بسی رنج بردم در...
سلام هم دردم
سال سوم بازنشستگی ام را تجربه می کنم و انگار دیر زمانی است که سخت پیر شده ام.

بگذار خاطرات شروع معلمی ام را برایت بگویم تا همراه با خاطراتم تو را به دفتر سی ساله ی عاشقانه هایم ببرم.
با عشق معلمی را آغاز کردم ، اولین روز حضور در کلاسم را پس از دوره ی تربیت معلم هیچ گاه فراموش نمی کنم حتی اگر بیش از این فراموشی بگیرم. از اینکه دستانم گچی می شد، شانه هایم گرد گچ را تا دفتر مدرسه با خود می برد، عرق پیشانی ام را با دستان گچی پاک می کردم و... سخت لذت می بردم. دانش آموزان را چونان فرزندانم دوست داشتم و اگر روزی دیدارشان مقدور نبود برایم طولانی می شد. با مختصر حقوقی که می گرفتم ( 3600 تومان در ماه) زندگی می کردم ، مسافرت می رفتم ، پس انداز می کردم و...
گذشت و گذشت و من بی خیال از گردش روزگار و خواب فلک ، کم کم متوجه گذرآب و لب جوی و عمر و... شدم .

موی سپید و توی آینه دیدم...

اما کماکان خستگی ناپذیر ، زکات اندوخته هایم را با نهایت عشق و ایثار به طالبان علم می پرداختم. تا اینکه گردش روزگار بر من نیز چون دیگر آدمیان اثر گذاشت و گرد میان سالی و... بر سر و رویم نشست. در طول این سال ها بارها نظام آموزشی عوض شد و هر کدام اثرات نیک وبد خود را بر نسل های مختلف آزمایش کردند ولی نتوانستند نتایج مطلوبی به دست بدهند و جای خود را به ایده و طرح بعدی دادند. تا اینکه طرح پر طمطراق " توصیفی" از گرد راه رسید و مسئولان و کارشناسان داد سخن ها دادند و از نتایج فراوان آن گلوها پاره کردند و آن را چونان گمشده ی یعقوب بر چشمانشان سائیدند .
بگذریم از نتایج این طرح . آینده و آیندگان در این خصوص قضاوت خواهند کرد و همین کارشناسانی که اکنون اندر فواید طرح توصیفی کنفرانس ها می دهند و آمار و ارقام تحویل عوام الناس می دهند خواهید دید که در صورت ناکارآمد تشخیص دادنش چگونه یک شبه 180درجه چرخش نموده و اندر مضراتش کتاب ها خواهند نوشت و ...

سال های واپسین معلمی ام ، دیگر آن شور و شوق سابق را نداشت زیرا :

دریافتی حقوق ماهانه ام کفاف زندگی ام را نمی داد و گاه مجبورم می کرد دنبال شغلی باشم که بتوانم زندگی ام را مختـصر تکانی بدهم . تاکسی تلفنی ، ویزیتوری ، نسخه خوانی ... و یا همانند اکثریت به تدریس خصوصی روی بیاورم و از اینجا بود که شخصیت معلمی ام را در معرض خدشه دیدم. معلمی که شهید ثانی معتقد است " متعلم باید دو زانو در برابرش بنشیند" . ناگهان خود را دو زانو نشسته در برابر متعلم خصوصی ( آن هم با پیژامه ) یافتم.

می دانی برادر ! ...

اولین شکست های روحی یک معلم زمانی است که پس از یک یا چند جلسه تدریس خصوصی ، دانش آموز ، چند قطعه اسکناس چروکیده یا یک قطعه چک مدت دار کف دست او می گذارد.
ما کجای تاریخ ایستاده ایم  ، برادر؟ 

از امروز دیگر دانش آموز ، دانش آموز نیست. مشتری هم نیست ، صاحب کار است.
ارزش و احترام معلم جای خود را با هزار چیز دیگر عوض کرده. دیگر کمتر کسی جلوی معلم از جا بر می خیزد. روزگاری نه چندان دور به یُمن در آمد نامش برپا می زدند . ولی امروز هنگام ورودش به اکراه بلند می شوند.

روزگاری ، از هیبت نامش پشت سر پدرانشان پناه می گرفتند ولی امروز صندلی اتوبوس را هم برایش خالی نمی کنند.

روزگاری برای نان گرفتــــن برای آقا معلم از هم دیگر سبقت می گرفتند ولی امروز در صف نانوایی یک بفرما هم تعارفش نمی کنند و....

خدا نکند در تاریکی شب مسافری را به مقصدش برسانی و هنگام پایین شدنش بگوید: بقیه پول هم مال خودت آقا معلم.
زیاد حاشیه نروم ، اینها نمونه دردهایی است که مانند خوره به جان این قشر زحمتکش بی جیره و مواجب افتاده و مصداق هائیست که همگان بر آن متفق القولند و مبرهن.

چرا اوضاع و احوال آموزش و پرورش ما و نظام آموزشی ما این گونه شده است؟ چرا معیارهای ارزشی این پیامبران آموزشی کم رنگ شده است؟ چرا وضعیت معیشت معلمان بدین سان انگشت نما شده است؟

در زمانی نه چندان دورموضوع " علم بهتر است یا ثروت؟ یکی از ساده ترین ، پیش پا افتاده ترین ، عمومی ترین و... انشاء بود و همه بلا استثناء با این جمله آغاز می کردند: بر همه واضح و مبرهن است که علم بهتر از ثروت است. امروز دیگر این موضوع نه تنها قابلیت طرح ندارد که به یکی از مکررترین جوک ها تبدیل شده که کسی نیشخندی هم برایش خرج نمی کند و اگر کسی در انتخاب شغلش معلمی را برگزیند ( آن هم در انشایش و از روی تفریح) سوژه ی عام و خاص خواهد شد. ــ ببخشید بزرگواران عزیز ، قصد هیچ گونه اهانتی نیست ، بلکه واقعیاتی است که از پرده برون افتاده ــ .
در مدارس غیر انتفاعی هم ( غیر مجانی) که جز منفعت چیزی برای صاحبانش ندارد و جز نشر علم همه چیز ، نقش معلم بسیار نزول کرده و معلم جرأت گفتن حتی " بالای چشمت ابروست " را ندارد و کرنـــش در برابر اولیاء محترم هم که از اسباب لازم آموزشی شده . بی سوادی مد شده و با پول می توان همه ی مدارج علمی را طی نمود و همه ی مدارک را خرید.

دیگر در کلاس ها خبری از شور و عشق نیست، کسی دلش برای کلاس تنگ نمی شود، دستها حتی به ماژیک وایت برد هم حساس شده اند و تخته های سیاه جای خود را به تخته های هوشمند داده اند و به قول یکی از بزرگان یک سی دی هم میتواند کار معلم را انجام دهد ، دیگر چه احتیاج به معلم.

شاید دیگر نسل ما معلمان بازنشسته اضافی هستیم و باید با نسلی نو معاوضه شویم. نسلی سوخته که امروز دیگر از پس مخارجش هم بر نمی آید. در تأمین هزینه های فرزندانش که دیگر بزرگ شده اند و هر کدام یا باید سر و سامان بگیرند و یا شهریه دانشگاه و... رابپردازند مانده است و گاهی هم باید طعنه ها و زهرخندهای آنها را تحمل کند که : بابا جون مگه شغل کم بود که رفتی معلم شدی؟

و اینجاست که پیش خودم زمزمه می کنم:

معلمی شغل نیست ، اشتعال است.
تا فرصتی دیگر ... یا حق

آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .

https://telegram.me/sokhanmoallem

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

  گروه اخبار /

  گروه گزارش/

جمعی از دبیران و هنرآموزان هنرستان های کارودانش و فنی و حرفه ای تهران نسبت به عدم صدور احکام رتبه بندی خود اعتراض کردند .

 گزارش ها و پیام های رسیده حاکی از آن است که تعداد قابل توجهی از هنرآموزان و معلمان شاغل در هنرستان های فنی و حرفه ای و کارودانش ( تهران ) احکام رتبه بندی خود را دریافت نکرده اند .

تعدادی از این همکاران در گفت و گو با سخن معلم عنوان کرده اند که واحدهای کارگزینی ادارات علت این مساله را « عدم صدور ابلاغ » ذکر کرده اند .

این در حالی است که برخی از همکاران در مراجعه حضوری توانسته اند حکم خود را دریافت کنند !

یکی از معلمان شاغل در هنرستان به سخن معلم گفت : " وقتی به خاطر عدم  صدور ابلاغ به کارگزینی اداره مراجعه کردم آن ها پاسخ روشن و یا قابل قبولی به من  ندادند .

یکی از کارشناسان آن جا گفت که احتمالا تا 2 هفته آینده مشکل حل می شود و خیلی هم عجله نکند چون ماه اول آن ( مقرری ماه اول ) از حقوق کسر می شود ! "

مشکل صدور ابلاغ و مسائل آن در حالی بیان می شود که در سامانه جامع مدیریت یادگیری و آموزش فرهنگیان ابلاغ سال تحصیلی 95 – 94 صادر شده است اما در پرتال سرویس های پرسنلی این ابلاغ به روز نشده است !

شایسته است که مسئولان وزارت آموزش و پرورش در برابر این گونه موارد پاسخ گو بوده و مشکل را به آینده ارجاع  ندهند .

پایان پیام /

آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .

https://telegram.me/sokhanmoallem

  پدران و مادران بيش از هر چيزي براي تربيت فرزندان خود انگيزه دارند، صرف‌نظر از اينكه ريشه اين انگيزه را چه چيزي بدانيم و عامل اصلي آن را غريزه يا هر چيز ديگر تصور كنيم اين انگيزه بالا يك شاخص يا متغير تعيين‌كننده است كه مي‌تواند توجيه‌گر رويكردهاي مديريتي و كاركردهاي نقش والدين در عرصه تعليم و تربيت باشد.

اگر يك نظام آموزشي اين پيش‌فرض را بپذيرد بي‌ترديد ازاين امكان بايد بيشترين استفاده را به عمل آورد. تجربه‌هاي كشورهاي موفق دراين راستا يا تجربه‌هاي مناطق و مدارسي كه توانسته‌اند با جلب اعتماد والدين و استفاده از مشاركت آنها تحولي را ايجاد كنند مهم‌ترين سند براي اثبات اين ادعاست.

فرض نخست يعني بالا بودن انگيزه والدين براي مشاركت در تربيت فرزندان و استناد بعدي يعني تجربه‌هاي مثبت در اين راستا ما را به اين نتيجه مي‌رساند كه رويكرد مشاركت‌محور در آموزش و پرورش تنها كليد حل مسائل متعدد و گسترده‌ اين حوزه است؛ رويكردي كه بايد به يك استراتژي تبديل شود نه يك تاكتيك مقطعي و استفاده ابزاري و يك‌جانبه، چرا كه تجربه‌هاي ناموفق ريشه در اين نگرش اشتباه دارد كه با تاسف بايد گفت همچنان بر آن پا‌فشاري مي‌شود.

هرچند در ساختار سازماني، تشكيلات سازمان انجمن اوليا و مربيان وجود دارد و به اين سازمان ماموريت داده شده است تا براي جلب مشاركت همه‌جانبه والدين برنامه‌ريزي كند اما متاسفانه اين ساختار متمركز همچون ساير بخش‌ها نتوانسته مجري خوبي براي رويكرد مشاركت‌محور باشد.

مديريت مشاركتي الزام‌هايي دارد كه بي‌توجهي يا كم‌توجهي به آن منجر به شكست مي‌شود؛ نخستين شرط آن جلب اعتماد است، شرطي كه به سادگي به دست نمي‌آيد و نخستين اقدام براي جلب اعتماد مشاركت‌ دادن واقعي والدين است.

آنها بايد با تمام وجود و در فضايي آزاد و شفاف بتوانند در مدارس بر ابعاد مختلف فعاليت‌هاي واحدهاي آموزشي نظارت داشته باشند تا اين احساس در آنها شكل بگيرد كه مورد اعتماد قرار دارند. هرگونه پنهان‌كاري يا عدم صداقت تيشه به ريشه ستون اصلي مديريت مشاركتي يعني «اعتماد متقابل» خواهد زد.

انجمن‌هاي اوليا و مربيان در هر مدرسه به عنوان يك نهادي كه تركيبي از افراد فعال در يك واحد آموزشي هستند با همين شرايط فعلي مي‌توانند جايگاه خود را ارتقا دهند و بايد خود را از قيد و بندهاي بروكراتيك و دستورالعمل‌هاي عريض و طويل ستادي رها سازند و با تمركز بر امكانات و توانمندي‌هاي خود و با رويكرد مشاركتي و مدرسه‌محوري ابتكارات خود را به كار گيرند.

پويايي يك واحد آموزشي در گرو فعال‌سازي نهادهاي مشاركت‌محور مانند انجمن اوليا و مربيان، شوراي دبيران و شوراي دانش‌آموزي است.

اين نهادها فرصت و ابزاري هستند براي تحقق مديريت مشاركتي و مدرسه‌محور كه لازمه بهره‌مندي از اين نهادها از يك سو تغيير نگرش مديران و مسوولان است و از سوي ديگر والدين، معلمان و مربيان بايد با كسب آگاهي و مهارت‌هاي لازم از اين بستر استفاده لازم را ببرند. لذا اميد است توجه جدي‌تري در اين زمينه صورت پذيرد.

روزنامه اعتماد

آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .

https://telegram.me/sokhanmoallem

کردستان / شهرستان کامیاران

  این واقعیتی است که نمی توان آن را نادیده گرفت چرا که هر خانواده هم پدر و مادر دانش آموز بوده اند و هم یکی دو نفر دانش آموز، به طور متوسط در هر خانواده وجود دارد، پس خانواده هایی که به تحصیل و دانش آموزی فرزندشان اهمیت می دهند و با مدرسه ارتباط هر از گاهی و یا تنگاتنگ دارند، سختی کار آموزشی و معلم را خوب درک می کنند، اما نکته ای که تا به حال به آن به خوبی و درستی پرداخته نشده است، تأمین معیشت و زندگی «معلم» است.

در مقایسه با حقوق بگیران دولتی، معلم را باید در یک طرف ترازوی عدالت قرار داد و کارمندان هم پایه در دیگر سازمان ها را در کفه دیگر ترازو.

«معلم» فقط به حقوق آخر ماه چشم دوخته و بس، مزایا و امتیازاتی که در مشاغل دیگر هست، حقوق تنها را اصلاً نمی توان ملاک قرار داد، زیرا مزایای جنبی به گونه ای است که بخش اعظمی از زندگی و معیشت را تأمین می کند، چیزی که «معلم» از آن بی بهره است.

اینجاست که اشتیاق به معلم شدن و معلم بودن را برای تحصیل کرده ها کاهش می دهد.

ضمن آن که «سختی کار» معلم را نمی توان با هیچ نقدینگی و ارزش های پولی معامله کرد، اما چه می شود کرد؟!

معلمان بزرگترین جمعیت حقوق بگیران دولتی را تشکیل می دهند که چشم به دست دولت دوخته اند، چون وزارت متبوع شان فقط مصرف کننده است و عامل درآمدزایی ندارد و اعتبارات دولتی هم تکافوی حتی حقوق نیروهای آموزشی را نمی دهد.

معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش با بیان این که معلمان ابتدایی چند مهارتی هستند و شرایط تدریس و سختی کار آنها قابل مقایسه با سایر مقاطع نیست گفته است: دولت و آموزش و پرورش باید در شرایط سختی کار معلمان و فوق العاده های ویژه که حداقل زحمات آنها را جبران کند، توجه ویژه ای داشته باشند که در سال گذشته مختصری به فوق العاده شغل همکاران ابتدایی اضافه شد، اما کماکان سختی کار آموزگاران ابتدایی قابل مقایسه با دوره های دیگر نیست زیرا این معلمان در پنج روز هفته یعنی ۲۵ ساعت و تقریباً تمام وقت تدریس می کنند که بسیاری از آنها در مناطق دوردست و صعب العبور هستند.

اگرچه به تازگی وزارت آموزش و پرورش به خاطر ظاهراً جبران سختی کار معلم، کلاس های پنجم و ششم ابتدایی را سه معلمه نموده که هر کدام بخشی از تدریس دروس این مقاطع را برعهده دارند اما به نظر کافی نمی رسد.

دریافتی های ناچیز معلم با کارمندان همپایه شان در سازمان های دیگر قابل مقایسه نیست، پس وزارت آموزش و پرورش به عنوان متولی اصلی و بلامنازع این قشر عظیم باید دست به تلاش گسترده ای بزند و به سختی کار معلمان بیشتر بیندیشد تا علاوه بر ماندگاری معلمان در یک شغل فقط معلمی برای تأمین معیشت ناچار به دو شغله شدن و فروش آرامش و استراحت خود نباشد و آمادگی بیشتر و بهتری را برای تدریس و تعلیم و تربیت فرزندان این آب و خاک داشته باشند.

روزنامه باختر چاپ کرمانشاه

آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .

https://telegram.me/sokhanmoallem

  بر شط شراب عشق و حماسه و ایثار و مستی وادی عرفان و ملکوت و بر کرانه ی ایمان و شکوه دلدادگی و بر ساحل نجات بشریت از غرقاب فنا و یاس و درماندگی و طوفان بنیادبرافکن روزگاران، این حسین (ع) است که استوار و مقاوم ایستاده و با تمسک به ایمان و اراده و همت و هجرتی سبز و جهادی سترگ و شهادتی سرخ فام، تمامی انسان ها را و بالاخص بردگان و شلاق خوردگان و پابرهنگان و تشنگان آزادی و آزادگی را به اکتساب معرفتی عمیق و گسترده و جهاد و مبارزه علیه سیاهی و ظلم و استبداد و استعمار و استثمار از ناحیه ی طاغوت ها و ابرجنایتکاران و ابرقدرت ها همان ابولهب ها و ابوسفیان ها و معاویه ها و یزیدهای زمانه فرا می خواند.

حسین (ع) وارث آدم است و نوح و ابراهیم و موسی و عیسی و آخرین سفیر پاک الهی، احمد مرسل (ص) و علی مرتضی (ع) در جمیع سجایا و خصائل والای الهی، انسانی و عدالت و قسط و حریت.

حسین همان ثارالله که در جان و کالبد هستی و زمان و آسمان و زمین و قلب تاریخ جاری و ساری است. همو که خدای سبحان در کتاب مبین، نفس مطمئنه اش نامید و وی را به جنت اعلا و برین خود و در سلک عباد خاصش قرار داد و پیامبر عظیم الشان اسلام (ص) وی را از ذات و ماهیت و هویت خویش و خویشتن را نیز از حسین، این آزاد مرد و فداکار و هماره جاوید دهر نامید.

تعجب ندارد که محمد مصطفی (ص) حضرت سیدالشهداء امام حسین (ع) را چراغ فرزندان و تابناک هدایت در کشتی نجات اش نامید. آن هنگام که فریبکاران و دغل بازان و تمامیت خواهان و حیوان سیرتان و انسان نمایان زمانه و منادیان اهریمن و پاسبانان حریم کفر و شرک و نفاق و پلشتی و ظلم و بیداد و فساد و تباهی بر اریکه ی قدرت شیطانی تکیه زده و بیت المال را به تاراج و یغما برده و دین و مذهب و انسانیت و حریت را به بازی گرفته و دست از پا درازتر آن امام را نیز به سازش و بیعت و بردگی تن و روان فراخواندند؛ آن حسین عزیز و فرزند پاک و فرهیخته ی رسول و ولی خدا و جگرگوشه ی بتول عذرا (ع) با زبانی گویا و قامتی افراشته و همتی بی نظیر و غیرتی بی دلیل به پهنه ی هستی و به اوزان تاریخ، قهرمانانه و شجاعانه فریاد برآورد که هرگز! هرگز! ذلت از ما خاندان عترت رسول به دور است :

زیر بار ستم نمی کنم زندگی                                  جان فدا می کنم در ره آزادگی

و باز فرمود: وقتی مردم زمامداری همچون یزید پلید جرثومه ی فساد و گناه داشته باشند و مبتلا به چنان حاکم ستمگری گردند، بایستی فاتحه ی اسلام را خواند! سیاست بازان و مصلحت گرایان و تجارت پیشگان و نان به نرخ روزخوران و بوقلمون صفتان و حتی شخصیت هایی سالم و صالح اما فاقد بینش ژرف و امام شناسی در بعد وسیع و قاعدین زمانه چه بسا از روی خیرخواهی و دلسوزی حسین بزرگ رسید و سالار شهیدان و اسوه ی مقاومت و ایمان و شهادت و تندیس صداقت و تقوی و جهاد را به سکوت و مماشات و یا فرار و مخفی شدن و جان به سالم بردن و در گوشه ای خزیدن توصیه و دعوت می نمودند و شاید هرگز به این موضوع پی برده بودند که حسین، این آموزگار جهاد و هجرت و شهادت، قطعا با علم امامت خویش، به فلسفه و مسیر و پایان آن راه سترگ و خونین و شهادت حتمی و قطعی خویش واقف بود و صد البته و عقلا و منطقا و متعارفا، علی رغم عشق و علم به شهادت وظیفه و تکلیف شرعی، انسانی و تاریخی و وجدانی داشتند تا مسیر طبیعی و عرف را نیز طی نموده از جد و جهد و امر به معروف و نهی از منکر و جهاد و جهاد و عدالت خواهی و آزادی خواهی و روشنگری و تحقق آمال و برنامه ی گسترده و جدی فرهنگی غافل نباشند و به قولی سعی و تلاش وافر خود را به منصه ی ظهور و به روز برسانند و از دست بر روی دست گذاشتن و تسلیم کور قضا و قدرشدن و فراهم نمودن زمینه برای ستم و بیداد و فساد و تباهی دشمنان غدار و مکار جدا پرهیز نمایند!

به همین منظور و در همین چارچوب می بینیم آن حضرت چه از طریق نگارش نامه های شجاعانه و جسورانه و منطقی و نصایح کوبنده و آگاهی بخش به معاویه و سایرین اعم از دوستان و دشمنان و چه با ایراد خطابه و وعظ و هشدارهای به جا و عبرت آموز و هجرت و جهاد و گفت و گو و افشاگری ها و صحبت با حر، زهیر و حتی عمربن سعد و حرکت های منزل به منزل و سخنرانی در بین راه و شب عاشورا و حتی ظهر عاشورا و نصیحت های مشفقانه و تلاش در جهت آگاه و روشن نمودن غافلان و بازی خوردگان و .... نهضت و قیام و انقلاب الهی انسانی و تاریخی خود را ادامه داده و بدان غنا می بخشد و هرگز از تشکیل حکومت خداپسندانه و عادلانه و انسان مدارانه و سعی در امحاء ظلم و ستم و غارتگران و اجحاف گران و خون آشامان ناامید نمی گردد، تا تمامی انسان های تاریخ و آیندگان این گونه فکر و گمان نبرند که قیام و حرکت حسین، یک استثناء و آسمانی منهای زمین و بدون الگو و مدل پذیری و ایستا و بدون تداوم بوده و صرفا یک راز و رموز قراردادی فقط میان حسین و خدا بوده و بس!!؟ و هرگز این قیام و جهاد و شهادت تداوم نیافته و کسی نمی تواند و یا حق ندارد همچون او دست به قیام و جهاد بزند!!؟

والعیاذبالله، تمامی حکام حتی ظالمان و بدکاران و بداندیشان و ستمگران، اولی الامر و واجب الاطاعه و نمایندگان خدا و فرشتگان آسمانی هستند!؟ برخی از نویسندگان و محققان و دانشمندان برجسته مسلمان و غیرمسلمان را عقیده بر آن است که بر اساس « اصل و قاعده ی بداء » چه بسا اگر زمانه و مردم را ظرفیت و لیاقت و قابلیت لازمه می بود و در سقیفه ی آن اتفاق غلط و بدعت رخ نمی داد و حق به حقدار می رسید و پس از ارتحال پیامبر بزرگ اسلام (ص) مردم از علم و ایمان سرشار و معارف و اندیشه های ناب مولا علی (ع) و دولت و حکومت حق و عدالت گونه و قضاوت ها و حکمرانی آن یگانه ی دهر بهره مند می گشتند و یا اگر نامه نگاری کوفیان به حسین (ع) صرف احساسی و مقطعی و بلهوسانه نمی بود و مسلم بن عقیل (ع) در ماموریت خویش پیروز می گشت و یا اثری از یزید و یزیدیان فاسق و پلید در میان نبود و حسین (ع) به شهادت نمی رسید، قطعا و یقینا یک نظام و حکومت سراسر پاک و ناب و حکمت آمیز و عدالت گونه و انسانی و الهی استقرار می یافت و مردم حجاز و به ویژه مدینة النبی و سرتاسر جهان اسلام و حتی بشریت در آن زمان و تا مدت ها از فیض وجود امام و مسلک و مکتب و حکمت و عدالت و علوم فراوان ایشان کمال بهره را می بردند.

محققین و پژوهشگرانی را نیز عقیده و نظر چنین است که با تمامی این تفاصیل و اوصاف و سعی و تلاش و جدیت امام و یاران صدیق و پاک او از آن جا که در عصر نتوانستن ها و ناجوانمردی دشمن و دستگاه های عریض و طویل تبلیغاتی اهریمنان و خودخواهان،بزرگترین حربه ی موثر علیه ناجوانمردان و قدرت طلبان بنی امیه و امثال ایشان شهادت و خون و ایثار می باشد، لذا در فرجام و انتهای کار ، حسین شهادت مظلومانه اما غرورانه و مفتخرانه را برگزید.

 در کارنامه ی درخشان قیام حسینی و مانفیست و منشور نهضت مکتبی و انسان ساز و ظلم برانداز اباعبدالله الحسین (ع) ، ترس و مماشات و تن به بردگی دادن و زمام روح و عقل را به طاغوت و اهریمن سپردن، کوچکترین جایگاهی ندارد. امام حسین (ع) در توضیح و تشریح فلسفه و علل قیام خویش می فرمایند: قیام و نهضت من برای در دست گرفتن قدرت صرف و شرارت و خوش گذرانی و بر گرده ی مردم سوار شدن و ایجاد مفسده و بی عدالتی ها نیست، بلکه نهضت و قیام من برای روشنگری و اصلاح در میان مردم و دین جدم رسول خدا و امر به معروف و نیکی ها و برحذر داشتن مردم از زشتی ها و امور غیر انسانی و ضد الهی و عمل به راه و روش پیامبر (ص) و علی (ع) و زنده کردن دین خدا و رسول الهی می باشد.

این چنین است که "کورت فریشلر" آلمانی، حادثه ی عاشورا و فداکاری و جانبازی حسین (ع) را یک امر بی بدیل  و بی نظیر  و بزرگترین و با عظمت ترین حادثه ی تاریخ بشری قلمداد می نماید.

وقتی آن حضرت در شب تاریخی و به یاد ماندنی و عجیب عاشورا، آن سخنرانی و خطابه محیرالعقول و با ارزش را ایراد می­ فرماید مبنی بر اینکه ای یاران و خاندان من، اینها یعنی ظالمان و خونریزان، تنها با من حسین کار دارند و شما می ­توانید و آزادید از شب به عنوان یک راهوار بهره جسته و جان خود را بردارید و بروید و من بیعت از دوش شما برداشتم!

عشاق طریقت عشق، سر از پا نشناخته و جملگی جانبازی و شهادت در رکاب مولایشان را پذیرا گشته و حتی طالب کشته شدن در هزار مرتبه را صدا می­ دهند و حضرت عباس قمربنی هاشم، آن پرچم دار بزرگ قافله کربلا و عملدار باوفا و مطیع امام (ع) زنده ماندن بدون امام حسین را بی ­معنی و به دور از انصاف و انسانیت و رادمردی می­ داند! و آن هنگام که کودکان تشنه، طاقت از کف می ­دهند و ناله آنان به عرش می­ رسد و آسمانیان به گریه افتاده و جهان در برابرشان تیره و تار می­ گردد، مشک برداشته و روانه ی شطّ فرات می ­گردد و آن قدر جسارت و شجاعت و جدّیت و فداکاری از خویشتن نشان می­ دهد که دشمنان همچون روبهان از ترس شیر ژیان، منهزم و فراری می­ گردند و با آن که به آب روان و زلال دست می­ یابد، به احترام امام خویش و به علامت هم نوائی و هم دردی با تشنه لبان کربلا و خیمه ­ها، آب در کف را بر آب می­ نهد و مشک را پرنموده و به سمت خیمه کودکان به راه می ­افتد و با آن که نامردان و ناجوانمردان پست و فرمایه، دست­ های آن جوانمرد و فدارکار و شجاع بی ­نظیر تاریخ را قطع می­ نمایند امّا به امید و عشق رساندن آب به بچه­ ها، نهایت تلاش خود را می­ نماید و دشمنان که عرضه و قدرت رویاروئی با آن عزیز را نداشتند، ناجوانمردانه و غافل گیرانه به ایشان حمله­ ور می­ شوند و علاوه بر قطع دستان عباس دلاور و ماه بنی­ هاشم، عمود سنگین و آهنین بر فرق سرش فرود می­ آورند و ندا در می دهد که ای بردار ... برادرت را دریاب!

امام که به سان یک باز شکاری و با سرعت تمام ،خویش را بر بالین حضرت ابوالفضل العباس (ع) می­ رساند افسوس می­ خورد که دیگر کاری از دستش برنیامده و می­ فرمایند: ای عباس با شهادت تو کمرم شکست و رشته امید و چاره­ ام پاره گشت!

 یا با چهره درخشان و باعظمت و وقار حضرت علی­ اکبر(ع) روبه رو می­ شویم که بنا بر فرمایش، حسین بن علی­(ع) دیدن روی او وقامتش، آن حضرت را به یاد پیامبر اسلام (ص) می­ انداخت!، حضرت علی اکبر(ع) نیز در چندین نوبت آن هم با زبان تشنه و کلاه خود و لباس رزم سنگین و طاقت­ فرسا، ظالمان معروف و دهشتناکی از جبهه یزید و شمر و ابن زیاد را دلاورانه و شجاعانه به قتل رساند و به جهنم ابدی واصل گردانید.

امام حسین(ع) می­ فرمود: علی اکبر از حیث اندام و خلقت و خلق و خوی و منطق و عقل و بیان، شبیه­ ترین فرد به رسول خدا (ص) می­ باشد.

آری !

قیام حسین و کربلای معلّی و عاشورای سرخ حسین (ع) و یاران و خاندان پاک و شجاع و مومن و راسخ نمونه­ اش، همچون خورشید تابنده و فروزان بر تارک تاریخ و هر زمان و هر مکان می­ درخشد و همچون الگو و مدلی راستین و همیشگی و تاریخی فرا روی انسان­ ها قراردارد.

شناخت چنین امام و قیامی و حرکت در مسیر نورانی و مقدس امام حسین و یاران صدیق و بزرگوار ایشان با هدف و انگیزه حقیقی مبارزه با پلیدی­ ها و بی­ عدالتی­ ها و ظلم استکبار و ایادی منطقه­ ای و جهانی­ اش که مصداق بارز و عینی یزیدیان و مروانیان و آل زیاد ملعون می­ باشند و نیز اشک توأم با عشق و معرفت و تاثیرگذار و عرفانی، بسی افتخار و هنر و سرمایه ­ای سترگ و پایدار در دنیا و آخرت می ­باشد.

آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .

https://telegram.me/sokhanmoallem

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه اخبار /

روستای “عوافی” با جمعیتی قریب به ۲۰۰۰ نفر در بخش غیزانیه و در شرق اهواز قرار دارد . مردم این روستا علاوه بر مشکلات فروانی چون آب شرب از وضعیت نامناسب مدارس و عدم تجهیز آنها نیز رنج می برند.

با گذشت یک ماه از سال تحصیلی ۹۴ – ۹۳ کلاس های مدرسه ابتدایی این روستا همچنان فاقد تجهیزات اولیه از جمله نیمکت می باشد و دانش آموزان برای حضور در کلاس مجبور به نشست روی موکت یا زمین می باشند.

امید است مسئولان محترم استان و شهرستان نسبت به رفع این معضل همت گمارند.

لازم به یادآوری است مدارس بخش غیزانیه تحت پوشش آموزش و پرورش ناحیه ۲ اهواز می باشند .

عصر ما

آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .

https://telegram.me/sokhanmoallem

گروه اخبار / بخشنامه ی استخدام دانشجو معلمان ورودی 93

آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .

https://telegram.me/sokhanmoallem

گروه اخبار / مدیرکل تعاون و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش با بیان اینکه زمان دسترسی به اسناد پزشکی فرهنگیان دارنده بیمه طلایی بسیار کوتاه شده است، گفت: اگر مرکزی با ما طرف قرارداد نباشد و همکار فرهنگی برای درمان هزینه‌ای از جیب پرداخت کند، پس از تحویل اسناد حداکثر تا 15 روز رسیدگی و مبالغ پرداخت می‌شود.