گروه های آموزشی زبان انگلیسی در وزارت آموزش و پرورش چه می کنند ؟!

گروه گزارش/

چند روزی است که از زمان ارائه طرح حذف آموزش زبان انگلیسی در برنامه مدارس موسوم به  «رفع انحصار از زبان انگلیسی در نظام آموزش همگانی کشور» توسط 57 نماینده مجلس می گذرد .

واکنش  اغلب رسانه ها ، معلمان کنش گر و حتی گروه ها و اقشار مختلف اجتماعی نسبت به این طرح غیرکارشناسی و غیرعلمی ، منفی بوده است .

از زمان علنی شدن اسامی نمایندگان نیز برخی سکوت و برخی نیز به جای پس گرفتن امضا و یا طرح اقدام به توجیه و  یا اظهار نظرهای غیرکارشناسی و یا فله ای کرده اند .

احد آزادی خواه که خود یکی از امضا کنندگان این طرح است در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری خانه ملت درباره طرح یک فوریتی رفع انحصار از زبان انگلیسی در نظام آموزش همگانی کشورمی گوید : متأسفانه این طرح برای برخی از افراد به خوبی جا نیفتاده است و عده ای برای انحراف افکار عمومی، این طرح را که به معنای رفع انحصار زبان انگلیسی است، به حذف زبان انگلیسی از مدارس تبدیل کرده اند که به هیچ وجه این گونه نیست و در این طرح به هیچ وجه صحبتی از حذف زبان انگلیسی در مدارس نشده است.

 در واقع باید شرایطی برای دانش آموزان در مقطع دبیرستان فراهم شود که اختیار لازم را داشته باشند که خودشان یک زبان خارجی را جهت یادگیری در مدرسه انتخاب کنند و این زبان نباید لزوما انگلیسی باشد.

در واقع ما به دنبال آن هستیم که آموزش زبان خارجی در مدارس را از زبان انگلیسی به زبان های مختلف توسعه دهیم و انحصار آن را از یک زبان برداریم.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی تصریح می کند: همچنین ذکر این نکته حائز اهمیت است که دبیرانی که در حال حاضر زبان انگلیسی آموزش می دهند به هیچ وجه بیکار نخواهند شد، چرا که زبان انگلیس کماکان در مدارس آموزش داده خواهد شد و در صورتی که دبیران زبان انگلیسی به زبان های دیگر هم مسلط باشند، امکان بهره برداری بیشتر از آنان فراهم خواهد شد و بازار کارشان گسترده تر می‌شود.

وی با تاکید مجدد بر اینکه این طرح به معنای حذف زبان انگلیسی از آموزش کشور نیست، می گوید: در ماده یک این طرح تصریح شده است که آموزش زبان انگلیسی اختیاری خواهد بود و دانش‌آموزان و خانواده‌ها مختار هستند که به عنوان مثال از میان زبانهای آلمانی، انگلیسی، ترکی ، چینی و اسپانیولی یکی را انتخاب کنند.

چشم انداز اجرای این طرح در صورت تصویب در صورتی که همه مجریان به بهترین شکل با آن همراهی کنند، حداکثر این خواهد بود که 20 درصد دانش‌آموزان زبان هایی غیر از انگلیسی را انتخاب نمایند، بنابراین همچنان 80 درصد نظام آموزشی در اختیار زبان انگلیسی خواهد ماند و اساساً حذف انگلیسی غیرممکن است.

عضو کمیسیون فرهنگی در واکنش به سوالی مبنی بر اینکه آیا طرح مذکور طرح سیاسی است، ادامه می دهد :  اسامی امضاء کنندگان طرح نشان از آن دارد که این طرح به هیچ وجه سیاسی نیست و از همه گروه های سیاسی در میان امضاء کنندگان حضور دارند. البته باید متذکر شوم که فرمایشات مقام معظم رهبری در مورد لزوم توجه به سایر زبانها مهمترین انگیزه طراحان اصلی طرح بوده، لذا به نظر می‌رسد آن گروه از نمایندگان که توجه ویژه‌ای به رهنمودهای رهبری دارند، بیش از همه خواهان تصویب این طرح باشند.

مخالفت‌هایی نیز که در روزهای گذشته در مورد این طرح بیان شده است اغلب نوعی مقاومت محافظه‌کارانه است که خواهان حفظ وضع موجود هستند. برخی افراد نیز که انگشت شمار هستند به دلیل شیفتگی شخصی در مورد زبان انگلیسی احساس غیرت می‌کنند و حاضر نیستند سهمی حتی 10 درصدی یا حداکثر 20 درصدی برای سایر زبانها بپذیرند. در مقابل به نظر می‌رسد نمایندگان ترک زبان و کرد‌ زبان آمادگی بیشتری برای پذیش این طرح دارند . "

این اظهارات و انواع مشابه همان گونه که پیش تر نیز آمد ( این جا ) ؛ در وهله نخست نشان از بی اطلاعی این تعداد از نمایندگان مجلس از واقعیت های آموزش و پرورش ، توازن نیروی انسانی و وضعیت کف مدرسه دارد .

زمانی که وزارت آموزش و پرورش خود با بحران " کمبود معلم " رو به روست و بعضا از یک معلم برای تدریس چند واحد درسی استفاده می کند ؛ مشخص نیست مبنای این اظهارات چیست ؟

پرسش « صدای معلم » این است چند درصد دانش آموزان و خانواده ها مطابق تفسیر این آقایان حاضرند که دانش آموز و یا فرزندانشان درسی به جز زبان انگلیسی اختیار کنند ؟

نمایندگانی که به فکر حفاظت از منافع آموزشگاه های آزاد هستند بفرمایند در این آموزشگاه ها چند درصد زبان غیرانگلیسی آموزش داده می شود ؟

متاسفانه در روزهای اخیر موضع وزارت آموزش و پرورش در این مورد سکوت و انفعال بوده است .

چرا افرادی نظیر کمرئی معاون آموزش متوسطه وزارت آموزش و پرورش در این مورد حرفی نمی زنند ؟

مهم تر از آن گروه های آموزشی زبان انگلیسی در بیش از 750 منطقه و یا ناحیه آموزشی سراسر کشور چه کار می کنند ؟

مگر این ها ذی نفعان آموزش و پرورش نبوده و نباید از منافع دانش آموزان و معلمان دفاع کنند ؟

حضور و یا عدم حضور این گونه گروه ها و کلنی ها چه سودی برای ذی نفعان و حفظ و ارتقای " کیفیت آموزشی " دارد ؟

البته زمانی که سرگروه های آموزشی بر خلاف نص صریح قانون توسط روسا منصوب می شوند بیش از این نباید انتظاری داشت !

« صدای معلم » بارها بر ضرورت اجرای کامل آیین نامه ی گروه های آموزشی تربیتی و نیز تاسیس سازمان نظام معلمی با رویکرد " استقلال " تاکید کرده است .

اگر چنین نهادهای مدنی و مستقلی در آموزش و پرورش حضور داشتند دیگر افرادی چون آزادی خواه و... خود را نماینده این دستگاه و معلمان فرض نکرده و چنین حرف هایی نمی زدند .

پایان گزارش/