تا قبل از این که به دنیای مجازی بیایم و از نزدیک با معلمان آشنا شوم ، تصور دیگری از معلمان داشتم/ باید به این واقعیت تلخ اعتراف کنم که تعداد قابل توجهی از معلمان آدم های ترسو ، تنگ نظر و حسودی هستند که تاب و تحمل شنیدن حتی یک حرف مخالف را نیز ندارند/ آن ها فقط بلدند که از بالادستی ها و مدیران بنالند و البته بیشتر بترسند/ بعضی از آن ها خودشان را در کلاس و ... علامه دهر جا می زنند اما توان ، جرات و یا حتی حوصله نوشتن یک نامه را هم ندارند/ فکر می کنم خیلی از آن ها سالی یک کتاب هم نخوانند . فقط حرف می زنند و حرف می زنند و بس/ این معلمان ترجیح می دهند تا مثلا " یک غیر معلم " نماینده مجلس شود تا فردی از صنف خودشان تا حرف آن ها را بزند ؛ چون آن ها تحمل مشاهده چنین وضعیتی را ندارند/ این جور که می بینم ، این معلمان با این روحیه و نگرش تا صد سال دیگر هم صاحب اتحادیه و یا سندیکا نمی شوند ، چون غیر از خودشان به چیز دیگری فکر نمی کنند/ البته معلمانی هم هستند که واقعا به کارشان اعتقاد دارند و به چیزهایی که می گویند عمل می کنند/ این دسته از معلمان در اقلیت اند و روز به روز هم از تعداد شان کم می شود/ یکی از دلایلی که موجب شده است دانش آموزان توجه زیادی به" نقش معلمان " نداشته باشند این است که می بینند آن ها اعتقاد چندانی به کار و یا شغل خود ندارند و یا از سر ناچاری معلم شده اند....

مقوله کتاب و کتابخوانی مبحثی است که سال های متمادی مورد بحث کارشناسان بسیاری قرار داشته و دارد اما مسئله اصلی این است که چرا جامعه کنونی ما از کتاب این قدر فاصله دارد؟ و چرا ما با تمام مشکلات و گرفتاری های روزمره حاضریم ساعاتی از شب را جلوی تلویزیون یا رایانه بنشینیم اما کتاب نخوانیم؟

چرا با کتاب مانوس نیستیم و در نهایت فکر می کنیم لذتی که از یک فیلم می بریم ممکن است از خواندن کتاب نبریم؟ و بالطبع فرزندان ما هم همین علایق را دارند اما موضوع حائزاهمیت این است که چه کنیم تا کودکان ما به این معضل دچار نشوند و نسل آینده به سمت کتابخوانی سوق یابد. کارشناسان تعلیم و تربیت کودک در یک نشست این موضوع را به چالش کشیدند.

دکتر مستوره السادات مدرسی که دارنده دو جایزه کتاب سال و کتاب فصل کودک است در این مورد گفت: بچه های کوچک چیزی را یاد می گیرند که ببینند، منظور گروه سنی ۳ تا۶ سال است که غالباً محیط های غیررسمی آموزشی را تجربه می کنند. اساساً تربیت مشاهده ای است نه گفتنی. بنابراین اگر شما برای فرزندتان کتاب بخرید و او را به کتاب خواندن تشویق کنید یا این که برای او دائماً جایزه، کتاب بخرید این تنها راه کتابخوان کردن بچه ها نیست حتی تکرارش می تواند اثر مخربی بر آنها بگذارد، یعنی اگر می خواهید به بچه وعده خوبی دهید، نگویید برایت قصه می خوانم او دل زده می شود. اگر قصه خواندن خوب است، هر شب قصه می خوانیم، مثل شام خوردن که هر شب می خوریم، هم لذت بخش است، هم نیاز.

ما یک وسیله بازی گران قیمت برای فرزندمان می خریم اما حاضر نیستیم با هزینه اندک برای او کتاب یا یک وسیله فکری بخریم چون پدر و مادرها حوصله فکر کردن ندارند.

 اگر قرار است بچه ای کاری انجام دهد، بهتر است آن را ببیند تا این که آن را به او بگوییم یعنی آموزش غیرمستقیم جواب می دهد. بنابراین الزاماً به او مستقیماً نگویید یا به او به طور مستقیم چیزی را برای یادگیری دائماً نشان ندهید. شما باید کارهایی انجام دهید و در اثر تکرار آن، فرزندتان یاد بگیرد که آنها جزو زندگی است، ما هیچ وقت به طور دائم به بچه نمی گوییم گرسنه ای پس غذا بخور بلکه او از شما با نگاه کردن یاد می گیرد هر وقت گرسنه می شود باید غذا بخورد و طریقه خوردن آن را از شما می آموزد و البته بخشی هم به صورت غریزی است.

 این متخصص تعلیم و تربیت در ادامه بیان کرد: هر کاری را می خواهید بچه ها انجام دهند جلوی آنها آن کار را انجام دهید. این توصیه حضرت رسول (ص) است و آن کاری را که شما انجام می دهید فرزندانتان را از آن نهی نکنید، چون آن را دیده اند و شما نمی توانید بگویید تو آن را انجام نده ولی من انجام دهم، ایرادی ندارد، این قضیه هم همین طور است.

پدر و مادر یا معلم و یا هر آن که وظیفه مربی گری فرزند را به عهده دارد در وهله اول باید درست فکر کند و سپس نیازها را بررسی کرده و بعد ابزارش را شناسایی کند.

اگر بچه های ما از کودکی کتاب بخوانند چه اتفاقی می افتد؟ کتاب چه ویژگی ای دارد که جایگزینی ندارد؟ کودک وقتی از طریق والدینش کتاب می خواند در حقیقت صدای آنها را می شنود پس چه فرقی می کند که کتاب باشد یا نقل قول؟ صدای مادربزرگش باشد یا دیدن کارتون تلویزیون که خود آن هم داستان دارد. پس از روی کتاب قصه خواندن ویژگی مهمی دارد و آن این است که کودک احساس می کند که شیرینی خوشمزه ای که از قصه ها به او می دهیم در کتاب هست. یعنی کتاب را در کودکی تجربه کرده است و قصه های قشنگ در کتاب هایی است که مادر برایش می خوانده، پس او هم به سمت کتاب می رود. از طرفی ویژگی دیگر کتاب این است که چون تصویر متحرک دائمی به کودک نمی دهد ذهنش را به دنیای خیالی می برد و می تواند آن را پرواز دهد و تخیلاتش را کامل کند.

 اتفاق دیگری که برای کودک می افتد این است که کتاب برای کودک سکون و آرامش می آورد. هر چیز دیگر امکان دارد ذهن کودک را ببندد و آن را در خود فرو برد، وقتی او کارتون می بیند حداکثر این است که خودش را در همان فضایی می بیند که تصویرش در تلویزیون است، یعنی هم قصه را می شنود و هم تصویر آن را می بیند اما در کتاب ذهن بچه آزاد است و حتی اگر یک تصویر که همان نقاشی کتاب است را هم ببیند، آن قدر در ذهن کودک حرکت می کند تا کودک خود جزو آن تصاویر می شود و سپس چیزهای دیگر قصه را به آن اضافه می کند و بعد در ذهنش تصویر می سازد.

بنابراین مهمترین ویژگی کتاب خواندن کودک این است که او را هدایت به منبع ارزشمندی به نام کتاب می کند که از دید بچه یک منبع خوشمزه و لذیذ محسوب می شود ؛ حالا چرا بچه های ما کتابخوان نمی شوند؟ چون دیگر حوصله پدر و مادر بودن را ندارند؟ و آن یعنی چه؟ یعنی شما حوصله داشته باشید و در کنار فرزندتان برای او قصه بخوانید و با او بازی کنید، چرا تلویزیون، رایانه، سی دی و حتی نرم افزارها برای پدر و مادرها چیز خوبی است؟ چون بچه را آن قدر سرگرم می کند که نیاز به پدر و مادر ندارد، غافل از اینکه چه امکاناتی از او حذف می شود.

 یکی از امتیازاتی که کودک می تواند از کنار شنیدن قصه کسب کند همان رابطه عاطفی و هم زبانی با والدین است که متاسفانه آن را با رایانه و... پوشش می دهند برای همین وقتی فرزندان مان بزرگ می شوند ما تازه احساس می کنیم چقدر از آنها فاصله داریم،  پدر و مادرها این کار را نکردند و اگر هم قصه ای خواندند به صورت نمایشی بوده و بچه ها این را خوب می فهمند چون کودکان آینه های تر و تمیز و موجودات بسیار بکری هستند. آنها باطن آدم ها را به دلیل تمیزی باطن خودشان به خوبی دریافت می کنند، فقط ترجمه کلامی ندارند، بنابراین ما نمی توانیم سر بچه ها را کلاه بگذاریم، پس وقتی برای آنها از لحاظ عاطفی و احساسی نمایش بازی می کنیم بچه ها دست ما را می خوانند و ما را باور نمی کنند، پس با ما هم زبانی نمی کنند.

 در مدرسه نوآوری زیادی در مسیر جذب بچه ها نمی بینیم. معلم ها فکر می کنند انگار حراجی کتاب است و در رقابتی قرار می گیرند که اصلاً به درد بچه ها نمی خورد، ما نمی خواهیم تعداد کتاب هایی که بچه در روز می خواند را زیاد کنیم در حالی که هیچ نگرشی در او برای کتاب خواندن ایجاد نکردیم.

رطب خورده منع رطب کی کند؟ 

وقتی معلم خودش اهل کتاب خواندن نیست، چطور می تواند به دانش آموز توصیه کند کتاب بخواند !

چنددرصدمان اهل کتاب خواندن هستیم؟ در ساعات کتاب خواندن هیچ خلاقیتی وجود ندارد، حتی روح خواندن کتاب حاکم بر کتابخانه نیست، درست این است که معلم در ساعات مطالعه خود نیز کتاب بخواند تا دانش آموز هم در آرامش کتاب بخواند و این مسئله درونی شود.

 سیدوحید نوربخش موسس مدارس غیرانتفاعی و کارشناس تعلیم و تربیت در ادامه این بحث افزود: ما در آموزش و پرورش با دو تئوری مواجهیم; اول اینکه چه کار کنیم که دانش آموز یا فرزندمان آن عکس العملی را که ما می خواهیم نشان دهند و دیگر اینکه ما اگر بخواهیم تغییری در او انجام دهیم آیا اول تغییر را در خودمان ایجاد کنیم یا در فرزندمان؟ اگر با نگرش دوم به کتاب خواندن نگاه کنیم همه کتابخوان می شوند، اما وقتی ما خود این کار را نمی کنیم و بعد برای دانش آموز برنامه ریزی می کنیم قطعاً آنها هم مثل خود ما کتابخوان نمی شوند. پس اول اگر سرانه کتابخوانی ما بالارود آنگاه این مسئله در ما شکل می گیرد و آنها هم کتابخوان می شوند وگرنه بقیه کارها همه شعارند.

من مطمئن هستم که مسئولان فرهنگی ما لای کتاب را غیر از آن جزوه ها و آنچه برنامه کاریشان هست، باز نمی کنند. ما تا خودمان را درست نکنیم این قضیه درست نمی شود.

سینا خجسته کارشناس آموزش زبان دوم درباره علاقه کودکان به کتاب گفت: هر رفتاری که کودک یا حتی بزرگسالان دارند سه ریشه استراتژیک دارد: ژنتیک و وراثت، تربیت و محیط که همه از دوره جنینی آغاز می شود. وی ادامه داد: کودک از چیزهایی لذت می برد که به او نشاط و هیجان می دهد و در نتیجه کنجکاوی کودک را ارضا می کند ضمن اینکه کودک در رفتارهایش بسیار از بزرگترها بویژه پدر و مادر، معلم و حتی مربی مهدکودک و تمام کسانی که به نوعی با او درارتباطند تاثیر می پذیرد. آیا واقعاً در ژنتیک یک کودک ایرانی مطالعه به عنوان یک لذت و فعالیتی که جزو بخش اصلی زندگی اوست وجود دارد؟ واقعاً جواب آن منفی است.

 هر رفتار و هر علاقه ای در هر شخصی نمی تواند از ژنتیک، وراثت و تربیت و محیط جدا باشد. چند درصد از مادران باردار با علاقه و تمرکز کتاب می خوانند؟ چند درصدشان به محیط های آموزشی و کتابخانه ها رفت و آمد دارند؟ بعد از اینکه کودک به دنیا می آید هم همین طور است،  نوربخش همچنین متذکر شد: اکثر خانواده ها برای کودک وقت ندارند لذا کودک بیشتر اوقاتش را در مهد و یا نزد پرستار می گذراند لذا باید آنها را نیز بررسی کرد که از کتاب خواندن چقدر لذت می برند؟ به نظر من زیر ۱۰ درصد است و در محیط خانواده چند درصد از کودکان می بینند که پدر و مادر کتاب می خوانند، چند درصد از فرزندانمان به نمایشگاه های کتاب و کتابفروشی می روند،  پس تحقیقاً در رابطه با کتاب و کتابخوانی فقری در وراثت، تعیین ژنتیک، تربیت کودکان و محیط وجود دارد.

این فقر با جشنواره کتاب و کتابخوانی و تشویق از بین نمی رود، اینها به دلیل اینکه اصالت تربیتی ندارند، تاثیرات زودگذری می گذارند و همین اتفاقی است که امروز در بزرگسالان می بینیم. آمار دقیقی هم از کتاب خواندن در ایران وجود ندارد، از یک دقیقه هست تا چند دقیقه، در حقیقت وقتی می گویند سرانه کتابخوانی یک دقیقه است یعنی سرانه کتابی که بچه های ما در دست پدر و مادر می بینند یک دقیقه است یا سرانه فعالیت مراکز آموزشی کودکان که کتاب خواندن جزو فعالیت های اصلی آن محسوب می شود یک دقیقه است، در حقیقت اگر ما به آن بسان یک زمین کشاورزی نگاه کنیم، باید به میزان بذری که کاشته می شود، به کیفیت آن بذر و رسیدگی به آن نیز باید توجه داشته باشیم تا محصولی که به بار می آید، خوب باشد اما ما فقط به محصول توجه می کنیم.

 شما حتی در تبلیغات رسانه هم که نگاه می کنید، می بینید آن قدر که خوراکی ها مثل انواع پفک و چیپس تبلیغ می شود، کتاب تبلیغ نمی شود اگر واقعاً بخواهیم در این زمینه یک کار اساسی انجام دهیم باید بخش دولتی، بخش خصوصی و خانواده ها دست به دست هم دهند و با ایجاد یک محیط مثل شهر بازی برای کودک بستر خوبی فراهم شود، آنقدر که دفترچه حساب پس انداز مسکن جوانان و... برای خانواده ها اهمیت پیدا کرده آن هم به خاطر شرایط سخت اقتصادی، باید کتابخوانی هم اهمیت پیدا کند.

کتابک

گروه استان ها و شهرستان ها / 56 معلم ملاردی در نامه ای که برای گروه سخن معلم و خطاب به مسئولان نوشته اند خواهان توجه به مطالبات خویش در آستانه انتخابات گردیده اند .

متن کامل این نامه که در اختیار ما قرار گرفته است به شرح زیر است

همدان

خوزستان / عدم پرداخت اضافه کاری ها در استان خوزستان

  گروه اخبار /

در حالی که بر اساس مصوبه بهمن ماه سال گذشته هیئت دولت، مقرر شده بود برقراری فوق العاده ویژه مشاغل تخصصی برای کارکنان ستادی وزارتخانه ها و سازمان های دولتی اجرایی شود این مصوبه به علت مغایرت های قانونی، با ایراد رئیس مجلس مواجه شده است.

همچنین اجرای آن متوقف شد که بر اساس ابلاغیه روزهای اخیر یک مسئول ارشد اجرایی، ضمن رفع ایرادات مختلف رئیس مجلس، شرایط جدیدی را برای اجرای این مصوبه ابلاغ کرده است.

ذره بین دولت روی خانه های مسکونی کارکنان:

بر اساس بخشنامه روزهای اخیر یک مسئول مهم اجرایی به تعدادی از وزارتخانه ها و سازمان های دولتی، تاکید شده است که با توجه به ضرورت مشخص شدن وضعیت دقیق خانه های سازمان های ادارات مختلف آن دستگاه، مدیران مربوط باید ضمن ارسال صورت جلسه های مربوط به کمیته مسکن آن مجموعه، آخرین وضعیت آن واحدهای مسکونی و ساکنان آن ها را تهیه و برای بررسی ارسال کنند.

پاراف

  یادداشتی در سایت صدای معلم به قلم آقای شیرزاد عبدالهی با عنوان "معاونت پرورشی و اقدامات سیاسی ، نمایشی و پرسر و صدا... فعالیت های پرورشی و تربیتی در آموزش و پرورش متولی ندارد ! " منتشر گردید که به سهم خود حرف و حدیث و نقد و نظرهایی در پی داشت که بعضا به صورت کامنت در همان سایت مذکور انعکاس یافت.
اینجانب به عنوان یک مربی تربیتی بازنشسته که همچنان نسبت به فعالیت های پرورشی از عرق و علاقه برخوردارم و هم دستی بر این آتش دارم ؛ مایلم که در این ارتباط چند نکته کلیدی را برای نگارنده محترم متذکر شوم :

1- بیشتر از هر کس شخص نویسنده می داند که انجام نقد منصفانه و عالمانه آن هم در حیطه مسائل اجتماعی و انسانی تا چه پایه دشوار و مبتنی بر آگاهی و احاطه کافی بر همه موضوعات و دایره فعالیت است. از نوع پرداختن و داوری های کلی نویسنده برمی آید که وقوف ایشان بر موضوعات چندان عمیق و گسترده نیست و بیش از هر چیز این امواج تبلیغی منفی و از پیش تعیین شده است که کار داوری شان را به اتهام سیاسی می کشاند و الا یک پدیده اجتماعی و انسانی نظیر مقوله تربیت در مدرسه مصداق هایی که ایشان در نوشته شان برشمرده اند هرگز یک علت تام ندارد.
می دانیم که مجموعه مدرسه یک پازل از نقش کامل تربیت است در کنار پازل هایی که با کارکرد خانواده، اجتماع، صدا و سیما، کوچه و محله، سینما و رسانه ها و... کنار هم چیده می شوند.

2- یادداشت نگارنده به بهانه ی جشن تکلیف 12 هزار نفری دانش آموزان دختر شهر تهران کلید خورده که از آن به عنوان برنامه ای مهیج و مفید یاد می شود. با اینکه اینجانب مدعی نیستم که همه برنامه ها و فعالیت های پرورشی خالی از اشکال است اما برای اثرگذاری بیشتر و تربیت دینی بچه ها که ضمیری پاک و معصومانه دارند باید از قالب های لطیف و موثری با بیان غیر مستقیم استفاده کرد.
جشن گرفتن و استفاده از ابزارها و روش های هنری و شور انگیز و شادی بخش برای فرشتگان کوچکی که تازه به تکلیف می رسند شگرد زیبا و مناسبی است که طعم شیرین اولین نمازها را به کامشان شیرین و عطر خاطره خوش آن را در حافظه همیشه شان جاودانه می کند و چه بسا که سرنوشت تربیتی یک شخص در لابه لای همین برنامه های کوچک و بزرگ طرح ریزی شود.

