گروه اخبار/

 علی اصغر فانی امروز شنبه 14 فروردین ماه با همکاران حوزه ستادی در سالن نمازخانه ساختمان رجایی وزارت آموزش و پرورش دیدار کرد.

فانی در این دیدار نوروزی که برخی از معاونان وی نیز حضور داشتند، اظهار کرد: سال 94 به لحاظ مسایل مادی، کیفیت بخشی و زیرساخت ها برای دولت و آموزش و پرورش سال سختی بود اما به هر شکل ممکن به پایان رسید و توانستیم توفیقات خوبی به دست آوریم.

وی ادامه داد: سال 94 زیرساخت های مناسبی برای آموزش و پرورش فراهم شد ؛ امیدواریم در برنامه ششم توسعه راهکارهای اجرایی سند تحول بنیادین را به خوبی عملیاتی کنیم که آغاز این موضوع از سال 95 خواهد بود.

وزیر آموزش و پرورش با اشاره به این که سال 95 سال برداشت در آموزش و پرورش است، افزود: اقدامات خوبی در آموزش و پرورش انجام شده است امیدواریم ثمره آن ها را در سال 95 ببینیم. ( پانا )

  خبر روز جهانی کتاب کودک را دنبال می کردم و به شعارها و پیام هاهای روز جهانی کتاب کودک در سال های مختلف در "کتابک" برخوردم. فکر می کنم دست کم ۱۰ و شاید بیشتر، از پیام هایی را که در آنجا یافتم خواندم و هر چه جستم زیبایی و انسان دوستی و صلح بود و ترویج خواندن در خدمت صلح و دوستی.

عجیب نیست که حتی یک کلمه از رقابت در یکی از این همه پیام به چشم نمی خورد؟ عجیب نیست که در هیچ یک از این پیام ها سخنی از دشمنی و جنگ نمی بینیم . ترغیب شده بودم و تورقی در گوشه و کنار "کتابک" کردم و  خوب طبیعی است که همه جا بر خواندن و خواندن تاکید داشت. به یاد پیام ویژه ایران در سال انقلاب ایران افتادم که توسط شورای کتاب کودک همراه با پوستر آن سال تهیه شده بود:

"بخوانیم تا بدانیم چه چیزهایی زندگی را می سازند و چه چیزهایی زندگی را نابود می کنند".

از عمر آن پوستر و شعار زیر آن و پیامی که همراه آن منتشر شد، نزدیک ۳۵ سال می گذرد و در همه این سال ها و با همه تلاشی که می کنیم که جهانی به دور از نابودی، جنگ ، فقر و نابرابری و تبعیض بسازیم، شاهد هستیم که هر روز جنگ جدیدی در جهان برپا شده و  در همه این نابودی ها، جای پای منافع تعداد اندک صاحبان منافع بزرگ دیده می شود.

پیش از عید نوروز بود که برای ستون جدیدی در لیزنا از طریق شبکه با گروهی از دوستان و بزرگان بحث می کردیم. بحث هم در مورد کمک گرفتن از کتابداران کتابخوان بود برای ایجاد فضایی برای انتشار یادداشت های دوستان در باره آنچه خوانده اند. یکی از بزرگان جمع (استاد بنده) برایم نوشتند :" می گویند چرا مردم کتاب نمی خوانند و من می خواهم بپرسم چرا باید کتاب بخوانند؟" خود من هم البته به شوخی، هر وقت دوستان درباره مطالعه حرف زده اند، پاسخ مولانا عبید زاکانی بزرگ را کف دستشان گذاشته ام :

" لولیی با پسر خود ماجرا می‌کرد که تو هیچ کاری نمی‌کنی و عمر در بطالت به سر می‌بری. چند با تو گویم که معلق زدن بیاموز، و سگ را از چنبر جهانیدن، و رسن بازی یاد گیر، تا از عمر خود برخوردار شوی. اگر از من نشنوی به خدا تو را در مدرسه اندازم تا آن علوم مرده‌ریگ ایشان بیاموزی و دانشمند شوی و تا زنده باشی در مذلت و فلاکت و ادبار بمانی و یک جو از هیچ جا به حاصل نتوانی کرد."

من حرف استاد و طنز عبید را با همه عمقش می فهمم. درست می گویند هر قدر کمتر بدانید، مانند من ابراهیم عمرانی شادتر زندگی می کنید. اصلا نمی فهمید چه دارد در اطرافتان می گذرد، و دغدغه جدیدی پیدا نمی کنید. دغدغه تان می ماند همان نان و ماست. ولی هر یک خطی که بخوانید دغدغه جدیدی پیدا می شود دغدغه هایی که "از نان و ماست را تبدیل به مرغ بریان مزعفر کردن"  آزارانده تر هستند. هر یک خطی که بخوانید از با کلاس تر کردن ماشین و خانه و لباس و خوراک فاصله بیشتری می گیرید. هر یک خط خواندن یکی از کلیشه های رایج را پیش چشم تان رسوا می کند و دیگر نمی توانید به راحتی بنشینید پای تلویزیون و به لودگی برنامه های ۱۰۰ قسمتی بخندید و اشک مادر فرد معتاد سریال، اشک شما را در نمی آورد.

مولانا عبید  پسرک را با تهدیدی به وسعت جغرافیا و به عمق تاریخ روبه رو می کند. "تو را در مدرسه اندازم تا علم مرده ریگ ایشان بیاموزی تا عمر داری در فلاکت و ادبار به سر بری". بلی، بهای خواندن همین است که عبید می فرماید. حال چه اصراری داریم که فرزندانمان بخوانند؟ چه اصراری داریم که مردم بخوانند؟ پدر یا مادر خانواده روزها در کارخانه، در اداره، در دکان سر می کند و شب هم که می آید خانه یک لقمه نان را پای تلویزیون می خورد و احتمالا تولیداتی هم دارد، چرا باید این آدم را از بهشت نادانی جدا کرد و میوه دانایی را به او به اصرار تعارف کرد و احتمالا زندگیش را جهنم کرد؟

استاد بزرگوار من هم سوالش از من همین بود : چرا باید مردم کتاب بخوانند؟ و این حرف را کسی می زند که از مهمترین دغدغه های خود و خانواده گرامیش خواندن بوده و هست و خانوادگی دستانی در تالیف و ترجمه و فرهنگ دارند. پاسخ به این سوال دغدغه همه تاریخ بشر است.

هر گاه مردمانی با تلاش قرن ها به سطحی از فرهنگ رسیده و توانسته اند از نزاع ها بکاهند و با آرامش بیشتری کنار هم زندگی کنند و به جای جنگ به هنر و صنعت بپردازند، عده ای مهاجم که از نظر فرهنگی در سطح تمدنی و فرهنگی پائین تری قرار داشته اند، هجوم آورده اند و بخش های زیادی از تمدن و فرهنگ تمدن پیشرفته مغلوب را متلاشی کرده اند و البته همه این مهاجمان زمانی که به قدرت رسیده اند، پس از مدتی به بازسازی همه آنچه خود تخریب کرده اند همت گماشته اند و تلاش کرده اند که صلح و ثباتی ایجاد کنند که در بستر آن فرهنگ و هنر رشد کند و احتمالا سودی هم به جیب آنها برود.

در دنیای امروز و توسط رسانه ها  آنچه کمتر ترویج می شود ترویج خواندن است و ترویج آگاهی. ترویج صلح است و دوستی و آنچه سهم بیشتری در تبلیغات جهان دارد رقابت است و بی اعتمادی و خشونت و مصرف. تا به حال فکر کرده اید که برند یعنی مصرف؟ مد یعنی مصرف؟ و ایجاد رقابت برای مصرف و برند در واقع رقابت برای تولید است و جنگ ها همه برای بازار و پیدا کردن مصرف کننده های بیشتر است. در چنین فضایی حتی کارتون های کودکان سراسر خشونت می شود، سراسر رقابت می شود و از دید صاحبان منافع ترس های و گره های ناشی از این خشونت ها را هم انسان ها نیستند که می توانند حل کنند. موجودات فرا انسانی حلال مشکلات انسان ها هستند و می توانند با خشونت جلوی خشونت را بگیرند.

حالا بفرمائید من به استادم چه پاسخی بدهم؟ چرا مردم باید بخوانند؟ البته من خیلی جواب دارم. همه آن پیام های زیبایی که به مناسبت روز جهانی کتاب کودک در سال های مختلف داده شده، همه،  پاسخ هایی است به همین سوال و استاد من خودشان این را خوب می دانند.

انسان های بزرگی تلاش کرده اند که ترس ها و سوال های انسان ها و به ویژه کودکان را پاسخ دهند و گره های ناشی از خشونت ها و ترس ها را در روان انسان ها باز کنند. در آثار این بزرگان که با تعداد محدودی دست در برابر سیل عظیم تبلیغات رسانه ای مقاومت کرده و می کنند دوستی جای کینه ، صلح جای جنگ، همکاری جای رقابت، هم زیستی جای خشونت و نگهبانی از زاد بوم جای تخریب، استغنا جای فقر و تلاش و امید جای نا امیدی را گرفته و به من امکان این را می دهد که بتوانم با آرامش بیشتری ناملایمات را پشت سر بگذارم.

من بیش از این وارد جزئیات آثار و پیامه ای آنها نخواهم شد چون  اگر حتی چند تا از آن پیام ها را در اینجا بخواهم بازگو کنم حتما به تهمت شعار دادن مفتخر خواهم شد و خواننده محترمی که گوشش استعداد شنیدن کلماتی مثل صلح، دوستی، پرهیز از خشونت، حفاظت از زمین، پرهیز از تبعیض  و نابرابری، فقر زدایی از جامعه و .... را ندارد، همین جا می گوید حوصله نصیحت شنیدن ندارد و صفحه را می بندد و احتمالا دکمه ماهواره را می زند تا با تماشای یک فیلم اکشن هالیوودی که رقابت بر سر هر چیزی و در هر لباسی را ترویج می کند ببیند و حالش را ببرد.  

اینجا هم حکیم بزرگوار مولانا عبید زاکانی به کمک می آید:" .... فلان را نقل کنند که کور بود و نیمه شب کوزه آب از چشمه آب کرده بود و با شمعی در دست آب به سوی خانه می برد.  ... [ فلان بزرگوار ] او را دید و به طعنه به او گفت، ای فلان تو که کوری و روز و شب برایت فرقی نکند، این شمع چیست که در دست گرفته ای؟  [ فلان ] پاسخش داد که این شمع از بهر کوردلانی چون تو در دست گرفته ام تا به من تنه نزنند و کوزه آبم نریزند.

برای بسط  این داستان عبید نیز چند بار و هر بار به شکلی مطلبم را نوشتم و هربار پاک کردم. چرا که به محض اینکه می خواهم جنس تنه هایی را که عبید می فرماید بنویسم، احساس می کنم دچار شعار دادن می شوم. به محض اینکه می خواهم بنویسم که چرا باید آگاهی را در بین عامه مردم گسترش داد، دچار شعار دادن می شوم می خواهم بگویم که همه تنه ها جنس شان از نا آگاهی است و فقط آگاه بودن خودتان و حتی فرزندتان کافی نیست، فکر می کنم،  خواهند گفت این حرف ها را زیاد شنیده ایم و حوصله خواندن و شنیدن شعار را نداریم و خیلی برایم سخت است توضیح دادن این مطلب، حتی به کتابداران. به صنفی که کارشان ارتباط مستقیم تری با خواندن دارد. کاری که اگر قرار باشد خواندن و ترویج خواندن و بالا بردن امکانات خواندن را از آن حذف کنیم، چیزی جز یک بایگانی چاپی یا الکترونیکی از آن باقی نخواهد ماند. و بارها در این مورد با کتابداران صحبت کرده ایم و نوشته ایم. در اصول آن را نفی نمی کنند ولی در عمل با جمله "وقت نمی کنیم"، مسئولیت را از شانه بر می دارند و وجدان را پاک نگه می دارند. شاید هم می دانند که اگر بخوانند مسئولیت هایشان زیادتر می شود و از بهشتی که صاحبان منافع برایشان ساخته اند، فاصله خواهند گرفت. واللهُ اعلم.

همین کتابدار کتاب نخوان چون شغلش این است باید همه جا از خوبی مطالعه حرف بزند و مردم را تشویق به خواندن کند و حتی در پاین روز و هفته و ماه و سال آمار بدهد که چقدر کتاب به دست مردم داده است و ... به یاد داستان دیگری از عبید می افتم که واعظی از نجاست صحبت می کرد و اینکه اگر نجاستی بر فرش منزلتان نشست، به آب و شست و شو پاک نمی شود، و باید آن تکه نجاست گرفته را ببرید و به دور اندازید. زمانی که جناب واعظ در منزل نگاهش به فرش خانه افتاد که توسط همسرش بریده شده بود به او اعتراض کرد و زن در پاسخ به او گفت که خودت در وعظت گفتی و واعظ گفت که اینها را برای مردم می گویم نه برای خودمان.

حالا کتاب نخواندن کتابداران برای ما شده وعظ به دیگران و ما که نامه می دهیم چرا کتابخانه ما سهمیه خرید کتابش کم است و مردم کتاب می خواهند و مردم فضای بیشتری برای نشستن و کتاب خواندن می خواهند، خودمان ، خودمان را و فرزندانمان را از لذت خواندن محروم می کنیم. خواندن شمعی است که اگر روشنی راه ما نباشد، دست کم مانع از این می شود که دیگران ما را نبینند و زیر پا له کنند.

با این همه به عنوان یک کتابدار و از موضع وظیفه ای که بر عهده دارم (علاوه بر اعتقادی که به تاثیرخواندن در جلوگیری از تنه های ناخواسته آنان که نمی خوانند دارم) تلاش خود را خواهم کرد که به ترویج خواندن بپردازم تا کمکی به صلح و آرامش در جامعه ای که در آن زندگی می کنم کرده باشم. خواندن یعنی آگاهی و نتیجه  آگاهی  دوری از رقابت و خشونت است و ترویج صلح.

در پایان صحبتم یادآوری می کنم که وقتی صحبت ترویج خواندن می شود، در درجه اول، و بلافاصله نگاه ها به سوی کودکان و نوجوانان بر می گردد. من در مورد ترویج خواندن ,آن هم برای کودکان و نوجوانان صلاحیت ندارم و بهتر است سخنی نگویم و آن را به متخصصانش واگذار کنم که عمری است به طور تخصصی در این راه کوشیده اند.

شورای کتاب کودک مادر همه موسسات ایرانی است که در این راه گام برمی دارند و  همه کتابداران برای آگاهی از فعالیت های این نهادها باید آنها را بشناسند و در کار خود از آنها کمک بگیرند. موسساتی نظیر:

شورای کتاب کودک

خانه کتابدار کودک و نوجوان و ترویج خواندن 

موسسه پژوهشی کودکان دنیا 

انجمن پژوهش‌های پویا 

موسسه مادران امروز 

موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان 

کتابک 

فرهنگ نامه کودکان و نوجوانان   

و بسیاری موسسات دیگر که در این راه می توانند در ماموریت کتابدرانه ما کمک مان باشند.

در اینجا و در بحث ترویج خواندن و روز جهانی کتاب کودک  باید از کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نیز نام ببریم که دورانی درخشان را پشت سر دارد و باز هم می تواند با توجه به بودجه و امکانات و پشتیبانی دولتی که دارد به روزهای درخشان خود بازگردد و کتابخانه های کانون محیطی باشند برای رشد فکری همه کودکان ایران در گوشه و کنار کشور.

عمرانی، ابراهیم. « خواندن در خدمت صلح : به مناسبت روز جهانی کتاب کودک». سخن هفته لیزنا، شماره ۱۷۷. ۱۸ فروردین ۱۳۹۳.

  گروه اخبار/

نورعلی عباسپور به تلاش های انجام شده برای تثبیت جایگاه شوراها در کشور پرداخت و گفت: شوراهای آموزش و پرورش طی سال های گذشته هر سال کوچک تر شده بود. ما اول تلاش کردیم آن را در مرکز توجه قرار دهیم. مثلا سال گذشته از آقای نوبخت برای شرکت در جلسه شورا دعوت کردیم. به نظر من اگر ما بتوانیم همین قانون فعلی را به طور کامل به اجرا در بیاوریم دستاوردهای بزرگی برای ما در پی خواهد داشت. شما تصور کنید وقتی جلسه شورا هر ماه با حضور استاندار تشکیل شود بسیاری از مشکلات مطرح شده در آن حل می شود. به همین دلیل است که ما بر تشکیل به موقع جلسات اصرار داریم.

وی افزود: تشکیل جلسات شورا برای آقای وزیر هم خیلی مهم است و به هر استانی که سفر می کنند یکی از برنامه های اصلی شان شرکت در جلسه شورای آموزش و پرورش است. ما الان مصوبات برتر را به استان های دیگر می فرستیم تا ببینند این مصوبه برای آموزش و پرورش چقدر آورده دارد.

مدیر امور شوراهای آموزش و پرورش ادامه داد: ما طی چند سال اخیر یکی از کارهای مهمی که کردیم آموزش دادن به روسای آموزش و پرورش بود. چون بسیاری از رؤسا جدید هستند و ممکن است مطلع نباشند چگونه باید از ظرفیت ها استفاده کنند. خیلی از رؤسای آموزش و پرورش از اختیارات خود بی‌خبر هستند. ما برای آنها که دبیران شوراها هستند دوره هایی برگزار می کنیم. همچنین دوره هایی برای فرمانداران پیش بینی کردیم که با همکاری وزارت کشور پکیجی تهیه می شود که در اختیار آنها قرار می گیرد. این دوره ها در 6 قطب کشور برگزار می شود.

وی ادامه داد: ما آسیب شناسی کردیم دیدیم خود گردانندگان جلسات که اختیارات خوبی دارند، نمی توانند از این اختیارات استفاده کنند. ما به آنها آموزش می دهیم تا به قانون شوراها اشراف پیدا کنند.

عباسپور خاطرنشان کرد: الان موضوع شوراها برای مدیران خیلی مهم شده و آموزش و پرورش راه دیگری جز تقویت شوراها برای حل مشکلات خود ندارد. اینجاست که همه باید در امر آموزش و پرورش سهیم بشوند. چه سازمان های داخلی آموزش و پرورش و چه دستگاه های بیرون. هر سازمانی که بتواند کمک کند ما آن را به جلسات شورا دعوت می کنیم. ( پانا )

  گروه اخبار/

 نظریه‌‌‌های رئیس مجلس شورای اسلامی موضوع صدر ماده واحده و تبصره(۴) الحاقی به « قانون نحوه اجراء اصول هشتاد و پنجم (۸۵) و یکصد و سی و هشتم (۱۳۸) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران» در خصوص فوق‌العاده موضوع  بند «۵» ماده (۶۸) قانون مدیریت خدمات کشوری.

شماره  ب / ه /22332   4 / 4 / 1393  حجت‌الاسلام‌والمسلمین جناب آقای دکتر روحانی ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران

بازگشت به رونوشت تصویب‌نامه هیأت محترم وزیران به شماره  ۲۹۴۱/ت۵۰۰۷۱هـ مورخ  20 / 1 / 1393 ، موضوع: «فوق‌العاده موضوع بند «۵» ماده (۶۸) قانون مدیریت خدمات کشوری»، متعاقب بررسی‌ها و اعلام ‌نظر مقدماتی «هیأت بررسی و تطبیق مصوبات دولت با قوانین» و مستنداً به صدر ماده واحده و تبصره (۴) الحاقی به «قانون نحوه اجراء اصول هشتاد و پنجم (۸۵) و یکصد و سی و هشتم (۱۳۸) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایـران و اصلاحات بعدی» و ماده (۱۰) آییـن‌نامه اجرایی آن، مراتب متضمّن اعلام نظر قطعی جهت اقدام لازم در مهلت مقرّر قانونی و اعلام نتیجه به این جانب ابلاغ می‌گردد. بدیهی است پس از انقضای یک هفته مهلـت مقرّر در قانون، آن بخش از مصوّبه که مورد ایراد قرار گرفته است، ملغی‌الاثر خواهد بود.

« ۱ـ از آنجا که طبق ماده (۱۱۷) قانون مدیریت خدمات کشوری، برخی از دستگاه‌های اجرایی از شمول احکام قانون خارج شده‌اند، فوق‌العاده‌های موضوع بند (۵) ماده(۶۸) آن قانون نیز صرفاً در خصوص دستگاه‌های مشـمول قانون لازم‌الاجراء می‌باشد. بنابراین، متن
 مصوبه مبنی بر اجازه به تمام دستگاه‌های اجرایی موضوع ماده (۵) قانون مدیریت خدمات کشوری در خصوص برقراری فوق‌العاده موضوع بند (۵) ماده (۶۸) قانون یادشده، از حیث توسعه شمول قانون به دستگاه‌هایی که قانون مذکور شامل آنها نمی‌شود، مغایر قانون است.

۲ـ نظر به اینکه طبق بند (۵) ماده (۶۸) قانون مذکور، «فوق‌العاده شغل برای مشاغل تخصصی، متناسب با سطح تخصص و مهارت‌ها، پیچیدگی وظایف و مسئولیت‌ها و شرایط بازار کار» تعیین می‌گردد و نمی‌توان برای تمامی مشاغل، حداکثر امتیازات را مقرّر نمود؛ بنابراین، مصوبه دولت که بدون تصریح به رعایت عوامل مؤثّر در اعطاء امتیازات، حداکثر امتیازات مقرّر در بند یادشده را برای تمامی مشاغل در نظر گرفته، مغایر قانون می‌باشد.»

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱ـ توضیح اینکه شماره‌های فوق مربوط به ترتیب درج در روزنامه رسمی کشور می‌باشد.

رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی لاریجانی

  تعطیلات نوروز هم تمام شد و خاطراتش در ذهن ما نقش بست .

قیافه های 14 فروردین بچه ها از حالا در برابرم است .

خواب آلود و خسته !

بعد از بیست روز تعطیلی و آزادی و تا ظهر خوابیدن ، دوباره شروع می شود .

صبح زود رختخواب گرم را رها کردن و راهی مدرسه شدن ، نشستن بر نیمکت ها و چشم و گوش به درس و حرف های معلم سپردن ، کار آسانی نیست .

دلهره درس پرسیدن ، آزمون های بی وقفه ، نمره مستمر ، نمره انصباط و ... باز  شروع دیگری است اما شروع 14 فروردین از هر شروع دیگری، سخت ترست ؛ حتی از اول مهر  !  این را از چشم های خواب آلود بچه ها ، از یی حوصلگی ها و از چشم به عقربه دوختن ها می توان فهمید . باید خودم را برای تمام بی حوصلگی هاشون آماده کنم باید حال آنها را درک کنم .

باید یادم باشد 20 روز از مدرسه جدا بودن و گردش و مهمانی رفتن ، بچه ها را سر به هوا کرده است .

باید کمی بیشتر صبوری کنم و سخت نگیرم ، باید کمی  خاطره تعریف کنند و گوش دهم باید درس ها را  آرام آرام شروع کنیم .

باید کاری کنم تا 14 فروردین هم را برایشان شیرین شود .

گروه اخبار / صدای معلم اخیرا گفت و گویی را با دفتر اداره کل امور اداری و تشکیلات وزارت آموزش و پرورش در مورد رتبه های شغلی معلمان ( ارتقای شغلی ) انجام داد . ( این جا )

خبرگرازی تسنیم نیز در این مورد گزارشی کوتاه تهیه کرده است :

  گروه اخبار/

علی باقرزاده رییس سازمان نهضت سواد آموزی و معاون وزیر آموزش و پرورش با اشاره به اینکه ۵۲۰ هزار نفر تحت پوشش برنامه‌های سواد آموزی در سال ۹۴ قرار گرفتند که بین این‌ها حدود ۳۰۰ هزار نفر از بین افراد بیسواد مطلق ثبت نام شدند، گفت: اگر این روند ادامه پیدا کند، ظرف سه یا چهار سال آینده دردصدبیسوادی به حداقل ممکن در سال‌های اخیر می‌رسد.

رییس سازمان نهضت سوادآموزی با بیان این مطلب که حدود ۲۴ هزار نفر از اتباع خارجی را در سال ۹۴ تحت پوشش قرار دادیم، خاطرنشان کرد: در سالی که گذشت بیشتر تمرکز را روی گروه‌های سنی جوان‌تر بردیم و تلاش کردیم، میانگین سنی افراد را کاهش دهیم و خوشبختانه تقریبا امسال میانگین سنی تحت پوشش به ۳۰ سال کاهش یافت.

بر‌ترین استان‌ها در کاهش بیسوادی در سال ۹۴

باقرزاده در پاسخ به این سوال که بر‌ترین استان‌ها در حوزه تحت پوشش قرار دادن بیسوادان کدام‌ها هستند، گفت: استان‌های ایلام، اردبیل، گلستان و فارس استان‌هایی بودند که در سال ۹۴ بالا‌ترین عملکرد را داشتند و خوزستان با حدود ۵۰ هزار نفر تحت پوشش و سیستان و بلوچستان با ۵۳ هزار نفر تحت پوشش و آذربایجان غربی، کرمان و خراسان رضوی از نظر کمیت بالا‌ترین حجم را تحت پوشش بردند. شهر تهران همچنین دلیل شرایط موجود، ۱۳ هزار نفر را تحت پوشش برد که به نسبت سال‌های گذشته عملکرد خوبی داشته است.

۱ میلیون و ۳۰۰ هزار بیسواد مطلق در کشور

وی در پاسخ به این سوال که چه تعداد بیسواد مطلب در کشور داریم، گفت: در مجموع در بخش بیسوادان مطلق چیزی نزدیک به ۱ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر باقی مانده است؛ البته ۵۰۰ هزار نفر هنوز پالایش نشدند و از بین این‌ها ممکن است افرادی آموزش ناپذیر باشند و یا فوت کرده باشند و یا به خارج از کشور رفته باشند.

برنامه سه ساله برای به حداق رساندن بیسوادی در کشور

معاون وزیر آموزش و پرورش اضافه کرد: به حداقل رساندن بیسوادی در کشور یک برنامه سه ساله می‌خواهد البته مشروط به اینکه ورودی به صفر برسد و بازگشت به بیسوادی نداشته باشیم. در برنامه ششم، بیسوادی در کل استان‌ها باید به حداقل برسد البته بعضی استان‌ها در سه سال و چهار سال و یا پنج سال می‌توانند به حداقل بیسوادی برسند؛ چرا که استان‌ها در یک سطح نیستند به طور مثال در استان‌های اصفهان، مازندران، تهران و سمنان درصد باسوادی بالاست و ظرف ۲ ۳ سال این برنامه را اجرایی خواهند کرد اما در استان‌های سیستان و بلوچستان، کرمان، آذربایجان غربی، خراسان شمالی و کردستان حداقل ۵ سال زمان می‌برد. ( ایلنا )

سنت دیرینه ی شروع سال تحصیلی با طرح پرسش مهر از طرف روسای جمهور در هر سال تحصیلی اتفاقی است که در گذر آموزشی زمان در مدارس روند متفاوتی داشته است .

طی سال های اخیر یا سرمایه گذاری های گسترده ای برای این مقوله در مدارس می شده و یا تنها از طریق انجام مسابقه ای به آن اکتفا می نمودند . طی این چندین سال هنوز آموزش و پرورش و معاونت پرورشی این مجموعه که متولی انجام این پرسش در مدارس است آمار و یا گزارشی از روند اجرائی و نتایج این فعالیت ارائه نکرده اند که اصولاً پاسخ های ارائه شده در گفته های دانش آموزی به کجا منتهی شده است .

شاید طرح این پرسش ها ؛ ایجاد نگرش جدید در دانش آموزان و توسعه ی فرهنگ سوال و پرسش در قشر دانش آموز باشد .

اگر این هدف مورد نظر باشد پشتوانه ی طرح این موضوع اهمیت دادن به مطالعه و دانش اندوزی به معنای خاصش در دانش آموزان است که به قول مولانا ( هم سئوال از علم خیزد هم جواب همچنان که خار و گل از آب و خاک ) ؛ در این جهت ( تقویت انگیزه ی مطالعه ) کلاس های درس و رفتار معلمان در بستر سازی دانش علمی بسیار موثر است .

دیگر در دنیای کنونی ما نیازی نیست که بگوییم خواندن و مطالعه خوب است ، اکنون می بایست این نیاز را از همان مقاطع ابتدائی در کودکان جهت داد و نیاز به پرسش را در آنان تربیت نمود .

متاسفانه اکنون غریبانه ترین مکان های مدارس کتابخانه ها هستند که یا غبار گذر زمان به خود گرفته اند و یا در روشی اجباری با در نظر گرفتن نمره ی انضباط یا نمره ی پرورشی دانش آموزان را وادار به مراجعه به کتابخانه می کنند .

هر سال نیز فصل نامه ای به نام رشد دانش آموز در مقاطع مختلف از طرف آموزش و پرورش نشر و توزیع می شود که اگر مدرسه ای آمار خریدش زیادتر باشد تشویق و ترغیب این مدرسه بیشتر مد نظر است .

حال با این وضعیت و نگرش چگونه می توان دانش آموز را در شروع سال تحصیلی وادار به سوال و پرسش نماییم . معلم نیز در گردونه ی تعلم و تربیت با تکیه بر آنچه دیروز آموخته و یا در کلاس اجباری ضمن خدمت به گوشش خورده اکنون در کلاس درس وظیفه اش را انتقال محفوظاتی در همین کتاب درسی می بیند و لاغیر .

اینها مجموعه ای ایجاد نموده که در نگاه به آموزش و پرورش تئوری حل مساله که پایه ی تعلیم و تربیت در دنیای امروز است یا فراموش شود و یا مورد غفلت قرار گیرد .

اهمیت به محفوظات و فراموش نمودن آنچه آموخته شده از همان پایه های اول ابتدائی روش روزمره ی تعلم و تربیت شده است ؛ از این رو دانش آموز دبیرستانی در سال آخر دبیرستان در مواجهه با کنکور در مقابل سوال و پرسش هائی قرار می گیرد که ناشی از همان تئوری حل مساله است و هر چند موفق ترین دانش آموز در زمینه ی درسی در کسب نمره ی بیست باشد در پاسخ دهی به این سوالات باز می ماند و این گونه است که کنکور برای رشته ی تجربی و فلان رشته غول می شود و ناگهان تصمیم بر این گرفته می شود که در سال تحصیلی جدید از ورود دانش آموزان بیشتر به رشته ی تجربی جلوگیری شود و یا از مدارس خواسته می شود رشته های فنی و کار دانش را به دانش آموزان بیشتر معرفی و بها بدهند .

این پاک کردن صورت مساله به جای حل کردن ریشه ای آن از معضلات امروز و دیروز آموزش و پرورش نیست ؛ گره ای است که هر سال روی گره دیگر زده شده است و ریشه ی آن ناتوانی مدرسه در ترغیب به ( پرسش) و ( علم آموزی ) به معنای خاص آن در مدارس است .

پس بهتر است در شروع سال تحصیلی جدید ، پرسش مهر را در یک سال آسیب شناسی کنیم ، شاید برای سال های آینده حرفی ماندگار و پاسخی قابل ارائه برای نسل آینده داشته باشیم .

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

سلام

من 28 سال خدمت کرده ام. سال اول خدمتم یک اجحافی در حقم صورت گرفت و ظلمی به من شد و با اداره بازرسی منطقه حل و فصل شد . بعد چهار سال برای همان ظلمی که به من شده بود به هیات بدوی فراخوانده شدم. رفتم و مستندات بردم و توضیح دادم. گذشت تا بعد از 14 سال بیماری سرطان گرفتم و چون ترس از مرگ و بی آبرویی وجود نامه هیات بدوی روی پرونده ام بود رفتم هیات و عرض کردم من دارم می میرم ، لطفا جواب بررسی اتهام مرا که مال 14 سال پیش است را بدهید ببرم بگذارم روی پرونده ام که اگر مردم یکی که محتویات پرونده ام را دید نگوید این چه کار کرده که به هیات تخلفات رفته است.

کارمند بزرگوار پرونده مرا دید و گفت رای شما همان موقع صادر شده ولی ابلاغ نشده است !

گفتم یک نسخه به من بده ببرم بگذارم روی پرونده. گفت نه خودمان فاکس می کنیم. بالاخره فاکس شد و روی پرونده ام آمد و باور کنید نوشته است که :
" جلسه هیات بدوی رسیدگی به تخلفات اداری آموزش و پرورش استان چهار محال و بختیاری در مورخ 26 / 10 / 75  با حضور سه نفر از اعضا به منظور رسیدگی به پرونده آقای رضا هاشمی جمعی اداره آموزش و پرورش شهرستان بروجن در رابطه با تغییر ریز نمرات درس دیکته و ترجمه زبان خارجی تعدادی از دانش آموزان سال سوم رشته علوم انسانی دبیرستان شهدای هفتم تیر گندمان تشکیل گردید. بعد از بحث و بررسی مشخص شد که او ظاهرا خودش از طریق دانش آموزی متوجه این مشکل شده و بعدا به ارزشیابی اداره بروجن اطلاع داده است و دلیلی بر تغییر نمرات توسط نامبرده به دست نیامد ؛ لذا اعضا این هیات پی گیری بیشتر را ضروری ندانسته و به اتفاق آرا این پرونده مختومه می شود. "

ملاحظه فرمودید؟ 

14 سال داغ ننگ !
بر پیشانی یک کسی که هیات بدوی دلیلی برای تغییر نمرات توسط نام برده به دست نیاورده است.

به نظر شما من نباید پوچ و بی هدف و بیهوده بشوم ؟ خداوکیلی شما جای من باشید چه کار می کنید ؟
من توقع ندارم این متن را منتشر کنید اما توقع دارم به عنوان یک همکار به من بفرمایید چطور می توانم داد خودم را بعد از 28 سال به گوش مسئولان آموزش و پروش حکومت عدل علوی برسانم؟

دیگر دلجویی از من گذشته است به داد دیگران برسید...
اگر یک وقتی مدارک خواستید شما یا هر کس دیگر که در مقام پاسخ گویی باشد بگویید تا تقدیم کنم.

با احترام

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

  وزیر آموزش و پرورش اعلام کردند که:
وزارت آموزش و پرورش اعلام کرد: با توجه به انتشار برخی شایعات در فضای مجازی مبنی بر تعطیلی مدارس در روز ۱۴فرورین، به اطلاع می رساند مدارس سراسر کشور در تمام مقاطع روز چهاردهم فرورین دایر است .

در ضمن:
لازم به ذکراست با انتشار دهندگان این گونه اخبار کذب به نقل از مسئولان آموزش و پرورش از طریق مراجع قانونی برخورد خواهد شد. (منبع : سایت الف )

نمی دانم چرا وزارت آموزش و پرورش اصرار دارد که اخبار بی ارزش این چنینی را سرخط اخبار خود اعلام کند و چه سیاستی در آموزش و پرورش حاکم است که باید اخباری که هیچ ارزش آموزشی و فرهنگی ندارند را اعلام عمومی کنند ؟

بگذریم از اینکه برخی از همکاران این اعلام عمومی را توهین به خود و دلیل بی کاری وزارت نشینان می دانند.

سوالی که باید از اعلام کنندگان این خبر پرسید این است:

اگر طبق قانون همکاران بنده موظف به حضور در محل کار خود هستند و شما هم به استناد قانون این خبر را اعلام عمومی می کنید ؛ چرا اعلام نمی کنید که مطالباتی که قبل از عید بارها و بارها، وزیر و معاونین ایشان اعلام کردند هنوز پرداخت نشده است؟

چرا وزارت آموزش و پرورش اعلام می کند که مدارس 14 فروردین، دایر است؟ من که جایی خبر تعطیلی مدارس در 14 فروردین رو ندیدم که به استناد آن روابط عمومی و وزیر محترم به آن عکس العمل نشان می دهند، مگر مساله ی دیگری نیست که در مقابل آن موضع گیری کنند؟
به همین دلیل مطالب زیر را جهت تنویر افکار روابط عمومی وزارت و زیر محترم، اعلام می کنم تا اگر ایشان پس از حل مساله ی 14 فروردین، به آنها عکس العمل نشان دهند و توضیحات لازم را اعلام کرده و در صورت لزوم "مسئولان آموزش و پرورش از طریق مراجع قانونی برخورد" نمایند.

1. عدم پرداخت حق التدریس 94-1393 در برخی از استان های کشور ( استان خوزستان را من اطلاع دارم که یک ماه را پرداخت نکرده اند)
2- عدم پرداخت سرانه ی مدارس
3- عدم تحقق دو در هزار مناطق نفت خیز و شرکت های بزرگ
4- عدم پرداخت پاداش بازنشستگان پس از سال ها بازنشستگی
5- عدم صدور حکم ارتقاء رتبه بندی همکارن واجد شرایط از دوم مهر 1394 به بعد به بهانه اجرای نظام رتبه بندی
6- عدم پرداخت حق التدریس همکاران در ابتدای مهر 1394 به بعد
7- پی گیری وصول درصد آموزش و پرورش از شهرداری ها
8- پی گیری کسر ساعات اضافه کاری همکاران اداری
9- پی گیری مشکلات همکاران سرایدار و مستخدمین مدارس
10- پی گیری نحوه ی هزینه شدن درآمد ناشی از اسکان فرهنگیان
11- واگذاری وام های کلان از صندوق ذخیره فرهنگیان به افراد خاص به نام های مختلف مانند " واگذاری خودرو"
12- اعطای وام کم بهره از صندوق ذخیره ی فرهنگیان
13- پی گیری لحاظ نمودن "تدریس" به عنوان مشاغل سخت و زیان آور در دولت
14- پی گیری شان از دست رفته ی فرهنگیان به دلیل ضعف وزرای سابق
15- پی گیری تثبیت نظام رتبه بندی معلمان
16- پی گیری بند 5 ماده 38 نظام هماهنگ پرداخت
17- پی گیری مشکلات دفتر تالیف کتب درسی، با اینکه کمتر از شش ماه به آغاز سال تحصیلی جدید، هنوز کتاب های سال دهم تالیف نشده است .
18- بررسی اهداف نظام جدید آموزشی و گزارش در مورد دسترسی به اهداف آن
19- برنامه ریزی جهت استفاده ی بهینه از زمان تعطیلات تابستان جهت بهره وری بهتر (متاسفانه پس از شروع تعطیلات شعارها شروع می شود)
20- بررسی بودجه وزارتخانه و اقناع افکار عمومی جهت بالابردن سهم بودجه ی آموزش و پرورش از درآمد ناخالص ملی، به قصد ارائه ی خدمات تفریحی و آموزشی به دانش آموزان و خانواده های آنها
21- پی گیری قول های جناب وزیر در زمان اخذ رای اعتماد از مجلس

در پایان:
چرا سایر ارگان ها و وزارتخانه های کشور اعلام نمی کنند که پنجم و یا 14 فروردین ادارات دایر هستند ؟

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید