دانشگاه فرهنگیان که وابسته به وزارت آموزش و پرورش است، در سال 1390 و پس از تجمیع حدود 100 مرکز تربیت معلم تاسیس شد و از سال 1391 با پذیرش حدود 25 هزاردانشجوی بورسیه و متعهد به خدمت در مقطع کارشناسی آغاز به کار کرد. در حالی که دکتر « مهرمحمدی » سرپرست فعلی دانشگاه، وعده داده بود این دانشگاه را به «یک دانشگاه معتبر در سطح کشور، منطقه و حتی جهان » تبدیل می کند،با گذشت حدود 3 سال از تاسیس، هنوز مشکلات زیادی گریبان گیر این دانشگاه است.

دانشگاه فرهنگیان تاکنون رییس نداشته!
دانشگاه فرهنگیان تاکنون رییس نداشته و سرپرستی سه سرپرست را تجربه کرده است. دکتر محمود مهرمحمدی، سرپرست فعلی دانشگاه در شهریورماه 92 به این سمت منصوب شد و در حالی که به صورت قانونی سرپرست تا 6 ماه اجازه فعالیت دارد، مهرمحمدی حدود 17ماه است که عهده دار این سمت است. علت عدم تبدیل حکم وی به ریاست، درخواست های مکرر وزیر آموزش و پرورش برای به تاخیر انداختن بررسی صلاحیت سرپرست این دانشگاه توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی است. بیم آن می رود که شورای عالی انقلاب فرهنگی به دلایلی که صرفا مربوط به روش مدیریت دکتر مهرمحمدی نیست صلاحیت وی را رد کند!
با وجود این که آقای مهرمحمدی از نظریه پردازان مطرح آموزش و پرورش و از تدوین کنندگان سند تحول بنیادین آموزش و پرورش است، انتقاداتی  به نحوه مدیریت وی بر این دانشگاه مطرح است. در این نوشتار ضمن ذکر چند مورد از مهم ترین مشکلات دانشگاه فرهنگیان، به بعضی از این انتقادات هم اشاره خواهم کرد.

کمبود بودجه؛ پاشنه آشیل دانشگاه فرهنگیان

یکی از عوامل اساسی در اجرای موفقیت آمیز برنامه های هر سازمانی اعتبارات و بودجه است، اما دانشگاه فرهنگیان از همان ابتدای تاسیس با مشکل کمبود بودجه مواجه بوده است و بودجه اختصاص یافته برای سال 94 هم کفاف هزینه های این دانشگاه را نمی دهد. بودجه پیشنهادی دولت برای دانشگاه فرهنگیان در سال 94، 252 میلیارد تومان بوده که با اعتراض شدید سرپرست این دانشگاه و بعضی از نمایندگان مجلس مواجه شده است. دکتر مهرمحمدی ضمن ابراز نارضایتی از بودجه پیشنهادی تاکید کرده در بین دانشگاه های کشور کمترین افزایش ردیف بودجه متعلق به دانشگاه فرهنگیان بوده است.

وضعیت فضای فیزیکی این دانشگاه هم به هیچ وجه مناسب نیست و بعید است با این بودجه در آینده نزدیک تغییر قابل توجهی در آن به وجود آید. بیش از 50 درصد کل فضاهای دانشگاه فرهنگیان را ساختمان هایی با قدمت بیش از 30 سال تشکیل می دهد که نیازمند بازسازی و تعمیرات اساسی است. سرانه فضای این دانشگاه هم از سرانه فضای تعریف شده براساس شاخص های وزارت علوم به میزان قابل توجهی کمتر است، به طور مثال در برخی پردیس ها خوابگاه هایی 13 نفره به دانشجویان اعطا شده است، همچنین اکثریت  پردیس ها فاقد سالن همایش ها، آزمایشگاه مجهز و سالن ورزشی هستند. علاوه بر اینها،کمبود فضا باعث شده است دانشگاه نتواند نیروی مورد نیاز خود را جذب کند و در حالی که طبق برنامه باید هر سال 25 هزار دانشجو جذب کند تا آموزش و پرورش در سال های آینده با کمبود نیرو مواجه نشود، دانشگاه تنها در سال اول توانست این تعداد را راهی دانشگاه کند و در سال های بعد به ترتیب 17 هزار و 12 هزار دانشجو جذب کرد و پیش بینی می شود سال آینده هم بتواند حداکثر  5هزار دانشجو جذب کند.جذب دانشجو کمتر از میزان برنامه منجر به روانه شدن سیل انتقادات به این دانشگاه شده است.

کمبود بودجه این دانشگاه در سال های گذشته هم به حدی بوده که نهایتا مسئولین این دانشگاه مجبور شده اند از محل کمک هزینه تحصیل دانشجویان بورسیه این دانشگاه کمبود هزینه را جبران کنند.اگرچه بخش اصلی این اقدامات قانونی بوده است اما بعضا همراه با اقدامات غیرقانونی هم بوده که در بخش دیگری از این مطلب به آن ها خواهم پرداخت.

کمبود هیات علمی

درحالی دانشگاه فرهنگیان در طول سه سال حدود 74 هزار دانشجو در مقطع کارشناسی پیوسته و ناپیوسته پذیرش کرده که با کمبود شدید هیات علمی روبروست. اکثریت رشته های این دانشگاه در پردیس های مختلف فاقد هیات علمی هستند. علی رغم اینکه به تازگی حکم بعضی از مدرسین این دانشگاه توسط رییس جمهور که رییس هیات امنای این دانشگاه هم هست به هیات علمی تغییر کرده بازهم این دانشگاه از کمبود هیات علمی رنج میبرد. به طوری که بسیاری از پردیس های این دانشگاه به تعداد انگشتان دست هم عضو هیات علمی ندارند!

نگرانی دیگر تبدیل شدن جایگاه هیات علمی این دانشگاه به حیاط خلوتی برای مدیران سابق آموزش و پرورش است، مدیران سابقی که به دلایل گوناگون پست خود را از دست داده اند و حالا هیات علمی دانشگاه فرهنگیان را محل مناسبی برای سال های آخر خدمت خود و پیش از بازنشستگی می بینند.

مشکلات مالی دانشجویان

پس از اینکه دانشگاه فرهنگیان با کمبود شدید بودجه مواجه شد، سازمان مرکزی این دانشگاه بخشنامه ای به پردیس ها ارسال و تصویب کرد تا از دانشجویان ساکن خوابگاه ها حداکثر 45 درصد کسر حقوق شود. این اقدام منجر به نارضایتی اکثریت دانشجویان شد. پس از اینکه مسئولین دانشگاه با نارضایتی دانشجویان مواجه شدند وعده دادند تا با افزایش بودجه در سال های آینده کسر حقوق دانشجویان به میزان کمتری کاهش پیدا کند، اما تلاش های مسئولین برای افزایش بودجه ناکام ماند. در مرحله بعد مسئولین دانشگاه سعی کردند تا شبانه روزی بودن دانشگاه را در اساسنامه این دانشگاه بگنجانند و از این طریق بودجه بیشتری جذب کنند که تاکنون موفق نشده اند.

علاوه بر این ها، سال گذشته در حالی که دانشجویان و حتی مسئولین انتظار داشتند همچون گذشته و همانند مراکز تربیت معلم در سال های گذشته، عیدی به دانشجو معلمان پرداخت شود، ناگهان اعلام شد به دانشجو معلمان به علت پاره وقت بودن عیدی تعلق نمی گیرد. این در حالی است که در حکم استخدامی دانشجویان عبارت تمام وقت ذکر شده است و به نظر می رسد دولت به علت بار مالی از پرداخت عیدی به دانشجویان طفره رفته است. عدم پرداخت عیدی به دانشجویان حتی با واکنش مدیرکل امور حقوقی دانشگاه فرهنگیان مواجه شد؛ وی در نامه ای به مدیرکل حقوقی وزارت آموزش و پرورش نوشت طبق قانون متعهدین به خدمت وزارت آموزش و پرورش و ماده 75 قانون مدیریت خدمات کشوری باید به دانشجو معلمان عیدی کامل تعلق گیرد، اما این نامه هم کارگشا نبود و هنگامی که دانشجویان انتظار داشتند مدیران و مسئولین دانشگاه به این مسئله ورود پیدا کنند و از تضییع حق دانشجویان جلوگیری نمایند، سرپرست دانشگاه در مصاحبه ای آب پاکی را روی دست دانشجویان ریخت و گفت به دانشجو معلمان عیدی تعلق نمی گیرد.

مسائل مالی دانشجویان به همین جا ختم نشد، ابتدای تابستان 92 معاون توسعه و مدیریت منابع دانشگاه فرهنگیان در بخشنامه ای ارسالی به پردیس ها مقرر کرد در ایام تابستان و تعطیلی دانشگاه هم علی الحساب 45 درصد از حقوق دانشجویان کسر شود. این اقدام نارضایتی شدید دانشجویان را سبب شد. پس از اعلام نارضایتی دانشجویان، در بخشنامه ای دیگر مصوب شد تا تنها 10 درصد از حقوق دانشجویانی که در طول ترم در خوابگاه سکونت داشته اند در ایام تابستان کسر شود. با این وجود، طبق ماده 6 قانون متعهدین به خدمت آموزش و پرورش، وقتی دانشجویان در ایام تابستان در خوابگاه حضور ندارند و از امکانات دانشگاه استفاده نمی کنند نباید هزینه ای پرداخت کنند و حتی کسر 10 درصد حقوق هم قانونی نیست.

دانشجویان ناراضی­ اند!؟

دانشجویان دانشگاه از موارد متعددی ناراضی اند: از عدم اعطای کارت دانشجویی گرفته تا سخت گیری های بیش از حد بعضی از پردیس ها در مورد مسائل انضباطی. دانشجویان می گویند بیش از دو سال است که در دانشگاه فرهنگیان مشغول تحصیل شده اند اما تا به حال کارت دانشجویی به آن ها اعطا نشده! معاون دانشجویی این دانشگاه بارها از اعطای کارت های دانشجویی هوشمند سخن گفته اما دانشجویان همچنان کارت دانشجویی ندارند.

نارضایتی دیگر دانشجویان از سه سال محرومیت از تحصیل پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه فرهنگیان است؛ دانشجویان مدعی هستند آن ها موقع ورود به دانشگاه، از وجود چنین شرطی اطلاع نداشته اند و مسئولان به تازگی چنین تصمیمی گرفته اند. مسئولان بالادستی دانشگاه هم می گویند آموزش و پرورش با کمبود نیرو مواجه است و برای ورود دانشجو معلمان بعد از چهارسال تحصیل به گردونه آموزش و پرورش برنامه ریزی کرده است.

اضافه بر این ها، دانشجویان از کیفیت غذاهای دانشگاه و کیفیت و کمیت خوابگاه ها ناراضی اند. آن ها حتی از نحوه برگزاری برخی برنامه های فوق برنامه مثل مسابقات فرهنگی، هنری این دانشگاه هم گلایه دارند. دانشجویان مدعی اند در داوری بعضی از آثار ارسالی سلیقه ای عمل شده و به شکایات آن ها رسیدگی نشده است.آن ها می گویند انتخاب نفرات هم برای اردوهای فوق برنامه مثل «رویش» و «حیات طیبه» کاملا سلیقه ای بوده و از طرف سازمان مرکزی دانشگاه معیار معینی برای انتخاب نفرات به روسای پردیس ها اعلام نشده است و به تبع آن مسئولین پردیس ها سلیقه ای دانشجویان را انتخاب کرده اند.

فضای بسته سیاسی

تمام مسئولان ارشد و دلسوزان نظام به نقش دانشجو در پیشبرد نظام مقدس جمهوری اسلامی اذعان دارند و فعالیت سیاسی را لازمه دوران دانشجویی می دانند، دکتر روحانی هم در روزهای انتخابات ریاست جمهوری وعده ایجاد فضای باز سیاسی در دانشگاه ها را دادند. اگر چه این وعده در بسیاری از دانشگاه ها نسبتا عملی شد، اما دانشگاه فرهنگیان فرسنگ ها با فضای باز سیاسی فاصله دارد. حداکثر فعالیت سیاسی در این دانشگاه صرفا برگزاری کرسی های آزاد اندیشی به تعداد بسیار محدود و یک طرفه و با یک نفر سخنران نه چندان مطرح بوده است که به تکرار مکررات پرداخته اند. برای اینکه بیشتر به این شرایط واقف شوید تنها لازم است به مناسبت های دانشجویی و سیاسی دو سال گذشته نگاهی بیندازید. به عنوان مثال در حالی که در روز دانشجو در اکثر دانشگاه های مطرح و غیر مطرح کشور سخنرانی ها، جلسات پرسش و پاسخ و مناظره های مختلف برگزار شده است، اما در یک صد پردیس و مراکز دانشگاه فرهنگیان در سراسر کشور هیچ مراسم سیاسی،اجتماعی خاصی که در شان دانشجو معلمان باشد برگزار نشده است!

علاوه بر این در دوسال گذشته به هیچ گروهی در یک صد پردیس و مراکز آموزش عالی این دانشگاه مجوز تشکیل انجمن های اسلامی به بهانه های مختلف داده نشده است. در منشور حقوق و تکالیف دانشجویان هم که به تازگی توسط دانشگاه فرهنگیان منتشر شده اگر چه به حق دانشجویان در اظهار نظر سیاسی و تشکیل انجمن های علمی، فرهنگی و اجتماعی اشاره شده است، اما هیچ اشاره ای به تشکیل کانون های سیاسی نشده است. مسئولان بالادستی دانشگاه هم صراحتا در مورد فضای سیاسی دانشگاه صحبت نمی کنند، اما مسئولان پایین دستی و روسای بعضی از پردیس ها علت این فضای بسته و عذاب آور را فرار از حاشیه ها می دانند، مسئولان بسیاری از پردیس ها حاضر نیستند برای این مراسم هزینه کنند و احیانا گرفتار حاشیه ها شوند. نتیجه چنین تفکری ایجاد آرامش پادگانی در دانشگاه است.

وجود فضای بسته و غیردانشجویی این فرضیه را به ذهن متبادر می کند که دانشگاه فرهنگیان تافته ای جدابافته از دولت تدبیر و امید است؛ دولتی که نقادی و آزادی بیان را سرلوحه کار خود قرار داده است.

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

 اخیرا در بخش خبری 20 و 30 سیما، خبری کوتاه درباره تجمع صنفی فرهنگیان یکی از استان ها پخش شد که به جای فیلم این تجمع و تجمع های بزرگ فرهنگیان، تنها تصویر یک جمع چند نفره از فرهنگیان با چهره هایی مات شده پخش گردید که برای فرهنگیان تحقیرآمیز و سؤال برانگیز بود که فرهنگیان جز خواسته صنفی شان چه منکری را مرتکب شده اند که صدا وسیما چهره ی فرهنگیان سرزمینش را چون مجرمان مات می نمایاند و چرا در عصر فراوانی دوربین های صدا و سیما،تجمع بزرگ و آرام فرهنگیان، تنها در یک عکس مات و مجرمانه خلاصه شد؟
باید بپذیریم صدا و سیما و بسیاری از روزنامه ها و رسانه های دیگر، با نگاه انکاری شان در قبال این خواسته صنفی فرهنگیان دچار باخت بزرگی شدند و موقعیت این رسانه ها در نگاه روشن و عمیق فرهنگیان که خود بزرگترین رسانه هستند به شدت تنزل کرده است. فرهنگیان با جمعیت میلیونی شان و با چندین میلیون دانش آموز، خود بزرگترین رسانه هستند که اعتمادشان به رسانه ها می تواند سرمایه ی بزرگی برای هر رسانه ای باشد که در ماجرای اخیر، متأسفانه آسان از دست رفت و می رود.
سؤال بزرگ فرهنگیان این است چرا دوربین های صدا وسیما که در همه حال و در همه جا هستند نتوانستند و نخواستند فرهنگیان را با جمعیت انبوه شان ببینند و در این میان برخی رسانه های خارج از کشور میدان داری کردند و باز هم رسانه ملی ما پس از خمیازه ای بزرگ، چشمان بسته و خمارش را بسیار دیرهنگام گشود و تنها یکی از بخش خبری اش را با تأخیر چند روزه به بحث مطالبات فرهنگیان اختصاص داد؟
باید بپذیریم برخورد غیرکارشناسانه بسیاری از رسانه های ما و به ویژه صدا و سیما و نگاه انکاری شان در قبال یک تجمع آرام که خواسته بزرگ شان صرفا رفع تبعیض بین آنها و دیگر کارکنان دولت است، عملا نگاه این قشر عظیم را به رسانه های بیرون خیره ساخت و در این میان هرچند فرهنگیان همواره تأکید و تأیید نموده اند که این تجمع ها صرفا صنفی است ولی متأسفانه، این صدا وسیما بود که با عدم پخش اخبار مربوط به این تجمع آن را سیاسی نمایاند.
کار به دستان صدا وسیما باید خوب بدانند که با برخی سیاست های غیراصولی، غیر رسانه ای و تکراری و انکاری شان در قبال این تجمع های ساده صنفی، فرهنگیان را با جمعیت میلیونی شان از خویش راندند و رنجاندند. فرهنگیانی که کار بزرگ شان علم آموزی و خردورزی است و قطعا باید بیش از اینها صاحب حرمت باشند که متأسفانه چنین نیست و فرهنگیان به رغم این که بیشتر کار می کنند، همواره انکار می شوند.
فرهنگیان با تقدیم 4 هزار شهید و 36 هزار دانش آموز پرگشوده تا خداوند سرمایه بزرگ این دیار به شمار می روند و در همه ی عرصه های دفاع از عزت دین و دیارشان پیشتاز و پیشگام بوده اند و هستند و تاکنون صادقانه و صبورانه ناسپاسی های بزرگی را دیده اند و چشیده اند ، مستحق این نامهربانی و این تحقیر رسانه ای نبودند و نیستند.
هر چند برخی روزنامه ها و رسانه ها با فرهنگیان همراه شدند و بخشی از دغدغه های فرهنگیان را به زیبایی زبان شدند ولی بی اعتمادی فرهنگیان به رسانه ها و به ویژه صدا و سیما می تواند یک افت و آفت بزرگ برای این رسانه باشد. هرچند فرهنگیان در طول این سالیان، با صبوری شان بی مهری ها و بدعهدی های فراوانی را از سر گذرانده اند ولی نگاه صادقانه، هوشمندانه و مدبرانه به تجمع صنفی فرهنگیان می توانست جایگاه این رسانه را در بین نخبگان و فرهنگیان تقویت کند که متأسفانه چنین نشد.
انتظار می رود صدا وسیما و دیگر رسانه ها با راستی نُمایی و سعه صدر و با پرهیز از نگاه انکاری و ابزاری شان به فرهنگیان و خواسته هایشان، زمینه دل دادگی بیشتر آنها به ایران اسلامی را فراهم آورند و با فرهنگیانی که چون «الف» دیروز تخته سیاه شان در دفاع از شکوه سرزمین شان استوار ایستاده اند این نامهربانی ها را روا ندارند تا فرهنگیان فکور ایران نپندارند که تنها در روزهای برگزاری رأی و رأی گیری و برای پرکردن صندوق های رأی و راهپیمایی عزیز می شوند و بعد چشم ها و گوش ها بر آنان و آوای حق طلبانه شان بسته می شود.
*عضو انجمن اسلامی معلمان خراسان شمالی

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه اخبار :

پیرو اطلاعیه قبلی در سایت سخن معلم در مورد معرفی کاندیداهای شورایاری در سطح استان تهران ( این جا ) به اطلاع می رساند :

دوستان و همکاران فرهنگی پس از تایید شدن می توانند مشخصات و برنامه های خود را به همراه یک عکس با کیفیت خوب به سخن معلم ارسال فرمایند.

 با سلام و احترام
احسان غفاری هستم.
دبیر و مشاور تحصیلی دبیرستان های تهران دارای مدرک کارشناسی کشاورزی و کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی MBA
اینجانب در کنار کار مدیریتی خود از سال 1380 در برنامه های اجتماعی فرهنگی منطقه شرکت داشته و از دست اندرکاران طرح پژوهشی آسیب های اجتماعی فرهنگی در سطح محلات منطقه 14 بوده ام.
هدف از ورود به این عرصه بیشتر تلاش در جهت رفع آسیب های اجتماعی و فرهنگی محله خود(مینای شمالی) به خصوص جوانان و نوجوانان محل بوده است ؛ به طور مثال جوانان محل از امکانات سالن ورزشی کمتر بهره مند هستند، موضوع عدم اشتغال و بیکاری جوانان معضل مهمی در سطح محل می باشد.
می باست توجه بیشتری به حقوق شهروندی و بحث استعدادهای بالقوه جوانان در کنار موضوع فضای سبز و مراکز فرهنگی تفریحی و اردوهای زیارتی سیاحتی را در سرلوحه برنامه ریزی ها قرار گیرد،تا بتوانیم محله ای امن و پویا داشته باشیم .

ارسال مشخصات و برنامه ها برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه اخبار /

لیست زیر  نام مجموعه فرهنگیان و معلمانی است که در استان تهران خود را کاندیدای ورود به عرصه مدنی - صنفی شورایاری ها نموده اند .

به نظر می رسد استقبال فرهنگیان در این دوره نسبت به سایر دوره ها " بی سابقه " بوده است .

باور ما بر این است که فرهنگیان و معلمان دارای پتانسیل فوق العاده و البته بالقوه ای هستند که در چنین عرصه هایی " بالفعل " خواهد شد .

حضور فراگیر همه فرهنگیان و معلمان برای رای اعتماد به همکاران خود موید خودآگاهی و پختگی فکری و اجتماعی آنان خواهد بود و البته معلمانی که با رای همکاران خویش به این  عرصه وارد می شوند، « نگهبان و وام دار » این رای ارزش مند خواهند بود .

روز جمعه 22 اسفند همه فرهنگیان و معلمان در سراسر استان تهران با حضور موثر و آگاهانه خویش ، قدرت اجتماعی خود را به رخ همگان خواهند کشید !

باشد که حضور موفق و موثر در این مرحله تجربه ای برای ورود و حضور در نهادهای تصمیم گیر و تصمیم ساز و تشکیل " فراکسیون صنفی معلمان " در مجلس آینده باشد .

پس !

فرهنگیان !

معلمان !

یک گام به پیش ...