تهران

فارس

فارس

با اجرای فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری در آموزش‌ و پرورش، یک بند از حقوق معلمان حذف و بند دیگری تقریبا با همان مبلغ به حقوق اضافه شده است.

 معاونت مالی وزارت آموزش‌ و پرورش در یک حرکت بسیار عجیب، با تنیدن واقعیت، سفسطه و خیال، هم‌چنین محاسبات بسیار دور از واقعیت، اعلام نمودند که به‌طور متوسط یک‌ نیم تا دو میلیون تومان به حقوق تمام معلمان اضافه شده‌ است.

چند دلیل برای غیرواقع بودن این ادعا وجود دارد که فقط به دو مورد آن اشاره می‌شود. انتظار داریم که وزیر آموزش‌ و پرورش به احترام فرهنگیان کشور و با عنایت به سخنانشان در روز رای اعتماد، جلسه‌ای با حضور نمایندگان واقعی معلمان و جناب معاون تشکیل دهید تا اثبات کنیم که ادعای جناب معاون وزیر به‌هیچ عنوان نمی‌تواند صحت داشته‌باشد.

استدلال اول، اگر طبق ادعای جناب معاون، حدود یک‌ونیم تا دو میلیون تومان و به عبارت دیگر به‌طور متوسط ۱,۷۵۰,۰۰۰ تومان به حقوق معلمان اضافه شده‌باشد، با توجه افزایش ۱۵ درصدی حقوق در سال آینده، مبلغ ۸,۴۰۰ میلیارد تومان برای افزایش ۱۵ درصدی حقوق و حدود ۱۹,۸۰۰ میلیارد تومان برای افزایش حقوق مورد ادعای جناب معاون، اعتبار لازم است.بنابراین بودجه سال آینده، حداقل ۲۸ هزار میلیارد تومان افزایش خواهد یافت، یعنی حداقل ۸۰,۰۰۰ میلیارد تومان بودجه برای آموزش‌ و پرورش لازم است. آیا چنین است؟

توجه:

بودجه سال آینده بسیار کمتر از ۶۰,۰۰۰ میلیارد تومان است.ایشان احتمالا از اعتبارات و بودجه آموزش‌ و پرورش در سال ۹۹ بی‌اطلاع هستند و مانند سال‌های قبل، فقط منتظر مرور زمان هستند، که چنین ادعایی را در مقابل تلویزیون اعلام کرده‌اند.

استدلال دوم، بخش اعظمی از عدد اعلام شده توسط جناب معاون، مربوط به رتبه‌بندی معلمان است که بعد از حدود ده سال شعار و تبلیغات، یک ماه پیش از انتخابات احکام آن صادر شد و با اجرای فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری، رتبه‌بندی کاملا از احکام حذف شده‌ است و همان مبالغ رتبه‌بندی با اندکی تغییر، با نام فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری به احکام اضافه شد.

به عبارت ساده‌تر، با اجرای فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری، بند مربوط به رتبه‌بندی حذف و بند دیگری با نام دیگر به احکام حقوقی معلمان اضافه شده‌است که حداکثر ده درصد با بند حذف شده اختلاف دارد، در یک مورد مبلغ اضافه شده به حقوق یکی از همکاران ۷۹۵۰ تومان بود، بله ۷۹۵۰ تومان.متذکر می‌شویم، وقتی این قانون بعد از ده سال در آموزش‌ و پرورش اجرا می‌شود، انتظار داشتیم بابت تاخیر در اجرای قانون، از فرهنگیان عذرخواهی کنید، نه این‌که بدون حضور منتقدان و معلمان مطلع، برای توجیه ناتوانی، طلبکارانه آمار ضد و نقیض و غیرواقع ارائه دهید.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه استان ها و شهرستان ها/

در چند روز گذشته « مجبوبه ابراهیمی » آموزگار ابتدایی در دبستان مطهره دلیجان و « محمدرضا قدسی » دبیر بازنشسته که در مدرسه امیر کبیر به صورت حق التدریس مشغول به کار بودند به رحمت ایزدی پیوستند .

« صدای معلم » درگذشت این معلمان را تسلیت می گوید .

پایان پیام/

جمعه 16 اسفند 1398 :

رییس مرکز اطلاعات و کنترل ترافیک پلیس راهور ناجا از ترافیک سنگین در محور کرج- چالوس خبر داد.

اینکه عده ای اندک فهمی از زیست اجتماعی و حقوق "دیگری" ندارند و تفاوت زندگی فردی و جمعی را نمی دانند را باید معلول نظام آموزشی و فرهنگی و دهها عامل تربیتی و تاریخی و.. دانست که خود بحث دیگریست. اما وظیفه نهادی به نام حکومت و دولت به عنوان تنها مرجع قوه قهریه دقیقا در چنین مواقع و بحران هایی است که مشخص می شود.

هابز فیلسوف بدبین انگلیسی معتقد بود که "گوسفندان را باید با چوب به صحرا برد" و چنین تجویزی را برای جوامع بشری نیز در نظر داشت.

به هر حال با هابز هم عقیده یا مخالف باشیم باید بپذیریم که بخش (هر چند معدودی) از افراد هر جامعه، اجتماعی و تربیت نشده اند و باید با شمشیر و سد راه و قوه قهریه ملزم و مجبور به احترام به حقوق دیگران شوند.

کانال خرمگس

صدای من را از نیمه اسفند ماه 1398 می شنوید.چند روزی است که همه دل نگرانیم، می ترسیم ، به دنبال ماسک و دستکش و مواد ضدعفونی کننده می گردیم.
چند روزی است که یکدیگر را در آغوش نکشیده ایم، شنیدن این جمله دیگر به اندازه روزهای اول برایمان جالب نیست:

" چون دوستتان دارم به شما دست نمی دهم. "

زبانمان این جمله را می گوید اما چشمانمان جار می زند چون دوستت دارم می خواهم در آغوشت بگیرم.
کرونا نقل همه محافل مجازی شده است ؛ از این نظر می گویم مجازی که دیگر خبری از حضور و لمس و گفت و گوی نفس به نفس نیست اما مشکل بزرگ من و همکارانم داغ تر از هر مبحث دیگری است.
آموزش مجازی ، شبکه آموزش، دانش آموز مجازی ،کانال کلاس و چندین و چند کلید واژه دیگرحالا و به یک باره همه ما را شوکه کرده است.
تا دیروز به کلاس می رفتیم و خوشحال از وجود ویدئو پروژکتور ، تخته وایت برد و اینترنت دست و پا شکسته ی مدرسه که زنگ تفریح کارهای کوچکمان را راه می انداخت .(تازه به شرط آنکه شانس با ما همراه بود و معاون اجرایی مدرسه همه بخش نامه ها  را کنترل کرده بود و بخش نامه ی جدیدی وارد اتوماسیون نشده بود.) "سیزده نفر غیرمجازی کلاس من بهداشت را رعایت می کنند؟ می دانند که باید در خانه بمانند؟ هر شب ریاضی را تمرین می کنند؟ اصلا کتاب هایشان را ورق می زنند؟ و از همه مهم تر آیا دلشان برای معلمشان تنگ شده است؟ "
یک باره (البته نه خیلی هم یک باره) ،کرونا ویروس سر و کله اش پیدا شد و همه ی کاربرد امکاناتی که تا قبل مایه ی مباهات مدرسه و کلاسمان بود را زیر سوال برد.
 درست مثل یک ویروس کامپیوتری افتاد به جان سیستم آموزشی کشور و آن را از کار COVID19 انداخت. فورا اعلام شد آنتی کرونا ویروس سیستم آموزش کشور پیدا شد:

"  آموزش مجازی "
به دنبال این آنتی ویروس به سراغ کتب دانشگاهی ام ( که اتفاقا نامش تربیت معلم بود) رفتم. کتاب مناسبی پیدا نکردم. اصلا انگار هیچ کس پیش بینی نمی کرد ویروسی ،آلودگی هوای کلان شهری و یا اتفاقاتی از این دست کلاس واقعی معلمی را از او بگیرد. کتاب ها و واحدهایی که ما گذراندیم همه مربوط به دنیای شیرین کلاس واقعی بودند و کرونا یک تنه نشان داد که تربیت معلم نتوانسته برای روز مبادا ته مانده تجهیزات مجازی را به متربیانش بدهد.

به سراغ بعضی از همکارانم رفتم و از آنها درباره این شرایط خاص و این آنتی ویروس سوال پرسیدم.

یکی از آنها در پاسخ گفت: " دانش آموز در کلاس واقعی چیزی یاد نمی گیرد چه برسد به دنیای مجازی!
این طوری نمی توانستم ادامه بدهم؛ وارد شبکه های اجتماعی شدم و درباره آموزش مجازی تحقیق کردم و سایت هایی را بازدید کردم. اکثر فیلم ها و مستندات مربوط به مدارس خارج از کشورمان بود ، با خودم گفتم دنیای آموزش چقدر پیشرفت کرده است و آموزشمان ،مدرسه ها و تربیت معلم ما چقدر هم پای این پیشرفت، پسرفت داشته است.
با عزمی راسخ و انگیزه زیاد آستین هایم رابرای آموزش مجازی بالا زدم. واردکانال کلاسم شدم. خواستم آموزش و تدریس مجازی را شروع کنم که عدد بالای صفحه نظر مرا جلب کرد:

"  تعداد اعضا 15 نفر! "

با یک تفریق ساده و کم کردن خودم و آقای مدیر به عدد 13 رسیدم.خب بقیه چرا در کلاس مجازی من نیستند؟ اگر تدریس کنم، عکس و فیلم و صدا بفرستم (دقیقا مثل یک کلاس مجازی واقعی) بقیه دانش آموزانم چه می شوند؟ کلاس من 26 نفراست نه 13 نفر! جای عباس و ابوالفضل و امیر علی در این کلاس چقدر خالی خواهد بود. در حقیقت جایشان در آموزش جدید، در عصر جدید خیلی خالی است.
همان طور که به عدد 13 نگاه می کردم یاد همه ی آن 13 نفرهایی افتادم که کرونا فقط دنیای واقعی را برایشان تلخ نکرده، بلکه آن ها را از آموزش هم حذف کرده است.
آنتی ویروس این روزها بر سیستم آموزشی همه مناطق این کشور کارآمد نیست. گفتند آموزش مجازی اما آیا تصویر درستی از دنیای مجازی آدم واقعی های مناطق مختلف داشته اند؟ آیا یکبار با دانش آموزانی سر و کار داشته اند که تنها راه ارتباطی خانواده شان با دنیای بیرون، تنها تلفن همراه ساده پدر است؟ ( تازه به شرط آنکه موقع کار از روی چوب بست نیوفتاده است و یا موقع کار روی زمین کشاورزی جایی میان بوته ها جا نمانده باشد.)

در این دیار کرونا ویروس تنها دستگاه تنفس ها را مختل نمی کند، بلکه دستگاه آموزشی را هم از کار می اندازد؛ چون هنوز عباس ها و امیرعلی هایی هستند که فقط دنیای واقعی را دارند. به جنگ با این ویروس (یا هر ویروس مخرب دیگری) رفتند، تنها با سلاح علم میسر می شود و این ما هستیم که علم را در کلاس های واقعی ( و مجازی) پایه ریزی می کنیم. آموزش مجازی حتما آنتی ویروس قوی است اما نیازمند بستری دارد تا حقیقتا انجام بپذیرد.
باید فکری به حال دل نگران معلمانی کرد که هر روز از خودشان می پرسند:

  "سیزده نفر غیرمجازی کلاس من بهداشت را رعایت می کنند؟ می دانند که باید در خانه بمانند؟ هر شب ریاضی را تمرین می کنند؟ اصلا کتاب هایشان را ورق می زنند؟ و از همه مهم تر آیا دلشان برای معلمشان تنگ شده است؟ "

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

لرستان

قم

کرمان