3- همچنین در این نوشته از برنامه هایی چون اردوهای زیارتی و علمی و تفریحی و نیز راهیان نور یاد شده که آن نیز منصفانه قلمداد نمی شود. آثار هر یک از این فعالیت ها برای صاحب نظران و از جمله نگارنده به وضوح مشخص است ، درباره راهیان نور اما می توان این نکته را نیز اضافه کرد که مناطق بازدیدی که موزه ای کم نظیر از دفاع مقدس به شمار می آید امروز بخشی از هویت انقلابی و ملی و مهین اسلامی ماست.

مناطقی که به خون هزاران شهید مخلص آبیاری شده و هر قطعه از آن حماسه ای از دلاوری ها، رشادت ها و ایثارهای جوانان و رزمندگان مظلوم ایرانی و مسلمان را حکایت می کند، حتما این ارزش را دارد که بارها و بارها مورد بازدید و درس آموزی واقع شود.

اتفاقا در این مورد خاص ما بایستی نسبت به مسائل جنبی آن مثل محل های اسکان، تغذیه، فعالیت های محتوایی و وسایل نقلیه و ایاب و ذهاب حساسیت نشان دهیم تا مبادا این برنامه مفید و خاطره انگیز با کمبود هایی آسیب ببیند و همه اهدافش محقق نشود.

4- آخرین پیشنهاد حقیر به نویسنده محترم اینست که برای دست یابی به یک نقد سازنده و مفید که اتفاقا در زمان دولت تدبیر و امید مورد استقبال قرار می گیرد، به خود زحمت بدهند و فعالیت های گذشته و حال تربیتی را از نظر بگذرانند.

اطلاع از برنامه های گذشته و حال تربیتی، تغییرات، آثار و فعالیت های جدید در مقایسه با قبل و رصد کردن تک تک فعالیت ها از نزدیک می تواند کار منتقد را آسان و به واقعیت نزدیک کند.

5- مطمئن باشید نهادی که به دست شهیدان عزیز رجایی و باهنر بنیان نهاده شده، هیچ گاه خود را بی نیاز از پاسخ گویی و یا گریزان از نقد نمی بیند و با همه بضاعت موجود می کوشد تا همچنان شفاف و انقلابی در مسیر تعلیم و تربیت اسلامی گام بردارد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - طنز روز

سر کلاس درس بودیم... معلم جدیدمون برای بزرگداشت معلم فقید قبلی، یک دقیقه سکوت اعلام کرد. چشم همه ما به ساعت دیواری کلاسمون بود که یکهو ثانیه‌شمارش از حرکت ایستاد.

معلم که به خاطر « بخشنامه استخدام آموزگاران خوش‌تیپ » - بزنیم به تخته - حسابی نونوار کرده بود، با کت شلوار اتوکشیده، سعی کرد پاشو به لبه پنجره گیر بده تا دستش رو برسونه به ساعت که ... شلوارش حسابی جر خورد. بیچاره اون بالا کلی هول شد، خواست دستش رو جوری بذاره تا کسی چیزی نبینه که چشمتون روز بد نبینه، یکهو پاش سرید و دیگه هیچ‌وقت چشمش چیزی رو ندید!

خوشبختانه کشور ما کشور مصلحت‌اندیشی است.

فردای همون روز بلافاصله بخشنامه دیگری صادر شد تا از این به بعد، فقط معلمانی استخدام شوند که قد و بالایشان به اندازه رسیدن دست و بالشان به ساعت دیواری کلاسهایشان باشد. آخه معلم خوش‌تیپ و فقید اولی هم در اثر همین حادثه عمرش رو داده بود به شما؛ فقط قد اون هم بگی نگی کوتاه بود.

چی بگیم والله؛ بعضی‌ها می‌گن: لابد عمرشون به دنیا نبوده اما خیلی‌ها می‌گن: با اون تیپ و جمالاتی که اون خدابیامرزها داشتن، حتما چشمشون زدن!

اما ما که براشون مرتب می‌زدیم به تخته !

انتهای پیام

گروه استان ها و شهرستان ها / جمعی از فرهنگیان اصفهان در نامه ای که خطاب به وزیر آموزش و پرورش نوشته و برای گروه سخن معلم ارسال کرده اند به برخی سخنان وزیر پاسخ گفته اند .

متن کامل این نامه به شرح زیر است

 هر ساله دولت برای کارمندان خود مبلغی را به عنوان عیدی اعلام می کند که ظاهرا بر اساس مصوبات مجلس یا هیئت دولت انجام می گیرد . هر چند که این عیدی در سال های دورتر به عنوان پاداش یک سال کار و فعالیت کارمندان و در جهت تقدیر از زحمات آنها پرداخت می شد و مبنای محاسبه آن یک ماه آخرین حقوق کارمندان بوده است ؛ حتی در بعضی از قسمت ها عیدی و پاداش جدا بود .

پاداش در بهمن و عیدی در اسفند ماه پرداخت می شد .

اکنون سال های زیادی است که دولت ها بدون در نظر گرفتن خط سیاسی شان در تعیین عیدی کارمندان هر ساله مبلغی را اعلام می کنند که متاسفانه به هیچ عنوان با واقعیت های اقتصادی جامعه و تورم و قیمت ها همخوانی ندارد .

امسال نیز مبلغ عیدی 688 هزار تومان تعیین شده است . شما در نظر بگیرید که پدر یک خانواده 4 نفری استاندارد بخواهد برای فرزندان و همسر و خودش لباس های نو فراهم کند . 4 جفت کفش ، 2 عد د شلوار و 2 عدد کاپشن ، یک عدد مانتو و روسری و یک دست کت و شلوار و یک پیراهن .

به نظر شما قیمت این البسه خانواده چه مبلغی خواهد شد ؟

در خوش بینانه ترین حالت و در ارزان ترین مناطق شهری حداقل یک میلیون تومان لازم خواهد بود ، این در حالیست که یکی از سنن ایرانیان در عید خرید لباس های نو است که کودکان و جوانان این نوع خرید را خیلی دوست دارند .

اگر از بقیه مخارج عید از جمله خرید میوه ، شیرینی ، آجیل برای میهمان ،سفر های احتمالی ، دادن عیدی به بچه های فامیل و مخارج خاص تعطیلی ایام عید خانواده که حتی با خانه ماندن هم زیاد است سخن به میان بیاوریم شاید بگویند حقوق هم که می گیرید که البته بعد از دادن قسط ها باقی مانده باید صرف مخارج فروردین ماه تا دریافت حقوق بعدی شود .

پس دولت های محترم بر چه اساسی چنین مبلغی را تعیین کرده اند و توجیه اقتصادی آنان چیست ؟

اگر فرهیختگان و خردمندان جامعه که همانا فرهنگیان شاغل و باز نشسته هستند نتوانند با مبلغ عیدی تعیین شده گلیم خود را از آب بیرون بکشند و از پس آبروی خود در مقابل زن و فرزندانشان و فامیل برنیایند ؛ آیا این یک ناکامی برای دولت مردان کشور نیست ؟

این در حالی است که در بسیاری از نهادهای دولتی و غیر دولتی علاوه بر عیدی دولتی چندین نوع عیدی پاداش به صورت بن خرید کالا ،کارت های هدیه از 200 هزار تومان به بالا ، عیدی های نقدی و......وجود داشته و دارد ؛ اما متاسفانه برای معلمان و بسیاری از کادر آموزش و پرورش و حتی سایر دستگاه ها که برای دولت ارزشی ندارند و زیاد و زیادی هستند مبلغ ناچیز 688 هزار تومان پرداخت می شود که فقط باعث شرمندگی کارمند در مقابل حسرت فرزندان شان خواهد بود .

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید