طی روز های اخیر مطلبی در رسانه های کشوری، صنفی و محلی در حال انتشار است با عنوان وام ۲۰میلیون تومانی برای فرهنگیان !

در ابتدای امر بازهم ما فرهنگیان با خود می گوییم ممکن است حقیقت داشته باشد! بعد که توضیحات آقای گودرز کریمی فر ، مدیرکل تعاون و پشتیبانی را می خوانیم می بینم نه ! ، خبری از وام ۲۰ میلیونی قرض الحسنه نیست ، بلکه نوعی از وام است که ۱۰ میلیون تومان به بانک تحویل می دهید و سپس آنها ۲۰ میلیون تومان به شما وام می دهند اما ۱۰ میلیون تومان شما در رهن بانک می ماند !

در واقع بانک فقط به شما ۱۰ میلیون وام می دهد ولی قسط ۲۰ میلیون تومان را از شما می گیرد و در نهایت با جمع شدن اقساطی که خودتان پرداخت کرده اید ، ۱۰ میلیون تومان بعد از ۳ سال به شما پرداخت می شود .حال طی ۳ سال ارزش ۱۰ میلیون تومان چقدر کم می شود بماند .

این طرح حدود ۳ سال است که در شعب بانک ها در دور افتاده ترین شهر های کشور نیز در حال اجرا بوده و سقف آن نیز در برخی شعبات تا ۳۰ میلیون تومان بوده (سقف این وام ۲۰ میلیون تومان برای فرهنگیان مطرح شده) و دربرگیرنده ی کارمندان مختلف بوده است و دستگاه های دیگر همین وام را نیز دارند و این مصاحبه ها و سخنان مدیرکل محترم تعاون وزارت آموزش وپرورش متاسفانه شائبه ی تبلیغات صرف را به ذهن متبادر می کند .

چرا باید یک طرح نسبتا معمولی بانکی که عملا وام ۱۰ میلیون تومانیست، تحت عنوان وام ۲۰ میلیون تومانی قرض الحسنه برای فرهنگیان مطرح می شود ؟

چرا دستگاه های دیگر وام های چندین برابر این مبلغ و با بازپرداخت بسیار طولانی تر خود برای کارکنان شان را این گونه جار نمی زنند ؟

تعاون فرهنگیان سالهاست که هیچ طرح مناسبی برای فرهنگیان در حوزه های مسکن ، خانواده ، رفاه ، سلامت و ... نداشته است و فرهنگیان کم توقع نیز حرفی نداشته اند ، اما این حجم از تبلیغات آن هم برای چیزی که عملا امتیازی حساب نمی شود توهین به شعور فرهنگیان گرانقدر است .

در شرایط فعلی اقتصاد کشور و وضعیت معیشت معلمان ، فرهنگیان انتظار طرح های مثبت و مشکل گشا دارند ،ولی هیچ اقدامی مشاهده نمی کنند لذا اخلاق حکم می کند اگر در بحث تعاون آنان اتفاق مثبتی رخ نمی دهد حداقل نمک به زخم آنها نپاشند ، و هر طرح کوچک و بزرگی را ده بار از طریق رسانه های مختلف اعلام نکنند .

 آیا تا به حال دیده ایم مسئولین یک دستگاه به غیر از آموزش و پرورش، طرح های رفاهی آن چنانی شان را این گونه در بوق و کرنا کنند ؟ در مورد طرح وام ۵۰ میلیون تومانی  مسکن فرهنگیان! (با ۵۰ میلیون تومان خودرو نیز نمی شود خرید دیگر ...) هم متاسفانه شاهد اعلام صدباره ی خبر آن در رسانه های مختلف بودیم ، که سبب ایجاد تصور اشتباه در ذهن جامعه و حتی مسئولین در مورد سطح رفاهیات فرهنگیان شد .

ای کاش اداره کل تعاون وزارت آموزش و پرورش سعی در ارائه ی طرح هایی در جهت به دست آوردن رضایت فرهنگیان کند تا ایجاد موج های تبلیغاتی که متاسفانه می بینیم در پشت این تبلیغات سنگین هیچ عایدی خاصی برای معلمان وجود ندارد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

   در جوامع انسانی طبقات نقش مهمی ایفا می کنند و همه مسایل بشر را تحت شعاع خود قرار می دهند.در این میان طبقه متوسط نقش انکار ناپذیری در تحولات سیاسی ،اقتصادی و اجتماعی دارد.طبقات مختلف در جوامع انسانی همگی تحت تاثیر آموزش و پرورش قرار داشته و سطح تحصیلات افراد در طبقات مختلف در تعیین جایگاه افراد تاثیرگذار بوده است.

در نوشتار زیر سعی می شود به این سوال پاسخ داده شود که آموزش و پرورش ایران تا چه اندازه در طبقه متوسط کشور نقش دارد ؟

به طور کلی اصطلاح طبقه متوسط را اولین بار فردی روحانی بنام "توماس گیسبورن" در سال 1875 به کار برد.در تعریف طبقه متوسط اختلاف نظرهای گوناگونی وجود دارد.

مارکسیست ها معتقدند که کلمه ای به نام طبقه متوسط اعم از سنتی و جدید وجود ندارد بلکه فقط بخشی بینابینی است که به نام طبقه متوسط شناسایی می شوند.در نتیجه ناامنی شغلی و کاهش مهارت نیروی کارگر و با گسترش ادارات و مکانیزه شدن توسط وجود کامپیوترها و رباتها دستخوش کارگری شدن جایگاه بینابینی خود خواهند شد.(1)

در جهان سرمایه داری هم دیدگاهی توسط برادران اریزیچ (Ehrenreich) ارایه شد که معتقد بودند طبقه مشخصی به نام مدیران حرفه ای و تحصیل کرده وجود دارد که ملاک و اساس آن مالکیت بر درجه دانشگاهی است.اینان روابط و فرهنگ خاص خود را دارا هستند و نوع جدیدی از سیاست را ایجاد می کنند که ساختار سیاسی پیش بینی شده قبلی یعنی طبقه کارگر و سرمایه دار را برهم می زنند. طبقه متوسط اکنون از نظر اقتصادی در حد طبقات پایین قرار دارد و از نظر قدرت بیرون از حکومت سیاسی است.اما منزلت اجتماعی آنان به طور نسبی حفظ شده است و همین منزلت اجتماعی آنان موتور محرکه فکری آنان است

"مارتین لیپست" محور تفکر خود را درباره طبقه متوسط جدید "روشنفکر بودن" قرار می دهد. او روشنفکر را این گونه تعریف می کند: کسانی روشنفکر تلقی می شوند که خالق یا تولید کننده و به کاربرنده فرهنگ باشند.

وی توضیح می دهد که منظور وی از فرهنگ نیروهای رمزی و تلویحی شامل هنرها ، علوم و مذاهب است.(2)

جلال آل احمد هم طبقه متوسط جدید را با تمرکز بر ایران از آن روشنفکران می داند.کسانی که یا کار فکری می کنند و یا در خدمت طبقه محروم جامعه هستند و به مسئولیت زمانه آگاه می باشند(3)بر همین مبنا برخی طبقه متوسط جدید را طبقه روشنفکران می دانند.
قرار داشتن جایگاه طبقه متوسط در حد فاصل طبقه بالا (سرمایه دار) و طبقه پایین (کارگر) مورد اتفاق اکثریت صاحبنظران است.

برخی حتی مهمترین ویژگی مشترک گروههای دربرگیرنده این طبقه را قرار نداشتن در هیچ یک از دو طبقه بالا و پایین معرفی می نمایند. میانگین بالای تحصیلات ،محوریت سرمایه فرهنگی ،محوریت اقشار حرفه ای باعث می شود تا طبقه متوسط در میان سایر طبقات محور کنترل نبض افکار عمومی گردد.

طبقه متوسط در ایران،طبقه ای منسجم نیست و تباین میان گروههای تشکیل دهنده آن به وضوح نمایان است.این طبقه از نهاد واسط و میانجی و بانفوذ "روحانیت" برخوردار بوده است.این نهاد از بطن طبقه متوسط برخاسته اما نهاد پیشتاز برای طبقه کارگر و اقشار فقیر جامعه و حتی قشر سرمایه دار سنتی نیز بوده است.به نظر می رسد جایگاه این نهاد در برخی از اقشار طبقه سنتی خصوصا قشر حرفه ای ها رو به کاهش است.(4)

کسانی روشنفکر تلقی می شوند که خالق یا تولید کننده و به کاربرنده فرهنگ باشند.
برخی ها نیز معتقدند که طبقه متوسط در ایران را می توان به طبقه متوسط سنتی و طبقه متوسط جدید تقسیم کرد.طبقه متوسط سنتی نتیجه تحولات اقتصادی و سیاسی در دوران گذشته است و بیشتر در مالکیت ،ارث و دستیابی به عناصر قدرت سیاسی در یک روند طولانی ریشه دارد و نتیجه آن ایجاد طبقه ای ثروتمند و مرفه تر از بقیه جامعه گردید که تبلور آن را می توان در اقشاری مانند بازاریان ،شاهزادگان و برخی مالکان دید.

اما طبقه متوسط جدید را می توان نتیجه مدرنیزاسیون در ایران دانست.مدرنیزاسیونی که از زمان رضاشاه آغاز و تاکنون نیز ادامه دارد و نتیجه آن را می توان گسترش شهرنشینی ، گسترش ارتباطات ، تقویت و گسترش دولت ، دیوانسالاری و ارتش دانست.(5)

در واقع طبقه متوسط جدید در ایران را می توان محصول عوامل و شاخصهای زیر دانست:
جمعیت شهرنشین – میزان باسوادی – سطح تحصیلات عالی – رشد و گسترش بوروکراسی دولتی – شیوه و سبک زندگی.

اما نقش آموزش و پرورش در این میان کجاست؟

با وجود اختلاف نظرهایی که در میان متفکران علوم اجتماعی درباره تعریف طبقه متوسط به چشم می خورد،همه آنها در یک نکته پیرامون طبقه متوسط مشترک هستند و آن هم سطح سواد و به تبع آن سطح تحصیلات عالی.

به عبارت دیگر نکته قابل توجه در سوا نمودن طبقه متوسط از دیگر طبقات جامعه میزان سواد افراد می باشد.اگر چه سواد نیز در این برهه زمانی فقط نمی تواند خواندن و نوشتن باشد.بنابراین وقتی سواد به عنوان یکی از عوامل تشخیص طبقات از یکدیگر باشد نقش آموزش و پرورش به خودی خود برجسته می شود.
به بیان دیگر می توان گفت که آموزش و پرورش در ایجاد طبقه متوسط و سوا نمودن آن از دیگر طبقات نقش موثری ایفا می کند.

نکته مهمی که در اینجا میتوان به آن اشاره داشت این است که طبقه متوسط بیش از آنکه متکی به قدرت و ثروت باشد ،بیشتر متکی به منزلت و حثیت اجتماعی است.یعنی طبقه متوسط جدید با رشد آموزش علم ،سواد و آگاهی توانسته با دستیابی به تولیدات فکری ،منزلت اجتماعی مهمی را به وجود آورد.

طبقه متوسط اکنون از نظر اقتصادی در حد طبقات پایین قرار دارد و از نظر قدرت بیرون از حکومت سیاسی است.اما منزلت اجتماعی آنان به طور نسبی حفظ شده است و همین منزلت اجتماعی آنان موتور محرکه فکری آنان است.

منابع:
1. ابراهیمی ، پریچهر 1374 ،رابطه نوسازی با قشربندی اجتماعی در ایران.رساله دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
2. ابراهیمی،پریچهر 1392 طبقه متوسط در جوامع غربی و ایران.فصلنامه علوم اجتماعی شماره35
3.آل احمد ،جلال 1340 غرب زدگی ،تهران،نشر قلم
4. عبداله خانی ، علی 1390 ،طراحی الگوی ارزیابی و کارکرد طبقه متوسط در امنیت و جنگ نرم ، نشریه راهبردفرهنگ ، شماره 16
5. فوزی ، یحیی و رمضانی ،ملیحه 1388 طبقه متوسط جدید و تاثیرات آن در نحولات سیاسی بعد از انقلاب اسلامی در ایران.فصلنامه علمی و پژوهشی انقلاب اسلامی ،شماره 17

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

قابل توجه پدران ، مادران و معلمین و حتی پدر بزرگ و مادر بزرگان بزرگوار :

مقدمه
ابتدا برای رسیدن به برداشتی نزدیک تر بهتر است به تعریفی از دو مفهوم مورد بررسی یعنی کودک و خلاقیت بپردازیم :

"در سال ۱۹۸۹ میلادی نمایندگان کشورهای جهان در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، پیمان حقوق کودک را تأیید و امضا نمودند و متعهد شدند تا برای تصویب و اجرای آن در کشورهای خود تلاش نمایند. این عهدنامه که به نام "کنوانسیون حقوق کودک" معروف است، یک مقدمه و ۵۴ ماده دارد و همه دولت‌ها و مردم جهان را به ساختن دنیایی بهتر برای کودکان تشویق می ‌کند. در تاریخ اول اسفند ۱۳۷۲ مجلس شورای اسلامی ملحق شدن جمهوری اسلامی به این کنوانسیون را تصویب کرده است.

تعریف کودک در اعلامیه جهانی حقوق کودک
اعلامیه جهانی حقوق کودک ، در ماده یک خود کودک را کسی می‌داند که کمتر از هیجده سال تمام دارد،‌ مگر آن که قوانین داخلی کشوری ،‌ سن دیگری را مشخص کرده باشد مانند قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران ، که پسران کمتر از ۱۵ سال و دختران کمتر از ۹ سال را کودک می شناسد. " (1)

دیدگاه علوم مختلف برای تعریف کودک
مطالعۀ روانشناسان بر چگونگی و روند رشد و تغییرات ذهنی و جسمی کودکان و شکل گیری منش و شخصیت و واکنش های هیجانی و عادات و رفتارهای آنان متمرکز است. آن ها سعی می کنند که دلایل بعضی از رفتارهای غیر عادی بزرگسالان را در رابطه با دوران کودکی شان بیابند. نظریه های روانکاوانه بسازند و از طریق آن رفتارهای کودکان را تفسیر نمایند.
جامعه شناسان ، کودکان را به عنوان عضوی از یک جامعه ی مشخص مورد مطالعه قرار داده ، سعی می کنند چگونگی زندگی ، آموزش و شرکت آن ها را در ساختارهای اجتماعی و اقتصادی آن جامعه مورد بررسی قرار دهند. از نظر آن ها کودک، حاصل انتظاراتی است که جامعه از آن ها دارد.
از نظر اقتصاددانان ، کودکان عوامل غیرمولّد جامعه هستند و برای این که در آینده تبدیل به نیروهای مولّد و مالیات دهنده شوند باید از هم اکنون برای آن ها سرمایه گذاری شود. از نظر آن ها یک کودک، زحمت امروز و راحت فردا ، مصرف کنندۀ امروز و تولید کنندۀ فرداست.

از دیدگاه سیاستمداران، معلمان و مربیان اکثراً ابزارها و وسایل نظام های اجتماعی هستند. آن ها می باید آن چنان عمل و کار کنند که کودکان از دومین مرحله بلوغ عقلی یعنی مرحله اطاعت از قانون پا را فراتر نگذارند. آن ها نباید اجازه دهنده که کودکان به مرحله قضاوت فردی و زیر سئوال بردن نظام ارزشی جامعه برسند. کودکان باید به همشهری های خوبی مبدّل شوند که قوانین و مقررات وضع شده را قبول کرده ، از آن اطاعت کنند، درست یا غلط، آن ها می باید مطابق آن قوانین عمل کنند. ( نگاه سیاسی به کودک جای تأمل دارد دقت فرمائید. !) .

تنها تعداد انگشت شماری هستند که مرزهای این محدودیت ها را در هم شکسته، در کودک ، بشریت و یا تلاش برای تکامل جامعه و امید به پیروزی بر جهل و بی عدالتی را جست و جو می کنند که این افراد شامل هنرمندان، نویسندگان، تصویرنگاران، نقاشان و مجسه سازان می شود. آنها تنها افرادی هستند که تا اندازه ای به وجود واقعی و شرطی نشده کودکان نزدیکترند و سعی در کشف هر چه بیشتر آن دارند. آنها از طریق مراجعه به ضمیر ناخودآگاه و قلب خود و زنده کردن خاطرات و احساسات درونی و رؤیاها و آرزوها، تلاش می کنند تصورات خود را آزاد کنند و با چشم کودکی خویش ، کودکان را کشف نمایند.

آنها بر این باور هستند که کودک فقط کودک است. یک انسان کوچک ، با ضمیری پاک و آماده برای آموزش دیدن ، کسی که باید با روح و جسم خود در میان مردم زندگی کند، کسی که احتیاجات روحی و جسمی خاصی دارد، با حواسی برای حس کردن و آزمایش جهان اطراف خود، با قلبی پر از محبت و نیازمند به محبت، با احساساتی مستعد برای پروراندن آرمان های انسانی، با استعدادی ذاتی برای تشخیص خوب و بد و دارای قدرت پیشرفت و تکامل فردی.” (2)

تعریف خلاقیت (Creativity) :
خلاقیت نوعی عملکرد دانش ، کنجکاوی ، تخیّل و ارزیابی است. هر چه اساس دانشتان قوی‌تر باشد، هر چه کنجکاوتر باشید، ایده‌ها و الگوهای بیشتری خواهید داشت که منجر به ایجاد محصولات و خدمات خلاقانه، جدید و نوآورانه می‌شود. اما تنها داشتن دانش برای تشکیل الگو‌های جدید کافی نیست. اجزا و بخش‌ها باید به نحوی متفاوت با یکدیگر ترکیب شوند. سپس ایده‌های پراکنده و مختلف باید ارزیابی شوند و به ایده‌هایی کاربردی بدل شوند. به بیان دیگر، یک فرآیند اتفاق می‌افتد. اما واقعا این ایده‌ها از کجا می آیند؟ (3)

برداشت نادرست از مفهوم خلاقیت در آموزش و پرورش
مسئولان نظام آموزشی جهت سنجش ارزشیابی همکاران فقط مفهوم خلاقیت را از مرکز دنیای ساده و ارزشمند آن برداشته و در فرم خود قرار داده اند و تعریفی برای آن در شفافیت انتظارات و توقعات خود نیاورده اند و برخورد غیرکارشناسانه با این مفهوم و دنیای شگفت انگیز آن ، باعث سوءتعبیر و برداشت معلمان و مدیران و کارکنان اداری گردیده است. با دو مثال سادۀ زیر ببینیم منظور از خلاقیت چیست ؟

مثال اول : الاغ و چاه
در روستایی از بد حادثه الاغی به درون چاهی متروک سقوط می‌کند. عمق چاه زیاد بود و دسترسی به الاغ سخت. اهالی دور هم جمع شدند تا چاره‌ای بیندیشند. هر یک راه حلی دادند.
یکی گفت: چند نفر برویم داخل چاه و الاغ را بلند کنیم و به بیرون از چاه هدایتش کنیم.
دیگری گفت: می‌توانیم دور کمر الاغ طنابی ببندیم و آن را بالا بکشیم.
سومی گفت: اطراف چاه را بکنیم و یک سطح شیب ‌دار درست کنیم تا الاغ از طریق آن بیرون بیاید (یک نظر نسبتا متفاوت و خلاقانه ) !
ولی چاه بسیار عمیق بود و الاغ بسیار سنگین و بنابراین هیچ کدام از ایده‌ها عملی نبود. روستائیان وقتی دیدند به هیچ طریقی نمی‌توانند الاغ را از چاه بیرون بیاورند، علیرغم میل‌ شان، تصمیم گرفتند الاغ را زنده به گور کنند تا زودتر بمیرد و بیشتر از این زجر نکشد. هر یک بیلی آوردند و با ناراحتی شروع کردند به پر کردن چاه. اما وقتی خاک ها روی الاغ می‌ ریخت، او خاک های روی بدنش را می تکاند و زیر پایش می‌ریخت و وقتی خاک زیر پایش بالا می‌آمد سعی می کرد روی خاک‌ ها بایستد. روستائیان هر چه بیشتر خاک ریختند، الاغ بالاتر آمد و بالاخره در برابر چشمان حیرت زده روستائیان الاغ بدون مشکل خاصی از چاه بیرون آمد!

مثال دوم : ناسا و مشکل خودکار
گفته می‌شود وقتی ناسا برنامه فرستادن فضانوردان به فضا را آغاز کرد، با مشکل کوچکی روبه رو شد. آنها دریافتند که خودکارهای موجود، در فضا کار نمی کنند یعنی به دلیل عدم وجود جاذبه در فضا جوهر خودکار به سمت پایین جریان نمی یابد و روی سطح کاغذ نمی ریزد.
ناسا برای حل این مشکل با شرکت مشاورین اندرسون قرارداد بست. تحقیقات بیش از یک دهه طول کشید، 12 میلیون دلار صرف شد و در نهایت آنها خودکاری طراحی کردند که در محیط بدون جاذبه می نوشت، زیر آب کار می کرد، روی هر سطحی حتی کریستال نیز می نوشت و از دمای زیر صفر تا 300 درجه سانتیگراد بالای صفر کار می کرد.
روس‌ها نیز در هنگان اعزام فضانوردان به فضا با چنین مشکلی روبه رو شدند ولی آنها راه حل ساده تری داشتند: آنها از مداد استفاده کردند! (به همین سادگی)
در واقع در دو کشور آمریکا و شوروی سابق از دو دیدگاه و روش مختلف برای حل این مساله استفاده کردند:
در آمریکا تمرکز روی راه‌ حل (نوشتن در فضا با خودکار) بود. می‌خواستند خودکاری اختراع کنند که در شرایط بدون جاذبه بنویسد. ولی در شوروی تمرکز اصلی روی مشکل (نوشتن در فضا) بود و مهم نبود که این وسیله از جنس خودکار باشد، مداد باشد و یا حتی زغال باشد. مهم رفع مشکل و رسیدن به هدف، یعنی نوشتن در فضا بود.(4)

در دو مثال فوق دیدیم که خلاقیت ساده تر از آن است که فکر می کنیم. فقط باید باور داشته باشیم که همه ما این توانایی خدادادی را داریم و با کمی تفکر و تغییر نگرش در برخورد با مسائل می توانیم به راحتی ایده هایی بکر و راه حل هایی منحصر به فرد برای مسائل و مشکلات پیدا کینم.

ادامه دارد

1) کودک کیست و حقوقش چیست ؟ از غزاله خرم نیا .
2) مجموعه کتاب و کودک - کودک کیست ؟ از فاطمه معدنی .
3) کد مطلب : 2883 - 10 مرداد 1394. پایگاه جامع اطلاع رسانی کارآفرینان .
4) سایت معلم خلاق عنوان : " خلاقیت به زبان ساده."

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

کرمانشاه

  اگر فرض کنیم آمریکا همه تحریم های ایران را برای کشورهائی مثل چین، ژاپن و کره جنوبی اعمال کند، آیا پیامدهای تحریم در آن کشورها، با آن چه که در حال حاضر ایران با آن رو به روست، یکی است؟

بدون تردید پاسخ این سئوال منفی است، چون زیر ساخت های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی این کشورها به گونه ای است که می توانند به سادگی از آن عبور کنند و لطمه چندانی به اقتصاد آنها وارد نشود؛ ضمن اینکه چون آمریکا به محصولات این کشورها نیاز دارد، از تحریم آنها نه تنها سود نمی برد بلکه زیان هم می بیند.

این سه کشور در وهله اول ضمن داشتن  نظام های آموزشی، فنی و اقتصادی قوی، از مهم ترین عامل توسعه علم و فناوری یعنی نیروی انسانی ماهر، متخصص، خلاق، کار آفرین و منسجم برخوردارند که با استفاده از صلاحیت های علمی و حرفه ای این پتانسیل فنا ناپذیر می توانند در شرایط بحرانی به گونه ای عمل کنند که از تحریم ها نه تنها زیان نبینند، بلکه سود هم نصیب شان شود. زیرا انبوه نیروی انسانی کارآمد در این سه کشور که محصول نظام تعلیم و تربیت کارآمد آنها است، موتور محرکه ای است که می تواند خیلی زود بسیاری از آنچه را که از آمریکا و کشورهای هم پیمان او وارد می کنند، خود تولید نمایند و در دوران پسا تحریم نیازهای وارداتی را به حد اقل ممکن برسانند. تاریخ تحولات این کشورها نشان داده که آنها چنین قدرتی دارند.

اما آیا نظام تعلیم و تربیت در کشور ما توانسته است چنین افرادی را به جامعه تحویل دهد؟

بدون تردید پاسخ این سئوال خیر است. ساده اندیشی است که تصور کنیم گروه اقلیت دانشمندان و کار آفرینان مؤثر در سطح ملی که استعداد ذاتی و سخت کوشی فردی، آنان را به جائی رسانده، صلاحیت های عمومی، علمی و حرفه ای خود را از طریق نظام تعلیم و تربیت رسمی کشور کسب کرده اند.

  نظام تعلیم و تربیت تست – محور متکی به دانش سطحی حفظ کردنی ما در 40 سال گذشته نتوانسته است نیروی انسانی ماهر، متخصص، خلاق و کار آفرین در حد مورد نیاز سرزمین ما را تربیت کند. برای همین است که وقتی رئیس جمهور می خواهد یک وزیر انتخاب کند، یا وزیری می خواهد معاون انتخاب کند کاندیداهای مورد نظر از انگشتان دست تجاوز نمی کنند و غالبا همین تعداد در کابینه های مختلف جای خود را به یکدیگر می دهند.

در مسئولیت های بعدی تا رده کارشناسی در هر سه قوه با کمبود افراد شایسته مواجه اند و وقتی اداره بخش اعظم امور بر عهده شایستگان قرار نگیرد، نباید انتظار توسعه علم و فناوری داشته باشیم.

هرچند کمبود نیروی انسانی شایسته برای احراز مشاغل گوناگون به عوامل متعددی بستگی دارد، اما با توجه به این که در این یادداشت به نقش تعلیم و تربیت و مانع بزرگ آن می پردازیم؛ نگارنده بر این باور است که نظام تعلیم و تربیت کشور در کالبد خود توده بسیار بزرگ سرطانی وخیمی دارد که اگر با عمل جراحی آن را خارج نکنیم؛ هیچ امیدی به بهبودی آن نیست. این غده سرطانی سئوالات چهار گزینه در کنکور سراسری است که مانع رشد و تعالی همه جانبه جوانان ما شده است.  وزارت علوم از  سال 1399 به مدت 10 سال کنکور سراسری برای سنجش پیشرفت تحصیلی داوطلبان را با استفاده از سئوالات تشریحی استاندارد از دروس سه پایه تحصیلی دوره دوم متوسطه (به ویژه دروس مهارتی و آزمایشگاهی) با ضریب تأثیر 85 درصد برگزار کند و با استفاده از سئوالات چند گزینه ای و کوته جواب با ضریب 15 درصد سنجش هوش و استعداد تحصیلی داوطلبان و غربال نمرات مشابه آنان در آزمون های پیشرفت تحصیلی را به عهده گیرد

در حالی که «اگر» در چهل سال گذشته معیار سنجش و پذیرش دانشجو در کشور ما به روال 77 سالقبل از پیدایش کنکور و با محوریت آزمون های تشریحی ادامه می یافت؛ با توجه به این که سئوالات تشریحی انواع سطوح یادگیری شامل: ادراکی، کاربردی، تحلیلی، ارزشیابی، خلاقیت و نوآوری را در بر می گیرد؛ امروز با انبوه فارغ التحصیلان ناکارآمد مدرسه و دانشگاه مواجه نبودیم.

در بررسی نظرات بسیاری از دانشمندان روان شناسی و علوم تربیتی (نظیر: بنجامین بلوم، ژان پیاژه، لو ویگوتسکی، هوارد گاردنر، ریچارد شیولسون و ...؛ دکتر غلامحسین شکوهی ، دکتر علی محمد کاردان، دکتر سید امین قانعی راد، دکتر علیرضا کیامنش، دکتر علی رجالی، دکتر محمدرضا شجاعی، دکتر و ... می توان دریافت که سئوالات چهار گزینه ای کنکور به دانش سطحی حفظ کردنی و ترفند های تست زنی اتکاء دارد و به سبب ارزش علمی نازل آن در یادگیری، به عکس سئوالات تشریحی، به ذهن فعال و خلاق نیاز ندارد. انباره حافظه و مهارت تست زنی برای پاسخ به سئوالات چهار گزینه ای کنکور کافیست. به همین سبب ما از طریق کنکور با سئوالات چهار گزینه ای نه می توانیم پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و دانشجویان را بسنجیم، نه دانش علمی- ادراکی و نه مفاهیم تحلیلی - کاربردی و نه ارزشیابی، مهارت های فنی و حرفه ای، خلاقیت و نوآوری را .

مطالعات متعدد تطبیقی نشان داده است، کشورهای توسعه یافته، دارای نظام های آموزشی پیشرفته هستند. همچنین، هر کشوری که نظام تعلیم و تربیت پویا و توسعه یافته دارد، آن کشور از ابعاد علم و فناوری توسعه یافته است.  پیشرفت های چشم گیر کشورهائی مثل آمریکا، روسیه، آلمان، فرانسه، چین و ژاپن و در مراحل بعدی اکثر کشورهای اسکاندیناوی، کره جنوبی، سنگاپور و مالزی در علم و فناوری، مرهون نظام تعلیم و تربیت کارآمد آن هاست.

گزارش تحقیق جامع و تطبیقی انجام شده در مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی (سند شماره 7624، تاریخ دیماه 1384) که بیش از 60 کشور از 5 قاره جهان را در بر می گیرد و قابل تعمیم به کل کشورهای جهان است، همچنین گزارش های تحقیقی متعدد دیگر نشان داده است که به جز کشورهای: آذربایجان، افغانستان، برزیل، بنگلادش، غنا، موزامبیک، عراق، چین و مالت، کشورهای جهان سابقه تحصیلی را محور اصلی سنجش و پذیرش دانشجو قرار داده اند و اگر علاوه بر سابقه تحصیلی از آزمون های ورودی استفاده می کنند، در این آزمون ها غالبا از سئوالات تشریحی بهره می گیرند و کنکور به سبک ایران در هیچ  جای دنیا سابقه ندارد.

ممکن است این نظر اغراق آمیز جلوه کند و نگارنده به نگاه تک عاملی به مسائل اساسی متهم شود؛ با این حال به جرأت می توان گفت: اگر وزارت علوم در چهل سال گذشته به روال 77 سال قبل از پیدایش کنکور، از سئوالات تشریحی برای سنجش آموزش و پذیرش دانشجو استفاده می کرد و یا سابقه تحصیلی دانش آموزان را محور قرار می داد و از کنکور با سئوالات تستی با ضریب تأثیر کم (10 تا 15 درصد) تنها برای سنجش هوش و استعداد تحصیلی داوطلبان و غربال کردن نمرات سابقه تحصیلی آنها بهره می جست؛ امروز جمهوری اسلامی ایران صد ها و هزاراندانشمند و بزرگانی نظیر: پروفسور حسابی، پروفسور هشترودی، پروفسور سمیعی، پروفسور نادری، پروفسور مولانا، پروفسور شهیدی، استاد فرشچیان، میرزا خانی، نصر، گنجعلی، شمسی پور، زلفی گل، کردستانی، فرید بُد، نوروزی، ریاحی، دهقان، زمانی، دمیری گنجی، اورنگ قائدی و نخبگانی همچون شریعتی، مطهری، طالقانی، بهشتی، خامنه ای، هاشمی رفسنجانی، حسن زاده آملی، جوادی آملی و ... در اختیار داشت و کشورما را در زمره پیشرفته ترین کشورهای جهان قرار می گرفت.

بدون تردید فراوانی افراد نخبه و فرهیخته، سبب می شود هرم مدیریتی و تصمیم گیری سطح کلان کشور ارتقاء یابد و ضمن این که مانع اتخاذ تصمیمات غلط می شود؛ زمینه حفظ منافع عمومی و رشد و تعالی همه جانبه کشور را فراهم خواهد ساخت.

علت این که اکثریت قریب به اتفاق کشورهای جهان آزمون های چند گزینه ای (تستی) را سال هاست از نظام آموزشی خود حذف کرده اند به خاطر نقش تخریبی این نوع سئوالات در فعالیت های ذهنی، تحلیلی، خلاق، نو آور و کار آفرین است.

بدیهی است مقابله و عبور از تحریم های اقتصادی و توسعه علم و فناوری راه حل های سیاسی، علمی و اقتصادی متعددی دارد؛ که لازم است از آن راه حل ها در شرایط بحرانی کنونی استفاده شود؛ اما اگر قرار است به آینده کشور هم بیندیشیم و انتظار نداریم این روند تأسف بار سیل مهاجرت انبوه تحصیل کرده های مان (که میلیاردها برای آنها هزینه شده)به مقصد کشورهای گوناگون ادامه پیدا کند، باید نظام تعلیم و تربیت کشور را هرچه زودتر از سندرم خطرناکی که 40 سال است گریبان گیر آن است نجات دهیم .

 بر اساس یافته های علمی – پژوهشی متعدد و با انواع استدلال علمی، عقلی و تجربی می توان ادعا کرد: اولین گام؛  نجات تعلیم و تربیت کشور از سندروم «کنکور» است و بس. بدیهی است  تا زمانی که بالاترین مقامات و تصمیم گیران کشورمان قادر نباشند با مافیای کنکور (با سئوالات چهار گزینه ای) مقابله کنند و هر سال برای تصمیم گیری مرعوب هیاهوی اعضای این مافیا شوند و کنکور به سبک کنونی (سئوالات چهار گزینه ای) به ناکارآمد ساختن نظام تعلیم و تربیت کشور ادامه دهد، نمی توانیم نیروی انسانی مورد نیاز برای توسعه همه جانبه آینده کشور را به درستی تربیت کنیم؛ لذا در وهله اول، کمبود نیروی انسانی کارآمد، متعهد، امین، وطن دوست و اجتماعی  مهم ترین عامل باز دارنده هر تحول کیفی سازنده در کشور خواهد بود.

به عنوان کسی که بیش از 17 سال است در زمینه سنجش و پذیرش دانشجو و آسیب شناسی کنکور در ایران، تحقیق می کند و خسارت ها، آسیب ها و ناهنجاری های تأسف بار ناشی از سئوالات چهار گزینه ای را بر ارکان و اجزاء نظام جمهوری اسلامی ایران دیده و لمس  و منتشر کرده است؛ آمادگی دارد دست اعضای شورای سنجش و پذیرش دانشجو را ببوسد، اگر تصمیم بگیرند با حذف سئوالات چهار گزینه ای کنکور نظام تعلیم و تربیت و سایر نظام های کشور را از این مصیبت بزرگ نجات دهند.

گزارش های تحقیقی متعدد دیگر نشان داده است که به جز کشورهای: آذربایجان، افغانستان، برزیل، بنگلادش، غنا، موزامبیک، عراق، چین و مالت، کشورهای جهان سابقه تحصیلی را محور اصلی سنجش و پذیرش دانشجو قرار داده اند و اگر علاوه بر سابقه تحصیلی از آزمون های ورودی استفاده می کنند، در این آزمون ها غالبا از سئوالات تشریحی بهره می گیرند و کنکور به سبک ایران در هیچ  جای دنیا سابقه ندارد لذا با توجه به این که در روز 17 شهریور جلسه شورا تشکیل می شود؛ پیشنهاد می کنم: اعضای محترم ابتدا برای سال 1399 یکی از روش های«الف یا ب» را به شرح زیر انتخاب و نتیجه را اعلام نمایندو با استفاده از پیشنهاد بند «ج» در سال 1398 ضریب تأثیر کنکور را به 40 درصد کاهش و ضریب تأثیر نمرات امتحانات نهائی پایه دوازدهم را به 60 درصد افزایش دهند:

الف- وزارت علوم از  سال 1399 به مدت 10 سال کنکور سراسری برای سنجش پیشرفت تحصیلی داوطلبان را با استفاده از سئوالات تشریحی استاندارد از دروس سه پایه تحصیلی دوره دوم متوسطه (به ویژه دروس مهارتی و آزمایشگاهی) با ضریب تأثیر 85 درصد برگزار کند و با استفاده از سئوالات چند گزینه ای و کوته جواب با ضریب 15 درصد سنجش هوش و استعداد تحصیلی داوطلبان و غربال نمرات مشابه آنان در آزمون های پیشرفت تحصیلی را به عهده گیرد .

وزارت آموزش و پرورش امتحانات نهائی حد نصابی را به روال گذشته با استفاده از سئوالات تشریحی استاندارد برای ارزشیابی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در پایه دوازدهم واعطای دیپلم به فارغ التحصیلان برگزار نماید. نمرات کسب شده دانش آموزان در دوره متوسطه تأثیری در پذیرش داوطلبان ورود به دانشگاه ها نخواهد داشت.

ب- وزارت آموزش و پرورش از سال 1399 به مدت 10 سال امتحانات نهائی داوطلبان را به روال گذشته با استفاده از سئوالات تشریحی استاندارد (به ویژه در دروس مهارتی و آزمایشگاهی) برای سنجش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در پایه دوازدهم واعطای دیپلم دوره متوسطه برگزار خواهد کرد و این امتحانات با ضریب85 درصد در پذیرش دانشجو نقش خواهد داشت. در این مدت وزارت علوم، تحقیقات و فناوری با استفاده از سئوالات چند گزینه ای و کوته پاسخ برای سنجش هوش و استعداد تحصیلی و غربال کردن نمرات امتحانات نهائی داوطلبان برگزار می کند که نتیجه این آزمون به میزان 15 درصد در پذیرش آنان مؤثر است.

ج- در سال 1398 کنکور سراسری با استفاده از سئوالات چهار گزینه ای استاندارد از سه پایه تحصیلی با ضریب تأثیر 40 درصد و امتحانات نهائی داوطلبان در سال آخر دوره دوم متوسطه با استفاده از سئوالات تشریحی استاندارد با ضریب تأثیر 60 درصد برگزار شود و امکان ترمیم معدل نمرات امتحانات نهائی داوطلبان به آسانی فراهم شود.

اعضای شورای سنجش و پذیرش دانشجو به خوبی واقفند که جو سازی ها درباره: «استاندارد نبودن سئوالات تشریحی، لو رفتن سئوالات، تقلب و تفاوت ها در تصحیح اوراق امتحانی توسط معلمان شریف» فراتر از واقعیت است؛ با این حال برای کاهش حد اکثری همه معایبِ محور قرار گرفتن سئوالات تشریحی راه کار وجود دارد که این راهکارها بارها در یادداشت های مختلف منتشر شده است. ضمن آن که دست آورد های  حذف سئوالات چهار گزینه ای (تستی) به اندازه ای بزرگ و با ارزش است که معایب سئوالات تشریحی را می پوشاند.

نتیجه:

استفاده از سئوالات تشریحی در همه آزمون های ورودی سبب خواهد شد آموزشگاه های کنکور از رویکرد تخریبی تست- محوری و ارتزاق انگلی و حرام (با توجه به وعده های دروغین به مخاطبان خود) به رویکرد سازنده سئوالات تشریحی در سطوح گوناگون یادگیری، توسعه علم و فناوری و ارتزاق حلال روی آورند؛ درب آزمایشگاه های فیزیک و شیمی و زیست شناسی در دبیرستان ها به سبب تأثیر در پذیرش دانشگاه ها، باز خواهد شد؛ آموزش حداقل یک مهارت فنی و حرفه ای به دانش آموزان دبیرستان های نظری (با توجه به تأثیر آن در ورود به رشته های دانشگاهی نظیر)ابعاد گسترده را در بر خواهد گرفت و حد اقل 2000 آموزشگاه جدید برای ارائه آموزش مهارت های تکمیلی در 150مهارت فنی و حرفه ای که حد اقل 2 نفر در هر مهارت اشتغال خواهند داشت در سراسر کشور توسط مردم راه اندازی خواهد شد که حاصل ضرب این سه عدد نشان می دهد 600.000 شغل جدید در بخش خصوصی ایجاد خواهد شد.

 علاوه بر این، اگر ارزیابی مهارت ها و صدور گواهینامه مهارت (با قید نمره مهارت بر اساس نمرات سایر دروس) به عهده مراکز غیر دولتی آموزش فنی و حرفه ای وزارت کار و هنرستان های فنی و حرفه ای آموزش و پرورش واگذار شود؛ نظام آموزش فنی و حرفه ای بخش غیر دولتی کشور می تواند از این طریق حد اقل 50 هزار نفر را در 50.000 شغل جدید جذب نماید؛ چرا که نمرات کسب شده در مهارت های فنی و حرفه ای و آزمایشگاهی برای ورود به رشته های نظیر در دانشگاه ها منظور خواهد شد.

عملیاتی شدن این پیشنهاد، سبب اصلاح کیفی نظام سنجش و پذیرش دانشجو، حذف مافیای کنکور و نظام تعلیم و تربیت تست – محور، اصلاح برنامه های آموزش و پرورش و آموزشگاه های کنکور و  توسعه علم و فناوری و زمینه ساز تربیت نیروی انسانی متعهد، اخلاقی، کارآمد، خلاق و کارآفرین خواهد شد؛ که وجود نیروی انسانی با این ویژگی ها، اقتصاد پویا، سالمو مقاوم را در آینده رقم خواهد زد.

در این صورت هیچ تحریمی نمی تواند در کشور ما مؤثر واقع شود.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

زنجان

  به عنوان متفکر تعلیم و تربیت سال هاست می اندیشم که چه نقصان های جدّی تربیتی داریم ولی این روزها به این ایده رسیده ام که ما ایرانی ها به خوبی تربیت نشده ایم و در یک کلام صریح بگویم که:

بی تربیتیم.

قطعا ما به دو دلیل تربیت نشده ایم: نخست این که نهادهای تربیت رسمی مانند مدرسه و دانشگاه و نهادهای غیر رسمی مانند خانواده از تربیت ما غافل بوده اند. دوم روش های تربیتی ما تلقینی، مزورانه و اشتباه بوده است.

دلایل بی تربیتی ما در سراسر جامعه دیده می شود.

سیاستمداران و نمایندگان مجلس ما تربیت سیاسی ندارند. ما آدم های خودخواه تربیت کرده ایم که نه خودش را قبول دارد نه همه ی مردم دنیا را. جالب است همین آدم خودخواه و بی تربیت گاهی نسخه ی تربیتی و اقتصادی برای تمام دنیا می پیچید

پزشکان ما انصاف و اخلاق را رعایت نمی کنند.

اساتید دانشگاه ها دانشجویان خود را کنار زده و درگیر القاب علمی شده اند.

اغلب شهروندان ما حقوق مدنی و شهروندی یکدیگر را رعایت نمی کنند.

حقوق مدنی زنان و کودکان و گروه های اخلاقی و اقلیت ها که بماند زیر پاهای ما لگدمال شده است.

کارکنان ادارات  با ارباب رجوع، با همکاران و حتی با خودشان نامهربانند.

معلمان کم تر انرژی خرج می کنند.

مغازه داران تا جا دارد در معاملات خود بی انصافی به خرج می دهند.  در چنین شرایط بحرانی همه به فکر پر کردن جیب خود هستند و در اختلاس و ارتشا، قدرت طلبی و خودخواهی و ضعیف کشی گوی سبقت را از هم دیگر ربوده ایم.

در زمینه هایی مانند محیط زیست، مقررات رانندگی، وجهه ی بین المللی، صلح طلبی، عدالت و تامین اجتماعی، امنیت روانی و بسیاری از استانداردهای تربیتی به شدت رکود کرده ایم. همه ی این ها اگر بیانگر بحران تربیتی نباشد پس بیانگر چیست؟!
وقتی آگاهانه به اطراف خود نگاه می کنیم همه می دانیم چه خبر است. ما درگیر تربیت بچه زرنگ ها شده ایم. آدم های زرنگی تربیت کرده ایم که به راحتی سر هم کلاه می گذارند. ما آدم دو رو تربیت کرده ایم، آن چنان که با خود خودش هم صادق نیست.

ما آدم های خودخواه تربیت کرده ایم که نه خودش را قبول دارد نه همه ی مردم دنیا را. جالب است همین آدم خودخواه و بی تربیت گاهی نسخه ی تربیتی و اقتصادی برای تمام دنیا می پیچید.

ما انسان جنگ طلب و خشن تربیت کرده ایم که مرگ خواه است.

ما دختران و مادران خود را طوری تربیت کرده ایم که نقش های تحریف شده ای داشته باشند و فقط درگیر سرگرمی های کوچکی مانند عمل جراحی زیبایی و آرایش صورت شوند. 

معلمان کم تر انرژی خرج می کنند  ما هر چند پولدار هم باشیم شاد نیستیم و دلیل  ناشادمانی ما این است که خوشبختی امری اجتماعی است. کسانی که داخل کشور زندگی می کنند شاد نیستند چون در میان چند میلیون ناشاد مگر می شود شاد و خوشبخت بود. اکثریت باید شاد باشند که ما هم احساس خوشبختی کنیم و این مسئله را متاسفانه دیر متوجه شده ایم. باور کنید ژن های خوب هم شاد نیستند. آن هایی که غربتی شده اند هم شاد نیستند.
و امروز بیش از هر زمان دیگر می فهمیم که به جای خیلی چیزهای دیگری که مردان حکومت دغدغه ی آن ها را دارند، کاش انسان های صلح طلب و آرام، آدم های مهربان، مردم شاد و طرفدار محیط زیست و هنرمند تربیت می کردیم. چقدر جامعه ی ما امروز به تربیت نیاز دارد خدا می داند؟!

کانال دکتر سعید صفایی موحد

بيمه ‌تکميلي فرهنگيان به طور جدي تحت عنوان «بيمه طلايي» از سال 1389 به اجرا درآمد و توانست با توجه به شرايط نابه سامان درمان کشور بخشي از دغدغه درماني فرهنگيان را پوشش دهد. در طرح اختياري بيمه‌طلايي فرهنگيان، 50 درصد حق بيمه توسط آموزش‌ و‌ پرورش و نيم ديگر آن از سوي بيمه‌ شده پرداخت مي‌شود. قرارداد اوليه بيمه‌ طلايي فرهنگيان با شرکت بيمه ايران تا سال 1393 ادامه يافت.

اگرچه اين طرح در سال‌هاي ابتدايي اجرايي خود علي‌رغم تنوع تعهدات و تعداد بيمه‌شدگان توانست رضايت نسبي اکثريت فرهنگيان را به دست آورد اما در سال‌هاي 91 و 92 با توجه به مشکلات و محدوديت‌هاي تامين منابع مالي و انباشت بدهي با مشکل مواجه شد که ماحصل آن انصراف شرکت بيمه ايران از ادامه همکاري با وزارت آموزش‌ و‌ پرورش بود.

  در سال 1393 شرکت آتيه‌سازان حافظ به عنوان مجري قرارداد بيمه‌ طلايي فرهنگيان انتخاب شد. بيمه آتيه‌سازان حافظ شرکت کارگزاري است که متعلق به سازمان بيمه سلامت است و وظيفه‌ آن فروش بيمه‌تکميلي و کنترل بازار بيمه‌هاي‌ تکميلي است. بيمه‌ طلايي فرهنگيان در سال‌هاي 94 تا 96 با حذف عنوان طلايي و تحت عنوان« بيمه تکميلي» با شرکت آتيه‌سازان حافظ منعقد شد.

در حال حاضر بيمه تکميلي فرهنگيان به شکل «صندوق درمان» اداره مي‌شود. روش صندوقي به عنوان يک روش جديد در اجراي بيمه تکميلي، فقط توسط آموزش‌ و‌ پرورش اجرا مي‌شود. در روش صندوق درمان، مديريت منابع مالي در اختيار وزارت آموزش‌ و‌ پرورش است و شرکت بيمه‌گذار عملاً بابت بررسي اسناد پزشکي حق‌ العمل دريافت مي‌کند و بيمه‌شدگان به ميزان سقف مشخص شده مي‌توانند از خدمات بيمه‌اي استفاده کنند. در اين روش هزينه‌هاي درماني فرهنگيان از محل صندوقي که از حق بيمه‌ها جمع شده است با نظارت و مميزي شرکت کارگزار پرداخت مي‌شود.

قرارداد بيمه تکميلي فرهنگيان در شرايطي هر ساله با بيمه آتيه‌سازان حافظ تمديد مي‌شود که نارضايتي‌هاي بسياري در خصوص نحوه ارائه خدمات از سوي اين بيمه‌گذار مطرح است. کم‌ بودن مراکز طرف قرارداد، کيفيت پايين خدمات ارائه شده و تاخير در پرداخت هزينه‌هاي درماني از جمله اعتراضات فرهنگيان درخصوص بيمه تکميلي فرهنگيان است.

از مهم‌ترين دلايل وزارت‌نشينان برای انتخاب روش صندوق درمان مي‌توان به مديريت بهينه منابع مالي، بهبود ارائه خدمات و تسريع در فرآيند بررسي و پرداخت هزينه‌هاي درماني بيمه‌شدگان اشاره کرد که با توجه به عملکرد ضعيف بيمه‌آتيه سازان از يک سو و از سوی ديگر به دليل بي‌برنامگي، ضعف نظارت و عدم پيگيري مناسب وزارت آموزش‌ و‌ پرورش، بيمه ‌تکميلي فرهنگيان علي‌رغم پرداخت هزينه‌هاي هنگفت به معضلي جدي براي آنان تبديل شده است.

در حال حاضر آموزش‌ و‌ پرورش بابت بيمه تکميلي حدود 200 ميليارد تومان به شرکت بيمه آتيه‌سازان حافظ بدهکار است و شرکت‌هاي بيمه‌اي به دليل بدهي وزارت آموزش‌ و پرورش خدمات درماني فرهنگيان را به درستي پوشش نمي‌دهند. از سوي ديگر به دليل بدهي شرکت‌هاي بيمه‌ به داروخانه‌ها، کلينيک‌ها و بيمارستان‌ها باعث شده است تا اين مراکز خدمات دارويي و درماني مناسب به فرهنگيان ارائه ندهند و فرهنگيان مجبور به پرداخت هزينه‌هاي خود به صورت آزاد باشند.

متاسفانه علي‌رغم سود هنگفتي که نصيب شرکت‌هاي بيمه طرف قرارداد با آموزش‌ و‌ پرورش مي‌شود، مسئولان وزارت آموزش‌ و‌ پرورش نتوانسته‌اند يا نخواسته‌اند امتيازات بيشتري براي فرهنگيان درخواست نمايند. آنان بدون آسيب شناسي معضلات و مشکلات روش درمان صندوقي، هر ساله بدون درنظر گرفتن اعتراضات و انتقادات فرهنگيان بار ديگر با بيمه آتيه‌سازان قرارداد مي‌بندند.

به نظر مي‌رسد با توجه به شرايط اقتصادي حال و حاضر آموزش‌ و‌ پرورش و به بهانه نبود اعتبارات رفاهي کافي، مسئولان امر نه تنها به فکر اصلاح شکل بيمه تکميلي فرهنگيان بصورت «بيمه‌گري» نيستند بلکه در سال 97 تصميم به ادامه روش صندوقي با آتيه‌سازان حافظ دارند.

حال سوالي که براي بسياري از فرهنگيان مطرح است اين است که با وجود شرکت‌هاي بيمه‌گذار قوي که خدمات بهتر و كامل‌تري از آتيه‌سازان ارائه مي‌دهند اصرار متوليان امر بر ادامه همکاري با بيمه آتيه‌سازان چيست؟

اگر مديران آموزش‌ و‌ پرورش نظر سنجي از فرهنگيان را دليل انتخاب اين روش بيمه‌اي و شرکت طرف قرارداد عنوان مي‌کنند، مي‌توانند بار ديگر ميزان رضايت‌مندي فرهنگيان از «روش صندوق درمان» و «نحوه ارائه خدمات آتيه سازان حافظ» را بسنجند تا کارشناسان و منتقدان بي‌طرف بر درستي ادعاهايشان تاکيد کنند و درغگويان و اتهام زنندگان رسوا گردند؟!

حال بايد منتظر ماند و ديد که در سال 97 مديران تصميم‌ساز اين وزارتخانه به دنبال شرکت‌هايي مي‌روند که منافع فرهنگيان را تامين مي‌کنند يا با ديگر بدون توجه به دغدغه‌ها و نارضايتي اکثريت فرهنگيان با شرکت‌هايي قرارداد مي‌بندند که به نفع مديران باشند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

کهگیلویه و بویراحمد