گروه اخبار/

به مناسبت « روز جهانی معلم » ( 5 اکتبر - 13 مهر ) ؛ « علی پورسلیمان ؛ مدیر صدای معلم » یکشنبه 15 مهر ساعت 30 / 16 در فلکه اول گوهردشت واقع در شهر کرج - موزه تمبر یکتا سخنرانی خواهد داشت .

پایان پیام/

گروه گزارش/

5 اکتبر مصادف با 13 مهر « روز جهانی معلم » است .

این روز در بیش از 100 کشور جهان جشن گرفته می شود .

یونسکو هر ساله شعار و یا جمله ای کوتاه را در مورد نقش کلیدی و راهبردی معلمان در نظر می گیرد و شعار سال 2024 این چنین است :

" ارزش گذاری به صدای معلمان "

علی رغم عضویت ایران در سازمان جهانی یونسکو و پذیرش رسمیت و گرامی داشت این روز از سوی مسئولان و وزیر آموزش و پرورش وقت هنوز برگزاری و یا گرامی داشت این روز تابع سلیقه افراد و شرایط سیاسی و اجتماعی جامعه ماست .

پس از وزارت محمدعلی نجفی در زمان وزارت مرتضی حاجی بود که این روز رسما از سوی وزارت آموزش و پرورش اعلام و معلمان نسبت به آن مطلع و توجیه شدند .

در دولت روحانی ؛ علی اصغر فانی و محسن حاجی میرزایی ضمن تبریک این روز ، پیامی را نیز منتشر کردند اما سیدمحمد بطحایی حرفی از روز جهانی معلم به میان نیاورد . ( این جا )

« جمعه 13 مهرماه  1397 « سیدمحمد بطحایی » وزیر آموزش و پرورش  با حضور به عنوان سخنران پیش از خطبه‌های نمازجمعه تهران به بیان مشکلات و مسائل آموزش و پرورش پرداخت .

با وجود آن که روز جهانی معلم بود و ایران یکی از اعضای یونسکو بوده و رسمیت این روز را سال ها قبل پذیرفته است اما وزیر آموزش و پرورش حتی اشاره ای به این روز هم نکرد . گذشتن از چنین فرصت هایی و سکوت در برابر اهمیت این روز گشایش چندانی را در وضعیت کنونی و نیز وضعیت معلمان ایجاد نخواهد کرد .

بطحایی سال تحصیلی جدید را تبریک گفت .

هفته نیروی انتظامی را هم تبریک گفت اما در مورد روز جهانی معلم سکوت کرد » .

وزرای آموزش و پرورش دولت های نهم و دهم و سیزدهم اساسا با چنین ادبیاتی بیگانه بوده و باوری به این گونه مفاهیم و آموزه ها نداشتند .

انتظار می رفت در دولت مسعود پزشکیان ؛ نخستین وزیر آموزش و پرورش آن اشاره ای به این مناسبت داشته و دیدگاه خود را به ویژه برای فرهنگیانی که در این دوره از انتخابات شرکت نکردند و یا با بیم و تردید در آن مشارکت کردند بیان کند اما چنین نشد .

در این رابطه ؛  اخیرا جمعی از معلمان تحت عنوان « گروه پرسش گران و کنش گران » به مناسبت آغاز سال تحصیلی و روز جهانی معلم از علیرضا کاظمی وزیر آموزش و پرورش دولت چهاردهم درخواست برگزاری نشستی را داشته و از او خواستند در یک ملاقات چهره به چهره برخی از مسائل و دغدغه هایی را که فکر و ذهن جامعه ی فرهنگیان را به خود مشغول داشته با آن مقام مطرح نمایند اما پاسخی به آن داده نشد . ( این جا )

علیرضا کاظمی پیش تر در گفت‌وگوی اختصاصی با روزنامه «آرمان امروز» اعلام کرده بود که به عنوان نماینده یک میلیون فرهنگی، صدای معلمان خواهد بود . ( این جا )

جامعه و به ویژه مسئولان و سیاست گذاران باید به این گزاره برسند که زیستن در دنیای امروز از نوع مسالمت آمیز آن نیازمند یک «  زبان مشترک » است و توجه به چنین روزهایی و تقسیم آن با دیگران منجر به شکل گیری " حس مشترک " برای ساختن جامعه ای سالم و عاری از خشونت و ستیز خواهد بود .

ارزش های جهانی نه به لحاظ فلسفی و نه از جهت کارکردی در عرض ارزش های درونی و سنت ها قرار نمی گیرند و تلفیق منطقی آن دو موجب توسعه بیشتر و متوازن جامعه خواهد گردید .

روز جهانی معلم فرصتی منحصر به فرد برای همه به ویژه مسئولان وزارت آموزش و پرورش و معلمان است که توجه جامعه و افکار عمومی را به نقش کلیدی آموزش در توسعه پایدار و ساختن یک جامعه سالم جلب شود .

گذشتن از چنین فرصت هایی و سکوت در برابر اهمیت این روز گشایش چندانی را در وضعیت کنونی و نیز وضعیت معلمان ایجاد نخواهد کرد .

روز جهانی معلم روزی است برای همبستگی معلمان در سراسر جهان و فرصتی است که آن ها داشته های خود را به روز کنند و با در نظر گرفتن فرصت ها و تهدیدها ، نظام آموزشی جامعه خود را به سوی بهره وری هر چه بیشتر سوق دهند .

اگر قرار است که ایران بر اساس همان اسناد و چشم اندازهای ترسیم شده از کشورهای هم تراز خویش عقب نیفتد و این فاصله زیاد و زیادتر نشود چاره ای جز پیاده کردن توصیه های یونسکو و بهره گیری از تجارب کشورهای توسعه یافته را ندارد .

مسئولان و جامعه باید به این باور و اعتقاد برسند که موتور توسعه و پیشرفت جامعه از مجرای آموزش و پرورش می گذرد و کلید طلایی این موفقیت در دستان « معلم » و میدان دادن به او و ارزش گذاری کار اوست.

هیچ راه میان بری هم غیر از این وجود ندارد .

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

خوزستان

گروه رسانه/

تاکنون هشت بیانیه توسط « گروه پرسش گران و کنش گران » منتشر شده است .

این بیانیه ها همگی ابتدا در سایت « صدای معلم » منتشر شده و در کانال « صدای معلم » به گروه های دیگر ارسال گردیده است .

متاسفانه برخی افراد و جریان ها با رفتارهای غیر حرفه ای و غیر اخلاقی تغییراتی را در متن داده و آن را به نام این گروه منتشر کرده اند .

« گروه پرسش گران و کنش گران » تاکید می کند :

تنها بیانیه هایی که از طریق « صدای معلم » منتشر می شوند اعتبار دارند .

از همه مخاطبان و خوانندگان محترم درخواست داریم تا به منظور جلوگیری از سوء استفاده ی این افراد بیمار ، تنها متن منتشر شده در سایت و کانال اصلی صدای معلم را ملاک و معیار قرار دهند .

پایان پیام/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

تهران

فارس

تهران

خوزستان

امروز برای مطلبی سایت « صدای معلم » را مرور کردم.

آزادترین تریبون خبری در زمینه آموزش و پرورش است؛ تریبونی بدون حمایت مادی و حقوقی ؛ تریبونی که جمعی افراد مدنی و دلسوز و دغدغه مند و خلاق مطالب آن را تهیه می کنند.

صدای معلم، صدای انتقادی است که مباحث آموزش و پرورش را به « حوزه عمومی » می آورد.

دست و قلم و اندیشه پورسلیمان مدیر آن ستودنی است.

همه آن ها که صدای معلم می شوند و در آن می کوشند و می نویسند، شایسته ستایش هستند.

کاش در این سال ها چندین صدای معلم بود.

کاش سیاستمداران ، رهبران و مدیران نظام آموزشی در سطوح گوناگون صدای معلم را بخوانند و بشنوند.

دیدم پورسلیمان نوشته اند فشار اقتصادی کار را برای صدای معلم تنگ کرده است.

کاش آن ها که خیر و مدرسه سازند، نیم نگاهی هم به صدای معلم کنند.

اطمینان می دهم وجود این گونه تریبون ها کمک به بهبود همه مدرسه هاست.

تاریخ رد پای همه ی آن ها که به جامعه و انسان ها خدمت می کنند هرگز فراموش نمی کند.

صدای معلم هم می ماند.

با اینکه چهار دهه در کنار شغل معلمی دست به قلم بوده و بی توقف و دو زبانه (ترکی و فارسی، نثر _ نظم) برای تعالی فرهنگ و ارتقا دستگاه تعلیم و تربیت قلم زده ام ولی از شما چه پنهان، هر از گاهی به انرژی جوشان، ایثار معلمی، مداومت و احاطه دوست نجیب و شفیقم آقای علی پورسلیمان در اداره تریبون تخصصی « صدای معلم » غبطه می خورم.

یک معلم چقدر باید صبور و به زعم عامه پوست کلفت باشد که در این وانفسای معیشت و رادیکال امنیت یک تنه و بی پشتیبان (علی رغم تمام بی مهری ها و هزینه هاي پیدا و پنهانِ مادی و معنوی) همچنان پویا، استوار و انرژیک صدای معلمان محذوف، دل مرده، افسرده و بعضا محافظه کار سرزمینم باشد.

در این سال‌ها به قدر توان، کوشیدم

دکتر « مزبان حبیبی» از دوستان قلمی و همفکران فرهنگی می نویسد:

« یکی از دوستان گرامی که احترام ویژه‌ای هم برایشان قائل هستم، پرسید: "چرا این همه برای خودت دردسر درست می کنی؟" مگر بیان مشکلات آموزش‌ و پرورش و چالش‌های فرهنگی و اجتماعی جامعه، چه نتیجه‌ای داشته و یا دارد؟ و توصیه اصلی ایشان این بود که: ما هم مانند دیگران در گوشه ای به زندگی عادی خود بپردازیم و دنبال دردسر نباشیم.

در پاسخ، هیچ استدلال محکمی نداشتم، فقط حکایتی یادم آمد با این مضمون: می‌گویند جنگلی آتش گرفته بود و گنجشکی با سرعت به آتش نزدیک می‌شد و برمی‌گشت، گفتند چه می‌کنی؟ گنجشک که پرهایش هم سوخته بود، گفت: در این نزدیکی برکه‌ای است، هر بار با نوک خود آب آورده و بر آتش جنگل می‌ریزم.

گفتند: بی‌نوا، آتش در جنگل است و این کار شما هم بی‌نتیجه.

گنجشک پاسخ داد: می‌خواهم در پاسخ به سوالی که خواهند پرسید: زمان سوختن دوستانت در آتش جنگل، چه می‌کردی؟ بگویم: به قدر توان کوشیدم.

حال داستان زندگی ماست و نوشته‌ها و تلاشهایمان برای مبارزه با فساد سیستمی و اجرای عدالت آموزشی، چه کند بینوا، همین دارد.

می‌دانیم تلاش‌هایمان، هیچ سودی برای فرهنگیان نداشته‌است چون در بالادست، اراده‌ای برای حل مشکلات وجود ندارد.

وجود عدالت آموزشی برای تمام فرزندان کشور، آرزوی دیرینه‌ام بوده و هست. هرچند ممکن است در دوران خدمتم محقق نشود » .

خبرنگار معلمی؛ شمعی رو به باد

روزگاری نه چندان دور در دهه هفتاد، اکثر نشریات محلی مستقیم و غیرمستقیم، متأثر از حضور پررنگ معلمان قلم به دست بود. فرهنگیانی که ضمن عمل به وظایف سازمانی، اوقات فراغت خود را با روزنامه‌نگاری و خبرنگاری سپری می‌کردند تا ضمن بیان مشکلات معیشتی، منزلتی و صنفی خود از تریبون‌های موجود با عرق روحی خویش تاثیر مثبتی در بهبود زندگی مردم پیرامونشان داشته باشند.

متأسفانه امروزه نسل معلمان پویا، جسور، قلم به دست، صاحب اندیشه و البته دست اندرکار حوزه رسانه و خبری همچون آقای علی پورسلیمان رو به انقراض بوده و بسیاری از فرهیختگان فرهنگی کنج عزلت اختیار کرده و در زندگی شخصی خویش غوطه‌ورند.

نوشتن؛ یا راه رفتن بر لبه تیغ

روزنامه‌نگاری و خبرنگاری در عصر انفجار اخبار و اطلاعات بویژه در جهان سوم راه رفتن بر لبه تیغی است که هر لحظه امکان سقوط و هبوط در آن محتمل است. بدون شک هرکسی در وجودش بعدی از ابعاد متکثر خبرنگاری را داراست. تلاش برای درک بی کم و کاست حقایق در نهاد ماست. امروزه خبرنگاری دنیای بی سر و تهی است که چهار مقوله صحت، سرعت، دقت و کیفیت اضلاع اصلی آن است.

 اگر صدای معلم‌ نبود ....

سوالی که به‌ جد باید از خود پرسید آنست که: در جامعه ای که ریا، تظاهر و محافظه کاری از در و دیوارش درحال فوران است و در دستگاهی که مدیران کوتوله در آن یکه تازی می کنند. سرپا نگه داشتن تریبونی چون « صدای معلم » و نوشتن امثال پورسلیمان، مزبان حبیبی، رضا قاسم پور و... دقیقا چه توفیری دارد؟  آیا ما با زایل کردن چشم و گوش خود آب در هاون کوفته و با در قفس می کنیم؟ آیا غیر از دشمن تراشی و حساس کردن سیگنال های امنیتی و نظارتی، دقیقا اتفاق دیگری رقم می خورد؟

راستش من هم مثل مزبان جواب درخوری ندارم به جز بیان خاطره ای از بازی فوتبال ایران و احتمالا کره جنوبی در دهه های ماضی، که در آن کره مسلط بر بازی بود و تنها بازیکن ما در زمین کره ای ها « علی دایی » بود و الباقی بازیکنان یکدست در لاک دفاعی بودیم.

در پایان بازی خبرنگاران با تمسخر از دایی پرسیدند شما چرا به جمع مدافعان از دروازه تیم ملی نپیوستید؟

دایی جواب زیرکانه و عالمانه ای داد: « حضور من در زمین رقیب باعث می شد که دو سه نفر " به پا"ی من بوده و در نتیجه تیم مهاجم همگی روی دروازه ما حمله ور نشوند گرچه ما نهایتا بازی را باختیم ولی بازی آبرومندانه و شرافتمندانه بود.

 سخن آخر اینکه:

گرچه ظاهرن نوشته های من و شما همکار دست به قلم، بی تاثیر است و یا تلاش می کنند بی اثر جلوه دهند ولی من مطمئنم در نبود رسانه هایی چون صدای معلم، امثال نجار با تمام قوا بر دروازه ما حمله ور شده و بر ساحت دستگاه تعلیم و تربیت یکه تازی خواهند کرد. ضمن آرزوی سلامتی و صلابت برای سرداران حوزه تعلیم و تربیت،مخاطبان عزیر را به خوانش شعری نغز و مرتبط با حال و روز معلمان این کهن مرز و بوم از لسان الغیب دعوت می کنم.

روضه خلد برین خلوت درویشان است
مایه محتشمی خدمت درویشان است
گنج عزلت که طلسمات عجایب دارد
فتح آن در نظر رحمت درویشان است
قصر فردوس که رضوانش به دربانی رفت
منظری از چمن نزهت درویشان است
آن چه زر می‌شود از پرتو آن قلب سیاه
کیمیاییست که در صحبت درویشان است
آن که پیشش بنهد تاج تکبر خورشید
کبریاییست که در حشمت درویشان است
دولتی را که نباشد غم از آسیب زوال
بی تکلف بشنو دولت درویشان است
خسروان قبله حاجات جهانند ولی
سببش بندگی حضرت درویشان است
روی مقصود که شاهان به دعا می‌طلبند
مظهرش آینه طلعت درویشان است
از کران تا به کران لشکر ظلم است ولی
از ازل تا به ابد فرصت درویشان است
ای توانگر مفروش این همه نخوت که تو را
سر و زر در کنف همت درویشان است
گنج قارون که فرو می‌شود از قهر هنوز
خوانده باشی که هم از غیرت درویشان است
حافظ ار آب حیات ازلی می‌خواهی
منبعش خاک در خلوت درویشان است
من غلام نظر آصف عهدم کو را
صورت خواجگی و سیرت درویشان است

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید