به صورت طبیعی کار پیچیده ی آموزش و پرورش نیاز به آموزش های پیچیده ای دارد. در جهان امروز  از مربی مهد کودک تا استاد دانشگاه، از مدیر یک مدرسه  تا مدیر یک منطقه یا وزیر آموزش و پرورش آمادگی ها یا  آموزش هایی برای  تعلیم و تربیت دریافت می کنند. این در حالی است که در ایران پنجاه سال است دانشکده های تعلیم و تربیت تاسیس شده اند ولی تعلیم و تربیت به عنوان  یک تخصص مورد توجه نیست و افراد با پیشینه های اجرایی و مدیریتی و تحصیلی گوناگون وارد کارزار تعلیم و تربیت می شوند.

نمونه هایی از این تجربه های دردناک را به اشتراک می گذارم که خودم شاهد آن ها بوده ام:

* مدیر یک دبستان غیر انتفاعی دارای مدرک رشته کارشناسی حسابداری است. روش تربیتی این مدیر مدرسه شبیه فرمول ها و جداول حسابداری است. مثلا کودکان در حیاط حق دویدن حتی تند راه رفتن ندارند.

* در یکی از دانشگاه ها رئیس دفتر نظارت و ارتقای آموزشی دانشگاه رشته دکترای زراعت دارند و سیستم آموزشی دانشگاه را مثل سیستم مزرعه، کاشت، برداشت و سم پاشی تصور می کند.

* معاون آموزشی دانشگاهی دیگر که در رشته دامپزشکی تحصیل کرده و تنها با این استدلال معاون شده، چون با سامانه آموزشی دانشگاه آشنایی کامل دارد. نمی توانم بگویم چه نگاهی به انسان در دانشگاه دارد . خود شما پیش بینی کنید.

* یک مدیر مهد کودک را می شناسم که کارشناسی فیزیک دارد. نمی دانم والدین وقتی وارد مهد کودک می شوند چه احساسی دارند ولی من هر وقت وارد مهد می شوم، احساس می کنم وارد چاله فضایی می شوم. از بس نظریه های عجیب و غریبی درباره کودکان دارد.

* همسایه ی طبقه بالای ما تازه دکترای ادبیات گرفته است. چند وقت پیش در آسانسور همدیگر را دیدیم گفتم کجا تشریف می برید؟ گفت: دفتر مشاوره برنامه ریزی درسی باز کردم.  گفتم عجب! در زمینه برنامه درسی ادبیات؟ گفت: نه همه چیز. کارت ویزیت زیبای قرمزی را از جیبش درآورد که روی آن نوشته شده بود : دکتر ....، آینده کودکان خود را به ما بسپارید...، تقریبا حالت خفگی به من دست داده بود وقتی از آسانسور پیاده شدم. حال این سوال چرا برای بعضی ها عجیب است! که از خود بپرسیم:به راستی کودکان و جوانانمان را به دست  چه کسانی تربیت می کنیم؟

نو فهمی در مطالعات برنامه درسی

آذربایجان شرقی

تهران

آذربایجان شرقی

خراسان رضوی

در رابطه با مطالبات به حق معلمان ( کسب منزلت و معيشت از دست رفته  ) که در هفته گرامي داشت مقام ِ معلم ، همه ساله پر رنگ تر و رسانه اي تر مي شود ، کارشناسان اعتقاد دارند :  

تا ساختار آموزش و پرورش اصلاح نشود ( سهم آموزش و پرورش در توليد ناخالص داخلي افزايش نيابد ! ) افزايش بودجه سمي و بهمن گونه  چاره ساز نمي باشد !

در اين رابطه گفت و گوي مجازي ذيل را دنبال مي کنيم  .

خلاصه قسمت قبل

با توجه به نمودار شماره يک ( نمودار دايره اي  ) مشخص مي شود که از 5 هزار 806 ميليون دلار يا 203 هزار و 200 ميليارد ريال ِ قسمت " و " تبصره 4 لايحه بودجه 1397 سهم برخي از نهاد هاي از اين تبصره  به شرح ذيل است :

34% به بهبود محيط زيست، آبخيزداري و ساماندهي پسماندهاي كل كشور تخصيص داده شده است . ( مقام اول )

22% به تقويت بنيه دفاعي اختصاص داده شده است .( مقام دوم ) ،

17%  به پاداش پايان خدمت بازنشتستگان آموزش و پرورش تخصيص داده شده است . ( در مقام سوم )

فقط  5% به طرح هاي آبياري تحت فشار، كم فشار و سامانه هاي نوين آبياري يا طرح هاي آبرساني روستايي و توسعه شبكه هاي آن اختصاص داده شده است .( مقام پنجم و ششم به صورت مشترک)

اعداد و ارقام  اين جدول و نمودار، نشان مي دهد که در بودجه سال 1397 به پاداش پايان خدمت بازنشتستگان آموزش و پرورش توجه جدي شده است .

بودجه آموزش و پرورش ، يک بودجه نوجومي در ابر چالش ِ بودجه سمي ِ سنواتي مي باشد !

پيش بيني لايحه بودجه کل کشور در سال 1398 ، برابر هفده میلیون و سی و دو هزار و سیصد و سی و دو میلیارد و دویست و هفتاد میلیون

( 270/332/032/17) ریال ، تقريبأ 37 برابر بودجه آموزش و پرورش در همين لايحه 1398 مي باشد .

قسمت دوم :

سئوال کننده :

چرا مي گوييد :

بودجه آموزش و پرورش ، يک بودجه نجومي در ابر چالش ِ بودجه سمي ِ سنواتي مي باشد !

پاسخ دهنده ( 2 ) :

1. مکانيسم ِ افزايش حقوق سال 1398 هر چند که چالش هاي اساسي دارد ولي در کوتاه مدت به دليل افزايش پلکاني ،  رضايت نسبي برخي از فرهنگيان فرهيخته که دريافتي کمتري داشتند را فراهم آورده است .

هرچند که اين افزايش ( کاهش شکاف بين حقوق دريافتي  فرهنگيان فرهيخته با برخي از کارمندان دولت ) قابل قدرداني است ولي راه حل رفع مشکل منزلت فرهنگيان نمي باشد !

2. مقايسه ي بزرگي ِ ابر بودجه ي آموزش و پرورش با دو وزارت خانه ديگر نشان مي دهد که سهم يک سي و هفتم از لايحه بودجه 1398 يعني چه ؟

جهت مقايسه ، بودجه نجومي وزارت ِ آموزش و پرورش با دو وزارت خانه علوم ، تحقيقات و فن آوري و وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکي ، مجددأ به جدول شماره 7 ( خلاصه بودجه دستگاه هاي اصلی و زیر مجموعه 1398 ) لايحه بودجه 1398 کل کشور ،  مراجعه مي کنيم :

در جدول شماره سه اين گفت و گو  ، بودجه سه وزارت خانه آموزش و پرورش ، علوم ، تحقيقات و فن آوري ، بهداشت ، درمان و آموزش پزشکي  با يکديگر مقايسه مي شوند . ( اعداد بر حسب ميليون ريال )

جدول شماره سه ، جدول مقايسه بودجه سه وزارت خانه آموزش و پرورش ، علوم ، تحقيقات و فن آوري ، بهداشت ، درمان و آموزش پزشکي  

( اعداد بر حسب ميليون ريال )

سئوال کننده :

اعداد جدول شماره سه ، رشد سنواتي ِ بودجه دو وزارت خانه ديگر را هم نشان مي دهد !  

پاسخ دهنده ( 2 ) :

بله ؛ وقتي ابر چالش بودجه سمي ، رشد مي کند ، سهم هر يک از ذينفعان هم با درصدي کم يا زياد ، رشد مي کند .

ولي نکته  مهم اعداد جدول شماره سه ،  ابر بودجه آموزش و پرورش در مقابل دو وزارت خانه علوم ، تحقيقات و فن آوري ، بهداشت ، درمان و آموزش پزشکي است .

سئوال کننده :

ابر بودجه آموزش و پرورش در مقابل دو وزارت خانه علوم ، تحقيقات و فن آوري ، بهداشت ، درمان و آموزش پزشکي را توضيح دهيد .

پاسخ دهنده ( 2 ) :

نمودار شماره سه ( نمودار ستوني )  ، مقايسه بودجه سه وزارت خانه آموزش و پرورش ، علوم ، تحقيقات و فن آوري ، بهداشت ، درمان و آموزش پزشکي را نمايان مي کند . ( اعداد بر حسب ميليون ريال )

نمودار شماره سه ( نمودار ستوني )  ، مقايسه بودجه سه وزارت خانه آموزش و پرورش ، علوم ، تحقيقات و فن آوري ، بهداشت ، درمان و آموزش پزشکي در ذيل آمده است : ( اعداد بر حسب ميليون ريال )

با کمي دقت در نمودار شماره سه ، ملاحظه مي فرمائيد  :

1. بودجه عملکرد 1396 و مصوب 1397 آموزش و پرورش حدود  300% و لايحه بودجه 1398 آموزش و پرورش بيش از 200% بزرگتر  از بودجه ي موارد مشابه ي وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکي است .

2. بودجه عملکرد 1396،  مصوب 1397 و لايحه بودجه 1398 آموزش و پرورش به ترتيب 6600%  ، 4300% و 2600% بزرگتر از بودجه ي موارد مشابه ي وزارت علوم ، تحقيقات و فن آوري  است .

3. قابل ذکر است که بودجه عملکرد 1396،  آموزش و پرورش تقريبأ 10300% بزرگتر از  بودجه ي مشابه ي وزارت ورزش و جوانان مي باشد  .

سئوال کننده :

با توجه  توضيحات فوق :

تقريبأ 10300 % بزرگتر بودن سهم  آموزش و پرورش  از بودجه ي عملکرد 1396 ، نسبت به وزارت ورزش و جوانان ، نشان مي دهد :

• بودجه آموزش و پرورش نسبت به بودجه وزارت ورزش و جوانان يک ابر بودجه است   .

چرا از اصطلاح رشد بهمن گونه بودجه آموزش و پرورش سخن مي گويد ؟

پاسخ دهنده ( 2 ) :

همانطور که ملاحظه مي فرماييد :

1. بودجه آموزش و پرورش  يک سي و هفتم ِ کل لايحه بودجه 1398 کشور  است .

2. در مقايسه با بودجه ديگر وزارت خانه ها و نهاد ، يک ابر بودجه مي باشد !

3. رشد 100درصدي  يا حتي رشد 1000 درصدي يک گلوله برف کوچک خطري ندارد ولي رشد 7 درصدي يا  37 درصدي يک توده عظيم ِ برف ، بسيار خطر ناک است !

توضيح آنکه از نظر کارشناسان يکي از هفت ابر چالش ِ جمهوري اسلامي ايران ، ابر بودجه سمي آن است !

در ابر بودجه سمي ، افزايش بودجه آموزش و پرورش يک چالش است !

سئوال کننده :

در مقدمه اين گفت و گو اشاره کرديد :

" در رابطه با مطالبات به حق معلمان ( کسب منزلت و معيشت از دست رفته  ) که در هفته گرامي داشت مقام معلم ، همه ساله پر رنگ تر و رسانه اي تر مي شود .  "

ولي حالا با  استدلال يک توده عظيم ِ برف ، توجيه مي کنيد که رشد 7 درصدي يا بدتر از آن 37 درصدي بودجه آموزش و پرورش در لايحه بودجه 1398 نسبت به مصوب بودجه 1397 و عملکرد بودجه 1396  يک توده عظيم ِ برف ، بسيار خطر ناک است !

معلوم شد که نبايد به قسم شما اعتماد کرد بلکه بايد به دُم خروس ِ نمايان شده توجه کرد !

گفت و گو ادامه دارد.

منابع :

(1 ) تبصره 4 ، قسمت " و " لايحه بودجه سال 1397 كل كشور

( 2 ) جدول شماره 7 ( خلاصه بودجه دستگاه هاي اصلی و زیر مجموعه 1398

البرز

سخنِ میرزا شکیبا نیارزَد به پشیز.
درکشان گشته معمّا نیارزَد به پشیز .
یا صدایی ست نشانی ز توهّم دارد.
یا دروغ است سرا پا نیارزَد به پشیز.
زهدشان مصلحتی بود در آ ن روز که گفت.
مردم ، این جیفه یِ دنیا نیارزَد به پشیز.
منصبی یافته چون راهزنان ره گیرَد .
باز  گویَد زَر  و کالا  نیارزَد  به  پشیز .
پوششِ اهلِ عبادت غدَرِ اهلِ ریا .
چون ؟ به وی آ مَده یک جا نیارزَد به پشیز.
یک نفر هم نتَوانَد شتری راه بَرَد .
غیر از او دولّا و دولّا نیارزَد به پشیز.
قالیِ خُدعه ز تارِ دغل و پودِ فریب .
خود فروشَد تک و تنها نیارزَد به پشیز.
موعظه در عمل اثبات شَوَد مردم را .
ور نه هر گفته یِ بی جا نیارزَد به پشیز.
آنچنان دلقِ تظاهر شده آ تش ز زمین .
می رَوَد تا به ثریّا نیارزَد به پشیز .
ظاهراً گفت دروغ عرشِ خدا لرزانَد .
باطنِ ظاهرِ زیبا نیارزَد به پشیز .
بهرِ لالایی ما ، نغمه یِ خوش پندَش بود.
به خودش نغمه و اینها نیارزَد به پشیز.
هسته نه خویش غنی شد نه غنی ما را کرد.
مثلِ هر هسته یِ خُرما نیارزَد به پشیز.
گر بگویَد کسی از راهِ خطا رفته نرو .
کُفر خوانَد گلِ مولا نیارزَد به پشیز

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

   اپیزود اول:

محمد بطحایی وزیر آموزش و پرورش در دیدار علمای حوزه علمیه قم خواستار دمیدن روح تازه از سوی حوزه در آموزش و پرورش شده است. وی با تاکید بر اهمیت تعامل میان این دو نهاد خواستار ارائه طرح های جدید و مفید تربیتی از سوی حوزه برای اجرا در آموزش و پرورش شده است!

 اپیزود دوم:

در کلیپ پیوست این یادداشت یک دختر دانش آموز دبیرستان تیزهوشان با ناراحتی از تجربه ناگوار حضور یک روحانی در کلاس درس خود سخن به میان آورده است. به گفته وی شنیدن حرف های اروتیک درباره ضرورت ازدواج موقت برای جلوگیری از تجاوز جنسی در جامعه ایران و تشویق این امر از منظر بسیاری از دختران کلاس توهین آمیز تلقی شده است!

 بیش از یک دهه از حضور مناسبتی روحانیان در مدارس ایران می گذرد. در همین راستا ایام محرم و رمضان فرصت مناسبی تلقی می شود تا افراد برگزیده ای از این قشر در کلاس های درس حضور یافته و معنویت را برای دانش آموزان به ارمغان آورند. در این میان معلمان هم گشاده دستانه کلاس های خود را به روحانیان عزیز تقدیم می کنند تا بلکه زمان کوتاهی هم از تحمل فشار یک کلاس متراکم بر روح و روان خود بکاهند. اما آسیب شناسی این حضور نشان می دهد که لزوما نیت های خیرخواهانه به نتیجه مطلوب منتهی نمی شود. اگر روحانیان نخواهند یا نتوانند پیچیدگی های جامعه متکثر ایران را فهم کنند، همچنان خود را به عنوان دانای کل در مدارس معرفی نمایند و به جای نقش همدلی بر جایگاه هدایت گری خود تاکید ورزند افق مناسبی از همزبانی با نسل جدید پیش روی خود نخواهند یافت. بدیهی است که اصحاب دین هم باید فرزند زمان خود باشند!

بر اساس تجربه زیسته چندین ساله در مدارس ایران و دریافت بازخورد دانش آموزان از این حضور اکنون می توانیم این تجربه را شکست خورده ارزیابی کنیم. مهمترین دلیل این است که روحانیان حاضر در مدارس هیچ گونه شناختی از پیچیدگی های آموزش و پرورش مدرن نداشته و هنوز هم تربیت را فرآیندی یک سویه و مبتنی بر تجربه منبر رفتن تصور می کنند.

بر اساس این فهم؛ دانش آموزان همان لوح های سفید و موجودات بی آلایشی هستند که می توان به آنها به وسیله گفتار درمانی شکل داد. از همین رو این معلمان موقتی می کوشند تا با بیان شورانگیز و بعضا غیر مستند از مذهب، عواطف مخاطبان خود را برانگیخته و آنها را احساساتی نمایند.

از سوی دیگر روی گشاده روحانیان، به دانش آموزان مجالی برای طرح پرسش های خود درباره روابط و مسائل جنسی  بخشیده و ناگزیر کلاس ها را به سمت و  سوی گفت و گوهای اروتیک هدایت می کند که برای پسران بسیار جذاب است. البته در این میان کم اطلاعی روحانیان اعزامی نسبت به رشد گرایشات فمینیستی در میان دانش آموزان دختر زمینه برخوردهای پراکنده  میان ایشان با مخاطب را فراهم می آورد. همین می شود که روحانیان، مدارس شمال شهر تهران را با پاره ای کلاس های روستاهای دوردست اشتباه گرفته و بر اموری مانند ازدواج در سنین پایین یا ضرورت وجود صیغه در جامعه دینی تاکید می ورزند. امری که لاجرم موجب افزایش فاصله میان دختران دانش آموز با حاملان دین در جامعه خواهد شد.

به نظر می رسد اگر روحانیان نخواهند یا نتوانند پیچیدگی های جامعه متکثر ایران را فهم کنند، همچنان خود را به عنوان دانای کل در مدارس معرفی نمایند و به جای نقش همدلی بر جایگاه هدایت گری خود تاکید ورزند افق مناسبی از همزبانی با نسل جدید پیش روی خود نخواهند یافت. بدیهی است که اصحاب دین هم باید فرزند زمان خود باشند!

کانال مهران صولتی