گروه رسانه/

به تازگی وزیر علوم ، تحقیقات و فن آوری نامه ای به رهبر انقلاب در مورد دانشگاه فرهنگیان نگاشته است .

این نامه واکنش های مختلفی را در میان دانشجو معلمان ، تشکل های دانشجویی و فرهنگیان ایجاد کرده است .

« صدای معلم » در این راستا گفت و گوهایی را با برخی چهره های علمی و اجرایی انجام داده است که منتشر خواهد گردید .

با عنایت بر نقش بی بدیل « تربیت معلم » و « معلم حرفه ای » در ارتقای کیفیت و جایگاه آموزش این رسانه از همه کنش گران و صاحب نظران برای مشارکت در این حوزه دعوت می کند تا یادداشت ها و مقالات خود را برای صدای معلم ارسال نمایند .

بخش پایانی گفت و گوی صدای معلم را با شهین ایروانی عضو هیات علمی دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران را می خوانیم .

آذربایجان شرقی

چنانکه افتد و دانی، بسیاری از نویسندگان و اندیشمندان مغرب زمین در تالیف آثارشان از مساعدت و حمایتهای مالی انجمن‌ها و موسسات خیریه خصوصی برخوردارند. بارها دیده و خوانده‌ایم که در مقدمه‌ی کتابهایی که به زبانهای لاتین تالیف یافته، نویسنده از کمک‌های مالی و نقدی چندین موسسه و انجمن و افراد حقیقی و حقوقی و... در حین پژوهش و تالیفش تشکر و قدردانی کرده است.

پرسشی که شاید برای کثیری از مخاطبان این جریده طرح باشد این است که جوامع غربی چگونه به چنین بلوغی رسیده‌اند که خیرات و مبرات را نه فقط در کمک به مستمندان و فقرا، بل در حمایت از اهل فکر و اندیشه و تفکر نیز می بینند؟! چرا برای جامعه ما به رغم داشتن سابقه‌ای طولانی در امر خیریه و امداد فقرا و سنت دیرپای صدقه به مستمندان، خیریه فرهنگی و علمی چنین غریب و ناآشناست؟ چرا در جامعه ما حتی ثروتمندان نیز فاقد این فضیلت هستند؟ به استثنائات و موارد شاذ کاری ندارم، آنچه مسلم است این است که چنین خیریه‌های فرهنگی، یک سنت و سبک غالب نیست.

چند نکته در این خصوص به نظرم می رسد:
نخست آنکه، کمک به مستمندان و فقرا، از جهت روانشناختی برای فرد خیّر، دستاورد نقد دارد. آدمی وقتی به فقیری کمک می کند، بیشتر به روان خود کمک کرده است. التذاذی که با مشاهده نتیجه کمک به فقیر، به آدمی دست می دهد، در کمک های فرهنگی چندان ملموس و محسوس نیست. تصورش را بکنید، شما به یک نویسنده کمک می کنید تا کتابش را بنویسد. حال آیا این کتاب مفید باشد، یا نباشد، خوانده شود یا نشود، در طریق حق باشد یا نباشد، و هزار اما و اگر دیگر، آن التذاد و لذت را که در کمک به فقیر وجود دارد، سلب می کند.

دو دیگر اینکه اگر کمک به فقرا نوعی معامله (خواه با خدا، خواه با نفس خود) باشد، سود و انتفاع آن، کاملا ملموس و محسوس است. اما در کمک به یک نویسنده، هیچ سود ملموس و التذاد محسوسی وجود ندارد، چراکه اساسا معامله‌ای وجود ندارد، نه با خدا و نه با نفس خودت. از یک سو تو کمک کرده‌ای کتابی نوشته شود که شاید باطل و غیر الهی باشد، پس با خدا معامله نکرده‌ای. از دیگر سو، برای خودت هم هیچ التذاذی ندارد، چون آن کتاب و نویسنده اثرش را تماما مدیون تو نمی‌بیند، بل مدیون تفکر و پژوهش خود می داند. تو گویی در کمک به یک نویسنده، کلاه بر سرت رفته است. پس چرا باید وارد چنین معامله سراسر ضرر شد؟!

اینجا همان نقطه‌ایست که می‌بایست درباره فرهنگ یک قوم تامل کرد. فرهنگی که علم و دانش را برای چیزی غیر از علم و دانش بخواهد، ناگزیر فرهنگی کاسبکارانه خواهد بود. شاید کسی مدعی شود که ما در مواریث دینی و مذهبی توصیه‌های فراوان در کمک به نویسندگان و اهل علم داریم، اما نباید فراموش کنیم که این توصیه‌ها سراسر معطوف به علم و عالم دینی است. یعنی آن کمکی پسندیده و توصیه شده است که معطوف به علوم دینی و مذهبی است، و کمک به مطلق علم و علم مطلق، نه تنها وجود ندارد، بل نکوهش نیز شده است. علوم و کتب ضاله را نباید حمایت کرد، بل می بایست در از بین بردنشان کوشید. بی دلیل نیست که در کتب فقهی ما، درباره کتب ضاله احکام بسیار سخت گیرانه‌ای وجود دارد.

خلاصه می خواهم بگویم، تا وقتی که ما مطلق علم و دانش را نپذیریم و دست از نگاه کاسبکارانه (اعم از الهی یا نفسانی) بر نداریم، به آن بلوغ نخواهیم رسید. رشد علم و دانش به کمک نیازمند است، حتی بیشتر از فقرا و مستمندان، و تا زمانی که چشم اهل علم، به قدرت و کمکهای ارباب قدرت باشد، نه رشدی خواهیم داشت و نه علمی پا خواهد گرفت. جامعه ما عمیقا به خیرین و امدادگران علمی و فرهنگی نیازمند است تا این کجاوه فرسوده و کهنه به سر منزل مقصود برسد.

کانال فردای بهتر ( مصطفی تاج زاده )

گروه گزارش/

نامه ی اخیر وزیر علوم ، تحقیقات و فن آوری به رهبر انقلاب در مورد " دانشگاه فرهنگیان " واکنش های مختلفی را ایجاد کرده است .

یکی از این ها مربوط به " یارمحمد حسین بر " رئیس مرکز برنامه‌ریزی نیروی انسانی و امور اداری وزارت آموزش و پرورش است که در یک مصاحبه تلویزیونی مطالبی را بیان کرده است .

مجری جوان برنامه از حسین بر می پرسد :

« وزیر علوم در نامه خویش خواهان جذب معلم از طریق ماده 28 شده و تاکید داشتند که بیشتر معلممین ما از این راه جذب بشوند و در واقع حتی کیفیت دانشگاه فرهنگیان را زیر سوال برده اند .

خواستم نظر شما را در مورد تصمیم گیری این وزارت علوم درباره وظایف و اختیارات وزارت آموزش و پرورش بدانم . » پرسش صدای معلم آن است که آموزش و پرورش تا کی باید از بی برنامگی ، روزمرگی و جو زدگی مسئولان در برابر دوربین ها رنج ببرد ؟

حسین بر  هم چنین پاسخ می دهد :

« ما وقتی می خواهیم معلم جذب کنیم ، ما باید تشخیص بدهیم چه تعداد معلم از چه شیوه ای جذب بشود .

قاعدتا ما هیچ موقع به وزارت علوم نمی گوییم که شما اساتیدتان را از این گروه انتخاب کنید یا ما نمی گوییم شما فلان رشته را ایجاد کنید .

هر کس در چارچوب وظایف ذاتی خودش بر اساس آن کار راه های شغلی خودش وجود دارد باید تلاش بکند .

حالا وزیر محترم علوم قبلا هم مکاتبه ای کرده بودند و درخواست جذب معلم از این ظرفیت را داشتند . هر چند قبل از این مکاتبه هم اتفاق داشت می افتاد و ما از ماده 28 در این چند سال اخیر جذب داشتیم با توجه به آن حجم نیازی که وجود داشت .

اما یک نکته ای وجود دارد و این که بیس ورود باید دوره های چهار ساله . این اساس باشد . بقیه شیوه ها مکمل باشد .

ما می پذیریم که از ظرفیت سایر دانشگاه ها می شود بهره برد . از فضای فیریکی شان با توجه به این کمبودی که در دانشگاه فرهنگیان وجود دارد و مازاد فضایی که آن جا وجود دارد . از آن اساتید واجد صلاحیتی که مورد تایید باشند می شود بهره برد اما این که تعیین تکلیف بشود این قطعا جزء اختیارات وزارت آموزش و پرورش هست و بر مبنای آن اتخاذ تصمیم می شود . »

نخستین پرسش « صدای معلم » از مجری تلویزیون آن است که وزیر علوم در کجای نامه خود " کیفیت دانشگاه فرهنگیان " را زیر سوال برده است ؟

اگر قرار است مجری نقش بی طرف و پرسش کننده جهت تنویر افکار عمومی داشته باشد باید از طرح پرسش های جهت دار خودداری کند هر چند در گزارش پیشین صدای معلم در مورد بحث تعارض منافع در دانشگاه فرهنگیان ( این جا ) نیز همین وضعیت تکرار شد و مجری برنامه تلویزیونی دانشگاه فرهنگیان را به قطار در حال حرکتی تشبیه کرد که احتمالا منتقدان با " سنگ زدن " می خواهند آن را متوقف کنند !

« صدای معلم » به صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پیشنهاد می کند که مجریان خود را آموزش دهد و یا حداقل از افراد باسواد و با تجربه تری در این موارد بهره جوید .

از سوی دیگر آقای حسین بر که از سوی مجری برنامه با عنوان " دکتر " مورد خطاب قرار می گیرد به این موضوع واکنشی نشان نمی دهد و حتی در بخشی از سخنان خود خطاب به وزارت علوم از " صلاحیت " استادان سخن به میان می آورد و این در حالی است که مطابق ماده ده اساسنامه دانشگاه فرهنگیان رئیس «دانشگاه» که نماینده قانونی «دانشگاه» نزد مراجع حقیقی و حقوقی ‏است با پیشنهاد وزیر آموزش و پرورش، تأیید وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، تصویب ‏شورای عالی انقـلاب فرهنگی و با حکم وزیر آمـوزش و پرورش برای مدت چـهار ‏سال منصوب می شود.‏

در واقع اگر وزیر علوم صلاحیت فرد پیشنهادی وزیر آموزش و پرورش را تایید نکند ایشان معرفی نخواهد شد ضمن آن که  مطابق قانون صلاحیت افراد برای عضو هیات علمی شدن و " تطبیق وضعیت "  در دانشگاه فرهنگیان باید که به تایید وزارت علوم برسد . فایده مهم " کرونا " برای مدیرانی مانند ایشان آن بود که بر خلاف گفته آقای چهاربند بحران کمبود معلم آموزش و پرورش را در سال تحصیلی جاری از پای درنیاورد !

و نکته مهم تر آن دانشگاه فرهنگیان برای حفظ وجهه آکادمیک و دانشگاهی خود باید به پروتکل های وزارت علوم تمکین کند .

« صدای معلم » شنبه هشتم اردیبهشت 1397 در نشست خبری « اسفندیار چهاربند » رئیس وقت مرکز برنامه ریزی منابع انسانی و فن آوری اطلاعات که در ستاد مرکزی بزرگداشت مقام معلم با حضور خبرنگاران برگزار شد پرسش هایی را مطرح کرد . ( این جا ) و ( این جا )

چهاربند در پاسخ چنین بیان کرد :

« در اساس نامه دانشگاه فرهنگیان دوره یک ساله پیش بینی شده است. دوره یک ساله یک چیزی نیست و دانشگاه فرهنگیان یک چیز دیگر. در اساسنامه دانشگاه فرهنگیان ماده 28 به عنوان یک روش تامین معلم به رسمیت شناخته شده است و در ماموریت دانشگاه فرهنگیان است. مغایر و در تضاد با ماموریت دانشگاه فرهنگیان و دوره چهار ساله نیست و اتفاقا در این دوره چهار ساله آینده که دوره های چهار ساله تربیت معلم نمی تواند کمکی بکند نسخه برون رفت از این بن بست همین دوره یک ساله است و ما به شدت اصرار داریم که از این نسخه در طول چهار ساله آینده استفاده بکنیم . »

« صدای معلم » در گزارش دیگری از قول چهاربند نوشت : ( این جا )

« اسفندیار چهاربند رئیس مرکز برنامه‌ریزی و نیروی انسانی وقت آموزش‌ و پرورش در سال 97 اعلام کرد : تا سال 1401 خروج نیرو از آموزش‌ و پرورش خارج از عرف متداول است . در سال 97 حدود 65 هزار نفر مشمول بازنشستگی هستند که پیش‌بینی می‌کنیم 55 هزار بازنشسته شوند و اگر بدین صورت که تا امروز بوده واکنش نشان داده شود شدت کمبود نیرو تا سال 1399 آموزش و پرورش را از پا در می‌آورد!

«  35 سال است که در آموزش و پرورش با شاخص‌های نیاز توافق نکرده‌ایم و این دولت و آن دولت ندارد. مشکل ما در آموزش و پرورش این است که مسائل را با عینک سیاسی می‌بینیم و باید فارغ از گرایش‌های حزبی و سیاسی باید به نیازهای این دستگاه توجه داشت. برخی دوستان سفارش می‌کنند برخی از این آمارها را نگویید اما چرا نباید بگوییم ؟

باید واقعیت‌های آموزش و پرورش را شفاف بگوییم .

اگر قرار است 370 هزار نفر تا سال 1400 بازنشسته شوند اقتضائات تامین آن بر عهده ما نیست و این افراد به حجم بار صندوق بازنشستگی اضافه می‌شوند از سوی دیگر استخدام نیروی جدید بار مالی را به همراه خواهد داشت.

چگونه می‌شود با تعدیل شاخص‌ها و نیازها انتظار کیفیت را داشت و این زنگ خطر است و دیگر نمی‌پذیریم که بحران کیفیت را به ما هشدار دهند و آستانه تحمل را طی کرده‌ایم و هیچ دستگاهی نمی‌تواند 194 هزار نفر کمبود نیرو را از داخل خود تامین کند. »

پرسش « صدای معلم » از آقای حسین بر رئیس فعلی مرکز برنامه‌ریزی نیروی انسانی و امور اداری وزارت آموزش و پرورش  آن است که شفاف توضیح دهد آموزش و پرورش در مهر سال 1400 با چه تعداد کمبود معلم مواجه است ؟ هر چند فایده مهم " کرونا " برای مدیرانی مانند ایشان آن بود که بر خلاف گفته آقای چهاربند بحران کمبود معلم آموزش و پرورش را در سال تحصیلی جاری از پای درنیاورد !

آقای حسین بر چه فکری برای کمبود معلم در سال تحصیلی آینده کرده است ؟

ایشان برای " بحران کیفیتی " که آقای چهاربند اشاره می کند چه برنامه ای تدارک دیده است ؟

پرسش صدای معلم آن است که آموزش و پرورش تا کی باید از بی برنامگی ، روزمرگی و جو زدگی مسئولان در برابر دوربین ها رنج ببرد ؟

پایان گزارش/

( کلیپ را مشاهده فرمایید )

تهران

گروه گزارش/

هنوز « مرکز سنجش و پایش کیفیت آموزشی وزارت آموزش و پرورش » به گزارش « صدای معلم » با عنوان : " اولویت داشتن آموزش حضوری که بیشتر " شعار " بود ؛ حداقل " امتحانات مدارس " جدی گرفته شوند ! " پاسخی ارائه نکرده است . ( این جا )

در ابتدای این گزارش از رئیس این مرکز پرسش کردیم :

« هنوز مرجعی رسمی در آموزش و پرورش کیفیت آزمون ها و امتحانات در خرداد و شهریور سال تحصیلی قبل به ویژه در حوزه داخلی مدارس را مورد پایش قرار نداده است . هرچند این وضعیت در آینده و با مشاهده نتایج آزمون های معتبر بین المللی که امکان دخل و تصرف و اعمال نظر در آن نیست شفاف خواهد شد . »

این رسانه در ادامه به گزارش کارگروه مطالعات فوری پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش اشاره کرده و از قول این مرکز علمی و کارشناسی آورده بود :

« به طور قطع ملاحظات مربوط به ارزشیابی مناسب از دانش آموزان از جملۀ این سیاست های مؤثر هستند. از طرف دیگر، فقدان شکل گیری مهارتهای خودمختاری در دانش آموزان دورۀ ابتدایی برای بهره مندی بیشتر از برنامه های آموزش مجازی و از راه دور و همین طور عدم برخورداری این نوع آموزشها از ساز و کارهای بازخورد دهی و ارزشیابی تکوینی قابل اعتناء، بر دشواری های موجود افزوده اند. يكي از مهم‌ترين نگراني‌ها در ارزشيابي مجازی و از راه دور، اعتبار شاخص‌هاي عملكرد تحصيلي است. يعني ممكن است بنا به روش های معیوب سنجش و یا اقدامات خواسته و ناخواستۀ معلمان شاهد تورم نمرۀ دانش آموزان باشیم. این پدیده وقتی روی می دهد که افزایش نمرات دانش آموزان در آزمونها یا سنجش های مختلف، بازتاب پیشرفت واقعی آنها در یادگیری نیست.

بايد توجه داشت كه ارزشیابی مجازی و از راه دور به تنهایی براي همه دروس مناسب و سودمند نيست. بنابراين، اگر معلم ناگزیر نباشد، نبايد به  ارزشیابی از راه دور بسنده كند. با ملاحظه شرايط كنوني در مدارس کشور، براي ارزشیابی پایانیِ برخي از دروس مانند دروس علوم پايه، زبان و ادبیات نبايد به ارزشیابی مجازی و از راه دور بسنده كرد. برای ارزشیابی این دروس بهتر است با رعایت دقیق پروتکل های بهداشتی و در شرايط مناسب از نظر میزان انتشار اجتماعی ویروس کرونا، آزمون‌های حضوري معدودی در طول سال تحصیلی برگزار گردد. مدارس لازم است متناسب با شرايط (تعداد دانش‌آموز، فضاي برگزاري آزمون و امكان توزيع زمان‌هاي آزمون) امکان اجرای این آزمونها (دست کم 2 بار در طول سال) را فراهم سازند. از این حیث، اهتمام ستاد و صف وزارت آموزش و پرورش براي فراهم ساختن شرايط برگزاري آزمون حضوري مورد تأكيد است. انتظار می رود بر خلاف عملکرد پیشین  وزارت آموزش و پرورش در برخورد درجه بندی شده و تبعیض آمیز با دروس و امتحان ها در خرداد و شهریور سال تحصیلی گذشته که فاقد هر گونه مبانی کارشناسی و علمی و بیشتر بر اساس سلیقه بود این بار  شیوه برگزاری امتحان برای همه پایه ها و همه دروس به صورت " حضوری " اعمال گردد .

شرایط کنونی در کشور اقتضا مي‌كند كه وزارت آموزش و پرورش در اجراي سیاست‌های آموزشی خود مقتدرانه عمل كند. حفظ اقتدار وزارت آموزش و پرورش در شرايط كنوني مي‌تواند از پراکندگی سیاستی و همین طور سهل انگاری در فرایند آموزش و ارزشیابی پیشگیری نماید. در حال حاضر توصیه می‌شود که سامانه شاد به عنوان سامانه اصلی و ملی نظام آموزش و پرورش در سطح کشور تقويت شود. در عین حال، چشم پوشي از كاستي‌هاي سامانه شاد و سلب اختيار مدارس و معلمان برای بهره‌گیری از امکانات سایر سامانه‌های یادگیری  یا کارافزارهای  مجازی سودمند روا نيست.

پیشرفت تحصیلی اصلی ترین هدف آموزش و پرورش در جهان از گذشته تا امروز بوده است. با توجه به شرایط بحران کنونی، ضرورت تأسیس مرکز ملی پیشرفت تحصیلی بیش از پیش احساس می شود. وجود این مرکز می تواند ضمن مطالعۀ علمی پیشرفت تحصیلی و چگونگی ارتقاء آن در نظام آموزشی کشور، به طور مستقل بر سنجش و ارزشیابی آن به عنوان مهمترین شاخص ارزشیابی نظام آموزشی نظارت داشته باشد.

سنجش های پایانی دقیق و استاندارد یکی از شیوه های مهم تضمین کیفیت پیشرفت تحصیلی هستند. بنابراین در شرایط موجود انجام سنجش های پایانی حضوری از پیش موجود در دوره های ابتدایی و متوسطه تحت پروتکل های بهداشتی و سایر شرایط لازم مورد تأکید هستند. از طرف دیگر مرکز ملی پیشرفت تحصیلی باید آماده سازی و اجرای ملی آزمون های مستقل استاندارد و معتبر پیشرفت تحصیلی را به منظور پایش پیوستۀ آن در دستور کار قرار دهد. »

این رسانه در پایان گزارش خود چنین آورده است :

«علی رغم تاکید وزیر آموزش و پرورش بر اولویت داشتن آموزش حضوری و نیز اذعان بسیاری از مسئولان و مقامات مبنی بر آن که " مدارس " از جمله مکان هایی هستند که بیشترین میزان پروتکل های بهداشتی در آن رعایت می شوند اما تعطیلی مدارس به بیش از 90 درصد مدارس کشور سرایت کرده است .

استمرار این وضعیت موجب لوث شدن بیشتر جریان آموزش خواهد شد .

« صدای معلم » ضمن دعوت از وزارت آموزش و پرورش به شفافیت و اقتدار لازم ؛ برگزاری امتحان به شیوه حضوری را فرصتی مناسب برای ارزیابی نزدیک به واقعیت آموزش های ارائه شده در این مدت ارزیابی می کند .

این رسانه پیشنهاد برگزاری امتحانات در مدارس را با محوریت و نظارت اداره آموزش و پرورش می دهد . »

شنبه 8 آذر ، « محسن حاجی میرزایی » وزیر آموزش و پرورش در یک برنامه تلویزیونی در شبکه 5 سیما اظهار می دارد : ( این جا )

« ترجیح ما در برگزاری امتحانات شیوه حضوری است. اصل بر برگزاری امتحانات به صورت حضوری است زیرا از وقتی که ارتباط ما با دانش‌آموز مجازی شده باید میزان فراگیری او از درس برای ما مشخص باشد، لذا امتحان حضوری است مگر اینکه در زمان امتحانات با وضعیتی مواجه شویم که متخصصان امر بهداشت اجازه این موضوع را ندهند. به محض خارج شدن از این تعطیلی دوهفته‌ای به خانواده‌ها توصیه آموزش حضوری به ویژه برای کلاس اولی‌ها را داریم و خود ما بر رعایت پروتکل‌های بهداشتی تاکید می‌کنیم. »

این سخنان وزیر آموزش و پرورش موجب ایجاد واکنش های فراوانی در میان فرهنگیان ، دانش آموزان و خانواده ها و رسانه ها شد .

همان گونه که انتظار می رفت ؛ این سخنان حاجی میرزایی با مخالفت برخی رو به رو گردید . « صدای معلم » ضمن دعوت از وزارت آموزش و پرورش به شفافیت و اقتدار لازم ؛ برگزاری امتحان به شیوه حضوری را فرصتی مناسب برای ارزیابی نزدیک به واقعیت آموزش های ارائه شده در این مدت ارزیابی می کند .

« صدای معلم » از ابتدای تعطیلی مدارس به خاطر کرونا در اسفند 1398 با این رویه و سیاست که اصل بر تعطیلی مدارس گذاشته شد مخالفت خود را با این تصمیم و با استناد به دلایل کارشناسی و تجربیات جهانی و توصیه های سازمان های بین المللی ابراز داشت و همچنان بر این باور است که این تعطیلی ها موجب ضربه شدید به جایگاه مدرسه و اولویت داشتن آموزش در جامعه بوده و عوارض و پیامدهای منفی و مخرب آن در آینده ای نه چندان دور قابل جبران نخواهد بود .

پرسش این رسانه از وزیر آموزش و پرورش و مجموعه کاری ایشان آن است که چرا شیوه نامه بازگشایی مدارس که پیش از آغاز سال تحصیلی در نیمه شهریور  به همه مدارس کشور ابلاغ گردید با وجود آن که در چارچوب ماده واحده مصوب شورای عالی آموزش و پرورش تنظیم شده بود بدون هیچ گونه توضیحی کنار گذاشته شد ؟ ( این جا )

این انتقاد بر وزارت آموزش و پرورش همچنان وارد است چرا که این گونه اقدامات موجب سلب اعتماد جامعه نسبت به اقتدار و کارایی وزارت آموزش و پرورش شده و حتی ممکن است در نهایت موجب طلبکار شدن برخی از افراد کم کار و بدون تعهد نیز بشود .

« صدای معلم » مواضع وزیر آموزش و پرورش در مورد برگزاری امتحانات به شیوه " حضوری " را در جهت ممانعت از لوث شدن بیشتر آموزش تلقی کرده و خواهان اعمال آن فارغ از فشارها و جوسازی های رسانه ها و برخی افراد و جریانات است .

انتظار می رود بر خلاف عملکرد پیشین  وزارت آموزش و پرورش در برخورد درجه بندی شده و تبعیض آمیز با دروس و امتحان ها در خرداد و شهریور سال تحصیلی گذشته که فاقد هر گونه مبانی کارشناسی و علمی و بیشتر بر اساس سلیقه بود این بار  شیوه برگزاری امتحان برای همه پایه ها و همه دروس به صورت " حضوری " اعمال گردد .

در برنامه درسی چنین درجه بندی مشاهده نمی شود و همه آن ها برای پیشبرد اهداف آموزشی و تربیت شهروند مسئول موثر هستند .

پایان گزارش/

در جامعه ما دیالوگ و گفت و گو جایگاه چندانی ندارد و همه نیروهای اجتماعی چنان به تک گویی عادت کرده اند که با شنیدن اولین صدایی که کمی با گفتمان آنها همخوان نبوده یا مخالف باشد، کفن پوشیده و شمشیرهایشان را برای نابودی آن تیز می کنند.
یکی از شعارهای همیشگی این جامعه که برای تحقیر یا تمسخر «دیگری» به کار می رود زدن برچسب سازشکاری است. اینجا به سیاستمداری که در پی حل بحران در روابط خارجی باشد انگ "سازشکاری" زده می شود. این در حالی است که در اکثر کشورهای دنیا سازشکاری و سازش با نیروهای متخاصم به عنوان نقطه قوت و قدرت یک مقام یا جریان سیاسی به شمار می رود چرا که توانسته است با دیپلماسی و گفت و گو مسیر سازش را در پیش گرفته و مقابل فاجعه به مراتب ویرانگرتر را سد نماید.

در حوزه خصوصی و روابط فردی جامعه ما هم چنین تصویری حاکم است و همه ساکنان این سرزمین به مونولوگ هایی تک بعدی بدل گشته ایم که قدرت برقراری دیالوگ را از دست داداه ایم و اصطلاحا زبان یکدیگر را نمی فهمیم و نیازی هم برای فهمیدن زبان یکدیگر احساس نمی کنیم. به فعال سیاسی و هنرمندی که بر نفرت عمومی نمی دمد و جامعه را به تساهل و رواداری بیشتر دعوت می کند انگ کاسه لیسی زده می شود. به کسی که تساهل را به جای خشونت و جنگ طلبی، سرلوحه زندگی خود قرار داده انگ بزدلی زده می شود. به کسی که با همسر و خانواده خود روابط دوستانه ای دارد برچسب زن ذلیلی و بی عرضگی زده می شود و.. (این در حالی است که در اکثر نقاط دنیا به فعالان سیاسی و شهروندانی که تساهل و مدارا پیشه کرده و از دامن زدن به خشونت در روابط اجتماعی و فردی امتناع می نمایند به عنوان شهروند خوب و ایده آل نگریسته می شود.)

آمار بالای طلاق یا حجم پرونده های مربوط به دعواها و درگیری های خیابانی در دادگاه ها، نشان می دهد که ما اغلب قدرت برقراری ارتباط کلامی درست و معقول را نداریم و در برقراری دیالوگ مشکلات فراوانی داریم.

در جامعه ما اکثریت گروه های سیاسی و اجتماعی و شهروندان، آشکارا و پنهان چنان به شعار مرگ بر سازشکار مسلح شده اند که نمی توانند کوچکتربن ارتباط دوستانه و عاری از خشونت رفتاری و کلامی برقرار نمایند. در این جامعه ممکن است کوچکترین مسئله ای مانند اختلاف بر صف نانوایی یا یک تصادف ساده به یک دعوای خونین ختم می گردد یا زن و مردی که با هزاران مشکل زندگی مشترک خود را آغاز کرده و ساخته اند به علت نداشتن قدرت برقراری دیالوگ یا ترس از سازشکار نامیده شدن با مسائل و مشکلاتی بسیار ساده و سطحی از یکدیگر جدا می شوند.
در جامعه امروز ما اگر یک شعار به صورت کامل در حال پیاده شدن و اجرا باشد، شعار "مرگ بر مخالف و منتقد" است.

کانال خرمگس

گروه رسانه/

به تازگی وزیر علوم ، تحقیقات و فن آوری نامه ای به رهبر انقلاب در مورد دانشگاه فرهنگیان نگاشته است . ( 1 )

این نامه واکنش های مختلفی را در میان دانشجو معلمان ، تشکل های دانشجویی و فرهنگیان ایجاد کرده است .

« صدای معلم » در این راستا گفت و گوهایی را با برخی چهره های علمی و اجرایی انجام داده است که منتشر خواهد گردید .

با عنایت بر نقش بی بدیل « تربیت معلم » و « معلم حرفه ای » در ارتقای کیفیت و جایگاه آموزش این رسانه از همه کنش گران و صاحب نظران برای مشارکت در این حوزه دعوت می کند تا یادداشت ها و مقالات خود را برای صدای معلم ارسال نمایند .

در این بخش ، گفت و گوی صدای معلم را با شهین ایروانی عضو هیات علمی دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران را می خوانیم .

گروه گزارش/

« صدای معلم » تاکنون در سه گزارش به وضعیت « نرگس خدادادی » دانش آموز نابینای گنابادی دارای رتبه 500 منطقه 3 و 2250 کشوری پرداخته است که از ورود به دانشگاه فرهنگیان برای اشتغال به حرفه " معلمی " منع شد .

در گزارش های پیشین این رسانه چنین آمده بود :

« این دانش‌آموز نابینا با ذوق و شوق فراوان ابتدا دانشگاه فرهنگیان دبیری مشاوره و پس از آن دبیری کودکان استثنایی را انتخاب می‌کند و در انتخاب‌های بعدی به سراغ روانشناسی و علوم تربیتی می‌رود.

در مرحله اول که مربوط به معاینات پزشکی است  به یک باره تمام آرزوهای نرگس بر باد می‌رود و به دلیل نابینا بودن اجازه شرکت در معاینات پزشکی را به او نمی‌دهند.

طبق ماده 15 لايحه حمايت از حقوق معلولان، دولت مكلف است حداقل 3 درصد از مجوزهاي استخدامي رسمي، پيماني و كارگري دستگاه‌هاي دولتي و عمومي اعم از سازمان‌ها، وازتخانه ها، موسسات، شركت‌ها و نهادهاي عمومي انقلابي و ديگر دستگاه‌هايي را كه از بودجه كشور استفاده مي‌كنند، به افراد داراي معلوليت واجد شرايط اختصاص دهد.
طبق تبصره يك اين ماده، سازمان‌ها، وزارتخانه‌ها، موسسات دولتي، شركت‌ها و نهادهاي عمومي انقلابي مكلفند سه درصد از مجوزهاي استخدامي خود را به افراد داراي معلوليت اختصاص دهند. سازمان اداري و استخدامي كشور موظف است نسبت به تخصيص اين سهميه استخدامي براي افراد داراي معلوليت اقدام و بر رعايت آن نظارت كند.
همچنين در تبصره 2 اين ماده آمده است: بالاترين مسئول دستگاه‌هاي اجرايي، نهادهاي عمومي غيردولتي، شهرداري‌ها و بانك‌ها مكلف به اجراي دقيق مفاد اين ماده هستند. متخلفان حسب مورد با حكم مراجع ذي‌صلاح به مجازات‌هاي مندرج در ماده 4 اين قانون محكوم مي‌شوند. »

در آخرین گزارش ، « صدای معلم » پرسش کرده بود :

« پرسش این رسانه از ایشان و سایر مسئولان و مقامات آن است که آیا قانون حمايت از حقوق معلولان فصل الخطاب  نیست ؟

آیا از نظر ایشان ، دستورالعمل های وزارت آموزش و پرورش و سازمان سنجش مافوق " قانون " هستند ؟

مدیر کل آموزش و پرورش خراسان رضوی دقیقا توضیح دهد به دنبال کدام ظرفیت و راهکار قانونی است ؟ آیا ایشان قرار است برای حل یک مشکل که " قانون " شفافیت و نحوه برخورد با آن را مشخص کرده است ؛ منتی بر سر یک شهروند محروم از حقوق قانونی بگذارد ؟

پرسش دیگر آن که آیا استفاده این مدیر فرهنگی از واژه " فیلتر " امری منطقی و اخلاقی است ؟

آیا دست اندکاران و عاملانی که نقش " صافی " را بر عهده گرفته اند خود همگی در زمره " معلمان حرفه ای " هستند که می خواهند بر اساس معیارهای حرفه ای آینده آموزش را با محوریت " معلم " رقم بزنند ؟

بر اساس نظرسنجی که در صدای معلم بارگذاری گردیده است  ؛ اکثریت مخاطبان هدف، محتوا و فرایند مصاحبه های گزینش داوطلبان حرفه معلمی در ایران را معتبر و سازگار با معیارهای علمی ارزیابی نمی کنند . »

 وزیر آموزش‌ و‌ پرورش در واکنش به این وضعیت و در پیام توییتری خود از عدم پذیرش حافظ روشندل قرآن در دانشگاه فرهنگیان ابراز ناراحتی کرد و گفت: آموزش‌‌ و پرورش باید از اشتیاق و تمایل عزیزان معلول به خدمت در این نظام استقبال کند.

محسن حاجی‌ میرزایی در پیام خود آورده بود: « از دیدن این ویدئو خیلی ناراحت شدم. معلولیت گرچه محدودیت جسم است، اما ناتوانی نیست، آموزش‌ و پرورش باید از اشتیاق و تمایل عزیزان معلول به خدمت در این نظام استقبال کند. تلاش خواهیم کرد که در اسرع وقت موانع قانونی این کار را برطرف نماییم و اخبار جدید را به اطلاعتان خواهم رساند.»

پس از گذشت نزدیک به دو هفته معلوم شد که کار خاصی برای این شهروند نابینا صورت نگرفته است.

امروز یکشنبه نهم آذر با نرگس خدادادی گفت و گوی کوتاهی انجام دادیم که توجه شما را به مطالعه آن جلب می کنیم .

آذربایجان شرقی