تهران

دست کم از زمانی که انسان گوش هایش شنید و توانایی حرف زدن نیز در او پدیدار شد ، این قوا به او کمک نمود که به هر گوشه و کناری که رفت و آمد کرد  و آنچه دید و شنید را در مغزش ثبت و ضبط کند. کنجکاوی یکی از حس هایی است که در همه افراد وجود دارد.

آلبرت انیشتین یك بار درباره خودش گفته بود: « من هیچ استعداد به خصوصی ندارم، بلكه صرفاً با تمامی وجود كنجكاوم»

خبرنگاری باشیم که هر آن لازم شد ، از گفتن حقایقی که بیان کرده ایم ابایی احساس نکنیم  كنجكاوی نشانه ای است از شور و هیجان پنهان و وضعیتی ناخواسته و غیرارادی در مورد چیزی كه دور شدن از آن برای فرد بسیار دشوار است و به این دلیل  كه شخص نمی تواند به نحو دیگری عمل کند مگر تلاش برای یافتن جواب پرسشی كه ذهن او را مشغول كرده رفتار نماید، پس فرد برای چنین رفتاری فقط تا اندازه ای مسئول است. ما انسان ها با احساسی از كنجكاوی زیاد به دنیا می آییم و همگی برای كشف و شناختن جهان و وسعت بخشیدن آن براساس توانمندی هایمان تا آنجا که می توانیم از عهده آن برآییم آماده  شده ایم.

اشتیاق انسان برای آن دانشی كه كنجكاوی مادرزادی را به سوی فراتر رفتن از افق های معلوم تشویق می كند ،غیر قابل مهار باقی نمی ماند. كنجكاوی انسان سیری ناپذیر و ارضا نشدنی است و در تحقیقات علمی به طرزی تفكیك ناپذیر به پیش بینی ناپذیری نتایج چسبیده است. تحقیقات خودش جریانی بی پایان است، آن هم با مقصدی كه هیچ كس نمی تواند آن را به دقت تخمین بزند.

با زندگی اجتماعی مردم آموختند که می توانند از اطلاعات مغزهای یکدیگر هم استفاده کنند ، چه بسا با دهان به دهان کردن آنچه هر روز در روزمرگی خود می دیدند و می شنیدند برای هم از همه چیز گفته اند . نقل قول گفته ها و ناگفته ها از گذشته دور تا امروز ، نُقل محافل برای پر کردن زمان هایی ست که دور هم جمع می شدند و اکثرا چنان  با آب و تاب برای یکدیگر تعریف می کردند که داغی آن در همان لحظه چون خمیری که تازه به تنور خورده است طعم خاصی دارد!

 هنوز هم این ماجرا ادامه دارد فقط تکنولوژی آن تغییرات زیادی داشته است. البته بماند که دیگر تجمع بیش از دو نفر در هر مکان ممنوع است !

تا پیش از این سواد عمومی در حدی بود که نقالی و داستان پردازی از چهل کلاغ ها ، برای بازارگرمی در گفتمان محله نشین های پایین دست ، مناسب طبع همگان بود و چه بسا اغراق در انتقال در برخی امور بیش از حد چون تخیلات هزار و یک شب در هر شبانه روز تعریف می شد.

  همیشه روشنفکرانِ خودآموخته از فطرت و رنج و زحمت زمانه را ، دردِ  نادانی جماعت حاضر آزار می داده و می دهد که نباید تا به این حد ، از فقر فرهنگی مردم سوءاستفاده شود . لذا در پیکار آنند که در آگاهی احوال و افکار عمومی کوتاهی نشود . اما چه می شود کرد که جای عزلت ایشان در حبس رقم خورده است و خام را از طعم پخته خبر نخواهد بود. چنانچه حضور روزنامه و رسانه و اخیرا شبکه های مجازی ، انقلاب جدیدی محسوب می شود لیکن ملت ایران این دردها را به کجا ببرد و به که اظهار کند که هنوز در دانایی اکثریت مردمش ضعیف بوده است !

تاریخ هیچ گاه برای جامعه ما درس عبرت نشده است. سایه ننگین استعمار همیشه بر سر ما خواهد بود. چه آن زمان هایی که معاهده های شوم امضا می شد و چه هر زمان که افراد نالایق و بی کفایت خرقه ی آلوده از گناه خود را بر چوب لباس شانه های مردم آویزان می کردند و می کنند و چنان تشخیص خوب از بد را سخت کرده اند که زمام امور که از دست رفته است هیچ ،  بلکه فرار روح از تن نیز به واسطه ایجاد توهماتی که هر لحظه چون ارتشی از سم اسبیان ریش بلند و مو سپید کرده به آهنگی متوازن برای خواب این جماعت خسته و بَرده در چنگال زور و ظلم  ، نجواهای شیرینی می نوازد که عنقریب زوال سلطنت تعقل را آرام آرام چنان پیش می برد که نیاز به هیپنوتیزم هم ندارند . این همه وحشت از آن  بوده  و هست  که نکند با اعتنای خلق ، فرصت گرانبهای گریز از مرکز را با اعتماد معامله ای از چنگشان خارج کنند .برای همین است که اخبار سردرگم کننده و آب و تاب دار که هر چه پیاز داغش فزون یابد به لذت نزدیک تر ، جای قصه های  کهن را به نحوی گرفته است که مردم باورشان شده است که غیر از خودشان در حال حاضر هیچ احدالناسی وجود نداشته است. البته امروز آن هدفی که جغرافیای ذهن هیأت حاکمه سرسپرده در مقابل سیاست و اقتصاد در قلمرو گرفته اند،  بسیار الگو گرفته از همان نعمت قانون جنگل است . پس رفتار این چنین دور از ذهن نیست.

کشیدن ممکلت ایران ، در دایره  رشته های تلگرافی که با ممالک اروپا مربوط بشود ، هیچ جهت مخصوصی نداشته ، و هرگز چنین نیست و اراده مستقیمی هم وجود نداشته که برای ایران منبع عایدات سرشار شود. جز اینکه وضعیت جغرافیایی مملکت ایران  طوری بود که آن را به سعادت داشتن چنین مؤسسه سودمندی نائل گردانید.

هر گاه  مملکت ایران توانست اخبار تلگرافی ممالک دور را به نفع مردمش ترجمه کند و از حاکم گرفته تا برزگر و دهاتی به یک سان با هم مراوده کنند می شود گفت که سیم های تلگراف به خانه توسعه رفته است.

روزنامه ها 400 سال است که در سراسر جهان در حال شکل دادن به افکار عمومی هستند و هنوز جز شکل های محبوب و معتبر رسانه ای و عرصه اطلاع رسانی به حساب می آیند حفظ این موقعیت اصلی ترین چالش تولید کنندگان روزنامه ها است بر اساس یافته های تازه ترین پژوهش انجمن جهانی روزنامه ها که در زمینه فرایندهای روزانه ای صورت گرفته است تیموتی بالدوین (timothy Baldwin)  مدیر این انجمن می گوید : « امروز مدیران روزنامه ها بیش از همیشه این تمایل را از خود نشان می دهند تا با اتکا به نوآوری ها و استراتژی های متفاوت به جذب خوانندگانی بیشتر بپردازند. »

از نتایج یک بررسی ( survey)که در سه ماه مارچ ، اپریل و مه 2004 در 14 کشور به عمل آمده بود چنین بر می آید که مردم دهه اول قرن 21 خبر های فوری«اسپات نیوز» را از رادیو- تلویزیون ها به دست می آورند تا روزنامه ها. این رادیوها اینک در موبایل ، ساعت دستی و حتی در قلم تعبیه شده اند و بسیاری از این ابزارهای اطلاع رسانی به محض دریافت یک خبر نو ، فرد را متوجه آن می سازند. فروش تلویزیون های جیبی نیز در حال افزایش است. طبق این بررسی منبع دیگر موسسات جمع آوری اخبار و نظرات ( مقالات ) هستند که آنها را به سرعت برای مشتریان خود به ایمیل آنان ارسال می دارند. این مؤسسه ها که همان دفاتر بریده جراید هستند بر حسب تقاضای مشتریان اخبار و نظرات را شخصی می کنند و ارسال می دارند . بنابراین یک فرد هر آن از همه مطالبی که در طلب آنهاست و در رسانه های سراسر جهان انتشار یافته اند آگاه می شود.

در این گزارش چنین نتیجه گیری شده است که در شرایط قرن 21 مشتریان روزنامه ها کسانی هستند که طالب گزارش های تحلیلی ، مقالات ، نامه های مردم ، میزگردها، مصاحبه های خیابانی، کسب نظر پیرامون یک موضوع ، یک طرح و یک اقدام و گزارشات مربوط به جزئیات زندگی و فعالیت های جوامع شهری هستند.

بدین ترتیب مردم در قرن 21 از روزنامه همان را می خواهند که پدرانشان از مجله می خواستند. البته این نکته را از خاطر نبریم که نسل امروز در جریان نیستند که پدرانشان دقیقا چه می خواستند و به دنبال چه اهدافی بوده اند که امروز در پی نصیحتِ نرفتن به راه های رفته ی خود و دوری از عقب گردهای خویشند. همه فرار رو به جلو را به یکدیگر یاد داده اند.

زمانی سخن از گفت و گوی تمدن ها بود . به یقین ممالکی می توانند با هم گفت و گو داشته باشند که تمدن داشته باشند و ریشه ای برای دویدن در گذشته فرهنگی ! آیا در میان خود ملت هم گفت و گویی از تمدن ها می توان به مناظره گذاشت؟

اغلب گزارشگران فعال در جرگه ی خبرنگاری که همواره در پی یافتن جواب های منطقی و ابلاغ پیغام های پیچیده هستند ، با همه جرأت و جسارتی که در تجمعات هول انگیز باید داشته باشند  ، هنوز نتوانسته اند درمناظرات وطن فروشان و فدا کنندگان منافع ملت و کشور حضور چشمگیری داشته باشند. البته این به لطف جلوگیری مشاوران خیرخواه است که نکند مسأله ای حادث شود که بگویند اتفاقی افتاده است و اگر همگان بدانند دیگر سنگ بر روی سنگ بند نمی شود !

امروز اخبار همه جا هست. در هر لحظه و هر کجا هر شهروند صاحبِ حق شهروندی می تواند ، از ترقی و تکامل و یا ذلت و اسارت و نکبت خود خبر تهیه کند و به همه جا بفرستد. خسارت هنگفت این پدیده ارزنده علمی را مملکت ایران نمی تواند جبران کند . چیزی نیست که نه به مناقصه بگذارد و نه به مزایده. تنها راهش این است که با این موضوع منطقی برخورد کند.  همه کسانی که خود را مسئول مردم می دانند می بایست احساس تکلیف خود را در قبال ملت و کشور بالا ببرند وگرنه جلوی علم و صنعت را نمی توانند بگیرند. جملات خبری اگر بیان نشود ، اشکال دیگر جمله را نمی توان در شیشه نا آگاهی پنهان کرد.

در تمام مدارس کشور اگر دانش آموزان ما نمی توانند انشا ، نامه و گزارش بنویسند ولی می توانند از خانواده و  معلم و مدیر و کادر مدرسه بهره برداری خوب یا بد داشته باشند. همه دانش آموزان خبرنگارند. شاید خود خبر ندارند. تنها مشکلشان این است که تا کم تجربه اند به دنبال برداشت ها و گزارشات سالمند ولی تا پا به عرصه لیاقت و کاردانی می گذارند ، تصوراتشان اسیر نزدیکی ها و روابط شهریاران می شود. آن وقت است که اگر بالاجبار آنان را به جلسه با صاحب منصبان اقلیم توس  ببرند ، صدایی از آنان حتی به ضعف و حالت طوسی شدن از رخسارشان حاصل نمی شود که نلرزانید مردگان در خاک را که چون به درس مکتب حق ، از آنان برایمان تفسیر عشق کرده اند. نفرت خود از ذات اقدس الهی را ، در قلب های ساده ما نگنجانید.

چه سخت بگذرد بر نسلی که ندامت را سرلوحه خود کند و نیندیشد از احتیاج عقل بر همج رعاع که هر دم او را به قعر می کشد.

بی جهت نیست که ممالک پیشرفته از توفیقات خود در خصوص امتیازات ثبت شده می گویند و می نویسند و بدان فخر نیز می فروشند. مایه مباهات هم هست که خوشوقتی همه عالم را شاهدیم و چه استبدادی در قضاوت یک طرفه خود داریم که همواره در انتظار آن هستیم که  آزادی بیان و اندیشه برایمان باشد اما هیچ کس نمی تواند عقده از زبان خویش بگشاید و آن بگوید و بنویسد که در حصار افکار اوست.

 برخی خبرنگاران به جای خدمت به جامعه در اختیار افراد خاصی قرار گرفتند، از افرادی که برای کمک به جامعه قلم می‌زنند تقدیر می‌کنیم اما رسالت و استقلال خبرنگار این است که نباید موضع گیری کند و با یک تیر ، تمام اختلالات بینایی خود را  نشانه بگیرد . ممکن است چون برخی کشته شدگان خیطه خبرنگاری جان خود را هدف گرفته باشد. در شرایط قرن 21 مشتریان روزنامه ها کسانی هستند که طالب گزارش های تحلیلی ، مقالات ، نامه های مردم ، میزگردها، مصاحبه های خیابانی، کسب نظر پیرامون یک موضوع ، یک طرح و یک اقدام و گزارشات مربوط به جزئیات زندگی و فعالیت های جوامع شهری هستند

برخی خبرنگاران قلم‌شان را در خدمت گروه خاصی قرار می‌دهند . قلم نباید با پول معامله شود و عده‌ای رسانه ها را به چنگ خود گرفته اند به این خاطر که تنها به فکر خویشتند.  رسانه‌ها باید جامعه را به سمتی ببرند که مردم به سمت بدبختی نروند. آیا رسانه ملی در اختیار ملت است؟

خبرنگارانی که تازه وارد کار شده‌اند قلم سالم‌تری دارند و بدون حمایت از جناح خاصی می نویسند. امید است این افراد حریص چاکری خانه زاد ها  و نمک پروده آستان های مبارک این و آن نشوند.

خبرنگار همیشه حامل اخبار و گزارشات غم انگیز نیست. بلکه از اتفاقات خوب هم می گوید و می نویسد. اگر این روزها کمتر خبرهای خوش شنیده می شود ، مقصر خبرنگاران نیستند. شرایط غم انگیز است  یا باید کلا چیزی ننویسند یا هر آنچه هست را عنوان کنند.

دردنیای امروز مثنوی نوشته بر باد خواهیم شد ، اگر چنان بنویسیم و بگوییم که خواسته خواص باشد و عوام را سنگ زیرین قدم های بی زحمت خدم و حشم قشونی قرار دهیم که غلامشان چشم بد به ناموس دخت مهد علیا دارد. چنانچه اقلیت خبرنگاران اینگونه اند به پای همه ننویسیم.  بهتر است ملت شریف ایران انتطار خود را از رسانه ملی بالا ببرند چرا که برای آن هزینه می پردازند.  لااقل از چیزی که برای آن هزینه می کنند توقع بازدهی داشته باشند.

خبرنگاری باشیم که هر آن لازم شد ، از گفتن حقایقی که بیان کرده ایم ابایی احساس نکنیم.

 ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

صدای معلم :

پیش تر یادداشتی از « رضا نباتی » با عنوان :
" ... آيا مي دانيد بخش قرآن حوزه معاونت پرورشي با داشتن هزاران نفر كارشناس و مربي پرورشي با گسترده ترين فعاليت قرآني كشور ( زنگ قرآن مدارس ) به كلي بيگانه است؟! "
40 سؤال قرآني از وزير آموزش و پرورش ...  ( این جا ) منتشر گردید .

معلمی نقدی بر این یادداشت نوشته است .

ضمن تشکر عین آن منتشر می شود .

خراسان رضوی

1
هر زمانی همنشین با نیکوان
از مصاحب بد کنم دوری همان
سمت اویی رهنمون راهی بلد
تا به جایی از خودی هم دور هان
2
حاصل علمی با حیات آمد پدید
راحتی با معرفت حاصل وحید
رزق و روزی را عطا پروردگار
در برابر ذکر خالق آفرید
3
بین خلقی آن چنان هستی نما
ای شما عالم نمایان بین ما
لب گشایید همچو تیرانی که حوت
هر چه را تخریب سازید ای شما
4
همچو نخلی رو به بالا شاخه ها
ما ثنا گویی خدا را هر کجا
ما که خود تسلیم ای پروردگار
هر کجا هر لحظه نجوا با خدا
5
گر مرا بینی به یک باری دلا
بهتر از آنی به باری الف خدا
ای مرا مونس تمامی لحظه ها
بنده را همراه هر جا هر کجا
6
ای شما اندیشمندان قرون
علم را از مرده هایی جمع کنون
علم من از زنده ای پر بار هان
لم یلد یولد به هر روزی فزون

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

اعضای محترم شورای سنجش و پذیرش دانشجو

شما خوب می دانید که پس از مصوبه «تأثیر قطعی 30 درصدی سابقه تحصیلی در پذیرش دانشجو»، مافیای کنکور احساس خطر نمود و عوامل خود را بسیج کرد و با نقاب دروغین دانش آموز نخبه و خانواده  او، و با شعار مرگ بر خودش (مافیای کنکور) با همه قوا و با هیاهو و غوغا سالاری و سابقه تحصیلی هراسی و تماس های حضوری و تلفنی و پیامک های مکرر، بالاخره توانست نمایندگان مجلس را فریب دهد، تا نگذارند که یک گام کوچک در جهت تقویت سابقه تحصیلی و جذب استعدادهای برتر در رشته – دانشگاه های پر متقاضی برداشته شود.

اما اگر اعضای آن شورا در تجدید نظر، به جای تغییر به تأثیر مثبت؛ ضریب قطعی سابقه تحصیلی را در سال 98 به 60 درصد ارتقا دهند و برای سال 99 نیز از هم اکنون گام بعدی (افزایش ضریب تأثیر سابقه تحصیلی به 85 درصد) را بردارند؛ می توانند نظام تعلیم و تربیت را از ناکارآمدی نجات دهند و توسعه و پیشرفت همه جانبه علم و فناوری آینده  را از هم اکنون در کشور رقم بزنند.

فکر می کنید مافیائی که گردش مالی سالانه فراتر از10 هزار میلیاردی دارد، چند صد میلیون خرج کردن برای این که یک مصوبه رسمی را هوا کند برایش دشوار است؟  در پاسخ به این سئوال که چرا مافیای کنکور احساس خطر کرد، می توان گفت:

1- ساختار و محتوای آموزشگاه های کنکور از طرفی بر اساس تست – محوری و ترفند های تست زنی بنا شده و آمادگی برای کار بر روی سئوالات تشریحی ندارند؛ از سوی دیگر سئوالات تشریحی مثل سئوالات چهار گزینه ای ترفند پذیر نیست و آنها نمی توانند بدون درس خواندن عمیقِ دانش آموزان به آنها  قول بالا بردن معدل در امتحانات نهائی بدهند.

2- آموزشگاه های کنکور  پول های کلان از خانواده دانش آموزانی که معدل های پائین (9 تا 13) دارند، گرفته اند که آنها را با رتبه های بالا در کنکور 98 روی صندلی های پزشکی، مهندسی و حقوق بهترین دانشگاه های دولتی بنشانند؛ که با تصویب «تأثیر قطعی 30 درصدی سابقه تحصیلی» قطعا می دانند که نمی توانند به قول خود عمل کنند.

3- اجرا شدن مصوبه «تأثیر قطعی 30 درصدی سابقه تحصیلی» در سال 98، زمینه افزایش این ضریب را در سالهای 99 و 1400 تا 60 و 85 درصد فراهم می کند و مافیای کنکور را به وحشت انداخته است.

اعضای محترم شورای سنجش و پذیرش دانشجو،تصمیم امروز شما آینده کشور را رقم می زند.

شما می دانید 35 سال است که کنکور با ضریب 100 درصد علاوه بر این که سبب ناکارآمدی نظام تعلیم و تربیت شده، سایر نظامهای کشور را تضعیف کرده است. ما در این 35 سال فارغ التحصیلانی به جامعه تحویل داده ایم که جز تست زنی هنر دیگر ندارند. حالاکه پس از این مدت طولانی می خواهیدقانون را با تأخیر 11 ساله،آن هم در پائین ترین سطح و حداقل ممکن اجرا کنید و 30 عدد از 100 کنکورِ مخرب کم کنید، آیا درست است شما نیز مثل 170 نماینده مجلس فریب بخورید؟!

موضوع روش های سنجش و پذیرش دانشجو و کنکور در ایران، 17 سال است که جزو پژوهش های اینجانب است و به عنوان پر استناد ترین محقق در این موضوع، به این مصوبه اعتراض دارم، اما اعتراض من این است که بایستی در سال  98 ، ضریب تأثیر سابقه تحصیلی حد اقل 60 درصد باشد نه 30 درصد.

برای همین است که اسم این مصوبه شورای سنجش و پذیرش دانشجو را گذاشته ام: «کوهی دیگر موشی دیگر زائید، شورای سنجش و پذیرش دانشجو شق القمر کرد» که اتفاقا با همین عنوان یادداشتی در این باره در سایت الف، خبر آنلاین و صدای معلم منتشر شد.

اعضای محترم شورا، آیا می دانید چند نفر از دیپلمه های دارای معدل 9 و 10 و 11 تا 13 با کمک همان آموزشگاه هائی که شما از آن یاد کردید با دو پینگ ترفندهای کنکور و با حد اقل سواد علمی رتبه های بالای کنکور را کسب کرده اند و صندلی رشته های پزشکی و مهندسی دانشگاه های برتر کشور را ازبسیاری از دارندگان معدل های 18 و19 و 20 درشهر و روستا (که پول شهریه آن آموزشگاه ها را نداشته اند) غصب کرده اند؟

جُرم این گروهی که عمیق مطالعه کردن کتاب های درسی رسمی را بر تست زدن و تست زدن ترجیح داده اند و معدل بالا در امتحانات نهائی کسب کرده اند این بوده که به خاطر ضریب ناعادلانه 100 درصدی کنکور، رتبه های کمی پائین تر کسب کرده و از حق خود بازمانده اند.

با این که رئیس سازمان سنجش 11 سال است با تفسیرهای منفعت طلبانه خود از قانون در حال قانون گریزی و قانون ستیزی و گمراه کردن  اعضای شورای سنجش و پذیرش دانشجو و کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس است، شما سایر اعضای شورا می خواهید بازهم در قانون شکنی دبیر شورا شریک باشید؟!

آیا شما نمی دانید بر اساس قانون می بایست در سال 97 برای این که 85 درصد ظرفیت به سابقه تحصیلی اختصاص داده شود، باید ضریب تأثیر سابقه تحصیلی به 85 درصد افزایش و ضریب تأثیر کنکور به 15 درصد کاهش می یافت و نیافت؟

آیا شما نمی دانید تبصره 4 ماده 5 قانون (موضوع اختصاص 85 درصد ظرفیت پذیرش دانشجو در کل کشور بر مبنای سابقه تحصیلی)  تا زمانی که ضریب تأثیر سابقه تحصیلی به 85 درصد افزایش نیابد تحقق ناپذیر است؟

آیا شما نمی دانید این ادعای رئیس سازمان سنجش که می گوید 85 درصد اکنون بدون کنکور جذب می شوند کذب محض است و قریب به اتفاق داوطلبان به خاطر ضریب 100 کنکور در کنکور شرکت می کنند و بدون کنکور وارد دانشگاه نمی شوند؟

وقتی همه داوطلبان در کنکور شرکت می کنند، 85 درصد ظرفیت کل دانشگاه ها (که بالغ بر یک میلیون نفر می شوند) که رئیس سازمان سنجش ادعا می کند بدون کنکور (تنها بر اساس سابقه تحصیلی) وارد دانشگاه ها می شوند این یک میلیون نفر دوم چه کسانی هستند؟

آیا شما از رئیس سازمان سنجش سئوال کرده اید، این یک میلیون نفر دوم که بدون کنکور به دانشگاه راه یافته اند (علاوه بر یک میلیون و 100 هزار نفر که امسال در کنکور شرکت کرده اند)، از کجا آمده اند، نکند یک میلیون دانشجوی خارجی هستند که هر سال بدون کنکور وارد دانشگاه های ما می شوند؟ از کدام کشورها ما هر سال بیش از یک میلیون نفر دانشجو جذب می کنیم؟ از افغانستان، عراق، یمن، سوریه، فلسطین، لبنان، آفریقا و شاید هم از سایر کرات آسمانی؟ با این که رئیس سازمان سنجش 11 سال است با تفسیرهای منفعت طلبانه خود از قانون در حال قانون گریزی و قانون ستیزی و گمراه کردن  اعضای شورای سنجش و پذیرش دانشجو و کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس است، شما سایر اعضای شورا می خواهید بازهم در قانون شکنی دبیر شورا شریک باشید؟!

آیا این کار صادقانه ای است که رئیس سازمان سنجش انجام می دهد و ظرفیت های بالقوه خالی دانشگاه ها را جذب شده بدون کنکور (بالفعل) قلمداد می کند؟

آیا نمی دانید نظر شما مبنی بر تأثیر مثبت نا خواسته با آنچه مافیای کنکور برای حفظ منافع خودشان می خواهند، مشترک است. آموزشگاه های کنکور هستند که نمی خواهند حتی 1 درصد از ضریب کنکور کاسته و به سابقه تحصیلی اختصاص داده شود. ما مافیای سابقه تحصیلی نداریم،  هرچه داریم مافیای کنکور است که برای لغو این مصوبه خود را به آب و آتش می زنند، هر روز تلفن های نمایندگان مجلس به ویژه اعضای کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس را مشغول می کنند، سازمان سنجش که عوامل مافیای کنکور را از خود می داند و به راحتی صورت جلسات اعضای شورای سنجش و پذیرش دانشجو را در اختیارشان می گذارد و حتی آن ها قبل از من و شما و نمایندگان  از آرای هر یک از اعضای آن شورا با خبر می شوند. اکنون نیز این مافیا از سادگی آقای دکتر احمد توکلی و عنوانِ:«دیده بان شفافیت وعدالت»سوء استفاده کرد و  با شعار مرگ بر مافیای کنکور، برای 170 نماینده تصمیم سازی نمود.

در سه سال قبل از انقلاب اسلامی (سال های 54 تا 56) که سابقه تحصیلی (تنها معدل سال آخر متوسطه) با ضریب تأثیر 5 (60 درصد) و کنکور با ضریب 2 (40 درصد) در پذیرش دانشجو نقش داشت و وزارت علوم پس از انقلاب با حذف تأثیر سابقه تحصیلی بزرگترین فاجعه را در نظام تعلیم و تربیت کشور آفرید  آنچه آنها در باره خوشحالی و پولدار شدن بیشتر آموزشگاه های کنکور بر اساس مصوبه 30 درصد قطعی می بافند دروغ محض است. چون اتفاقا آنها علاقه ای ندارند در زمینه سئوالات تشریحی کار کنند، زیرا سئوالات تشریحی ترفند ناپذیر است و آنها نمی توانند روی این سئوالات زیاد مانور دهند و به افراد در دام خود وعده معدل بالا بدهند. از این مهم تر آن که آنها به صاحبان معدل های زیر 10 و 11 تا 13 قول داده اند رتبه های دو سه و چهار رقمی کنکور برایشان خلق کنند و آنها را روی بهترین صندلی های پزشکی و مهندسی و حقوق بنشانند. برای همین است که هیاهو راه انداختند و عوامل خود را بسیج کرده اند که در نظر سنجی ها به عنوان دانش آموز ذینفع شرکت کنند و به ضریب تأثیر قطعی سابقه تحصیلی «نه» بگویند.

اما اگر شما ضریب تأثیر قطعی سابقه تحصیلی را به 60 و 85 درصد برسانید آن وقت آموزشگاه های کنکورمجبور می شوند رویکرد خود را از تست– محوری به توسعه سئوالات تشریحی (حتی توسعه سئوالات المپیادی و تیمز)تغییر دهند، این فعالیت به عکس تست-محوری که مخرب است، بسیار سازنده و در جهت توسعه علم و فناوری برای کشور مفید خواهد بود ولو این که پول این خدمات خود را بگیرند.

مافیای کنکور حتی عامل خود را که از درب راهش ندادند از پنجره دیده بان شفافیت و عدالت وارد جلسه مناظره روز جمعه (12/5/97) در شبکه یک سیما کرد؛ هر چند از این جلسه جز صدای کف زدن همراهان زیادی که با خود آورده بود چیزی جز بد نامی عاید مافیای کنکور نشد.

فکر می کنید مافیائی که گردش مالی سالانه فراتر از10 هزار میلیاردی دارد، چند صد میلیون خرج کردن برای این که یک مصوبه رسمی را هوا کند برایش دشوار است؟

آیا شما می دانید این مافیا امروز تا آنجا که ممکن است پول خرج می کند و با نام دانش آموز نخبه معدل بالا تا دانش آموز دارای معدل 7 (هفت تمام)که می خواهد با داشتن رتبه 4000 در کنکور بر روی صندلی رشته پزشکی یکی از دانشگاه های دولتی بنشیند، عوامل خود را در همه نظر سنجی ها علیه مصوبه جدید بسیج کرده است.

یکی از دانش آموزانی که پس از برنامه مناظره روز جمعه شبکه یک سیما سرگذشت زندگی خود را برایم تعریف کرد؛ نهایتا گفت با رتبه 4000 و تأثیر مثبت معدل می توانم در رشته پزشکی ادامه تحصیل دهم اما حالا که تأثیر 30 درصدی معدل تصویب شده حتی در پائین ترین رشته های علوم تجربی هم قبول نمی شوم، پرسیدم چرا مگر معدل تو چند است؟ گفت معدلم 7 (هفت) است؛ شوکه شدم که چطور معدل 7 توانسته رتبه 4000 کسب کند. با این حال به او گفتم وقتی توانستی رتبه 4000 بیاوری مطمئنا اگر در ترمیم معدل شرکت کنی می توانی معدلت را از نو بسازی؛ به او گفتم بالاخره هر روشی برای سنجش و پذیرش دانشجو اعمال شود ممکن است گروهی سود و گروهی زیان ببینند، با این حال هنوز یک سال زمان باقی است و فرصت ها و راه های جبران برای همه گروه ها باز است.

البته مجلس شورای اسلامی بایستی بودجه مورد نیاز برای پرداخت شهریه آن دسته از دانش آموزانی که دارای معدل پائین هستند و می خواهند سال آینده در امتحانات ترمیم معدل شرکت کنند و استطاعت مالی برای پرداخت شهریه ندارند را تأمین کند.

اعضای محترم شورا، هرچند اینجانب  نسبت به برخورد ضعیف آموزش و پرورش نسبت به قانون و مرعوب شدن در برابر کنکور و سازمان سنجش؛ انتقاد شدید دارم؛ با این حال معلمان شریف و درستکار در جریان امتحانات نهائی کم نیستند و این وزارتخانه سالم ترین دستگاه دولت است. ویژگی های استاندارد سئوالات تشریحی امتحانات نهائی (که می تواند سطوح مختلف یادگیری را در بر گیرد) بسیار بالاتر از سئوالات چهار گزینه ای کنکور است(که این سئوالات تنها سطح دانش حفظ کردنی را در بر می گیرد و مبتنی بر ترفند است و پاسخ بخشی از این سئوالات را می توان بدون خواندن سئوال تشخیص داد).

اگر بخواهید شما هم مثل سازمان سنجش و مافیای کنکور با انگ زدن به معلمان امین و درستکار آموزش و پرورش و شائبه لو رفتن سئوال و تقلب و نا امنی، سابقه تحصیلی هراسی کنید، باید عرض کنم، این شائبه ها در باره سازمان سنجش که فرایند کنکور در آن نظام مند تراست، احتمال وقوع بیشتری (هنگام اجرا و به ویژه هنگام ورود داده های پاسخ نامه ها به رایانه) دارد . حتما سابقه لو رفتن سئوالات کنکوررا به دفعات و در سطح وسیع فراموش نکرده اید.

بنابراین، بهتر است به جای ایجاد شائبه های نگران کننده مردم، به هر دو دستگاه اعتماد کنیم و تحت تأثیر منفعت طلبان (که می خواهند از آب گل آلود طعمه خود را ببلعند) قرار نگیریم. 

با این حال بنده که سال هایکی از موضوعات تحقیقات م کنکور و آسیب شناسی آن بوده، معتقدم،  آسیب های کنکور بر همه ارکان و اجزاء نظام جمهوری اسلامی ایران به قدری وسیع، هولناک و ناهنجار است، که پیامدهای منفی کاهش تأثیر آن (تا مرز 15 درصد) هرچه باشد، تأکید می کنم هرچه باشد(که البته بایستی با کمک مجلس و آموزش و پرورش به حد اقل برسد) تحمل پذیر است؛ زیرا ارزش دستاوردهای مثبت آن بسیار بیشتر از عوارض آن است. 

ضمنا پیشینه تاریخی کنکور نشان می دهد:

در سه سال قبل از انقلاب اسلامی (سال های 54 تا 56) که سابقه تحصیلی (تنها معدل سال آخر متوسطه) با ضریب تأثیر 5 (60 درصد) و کنکور با ضریب 2 (40 درصد) در پذیرش دانشجو نقش داشت و وزارت علوم پس از انقلاب با حذف تأثیر سابقه تحصیلی بزرگترین فاجعه را در نظام تعلیم و تربیت کشور آفرید.

به گفته بسیاری از استادان دانشگاه، فارغ التحصیلان آن سه سال و حتی دانشجویان ورودی سال های 93 و 94 (که ضریب تأثیر سابقه تحصیلی آنان به طور قطعی و به میزان 30 درصد اعمال شد)، با سواد تر و کارآمد تر از فارغ التحصیلان و ورودی های سال های دیگر بوده اند.

اعضای محترم شورا، توصیه 170 نماینده مجلس برای اجرای نشدن قانون در واقعپی گیری خواست مافیای کنکور است،تقاضا می کنم ضمن این که به این توصیه نه می گوئید مطابق قانون ضریب تأثیر قطعی سابقه تحصیلی را در سال 98 به 60 افزایش دهید تا از همان سال تحول کیفی را در مدارس و دانشگاه ها کاملا لمس نمائید. این  تقاضا مبتنی بر یافته های پژوهشی پژوهشگر نمونه رتبه اول کشور و پر استناد ترین در پژوهش های با موضوع روش های سنجش و پذیرش دانشجو و کنکور در ایران  است.

دو چکیده از یافته های پژوهشی خود را (هر کدام در یک صفحه) به پیوست تقدیم می کنم:

1-   چکیده پیشینه تاریخی 120 ساله سنجش و پذیرش دانشجو در ایران.

2-   چکیده روش های سنجش و پذیرش دانشجو در 58 کشور (از 5 قاره) جهان.

ارادتمند شما - حج فروش

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

سمنان

گروه گزارش/

سه شنبه به ابتکار مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش ؛ خبرنگاران حوزه آموزش و پرورش در رسانه های کشور یک  دورهمی داشتند .

برای نخستین بار بود که وزارت آموزش و پرورش از خبرنگاران و خانواده های آنان برای حضور در این نشست صمیمی دعوت به عمل آورده بود .

خبرنگاران در ابتدای ورود با خوش آمد گویی دوستان روابط عمومی به محلی که در آن بنری تعبیه شده بود هدایت می شدند و در آن جا اسامی مدعوین و رسانه های آنان درج شده بود و در آن نظر خود را می نوشتند .

آقای محمدی که نزدیک به دو دهه در روزنامه همشهری و در حوزه آموزش و پرورش کار کرده است به صدای معلم می گوید :

" این نخستین بار است که آموزش و پرورش برای خبرنگاران مراسم جشن می گذارد . "

محمدی به تجریبات و خاطرات قبلی خود اشاره کرده و می گوید :

" فکر می کنم یک بار در زمان وزارت آقای فرشیدی و یا علی احمدی بود که خبرنگاران را به " باشگاه فرهنگیان " دعوت کرده بودند .

حدود  200 تا 250 نفر آمده بودند اما من خیلی از آن ها را نمی شناختم ! "

خانم طباطبایی که اکنون مسئولیت حوزه آموزش و پرورش در این روزنامه را   برعهده دارد به بطحایی می گوید که در مدت 10 سالی که در این حوزه کار می کند چنین مراسمی و بزرگداشتی را مشاهده نکرده است .

او از وزیر و روابط عمومی به خاطر ارج گذاری به جایگاه خبرنگاری تشکر می کند .

در زمان وزارت دانش آشتیانی هم برای خبرنگاران یک لوح تقدیر صادر شد اما نه مراسمی بود و نه دورهمی .

به خبرنگاران تلفن می زدند که لوح تقدیر آماده است و برای گرفتن مراجعه کنند و یا آدرسی دهند تا با پست برای آن ها ارسال شود .

"بهانه ای است برای این عذرخواهی کنیم از کوتاهی ها ؛ عذرخواهی کنیم از کم توجهی هایمان و به این حسن سلیقه همکارانمان در این جلسه که با خانواده همکاران را دعوت کردند تبریک بگویم "  « مرتضی نظری » رئیس مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش ضمن تبریک این روز در ابتدای این مراسم می گوید :

" افتخار میزیانی خانواده های محترم خبرنگاران حوزه آموزش و پرورش را داریم .

در حوزه اطلاع رسانی یک مساله ای که دغدغه خبرنگاران عزیز بوده کندی در " پاسخ گویی " و " کندی در تسهیل ارتباط " بوده است .

در این یک سال خیلی روی این مساله توان گذاشتیم .

سعی کردیم به روابط عمومی کمی سرعت دهیم . البته هنوز با " مطلوب " فاصله داریم و از آن جا که روابط عمومی ادامه مردم در سازمان است و آقای وزیر چند بار در جلسه شورای معاونین تاکید کردند که خبرنگاران از لحظه ای که اراده می کنند و سوژه ای به ذهن شان می رسد تا لحظه ای که می خواهند خبر و مصاحبه را بگیرند این زمان باید کوتاه باشد .

بخش هایی از روابط عمومی های ستادی را تغییر دادیم . تیم جوان تر شده است .

اما باز هم اعتراف می کنم با مطلوب فاصله داریم .

با حراست صحبت هایی داشتیم که درهای وزارتخانه راحت تر به روی خبرنگاران باز شود .

نکته دیگری که در این یک سال روی آن تمرکز کردیم اعطای فرصت های برابر خبری برای همه رسانه ها بود .

به شدت روی برگزاری نشست های خبری " غیرگزینشی " پافشاری کردیم . سعی کردیم که هیچ رانت خبری برای هیچ فردی نباشد .

نشست های خبری آقای وزیر و سایر مسئولان باید اطلاع رسانی عمومی شود البته منظورم نشست های اختصاصی نیست .

ما تمرکز خیلی ویژه ای در استان ها داشتیم و خواهش من این است که این ظرفیت ها را اگر شعبه ای در استان ها دارید ببینید .

10 مدیر روابط عمومی که در استان ها کند عمل می کردند و با شاخص های ما فاصله داشتند تغییراتی ایجاد شد . البته در این جا به جایی ها سعی کردیم شان انسانی رعایت شود .

البته خیلی از بخش های ما نتوانسته اند خود را با خواسته های خبرنگاران وفق دهند .

سال بسیار سختی داشتیم و حساسیت ها در برخی جاها خیلی زیاد بود البته این روز را باید به همه همکاران روابط عمومی هم تبریک بگویم .

« سیدمحمد بطحایی » در ادامه ضمن تبریک روز خبرنگار گفت :

" لازم است تشکر داشته باشم از زحمات  همه دوستانی که در حوزه رسانه ، خبر و خبرنگاری تلاش می کنند .

بهانه ای است برای این عذرخواهی کنیم از کوتاهی ها ؛ عذرخواهی کنیم از کم توجهی هایمان و به این حسن سلیقه همکارانمان در این جلسه که با خانواده همکاران را دعوت کردند تبریک بگویم چون همواره ما از زحمات کسانی که در معرض زحمت هستند تشکر می کنیم در حالی که زحماتی که اطرافیان آن فرد دارند تحمل می کنند گاهی وقت ها به مراتب بیش از زحمات آن فرد است .

یقین دارم خبرنگاران جزء آن دسته از مشاغل سختی هستند که خانواده های آن ها بیش از خودشان اذیت می شوند و یا در معرض اذیت شدن هستند .

معمولا اوقات منظمی را ندارند و گاه و بیگاه در هر وقت از شبانه روز که ممکن است به ماموریتی اعزام بشوند لذا خانواده شان بیش از خودشان اذیت می شوند .

برگزاری این جلسه بهانه ای است برای سپاسگزاری از خانواده خبرنگاران محترم که با حوصله و صبوری اذیت ها را تحمل می کنید .

صمیمانه سپاسگزاری می کنم از همه کسانی که در حوزه اطلاع رسانی وزارت آموزش و پرورش در بخش های مختلف مانند خبرگزاری ها ، رسانه ملی ، سایت های خبری تلاش می کنند و عیب ها و کاستی ها را ببینند و منعکس کنند و تلاش می کنند برای این که راهکارهای مناسب را برای رفع آن کاستی ها نشان بدهند و آن مشکلات برطرف شوند .

کار خبرنگاری حساسیت های خودش را دارد .

البته من کم آشناترین افراد  در این جمع در حوزه " رسانه و خبرنگاری " هستم و البته این را درک می کنم که کوچک ترین بی احتیاطی یک خبرنگار ، انعکاس یک خبر نامناسب ، انتشار یک عکس نامناسب می تواند یک شهر را به هم بریزد و در برابرش یک خبر مناسب ، یک عکس مناسب می تواند یک آرامش و طمانینه ای را به جامعه بدهد و امیدی را در جامعه ایجاد کند .

این ها همه نشانه های حساسیت کار بک خبرنگار است .

من از منظر یک مسوول باید این را عرض کنم چون ممکن است خانواده های شما با این جنبه از کار آشنا نباشند .

بارها و بارها ببخشید این لفظ عامیانه را به کار می برم ... دلم برای خبرنگاران می سوزد که گاهی وقت ها مسئولین  برای خستگی خودشان و فشارهای عصبی خودشان دیواری کوتاه تر از خبرنگاران پیدا نمی کنند و سر خبرنگاران می شکانند .

بارها و بارها من شاهد بوده ام که در جمع مدیران خبرنگاری که جلو می آید برای گرفتن یک خبر گفته می شود که بس است ، چقدر سوال می کنید ،قبلا پرسیدید ... و خلاصه آن خبرنگار با استرس فراوان باید آن شرایط سخت را تحمل کند و کارش را انجام دهد و از این جهت خبرنگاران و کسانی که در حوزه خبرنگاری فعالیت می کنند مظلوم هستند .

اگر خبری را منتقل کنند روابط عمومی ها می گویند چرا این خبر را منعکس کردید و این باعث شد هزینه سنگینی برای وزارت آموزش و پرورش درست شود . اگر هم منعکس نکنند پس این رسانه ها چه کاره هستند و چرا این اخبار منعکس نمی شوند .

و خبرنگاران بین زمین و هوا باید انتخاب سختی را انجام دهند و سختی کار خبرنگاران شرایط خاص و منحصر به فردی را برای آن ها ایجاد می کند .

کم کم به فرصتی نزدیک می شویم که در این یک سال خیلی زود گذشت و دولت دوازدهم دارد بک یک سالگی ایام خودش می رسد و من و همکارانم بنا داریم ظرف یکی دو هفته آینده در یک جلسه برگردیم و پشت سر خودمان را نگاه کنیم و این یک سالی را پشت سر گذاشتیم نقدی بر خودمان داشته باشیم .

ببینیم کجاها موفق بوده ایم ، کجاها ضعف داشتیم ، کجاها خوب عمل کردیم و کجاها می توانستیم بهتر عمل کنیم و نکردیم .

کجاها تضادها و درگیری های درون خودمان باعث کم توفیقی بوده است و کجاها پیش بینی هایی که صورت گرفته است باعث سرعت بخشیدن به کار شده است .

من از همین جا دعوت می کنم از همه خبرنگاران محترم حاضر در جلسه با تمهیدی که روابط عمومی خواهد اندیشید شما به عنوان بازوان فکری در این نقد خیلی می توانید به ما کمک کنید .

شما چیزهایی را می بینید که گاهی وقت ها ما نمی بینیم و یا نمی خواهیم ببنیم .

یعنی از منظر شما عیب ها و کاستی هایی دیده می شود که گاهی وقت ها ما از دیدن شان پرهیز می کنیم . روی مان را بر می گردانیم و نمی خواهیم آن کاستی ها را ببینیم و از این منظر شما کمک کار بسیار خوب و موثری می توانید برای ما باشید .

نمی خواهم در این فضا سخنرانی کنم و شما را خسته کنم اما به عنوان یک معلم و عضوی از خانواده یک میلیون و هفتصد هزار نفری آموزش و پرورشی ها از تک تک شما شاغل در حوزه رسانه ، خبرنگاران محترم و آن هایی  که در تولید خبر در حوزه آموزش و پرورش تلاش کردید و تلاش می کنید صمیمانه سپاسگزاری کنم و اگر خدای ناکرده کوتاهی هایی بوده و هست و خدای ناکرده بد اخلاقی هایی از سوی بنده و همکارانم در برخی از اوقات به شما روا داشته شده است پوزش بخواهم و امیدوار باشم  شما همچنان یا صلابت و قدرت و انرژی همراه آموزش و پرورش باشید و بتوانیم آموزش و پرورش کشورمان را به سمت نقطه مطلوب نزدیک کنیم . "

در این نشست گروه موسیقی که جمعیت آن را جوانان تشکیل می دادند برای خبرنگاران ترانه های محلی اقوام را اجرا کردند .

در بخش اهدای لوح تقدیر ابتدا از سازندگان مستند " غوغای بی هیاهو " تقدیر به عمل می آمد و سپس هر یک از خبرنگاران را قرائت اسامی و رسانه هایشان لوح تقدیر خود را از وزیر آموزش و پرورش دریافت کردند .

در این " ضیافت خبرنگاری " فرزندان آنان نیز در این شادی سهیم شدند و با قرار گرفتن در جایگاه هدایای خود را از  "کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان " دریافت کردند .

برخی مسئولان وزارت آموزش و پرورش مانند فاطمه مهاجرانی ، مجتبی زینی وند ، مجید قدمی ، عبدالرسول عمادی ، مهدی نوید ادهم ، علیرضا کمرئی ، مسعود شکوهی و مسعود ثقفی حضور داشتند و تعدادی از آن ها مانند خانم مهاجرانی و آقای زینی وند به تک تک میزها  سر زده و به میان خبرنگاران و خانواده های آنان آمده و در شادی آنان سهیم شدند .

پایان گزارش /

تهران

نکته جالب در ارتباط با رسانه صدای معلم، تمرکز و حساسیت مسئولان آموزش و پرورش نسبت به مطالب مطرح در این رسانه است که در جهت رصد نمودن مسائل آموزش و پرورش و اطلاع از دیدگاه معلمان در کانال صدای معلم عضو شده اند که این امر نشان از اهمیت و حساسیت این رسانه در بین کارگزاران نظام آموزش و پرورش است در فرايند توسعه يك جامعه و نيز شكل گيري و تقويت پايه هاي نظام مردم سالاري و همچنين گسترش جامعه مدني، رسانه ها نقش محوري چه از نظر قرار گرفتن به عنوان حلقه واسط بين حاكميت و مردم و چه از لحاظ داشتن رويكرد نظارتي دارند.

در آموزش و پرورش ايران همواره از گذشته، فقدان و يا ضعف رسانه هاي مستقل در ارتباط با طرح مسايل و مشكلات آموزش و پرورش و انعكاس نظرات و ديدگاه هاي معلمان در ارتباط با امورات دستگاه تعليم و تربيت و طرح چالش در بين تصميم گيران و برنامه ريزان بیشتر احساس می گردید که خوشبختانه ظهور رسانه های مختلف و مستقل مانند صدای معلم بر بسیاری از این خلاء ها غلبه نموده است.

در حوزه آموزش و پرورش در ارتباط با رسانه ها، رسانه هاي مختلفي در عرصه فضاي مجازي به وجود آمده اند كه در انعكاس مسايل و مشكلات آموزش و پرورش پر تلاش ظاهر شده اند كه فعاليت هاي مديران اين رسانه ها واقعا ستودني است که در این میان باید اذعان کرد که نقش صداي معلم به عنوان پايگاه خبري تحليلي معلمان ايران در اين ميان بسيار چشمگير و حتي بي بديل مي باشد و بايد قبول كرد كه امروزه اين رسانه وارد طرحواره ذهني اكثر معلمان كشور شده است و اينكه اين اقبال چگونه حاصل شده است از چند نظر قابل طرح مي باشد:

1. برخورداري از ويژگي ها و روحيه رسانه اي مديريت صداي معلم:

نگاهي بر عملكرد رسانه اي صداي معلم در طول چندين سال مشخص مي سازد كه مديريت اين رسانه مخصوصا آقاي پورسليمان، بر قاعده بازي در عرصه رسانه اي واقف بوده و تمركز عمده بر چرخش و گردش آزاد اطلاعات دارند و فضاي رسانه اي را به عنوان ابزاري در جهت كسب قدرت و يا امتياز تلقي ننموده و در برخورد با مسايل مختلف از نگاه مصلحتي فاصله گرفته اند.

2. تاكيد و هدف گذاري بر مسائل و مشكلات آموزش و پرورش كشور:

مسائل و مشكلات آموزش و پرورش ايران از لحاظ فرايندهاي درون دادي، فرايندي و بروندادي قبل از هرچيز نيازمند تامل و توجه كارشناسي و تخصصي مي باشد؛ در اين ارتباط تحليل محتواي مقاله هاي منتشر شده در اين رسانه، گوياي اين واقعيت است كه صداي معلم در اين زمينه نيز موفق ظاهر شده است و توانسته است مسايل و مشكلات آموزش و پرورش ايران را با رويكرد كارشناسي و علمي در طبق نقد و بررسي بگذارد.

3. انعكاس بي ملاحظه ديدگاه هاي معلمان نسبت به مسائل آموزش و پرورش كشور:

براي جامعه آموزش و پرورش ايران به خصوص معلمان امري مبارك است كه در شرايط كنوني صاحب رسانه اي شده اند كه مي توانند به راحتي مسائل و مشكلات خود را از هر گوشه كشور انعكاس داده و در منظر ديد مديران آموزش و پرورش و حتي مسئولين طراز اول كشوري و افكار عمومي قرار دهند تا از اين طريق شايد حساسيت جامعه نسبت به مشكلات آموزش و پرورش بيشتر شود و راه حل هاي مناسب متوجه اين مشكلات گردد و در اين ميان بايد اعتراف كرد كه صداي معلم در انعكاس اين نظرات و مسائل واقعاّ جسورانه عمل مي كند.

4. حذف رويكرد سانسور در انعكاس ديدگاه هاي مختلف و رعايت اخلاق و امانت رسانه اي:

يكي از مهمترين شاخص هاي يك رسانه خوب، برخورداري ازاخلاق رسانه اي به خصوص رعايت امانت داري و نيز انعكاس مستقيم و بدون سانسور مطالب و ديدگاه هاي مختلف مي باشد. تاملي كوتاه بر روند انعكاس مطالب در صداي معلم و حتي كامنت هاي گذاشته شده روشن مي سازد كه در اين ارتباط نيز اين رسانه موفق عمل كرده است و در هيچ شرايطي تابع مكانيسم سانسور نشده است و حتي رجوع به كامنت هاي گذاشته شده در ارتباط با مطالب مختلف به خصوص انتقادات طرح شده نسبت به صداي معلم و مديريت آن مويد اين واقعيت در ارتباط با اخلاق حرفه اي رسانه اي مي باشد.

۵. حساسیت عمده مسئولان آموزش و پرورش نسبت به مطالب صدای معلم:

نکته جالب در ارتباط با رسانه صدای معلم، تمرکز و حساسیت مسئولان آموزش و پرورش نسبت به مطالب مطرح در این رسانه است که در جهت رصد نمودن مسائل آموزش و پرورش و اطلاع از دیدگاه معلمان در کانال صدای معلم عضو شده اند که این امر نشان از اهمیت و حساسیت این رسانه در بین کارگزاران نظام آموزش و پرورش است.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید