ساعات پاياني ديشب در گروه وزين سازمان معلمان شاهد پيام هايي بوديم كه نه شايسته نمايندگان معلمان بود و نه شايسته جايگاه حقوقي هريك از ما كه معلم هستيم.

جناب آقاي پورسليمان

همكار محترم و اهل قلم

آيا بهتر نيست كه حرمت قلم خود را نگه داريم ؟
رعايت اخلاق رسانه اي مهم ترين ركن فضاي مجازي است در پيام شما كه بارها و بارها از ديشب خواندم از رأس تا ذيل نظام آموزشي مورد تهمت و افترا قرار گرفتند در حالي كه تعدادي از اين افراد مانند جناب آقاي فاني حتي امكان دفاع از خود نداشتند.

در كشورهاي توسعه يافته زماني كه رسانه ها اصطلاحً اقدام به افشاگري به افشاگري مي كنند فرد مورد نظر مي تواند از طريق وكلاي خود اقدام به دفاع نمايد و از حقوق خود دفاع كند. ايا ما در چنين فضايي هستيم؟

رسانه و اصحاب آن نمي توانند براي خود يك طرفه حق افشاگري قائل شوند.

نكته بعد زير سوال بردن انتخابات مجلس دانش آموزي است. اگرچه اينجانب به عنوان فردي كه بيش از بيست سال به عنوان همكار اقاي كفاش از نزديك با ايشان همكاري داشته ام و بسيار دور از اخلاق حرفه اي ايشان مي دانم كه چنين خبطي را چشم پوشي كرده باشند سوال مهم تري برايم مطرح است و آن اين كه بيش از يك سال از بازنشستگي ايشان گذشته چرا شما همان زمان اگر مستنداتي داشتيد به مراجع ذيربط ارائه نكرديد ؟

و اكنون پس از گذشت ماه ها كه ايشان مسئوليتي ندارند طرح موضوع كرديد؟

به نظر مي رسد گاهي خصومت هاي شخصي بر اخلاق حرفه اي ما سايه مي اندازد.

وزارت آموزش و پرورش در سطح ايده ال خود نيست و همه ما قلباً دغدغه ان را داريم اما اين تهمت ها راه به جايي نمي برد.
آقاي فاني ، آقاي كفاش و ديگراني كه جسته و گريخته نام مي بريد مانند من و شما جواني خويش را صرف تعليم و تربيت كردند .
آيا كارنامه ما قبولي صد در صد دارد ؟
هيچ كدام از ما مصون از اشتباه نبوده و نيستيم .
اما اين گونه قلم فرسايي دون شأن ماست .

برادر خوبم مراقب باش اكنون قلم و صفحه در اختيار توست اين قدرت و نعمت را در جهت اصلاح به كار ببر .
همه ما براي آقاي خاتمي احترام قائليم و او همچنان محبوب است .
آيا دليل آن جز اين است كه هرگز تيغ تهمت به دست نگرفت حتي آن زمان كه تمام رسانه ها با او بود ؟

ديشب آقاي كفاش همان گونه كه از او انتظار مي رفت در كمال متانت پاسخ داد .
قدر او را بايد دانست همه ما كه از ياران ديرين او هستيم او را دائره المعارف پرورشي مي دانيم .

قدر سال ها زحمت فاني را در دوران جنگ در كردستان بدانيم .
كمي انصاف داشته باشيم .

مي دانم دلت براي فرزندان اين كهن بوم و بر مي تپد براي همكارانت دلسوز هستي .

اما راه را گم نكنيم .
مبادا راه اصلاح به راه خطا انجامد كه جبران آن بسي سخت و دشوار است .

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

صورت طرح بر روی کاغذ و به عنوان یک خبر در عرصه رسانه ای برای کسانی که مسایل این صندوق را پیگیری نکرده اند و یا اطلاع زیادی از شرایط حاکم بر جامعه فرهنگیان ندارند شاید مثبت تلقی شود/ قبل از انتخابات باید اساسنامه صندوق اصلاح می شد و برای نمایندگان منتخب جایگاه حقوقی و قانونی تعریف می شد تا به این ابهام پاسخ داده می شد که نمایندگان منتخب چه جایگاهی دارند و به نسبت افراد منتصب چند نفرند و چقدر قدرت تغییرات و اعمال نظر موکلین خود را خواهند داشت/ گزارشی شفاف و جامع از شرایط صندوق ارایه می شد تا فرهنگیان بدانند برای کدام صندوق و در چه شرایطی فرهنگیان نماینده خود را انتخاب می کنند/ شواهد نشان می دهد فرهنگیان از کم و کیف اجرای طرح انتخاب نمایندگان فرهنگیان اطلاع چندانی ندارند/ این فرهنگیان گفتند برای این امر مهم و فراگیر بخشنامه ای هم به مدارس ارسال نشده است/ تاکنون چهره مورد اعتمادی که در این سال های اخیر افکار عمومی را متوجه خود نموده ثبت نام نکرده است/ با توجه به شکاف عمیق صف و ستاد در آموزش و پرورش متاسفانه ذهنیت منفی و بی اعتمادی گسترده و عمیقی نسبت به ستاد وجود دارد و این که اجرای این طرح به ستاد سپرده شده است موجب بی اعتمادی و استقبال سرد فرهنگیان شده است در حالیکه مکانیزم اجرای اعتماد ساز خودش شرط و پیش نیاز جلب اعتماد است/ شکاف بی اعتمادی میان فرهنگیان و مدیران صندوق ذخیره و وزارت آموزش و پرورش آنقدر زیاد است که چنین طرح هایی نمی توانند ازاین شکاف بکاهند تا چه رسد به اینکه طرح زمینه سازی و فرایند اجرای مناسبی هم نداشته باشد

تهران

گروه رسانه/

شنبه چهاردهم بهمن ماه « علی الهیار ترکمن » معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش در برنامه « استودیو الفبا » ی وزارت آموزش و پرورش که با حضور مسئولان و مدیران وزارت آموزش و پرورش جهت پاسخ گویی انجام می شود حضور پیدا کرده است .

برخلاف روال معمول عکس و یا آرشیوی از این برنامه با حضور خبرنگاران در پرتال وزارت آموزش و پرورش منتشر نشده است .

در محتوای خبر نیز پرسشی از خبرنگاران منعکس نشده است . ( این جا )

جاه طلبی یک فرآیند پیچیده و صفتی در انسان است که اغلب تا آخر عمر در فرد باقی می ماند و گاه با افزایش سن شدت می گیرد. شاید برای همین مدیران جامعه ما سن بازنشستگی ندارند. به نظر می رسد چنین افرادی تربیت فردگرایانه ای داشته اند چون بیشتر به خود و منافع فردی می اندیشند و چنین افرادی به نفع جامعه تلاش نمی کنند/ تعظیم کردن ، دست بوسیدن ، او را حلّال مشکلات دانستن و التماس کردن به او ، حرمت زایدالوصفی در حق او به جا آوردن یا ترس از چنین مدیرانی توسط مردم یا ارباب الرجوع باعث تقویت و تثبیت جاه طلبی در آنان می گردد/ آنان از کوچک و تحقیر شدن دیگران لذت می برند و بدین طریق حتی تغذیه می کنند. آنان دیگران را نردبان ترقی خود می سازند.دیگران گاه متوجه پله نردبان بودن خود هستند اما به دلیل نفع کوچک خود به این امر راضی اند اما در اکثر موارد آنان متوجه نیستند. در هر دو حال ما نیز به رشد و نمو جاه طلبی در او یاری می کنیم/ ما مردم عادی که مقام و منصبی نداریم با چنین رفتارهایی به مدیران جاه طلب اجازه رشد می دهیم تا جایی که قدرت جابه جایی یا عزل آنان نیز ناممکن می گردد/ میز فقط یک اشیاست و به خودی خود باعث ایجاد صفات منفی در افراد نمی گردد و این قابلیت ها و صفات فردی است که به میز مدیریت، پتانسیل منفی می دهد/ گاه من و شمای مراجعه کننده به یک اداره یا سازمان و مؤسسه بدون این که متوجه شویم یا بدان بیندیشیم در فساد و خطا و لرزش مدیر پشت میز نشین مقصریم/ این پدیده نازیبا در مدارس ما هم موج می زند. ما حتی برای یک متصدی کارشناس ابتدایی یا متوسطه نیز هنگام بازدید، چنین احساسی را القا می کنیم/ از انتقاد دیگران نسبت به خود بیزارند . شخصیت برون افکنی دارند یعنی کاستی ها و لرزش ها را به قصور دیگران مرتبط می سازند. به جای اندیشه برای حل مشکل دائم به ترقی خود می اندیشند. نهایت و پایانی برای مسیر خویش قایل نیستند. از همه عوامل و شرایط موجود به نفع پیشرفت خود استفاده می کنند. اخلاقیات برای چنین افرادی در سونامی موفقیت ، رنگ می بازد. آنان هرگز تصور نمی کنند که افراد دیگری نیز هستند که شایستگی و اسحقاق جایگزینی سِمت او را بیشتر از او دارند/ فقط مدرک تحصیلی را دارد نه تعهد شغلی را ، البته اگر در گرداب کردانیسم برای جاه طلبی بیشتر نیفتاده باشد/ مدارس ما کارکرد خود را از لحاظ جامعه پذیری و درونی شدن ارزش های معقول و متعارف ، به خوبی انجام نداده اند/ مراکز آموزشی ما با فرآیند انعطاف ناپذیر، غیر خلّاق ، سنتی و تابع خود اجازه رشد رونده گونه جاه طلبی ، خودستایی و خودخواهی را به افراد می دهد شاید تحلیل لوبیای سحرآمیز برای ماهیت پیشرفت آنان اشاره دقیقی باشد/ ساختار فعلی آموزشی ما کارکرد مناسبی برای سالم سازی محیط های شغلی در بر ندارد/ تربیت خودخواهانه یا دگرخواهانه والدین می تواند فرزندان را در رسیدن به جاه طلبی شغلی هدایت نماید/ من و شما با رفتار محترمانه و مستقل خود می توانیم در عدم ایجاد یا تقویت صفت جاه طلبی اشخاص در مشاغل و رتبه های گوناگون مؤثر باشیم

« علی الهیار ترکمن » معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی  وزارت آموزش و پرورش بارها ادعا کرده است که «در هيچ سند رسمي و در هيچ محفل و گروهي، مدعي داشتن مدرك دكتري نبوده و از مزاياي آن هم استفاده نكرده است»/ در جوابیه ای که وزارت آموزش و پرورش ( این جا ) به خاطر گزارشی که در صدای معلم ( این جا ) در مورد مدارک تحصیلی « علی الهیار ترکمن » منتشر کرد در بخشی چنین آمده بود/ مدرك تحصيلي فوق ليسانس آقاي علي الهيار از دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن و در سال 1378 اخذ و در حكم كارگزيني ايشان نيز اعمال گرديده است.../ « صدای معلم » در 18 دی ماه فایل صوتی از ایشان در نشست تشکل های فرهنگیان منتشر کرد/ « صدای معلم » همچون گذشته آمادگی خود را برای شفاف سازی و پاسخ گویی مسئولان اعلام می کند

تهران

گروه استان ها و شهرستان ها/

تاکنون نامه هایی در انتقاد از عملکرد " اداره کل آموزش و پرورش قم " به صدای معلم  رسیده است .

اخیرا فردی در کسوت «  مدیر روابط عمومی » جوابیه ای برای صدای معلم ارسال کرد که به علت فقدان مشخصات قابل اتکا و نیز معیارهای حرفه ای برای انتشار جوابیه منتشر نگردید و حتی آن جوابیه با توضیحات صدای معلم نیز اصلاح نشد .

« صدای معلم » آمادگی خود را برای پاسخ گویی مسئولان اعلام می کند .

گفتا ز که نالیم که از ماست که برماست و یا به عبارتی دیگر آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم.
با یک حساب سر انگشتی و دو دو تای ساده مشکلات چندین و چندین ساله ی جامعه ی فرهنگی اعم از وضع معیشتی و منزلت اجتماعی شان، بدون دردسر و با دست مبارک خودشان قابل حل است.اما نمی دانم بجای انتخاب این راهکار ساده چرا از دیگران انتظار حل مشکلاتشان را دارند و انواع راهکارهای ضعیف را انتخاب می کنند و حتی رنج کتک خوردن و زندان را به جان می خرند ؟

راهکار:

کافی است اولاً با کمی عمق دادن به افکارمان، خرد جمعی را بالا برده و سطح فکرمان را به هم نزیک کرده و یکسان عمل کنیم، ثانیاً سعی کنیم هیچگاه با پاک کردن صورت مسئله، مسئله را حل نکنیم.
به طوری که مستحضر هستید، آزمون هایی که در کلاس های مان برگزار می کنیم، نتایج این آزمون ها نشانگر عملکرد دانش آموز، عملکرد معلم و عملکرد برنامه های وزارت خانه است و این آزمون ها عملکرد هرسه گروه را می سنجند.

اگر نتایج آزمون ها قابل قبول نباشد که هیچ موقع نیست و اکثراً مابین بیست الی سی درصد را نشان می دهند، این نتایج برای انسان اندیشمند و فکور پیام می دهد که نه یک پای کار بلکه تمام پای کار می لنگد که هم عملکرد معلم به دلیل گرفتاری های مالی، معیشتی و و دغدغه فکری و هم عملکرد دانش آموز بدلایل مشکلات پیچیده اجتماعی که مجال گفتن در اینجا نیست و هم عملکرد برنامه های وزارت خانه اصلا و ابدا قابل قبول نیست  و نتایج آزمون های تیمز و پرلز هم که هر چهارسال یکبار توسط یک موسسه معتبر بین المللی برگزار می شود و نشانگر جایگاه ایران در رده های آخر در میان شصت هفتاد کشور شرکت کننده در آزمونهاست دقیقآ مؤید این قضیه است.

ولی هزاران اسفا که اکثریت قریب به اتفاق معلمان بنا به هزارو یک دلیلی که هیچ گونه پایه ی علمی ندارد، خودشان را توجیه کرده و نتیجه غیر واقعی (هشتاد الی صد در صد قبولی) را اعلان می کنند و با این کار نسنجیده به مسولین رده بالا پیام می دهند که عملکرد معلم، دانش آموز و برنامه های وزارت خانه در حد عالی است و قطار آموزش و پرورش همیشه در مسیر مستقیم خود در حال حرکت است. و ندانسته هم دنیای شان را خراب می کنند(هم شرمنده اهل و عیال و فرزندانشان هستند و هم در سطح پایینی از منزلت اجتماعی قرار دارند که حتی دانش آموزشان هم بیرون از مدرسه قبولشان ندارند و به ریششان می خندد) و هم آخرتشان را خراب می کنند (نمی دانم روز قیامت در پیشگاه عدل الهی چه توجیهی برای این کارشان خواهند داشت).

و سپس گریه و زاری و داد و فریاد راه می اندازند که این چه وضعیت حقوق است و ما در راه ماندگانیم.

یکی نیست به این عزیزان بگوید که بابام جان آن پیام های عالی و مثبت دادنتان به مسؤلین چیست و این گریه و زاری کردنتان چیست؟ و هر دو کار را خوتان کرده اید که اصلاً قابل جمع نیستند. (جالب اینجاست که بعضی از مدیران مجموعه که جز دیدن منافع زودگذر خویش و حفط چند صباح صندلی شان توان دیدن کل مسئله را ندارند، با همراه کردن بعضی از معلمان با خود، بر علیه معلمانی هم که گزارش درست و واقعی از کارشان ارائه می کنند صورتجلسه و طومار امضا نموده و برایشان پرونده سازی می کنند و آنها را افراد نا سازگار می دانند).

یکی نیست به این عزیزان بگوید بابام جان در آن طرف دنیا نتایج به دست آمده از آزمون های تیمز و پرلز نه تنها موجب عزل وزرای آموزش و پرورش کشورها می شود بلکه لرزه بر اندام رئیس جمهور کشورها می اندازد ولی توی بزرگوار از ابتدا خودت و کارهایت را زیر سوال برده ای و با پر کردن ریزنمرات صد در صد قبولی که این کار را هر شخصی که سواد خواندن و نوشتن دارد هم می تواند بکند، نا خواسته به محیط پیام می دهی که بود و نبود من در کلاس و آزمون هایم هیچ تفاوتی ندارد.

عزیزم !

حقوق خودت را که با حقوق کارمند بانک،پرستار و مهندسین مقایسه می کنی؟ هیچ کدام از آنها گزارش غیر واقعی از کارهایشان که توی بزگوار می دهی نمی دهند. اگر حقوق کارمند بانک کم باشد یا بعلت عدم تمرکز فکری آنقدر دچار اشتباه می شود که بلافاصله صدایش در می آید یا خودش باید از طریق غیرقانونی از پولهای دم دستیش کمبودش را جبران کند که بازهم صدایش در می آید.

اگر حقوق پرستار کم باشد یا دچار افسردگی می شود و یا انگیزه کاریش را از دست می دهد و بیمار جان خود را از دست می دهد و صدای اینکار در جامعه در می آید. همچنانکه اخیراً در اخبار 20:30 شاهد بودیم اگر معیشت مهندسین نظام مهندسی تأمین نشود مهندس امضاء فروشی کرده و از زیر بار مسؤلیت شانه خالی می کند و ساختمان بر روی سر مردم خراب می شود ( همچنانکه هر سال بیش از 250 مورد در خود تهران ریزش ساختمان را شاهد هستیم) و صدای این کار در جامعه در می آید.

ولی کاری که توی معلم می کنی (که جنس کارت از نوع پروسه و فرهنگی است نه مانند کارهای سه گروه فوق الذکر که کار آنها از نوع پروژه است) یعنی همان انعکاس نتایج غیر واقعی در ریزنمرات و تحویل یک نسل بیسواد به جامعه، صدایش به همین زودی ها شنیده نمی شود بلکه چند نسل بعد و موقعی شنیده می شود که کار از کار گذشته و تو هفت کفن پوسونده ای. لذا بهترین راه برای مطلع نمودن مسؤلین از مشکلات و رساندن صدایت به گوش مسولین گزارش درست از کارت هست و بس.
بینک و بین الله اگر شما خودتان وزیر بودید و جامعه ی معلمان اینگونه به تو گزارش می دادند چه فکری به ذهنت خطور می کرد و چه اقدامی می کردی؟ آیا جز این فکر می کردید که همه ی کار ها درست است و هیچ اقدامی نمی کردید؟
با این گزارش های غیر واقعی از عملکردشان محیط های کار و مدارس را به جهنم خانه ای تبدیل کرده اند که به هیچ وجه نه برای معلمان، نه برای دانش آموزن و نه برای اولیا قابل تحمل نیست و خدا را گواه می گیرم که چه عمل هایی که در این محیط ها اتفاق نمی افتد که آدم شرمش می آید بیان کند ومسئول همه ی آنها خود معلمان هستند و نه افراد دیگر . نمی دانم روز قیامت در قبال این دانش آموزان معصوم و اولیایشان و از طرفی با ظلم کردن به خانواده هایشان چه پاسخی خواهند داشت؟
همچنان که در ابتدا اشاره شد ما در قبال کارمان هم در این دنیا و هم در آخرت مسؤلیم و باید کارمان را درست انجام دهیم و این به معنی آن نیست که خدای نکرده حق دانش آموزانی را که در دست ما امانت هستند ضایع کنیم بلکه با ارائه گزارش درست مسولین مربوطه را از عیوب کار آگاه سازیم. تا به فکر چاره ی کار باشند.
عزیزی که ادعا داری اگر جامعه را به بدن انسان تشبیه کنند؟ معلم سر آن بدن است که مرکز فرماندهی (مغز) در آن قرار دارد، خداییش چه کسی مقصر است جز خود ما؟
والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه اخبار/ عضو کمیسیون آموزش: انتخاب ۲ فرهنگی در «هیأت امنای صندوق ذخیره فرهنگیان» سرپوش گذاشتن بر تخلفات است