آذربایجان شرقی

تهران

داستان از اینجا شروع شد که بطحائی در توئیتر خود نوشت: «گام نخست را برداشتيم. دانش‌آموزان ابتدايي از آماده‌شدن براي آزمون‌هاي تيزهوشان، نمونه‌دولتي و مدارس خاص رها شدند.» این توئیت از وزیر آموزش‌ و پرورش در بهمن ماه سال گذشته، که در پی مصوبه شورای عالی آموزش‌ و پرورش مبنی‌ بر حذف آزمون ورودی مدارس خاص منتشر شد، در ابتدا تحسین قریب به اتفاق کارشناسان آموزشی و حتی روانشناسان را برانگیخت تا جایی که از این اقدام وزیر به عنوان شجاعت تعبیر کردند و از طرف دیگر آغازی شد بر جدال میان موافقان و مخالفان آن...

در تحلیل‌هایی که صورت گرفت، تاکید بر تلفیق دانش‌آموزان و پرهیز از عدم جداسازی آنان تحت عناوین مختلف مثل تیزهوشان بود و اجرای برنامه ملی شهاب به‌عنوان جایگزین مناسب برای آزمون‌ها در استعدادیابی و هدایت آن قلمداد شد. در نتیجه موجودیت مدارس سمپاد در معرض خطر قرار گرفت؛ چون مسئولان و تصمیم‌گیران آموزش‌ و پرورش به این نتیجه رسیده بودند که جداسازی دانش‌آموزان تحت عناوین مختلف آثار منفی به‌دنبال دارد.

در همین راستا مهدی نوید ادهم، دبیرکل شورای عالی آموزش‌ و‌ پرورش طی سخنانی اظهار کرد: «تاکید ما بر این است که جداسازی دانش‌آموزان اتفاق نیفتد و صاحبان استعدادهای برتر از خدمات آموزشی بیشتری در مدارس عادی برخوردار باشند و بر این اساس طرح شهاب موسوم به شناسایی و هدایت استعدادهای برتر بیش از گذشته در دستور کار آموزش‌ و پرورش قرار خواهد گرفت.»

اما طولی نکشید که شورای عالی انقلاب فرهنگی نظر مخالف خود را در این خصوص اعلام کرد و همین امر باعث شد دانش‌آموزان داوطلب برای شرکت در آزمون تیزهوشان و نیز خانواده‌هایشان دچار سردرگمی و بلاتکلیفی شوند.

با وجود مخالفت‌هایی که در خصوص این مصوبه شورای عالی آموزش‌ و پرورش به‌صورت جدی مطرح شد، اما بطحائی تاکید کرد که پای این تصمیم خواهد ماند.

  در تنگنایی که توسط مخالفان حذف آزمون تیزهوشان برای وزیر آموزش‌ و پرورش ایجاد شده بود، وزیر و حامیان حذف آزمون‌های مدارس خاص و نیز مخالفان تفکیک دانش‌آموزان با عناوینی چون تیزهوشان و... از سرسختی خود کاستند تا اینکه آقای وزیر اعلام کرد: «حذف آزمون از ورودي پايه هفتم به معني حذف مدارس تيزهوشان نيست، بلكه آزمون مدارس تيزهوشان نيز شامل مصوبه اخیر حذف آزمون مي‌شود؛ بنابراين مدارس تيزهوشان را داريم، اما آزمون نداريم.»

از طرفی تصمیم نابه‌هنگام در رابطه با حذف آزمون‌های مدارس خاص که دقیقا در زمانی اعلام شد که دانش‌آموزان خود را برای شرکت در این آزمون‌ها آماده کرده بودند، اعتراض آنان را به‌دنبال داشت. دانش‌آموزان معتقد بودند این موضوع باید در ابتدا یا پایان سال تحصیلی تصمیم‌گیری و اعلام می‌شد نه در میانه آن، که داوطلبان هزینه‌های گزافی را بابت کلاس‌ها و کتاب‌های این آزمون متحمل شده و اضطراب آزمون را به جان خریده‌اند.

از سوی دیگر اعلام این خبر که مدارس سمپاد پابرجا خواهد بود و فقط آزمون‌ آن حذف خواهد شد، بازهم نگرانی را این‌بار در رابطه با چگونگی ساز و کار پذیرش این مدارس، به دانش‌آموزان داوطلب و خانواده‌هایشان تزریق کرد. تا اینکه چندی پیش وزیر آموزش‌ و پرورش سنجش هوش دانش‌آموزان داوطلب ورود به مدارس استعدادهای درخشان را به‌عنوان جایگزین آزمون ورودی این مدارس اعلام کرد. پابرجا ماندن مدارس سمپاد و تنها تغییر در نحوه پذیرش دانش‌آموزان، باعث شده است که موضوع مدارس تیزهوشان همچنان موضوع مورد بحث مسئولان، معلمان و والدین دانش‌آموزان باقی بماند.

پیری، معلم پایه ششم دبستان در این رابطه اظهار می‌کند: «با وجود اینکه آزمون علمی برای ورود دانش‌آموزان پایه هفتم به مدارس استعدادهای درخشان از میان برداشته شد، اما چه تضمیمی وجود دارد که تست هوش جایگزین نیز همان اضطراب و نگرانی را به دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان تزریق نکند؟! از طرفی هدف تلفیق دانش‌‌آموزان که بنا بود برنامه شهاب استعدادهایشان را شناسایی و هدایت کند، محقق نشد؛ چراکه مدارس استعدادهای درخشان پابرجا ماندند و دانش‌آموزان شانس رشد و تحصیل در کنار یکدیگر را به‌دست نیاوردند.»

  موسوی، معلم پایه پنجم نیز از حال و هوای دانش‌آموزان در تب و تاب ورود به مدارس سمپاد می‌گوید و اظهار می‌کند: «در سال‌های گذشته، آزمون ورودی مدارس خاص باعث شده بود که دانش‌آموزان از پایه‌های پایین‌تر درگیر تست و کتاب‌های ویژه آزمون باشند. حالا با تغییر رویه سنجش دانش‌آموزان برای ورود به مدارس سمپاد، چه‌ بسا آنان که آموزش‌ و پرورش را تبدیل به مرکز تجاری کرده و جیب اولیای دانش‌آموزان را منبع درآمد خود می‌دانند، این‌بار کلاس‌ها و کتاب‌های تست‌ هوش ویژه آزمون تیزهوشان را در این بازار عرضه کنند؛ در نتیجه فقط محتوای محصولشان از علمی به تست هوش تغییر می‌یابد.»

بسیاری از کارشناسان و مسئولان آموزش‌ و پرورش وجود آزمون‌هایی مانند آزمون ورودی تیزهوشان را که سنخیتی با نظام کیفی - توصیفی نداشت، نتیجه نفوذ مافیای اقتصادی می‌دانند که سرسختانه مخالف انحلال مدارس سمپاد و نیز حذف آزمون‌ها بودند.

حالا سوال اساسی این است که آیا واقعا با پابرجا ماندن مدارس سمپاد و تنها تغییر در نحوه پذیرش و تبدیل آزمون علمی به تست هوش، اضطراب و نگرانی از کودکان دانش‌آموزان رخت خواهد بست و سایه مافیای اقتصادی از سر آنان کوتاه خواهد شد؟! این هم چالشی دیگر برای وزارت آموزش‌ و پرورش است که باید منتظر ماند و شاهد نتیجه بود.

روزنامه مردم‌نو

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

فارس

گروه استان ها و شهرستان ها/

نامه زیر توسط یکی هنرآموز هنرستان ها برای صدای معلم ارسال گردیده است .

این رسانه آمادگی خود را برای دریافت پاسخ و اقدام مناسب مسئولان وزارت آموزش و پرورش اعلام می کند .

گروه رسانه /

پس از انتشار گزارش های تحلیلی صدای معلم در مورد سند تحول بنیادین که در ابتدا « محمود مهرمحمدی  »  در نشست بررسی تخصصی سند تحول بنیادین انجام داد ( این جا ) و نیز گزارشی که روزنامه شرق در گفت و گو با « اقبال قاسمی پویا » انجام داد و در صدای معلم منتشر گردید ( این جا ) ؛ « ابراهیم سحر خیز » معاون آموزش متوسطه در زمان وزارت « حمیدرضا حاجی بابایی » در آموزش و پرورش نسبت به آن واکنش نشان داده است .

پیام زیر در گروه تلگرامی « گفتمان تحول » منتشر شده است .

علی رغم انتشار اخبار ، گزارش ها و یادداشت های متعدد در مورد عملکرد « حمیدرضا حاجی بابایی » ایشان تاکنون حتی یک بار نسبت به این مطالب و مسائل مطروحه " پاسخ گو " نبوده است .

تهران

  شاید بر حسب رسم ما ایرانیان یا بهتر بگویم به رسم مألوف دولت مردان ایران زمین باید مشکل اتفاق بیفتد بعد در باره اش صحبت کنیم ولی مشکل نیروی انسانی شاید چندین سال است اتفاق افتاده ولی چون با هر ترفندی بالاخره کلاسی خالی نمانده (نمی گویم بدون معلم نمانده) به صدا و سیمای ما که مو را از ماست بیرون می کشد راه نیافته و گردانندگان سایت های مجازی نیز چون این مشکل به سکه و دلار و تحریم و ...گره نخورده کمتر به آن پرداخته اند.

امروز شاید به تنها چیزی که کمتر اهمیت داده می شود سرنوشت فرزندان معصوم است که اولیای بیچاره به فکر سیر کردن شکمشان و تهیه ملزومات تحصیل آنان با گرانی دست و پنجه نرم می کنند و فقط توان رسیدگی به امروزش را نیز به مشکل دارند و دولت هم که فقط فکر می کند آموزش و پرورش را اداره می کند.البته بهتر بود عرض کنم خیال می کند که آموزش و پرورش را اداره می کند در حالی که این همت خود مردم و از جان گذشتگی معلمان است که هنوز این سازمان عریض و طویل نیمه جانی دارد و نفس می کشد.

سیستم نیروی انسانی آموزش و پرورش هم از نظر کیفیت و هم از نظر کمیت در حال فروپاشی است و آثار سهمگین آن را اندک اندک مشاهده می کنیم و دامنه گسترده آن را از مهر ماه امسال مشاهده خواهیم کرد.

این مقاله مشکلات نیروی انسانی را در دو بعد ( علل افت کیفی  و علل افت کمی) بررسی می کند.

1- زمانی در همین کشور به معلمانی که در یک سال 176 ساعت دوره می دیدند معادل یک ماه حقوق، پاداش می دادند تا به افزایش دانایی خود در راستای آموختن بهتربه دانش آموزان ترغیب شوند و علاوه بر پاداش، طی دوره ها در تعجیل گروه نیز موثر بود که از تاریخ اول فروردین 79 اجرا و متاسفانه از اول فروردین 86 (به استناد بند 15 مصوبه شماره 19408/ت 37135 ه مورخه 11/2/86 هیأت محترم وزیران موقوف الاجرا شده است) مشمول مهرورزی  دولتمردان شده و  لغو گردید.

در آن موقع بنده رئیس آموزش متوسطه استان بودم و یادم هست که یک روحیه برتری طلبی علمی بین معلمان رواج شدیدی پیدا کرد و در هر فصلی از سال معلمان عزیز در دوره های مختلف شرکت می نمودند.الان نه تنها این قانون لغو شده بلکه حتی معلمان با پول خودشان نیز برای شرکت در دوره ها محدودیت دارند.دوره های ضمن خدمت فقط برای کتب جدیدالتالیف الزام دارد.

2- در دهه 80 برای تشویق معلمان به ادامه تحصیل و رسیدن به مدارج عالی، قانونی تصویب شد که معلمان فوق لیسانس و دکتری معادل 80 درصد همتایان دانشگاهی خود حقوق بگیرند که با فرمول های مخصوصی که فقط ستادی های وزارت بلد بودند و مرحومین اینشتین و فیثاغورث قبل از کشف آن به دیار باقی شتافتند نه تنهایی هیچ رقم قابل ملاحظه ای نشد و گاهی از حقوق اولیه فرد هم کسر می شد وبعد از چند سال اجرا لغو گردید.

3- در سال 1394 قانون اعمال فقط یک مدرک تحصیلی بعد از استخدام آخرین ضربه را پیکره سیستم آموزشی زد.این قانون شاید در دنیا به جز در کشور ما هیچ کشوری نباشد که به روز کردن دانش کارکنان را به خصوص در یک دستگاه علمی محدود کنند در حالی که آموزش و پرورش قبل از این قانون نیز هیچ کمکی به تحصیلات معلمان نمی کرد و معلمان زحمتکش از حقوق ناچیز خودشان خرج هزینه تحصیل خود را می پرداختند.

4- به دنبال کاهش اعتبارات آموزش وپرورش از سال گذشته حتی آموزش ضمن خدمت ضروری که برای معلمان کتابهای جدیدالتالیف پایه یازدهم درسال گذشته و پایه دوازدهم برای امسال به طرف آموزش مجازی سوق پیدا می کند.و این در حالی است در یک بررسی از آموزش های ضمن خدمت کلاس های حضوری توسط شخص بنده، همکاران اظهار داشتند که وقتی در جمع همکاران حضور داریم از همدیگر بیشتر می آموزیم تا از مدرس دوره، با مجازی کردن دوره ها این امکان را نیز از همکاران گرفتیم بماند آفت های دیگر آموزش های ضمن خدمت مجازی که در این مقال نمی گنجد.

5- کتابخانه مدارس فاقد کتابهای مرجع و به روز است و مدیران امکان توانمندسازی معلمان را در قالب برگزاری کلاس یا گردش های علمی ندارند. چند سالی است که سرانه آموزش و پرورش که در قالب فصل 5 به مدارس ابلاغ می شد به ناچیزترین رقم کاهش پیدا کرده و حتی رقم پرداختی از این بابت کفاف 20 درصد هزینه های کارکرد برق، تلفن، گاز و آب نمی کند و بقیه کسری را مدیران محترم مدارس از اولیای محترم مدارس می گیرند که با توجه به تناقض آن با اصل 30 قانون اساسی هر سال با رسانه ای شدن این موضوع و عزل چند مدیر بدشانس از خیل مدیران که ناچار به این کار هستند قضیه به ظاهر فیصله پیدا می کند تا سال دیگر. با این وضعیت انتظار از مدیر برای خرید کتب مرجع و جدید،برگزاری اردوهای علمی برای معلمان و تشکیل کلاس های ویژه دور از ذهن است.

6- فرم های ارزشیابی از معلمان و بحث کارشناس ارشد،خبره و عالی به دلیل عدم مطالعه کارشناسی و عدم تاکید جدی و کامل بر ویژگی های علمی، در عمل هیچ کمکی بر افزایش کیفیت نیروها نکرد.

7-  زمانی در این کشور به کسانی که در دوره ابتدایی خدمت می کردند رقم قابل ملاحظه ای بیشتر از معلمین سایر دوره ها پرداخت می شد بعد از چند سال اجرا در راستای صرفه جویی حذف شد.

8- زمانی در این کشور به معلمان پایه اول ابتدایی در هر سال مبلغی پاداش می دادند که معلمان باسواد و امتیاز بالا به تدریس در پایه اول ترغیب شوند که این تصمیم نیز بعد از چند سال اجرا حذف شد.

9- تعدادی از مدارس متوسطه که ضعیف بودند تحت عنوان مدارس لازم التوجه شناسایی و هر سال رقمی ویژه برای افزایش توانمندی علمی دانش آموزان و برگزاری کلاس های تقویتی هزینه می شد.

10- برای جبران نابرابری آموزشی در مناطق محروم برای تابستان طرحی به نام «طرح تقویت بنیه علمی دانش آموزان مناطق محروم» گذاشته بودند و بودجه خوبی هم در راستای برقراری عدالت آموزشی به این امر اختصاص پیدا می کرد که متاسفانه کم رنگ و نهایتاً حذف شد.

11- به کارگیری نیروهای حق التدریس و نهضتی قبل از طی دوره های آموزشی و برگزاری آزمون از آنها، هیچ فیلتر علمی برای گزینش علمی آنان نگذاشت و متاسفانه دوری جستن از آزمون ها به عنوان یک مطالبه درآمده در حالی که هدف آزمون کشف نارسایی ها و تلاش در جهت رفع آن نارسایی هاست و هیچ تاثیری در قبولی یا عدم قبولی نباید داشته باشد. حتی تشکیل کمپینگ هایی مانند « نه به آزمون جامع» توسط ماده 28 های جدید الاستخدام یک نوع مقاومت در برابر آزمون هایی می باشد که هدفش کمک به رفع ضعف آموزشی و تقویت نکات قوت آنان است.

12-  مجلس شورای اسلامی تا حال چندین بار با مصوبه هایش آموزش و پرورش را ملزم به به کارگیری نیروهایی در سطح وسیع 12000 نفری 40000 نفری کرده که نه به سن شان توجه شده است و نه به ارتباط مدرک تحصیلی آنها و نه منطقه جغرافیایی آنان که آیا نیازی به نیرو دارند یا ندارند و نه بودجۀ خاصی برای آموزش و توانمندسازی آنان تصویب کرده است.انتظار می رفت ضمن توجه به مولفه های ذکر شده و بعد از انجام فرآیند توانمند سازی نسبت به رسمی شدن آنان نیز اقدام می کرد و این همکاران  در بلاتکلیفی نمی ماندند.

13- قبل از اجرای نظام 3-3-6  نیروهایی که در آموزش و پرورش کار می کردند قریب به اتفاق رشته های تحصیلی آنها با دوره ای که در آن تدریس می کردند مرتبط بود یعنی تنوع رشته های تحصیلی در دوره ابتدایی کمتر ار 10رشته بودمانند: رشته آموزش ابتدایی اعم از کاردانی یا کارشناسی، مدیریت آموزشی، تکنولوژی آموزشی، روانشناسی تربیتی و... در اولین سال اجرای نظام 3-3-6 که یکباره آموزش و پرورش با  20 درصد کمبود نیرو در دوره ابتدایی مواجه شد و از طرفی پایه اول راهنمایی حذف شد و 33 درصد نیروهای مشغول در دوره راهنمایی مازاد شدند که جبراً به ابتدایی هدایت شدند و هر سال با حذف یک پایه این فرآیند به دوره متوسطه رسید و باز مازاد آن به دوره ابتدایی سرریز شد و از طرفی استخدام های غیرکارشناسی حتی غیر ضروری و مازاد بر نیاز در بعضی از مناطق و استانها تنوع رشته های معلمین شاغل در آموزش ابتدایی را به بالاتر از پانصد رشته رساند. دامنه تنوع  این رشته ها از کارشناس آموزش ابتدایی صد در درصد مرتبط  تا معماری، فلزکاری و کتابداری  صد در صد غیر مرتبط با تدریس در دوره ابتدایی  گسترده شد. هدف فقط این بود کلاس خالی نماند ؛ گاهی به ناچار نیروهای خدماتی که چندین سال بود مدرک گرفته بودند و به هر مقامی می رسیدند تقاضای تبدیل به رسته آموزش را داشتند، از روی ناچاری تبدیل و قبل از فرصت یافتن برای هر آموزشی روانه کلاس شدند.

14- در مورد حقوق ناچیز معلمان و چند شغله بودن آنان آنقدر نوشته و گفته شده است که تکرار آن برای خوانندگان عزیر ملال آور است ولی کو گوش شنوا در دولت و سازمان برنامه و بودجه، که ظاهراً خیال می کنند اگر از حق معلمان زحمتکش کسر کنند کلیه مشکلات اقتصادی کشور را حل می کنند ، امسال نیز به جای اجرای رتبه بندی سختی کار آنان را حذف کردند.

15-  بد رفتاری و بدقولی با معلمان بازنشسته هیچ انگیزه ای را در شاغلین نگذاشته است ؛ در سال های قبل معلمان وقتی خدمت شان به سی سالگی می رسید درخواست ادامه خدمت می دادند ولی متاسفانه الان شش ماه مانده به زمان بازنشستگی، درخواست بازنشستگی خود را تقدیم آموزش و پرورش می کنند در حالی که مجرب ترین وکیفی ترین نیروها را ما در 48 سالکی یا 50 سالگی عمر خود از دست می دهیم چون رغبتی برای ماندن در آنها ایجاد نکرده ایم.

ای کاش وزراء و مسئولین ارشد دولت نیز مجبور به گذراندن چند ساعت ضمن خدمت در طول 4 سال وزارت خود می شدند ؛ حداقل الگوی کشورهای توسعه یافته ای مانند سنگاپور و مالزی را مطالعه و از آن امتحان می دادند و می دانستند که چگونه با تاکید برآموزش و پرورش کشور خود را از قعر عقب ماندگی و تباهی به پیشرفته ترین کشورهایی دنیا رساندند، نشان به این نشان که جدول نتیجه آخرین آزمون تیمز TIMSS (2015)را  که هر چهار سال یک بار در سطح جهان برگزار می شود آورده ام  تا مسئولانی که فرصت مطالعه ندارند حداقل به این نمودار توجه نموده و تأمل کنند.سنگاپور هم در علوم پایه چهارم و هم در علوم پایه هشتم رتبه اول جهان، ایران در علوم پایه چهارم رتبه پنجم از آخر و در  علوم هشتم رتبه سیزدهم از آخر را داراست.

دلیلش روشن است در سنگاپور اولین اولویت دولت آموزش و پرورش و رعایت شایسته سالاری در مدیریت های آن است.این موارد فقط بخشی از نامهربانی های است که در حق آموزش و پرورش شده است اگر همه آنچه که موجب افت کیفیت شده است را توضیح دهیم باید چندین کتاب در این مورد نوشت. 

مسئولان عزیز، دیر نشده به معلمان عزت دهید و خرج کردن در آموزش و پرورش را هزینه ندانید بلکه سرمایه گذاری بدانید تا  معلمانان  بیش ازپیش از جان مایه بگذارند و کشور را آباد کنند معلمان زیادند ولی زیادی نیستند.زیادند پس توانمندی زیادی هم دارند زیادند پس نفوذ زیادی نیز دارند،زیادند پس قدرت زیادی نیز دارند، از توانمندی آنها غافل نشوید و از نفوذ و قدرت آنان در سروسامان دادن به کشور استفاده کنید ولی نه فقط در انتخابات ها !

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

  یکی از حقوق شهروندی که مردم حق مطالبه از دولت دارند، آموزش است. آموزش، صرفاً فرآیندی نیمکتی نیست که دولت‌ها، از طریق معلم و تخته سیاه به دانش آموزان ارائه می‌کنند. آموزش فرآیندی مستدام است که دولت‌ها موظفند به طور توقف‌ناپذیر برای همه اقشار، طبقات و گروه‌های سنی و جنسی فراهم آوردند. آمار دانش آموزان و دانشجویان به تنهایی گواه بر عملکرد آموزشی دولت‌ها نیست. بلکه رفتار و کنش‌های شهروندان کارنامه‌ای است که می‌توان با ارائه آن موفقیت یا ناکامی دولتها را در ارائه آموزش نشان داد.

اینجا به عملکرد آموزشی دولت‌ها در حوزه آموزش و پرورش و آموزش عالی نمی‌پردازیم ـ که البته آن خود مثنوی بلندی است که باید صاحبنظران به طور ژرف به آن وارد شوند ـ به عبارتی قصد این سخن، پیمایش اندازه آموخته‌‌های نظام آموزشی به دانش آموزان و دانشجویان نیست بلکه اشاره‌ای است بسیار گذرا به آنچه در مجموعه نظام آموزشی و اجتماعی ما، از کودکستان تا دانشگاه، به ما نمی‌آموزند.

مثلاً به ما نیاموخته‌اند که در پیاده‌‌رو چگونه راه برویم، در خیابان چگونه رانندگی کنیم و در جاده چگونه برانیم تا کمتر دچار حوادث ویرانگر شویم.

به ما نیاموخته‌اند که با همدیگر چگونه سخن بگوییم. اگر مسئولیم با مردم چگونه حرف بزنیم و اگر مردمیم، با مسئولان چگونه؟ به ما نیاموخته‌اند که خود محور نباشیم، به نظرات دیگران به اندازه نظر خود احترام قائل شویم، انتقادات را بپذیریم و بپذیریم کسی که اعتراض می‌کند، الزاماً معاند نیست و شاید خیرخواه باشد … برای رفع مشکلات چاره‌جویی کنیم نه برای بستن زبان منتقدان.

به ما نیاموخته‌اند که به کار خود متعهد باشیم، برای کار خود و مسئولیت خود حرمت و قداست قائل شویم، کم بودن حقوقمان، مطلقاً دلیل قابل قبولی برای کم‌کاری و اهمال و کارشکنی نیست… باید در سخت‌ترین شرایط، صادق باشیم و متعهد.

نیاموخته‌اند که برای ضعف‌ها و خطا‌های خود، توجیه نتراشیم و ضعف‌ها و خطاهای دیگران را دلیل نیاوریم. نیاموخته‌اند که قدرت یک کشور، به عملکرد تک‌تک شهروندان آن بستگی دارد و به امید جبران دیگران، نمی‌توان سهم خود را در پیشبرد یک گام، فراموش کرد و وانهاد…

به ما نیاموخته‌اند که در بحبوحه بحران‌ها، نباید گلیم خود را به قیمت غرق‌شدن دیگران، از آب برکشیم. نباید با کمبود یک کالا یا ارز، به جای اینکه تقاضا را برای آن کم کنیم، به سمت آن هجوم ببریم!

نیاموخته‌اند که در اوضاعی که بسیاری از مردم، در مضیقه اقتصادی‌اند، بی‌جهت به ترکیه و دوبی سفر نکنیم، نیاموخته‌اند که ۵ر۱۰ میلیون نفر در یک سال به خارج رفتن، نشانه رشد اقتصادی نیست، بلکه بی‌توجهی فرهنگی است…

به ما نیاموخته‌اند که در بحران آب و انرژی، چگونه درست مصرف کنیم. یاد گرفته‌ایم که بی‌محابا مصرف کنیم و چند برابر آنها که آب بیکران دارند، آب هدر دهیم و در هنگامه بحران، اصلاً روش مصرف درست را، حتی در یک وضو ساختن ساده، نمی‌دانیم…

به ما نیاموخته‌اند که چگونه حرمت‌ها را حفظ کنیم. نیاموخته‌اند که هر انسانی، جلوه و جمال ذات الهی است و نیاموخته‌اند این سخن به درستی یعنی چه. نیاموخته‌اند که این یعنی حق‌ نداریم حرمت و آبروی افراد را، به ثمن منافع و مصالح سیاسی، زیر پا له کنیم. نیاموخته‌اند که با اغراض سیاسی، از دختربچه مدرسه‌ای در تلویزیون اعتراف نگیریم…

نیاموخته‌اند که صرفاً به این دلیل که از چیزی خوشمان نمی‌آید، حق منکوب کردن و نابود کردن آن نداریم. نیاموخته‌اند که با هر که مخالفیم، نباید او را از حقوق شهروندی و بلکه از هستی و حق حیات سلب کنیم.

نیاموخته‌اند که اگر کسی را ما قبول نداریم، یا او ما را، حق اظهار نظر و سخن و گفتن و نوشتن را از او نستانیم.

به ما نیاموخته‌اند که در هنگامه هجوم بیگانه و جنگ روانی و بحران در اقتصاد و ارز برای مصارف شخصی از ارز دولتی سو استفاده نکنیم، ۲ تن طلا در خانه پنهان نکنیم، ایجاد التهاب و نگرانی و سیاه‌نمایی نکنیم…

به ما نیاموخته‌اند، که همه با هم برابریم، حق برتری طلبی نداریم، حق دست‌اندازی به بیت‌المال و آبروی دیگران و اموال عمومی و جنگل و کوه و دریا را نداریم. نیاموخته‌اند که حق اندوختن منافع فردی به بهای نابودی منافع ملی را نداریم …

و خلاصه نیاموخته‌اند که چگونه، نه با رقابت و نزاع و برتری‌جویی، که با همدلی و همیاری و همکاری، بتوانیم برای خود و دیگران زندگی و آینده بهتری بسازیم…

روزنامه اطلاعات