، کمک به تحقق فرآیند تربیت‌پذیری و فرهنگ پذیری مطلوب، شکوفایی استعدادهای فطری دانش آموزان و سلامت نفسانی و کمک به ترویج سبک زندگی اسلامی» ازجمله وظایف سازمانی یک مربی امور تربیتی به‌حساب می‌آید.

وی گفت: لازم است مربی امور تربیتی به‌گونه‌ای پرورش یابد تا بتواند تا حد ممکن در مسیر تحقق اهداف تربیتی سند تحول گام‌ بردارد. مربی امور تربیتی را باید برای رویارویی با مسائل و مشکلات حال و آینده آماده ساخت تا با همکاری معلمان و کادر مدرسه در جهت برطرف کردن خلأهای موجود در برنامۀ درسی رسمی، برنامه‌ریزی نماید و در جهت ایجاد فضای مساعد برای شکوفایی استعدادهای فطری دانش آموزان فعالیت نماید. آیا در یک مدرسه که اخیرا نیز " بحران کرونا " به آن اضافه شده است وجود و حضور فعال یک مربی بهداشت متخصص به کارآمدی سیستم و رضایت عمومی از آن کمک می کند و یا استمرار روند غلطی که حتی صادق زاده به اشتباه بودن آن معترف است ؟

کاظمی با اشاره به تربیت گفت: مقوله تربیت، به‌شدت وابسته به موقعیت و شرایط محیطی (فرهنگی و اجتماعی، فناورانه و رسانه‌ای) است. تربیت در خلأ محقق نمی‌شود، بلکه در محیط فرهنگی و اجتماعی صورت می‌پذیرد. امروزه، در نظر گرفتن حقایق موجود همچون تغییرات سبک زندگی و تحولات گسترده فرهنگی، لزوم شناسایی و اتخاذ شیوه‌های تربیتی نوین، کارآ و اثربخش را مطرح می‌نماید. "

حجت الاسلام علیرضا صادق زاده  ،مسئول کمیته مطالعات نظری سند تحول بنیادین  یکشنبه 27 بهمن نشست پیش همایش « اصلاحات آموزشی و چالش های آن در ایران : تبیین فلسفی دیدگاه ها و تلاش ها » گفت : ( این جا )

" ما در سند تحول و مبانی نظری فکر می کردیم که با یک نگاه بسیار متفاوت از وضع موجود نگاه به معلم و در بحث ایجاد تحول به آن پرداخته شود .

احساس کردیم که معلم با ویژگی که به نام " مربی " و یا وصف " مربی " شناخته می شود می تواند نقش اصلی را درجریان تربیت بر عهده گیرد و ما چیزی به عنوان تفکیک معلم از مربی در سیستم های آموزشی که بعد از انقلاب رایج شده است را نداشته باشیم . "

معنای اصلی این گزاره که  از زبان مسئول کمیته مطالعات نظری سند تحول بنیادین شنیده می شود آن است که تفکیک آموزش از پرورش به آن صورتی که در حال حاضر در نظام آموزشی ما نهادینه شده است اشتباه بوده است .

در واقع این مساله ای که باید در اصلاحات آموزشی به آن و به صورت عمیق پرداخته شود .

اما چرا در عمل اراده ای برای تحقق این مهم مشاهده نمی شود ؟

آیا در یک مدرسه که اخیرا نیز " بحران کرونا " به آن اضافه شده است وجود و حضور فعال یک مربی بهداشت متخصص به کارآمدی سیستم و رضایت عمومی از آن کمک می کند و یا استمرار روند غلطی که حتی صادق زاده به اشتباه بودن آن معترف است ؟

واقعا مسئولان و تصمیم گیرندگان وزارت آموزش و پرورش برای مقوله " بهداشت مدارس ( جسمی – روانی ) " چه کرده اند ؟

چرا باید در دانشگاه فرهنگیان رشته ی " مراقب سلامت " نباشد و به ناچار از طریق آزمون استخدامی جذب آموزش و پرورش شوند ؟

آیا اگر موضوع بهداشت در مدارس به درستی تعریف و تببین شود دیگری نیازی به طرح تعطیلی مدارس با بهانه هایی مانند انواع آنفولانزا ، کرونا  و... خواهد بود ؟

چه زمانی قرار است مسئولان این جامعه ، " مسئولانه " با مشکلات و بحران برخورد کرده و مدیریت علمی را جایگزین " روزمرگی و آزمون و خطا " کنند ؟

پایان گزارش/