ویروس کرونا با نام علمی (Covid 19) که در مدت کوتاهی عالم گیر شد، همراه با فوتی های روز افزون در جهان ، بسیاری از برنامه های عادی زندگی را نیز در جوامع مختلف تغییر داده است. در عرصه آموزش و پرورش  بنا بر گفته های مسوولین ، این روزها بیش از یک میلیارد دانش آموز در کشورهای درگیر کرونا در تعطیلات به سر می برند ؛ با این حال  کمتر کسی به طور قطعی می تواند از زمان دقیق سپری شدن پیک این بیماری و بازگشایی مجدد مدارس جهت ادامه آموزش های حضوری سخنی به میان آورد.

در رابطه با آثار این اپیدمی تغییر و تحولات در عرصه های گوناگون علمی ، اقتصادی و اجتماعی آن چنان سریع و گاه باور نکردنی بوده که در مواردی سبب امیدواری شده و در مواردی حتی  احتمالات  بدبینانه را نیز به واقعیت میدانی بدل کرده است. صحبت از احتمال بازگشایی مدارس بعد از تعطیلات نوروز در چند هفته پیش و اخیرا پیشنهاد برگزاری امتحانات خرداد به صورت الکترونیکی ، شاهدی بر این مدعاست .

اپیدمی بنابر تعبیر جالبی از وزیر بهداشت ، مثل کشتی است. در آخرین لحظه که گمان می کنید با امتیاز برنده می شوید، با کوچک ترین غفلت می تواند حریف را ضربه فنی کند!

نظام سلامت در ایران با طرح هایی مانند تعطیل کردن به موقع مدارس ، غربالگری بیماران با حضور 600 هزار نیروی بسیجی ، فاصله گذاری اجتماعی و مهمتر از همه جانفشانی های  کادر بهداشت و سلامت در تلاشی جدی و نفسگیر برای کنترل این همه گیری  است.از طرفی نقدهایی هم برمدیریت این بیماری وارد شده  تا جایی که رئیس سازمان نظام پزشکی بر این باور است که اگر محدودیت هایی که از اواسط تعطیلات نوروز اعمال شد از همان ابتدا یا اواخر  اسفند ماه انجام  می شد، شرایط به این میزان از بحران نمی رسید و تا پایان تعطیلات می توانستیم از پیک بیماری عبور کنیم.

چندی پیش مرکز پژوهش های مجلس به عنوان نهادی قانونی و تخصصی ، بر اساس بررسی ها و احتمالات ، سه پیشنهاد و یا سناریو را در رابطه با زمان بازگشایی مدارس و امتحانات آخر سال مطرح کرد.

به طور اجمالی در سناریوی اول احتمال شروع بازگشایی مدارس در پایان فروردین ، جبران تعطیلی ها در روزهای پنج شنبه و برگزاری امتحانات در خرداد ماه مطرح شده  است.

در سناریوی دوم تعطیلی مدارس تا نیمه یا پایان اردیبهشت و نیاز به آموزش در خرداد ماه مطرح می شود که در این صورت امتحانات باید در تیرماه برگزار شوند.

در سناریوی سوم احتمال تعطیلی مدارس تا نیمه یا پایان خرداد ماه و تبع آن افت تحصیلی دانش آموزان پیش بینی می شود که برای جبران آن پیشنهاد تشکیل کلاسها در تیرماه و برگزاری امتحانات در مرداد یا شهریور مطرح شده است.

با این گمانه زنی ها ،البته  انتظار بازگشایی مدارس و آموزش های حضوری بعد از عبور از پیک بیماری در اذهان عمومی تقویت می شود. اما از منظری دیگر و با نگاه واقع بینانه تر نسبت به آنچه در مدارس شاهدآن هستیم ، 4 هفته آموزش حضوری در مدرسه شاید چندان  تغییر معناداری از جهت جبران تعطیلات به همراه خود  نداشته باشد ؛ ولی آثار احتمالی شیوع بیماری  قبل از کنترل قطعی آن در بین دانش آموزان ، به شدت فاجعه بار خواهد بود.خصوصا اینکه این بیماری بنا به گفته متخصصان در بعضی موارد فاقد نشانه های آشکار و یا هشدار دهنده است.

آموزش حضوری در مدرسه با وجود کلاسهای پرتراکم و عدم امکان تامین روزانه ماسک و مواد ضد عفونی کننده برای بیش از 15 میلیون دانش آموز و معلم که حدود  5 ساعت حضور در مدرسه خواهند داشت و در حالی که هنوز به طور کامل بر این اپیدمی غلبه نکرده ایم ، می تواند تمامی زحمات کادر درمانی کشور در مبارزه با آن را به یکباره برباد دهد.

با این توضیحات سناریوی چهارم می تواند به این شکل مطرح شود:

اگر مدارس تا پایان اردیبهشت ماه تعطیل باشند، در اوایل خرداد و بنابر تشخیص کمیته ملی مبارزه با کرونا مبنی بر کاهش خطرات این همه گیری و یا کنترل آن  ، با توجه به اینکه حدود 70 درصد محتوی آموزشی کتاب های درسی در مدرسه به طور حضوری تحقق یافته و تنها حدود 30 درصد حجم کتاب های درسی باقی مانده است و تدریس باقیمانده کتاب نیز طی آموزش های تلویزیونی معلمان و آموزش های مجازی صورت گرفته است ؛ می توان بدون تغییر جدی در تقویم آموزشی ، امتحانات را در هفته دوم خرداد و بعد از اتمام ماه مبارک رمضان برگزار کرد و نهایتا در هفته اول تیرماه آن را به اتمام رساند.

در این سناریو با در نظر گرفتن این واقعیت که عده ای از دانش آموزان به دلایل مختلف امکان بهره مندی کامل از آموزش های تلویزیونی و مجازی را نداشته اند ، سوالات آزمون خرداد و بارم بندی آن  را می توان با اختصاص 15 نمره به بخش اول کتاب و تنها 5 نمره به بخش دوم آن طراحی و اجرا کرد.

بدیهی است که کلاسهای حضوری تفاوت بسیاری با برگزاری امتحانات  دارد. در زمان برگزاری آزمون ها در خرداد ماه عموما دانش آموزان با فاصله بیشتری در نیمکت ها می نشینند و مدت حضورشان در مدرسه حدود یک الی دو ساعت است. در زمان برگزاری امتحانات امکان  تفکیک پایه های درسی وجود دارد و نیازی به حضور همه دانش آموزان یک مدرسه در یک ساعت یا یک روز نیست . یعنی می توان طبق  روال هر ساله برگزاری  امتحانات خرداد و حتی سخت گیرانه تر از گذشته، دانش آموزان را مطابق پایه و یا رشته تحصیلی در ساعات متفاوتی از روز در مدرسه گرد آورد و آسیب های ناشی از انتقال مجدد  این ویروس را که می تواند به صورت نهفته و فاقد علامت در بعضی دانش آموزان موجودباشد به حداقل رساند.

البته در صورت در نظر گرفتن چنین سناریو هایی لازم است از هم اکنون طرحی جدی و اساسی برای تامین میلیون ها عدد ماسک برای دانش آموزان و معلمان برای ایام امتحانات به اجرا در آمده و در این فرصت باقیمانده تا اوایل خرداد، نسبت به تامین مواد و تجهیزات بهداشتی مورد نیاز در سطح گسترده اقدام کرد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

سمنان

به دلیل اهمیت و حساسیت ویژه امتحانات خردادماه قدیمی‌ترها می‌گفتند که: "امتحانات ناموس آموزش و پرورش است." و البته این جمله‌ای چالشی، قابل بحث و نهایتا درست می‌باشد.

سال جاری از پرمسئله‌ترین سال‌های تحصیلی در تاریخ آموزش و پرورش ایران است. سیل، آلودگی هوا، اعتراضات و اغتشاشات، سقوط هواپیمای مسافربری، انتخابات مجلس و نهایتا شیوع ویروس کرونا گوشه‌هایی از حوادث ناگوار سال جاری آموزشی بوده و عملا کم و کیف امتحانات نوبت دوم را زیر رادیکال برده است.

به لطف سیستم چالشی ۶_۳_۳ که در زمان وزارت دکتر حاجی بابایی بر آموزش و پرورش تحمیل شد، با توصیفی شدن امتحانات در دوره ۶ ساله اول عملا چیزی به نام مردودی در این مقطع وجود ندارد. در دوره ۳ ساله متوسطه اول نیز امتحانات نهایی از سال نهم حذف شده و عملا مردودی از این مقطع نیز رخت بر بسته است.در دوره متوسطه دوم به ویژه امتحانات نهایی سال دوازدهم، مسئله پیچیده و چالشی است.
در گپ دوستانه با تعدادی از مدیران متوسطه، استاد خسرو پرویز از مدیران پیش کسوت استان البرز پیشنهاد معکوس کردن بارم امتحانات خرداد ماه لحاظ ۱۴_۶ به جای ۶_۱۴ را دادند.(یعنی از نیمسال دوم فقط شش نمره سوال طرح شود)با توجه به اینکه حدود ۷۰ درصد کتب تا پایان بهمن ماه به طور حضوری در مدارس تدریس شده است و بخش‌هایی نیز در کلاس‌های مجازی مدارس، شبکه آموزش صدا و سیما با کمک اولیای دانش‌آموزان به طور نیم‌بند مطالعه شده است، لذا در صورتی که حتی اردیبهشت ماه هم مدارس بازگشایی نشوند، پیشنهاد می‌شود بارم امتحانات نیمسال دوم به صورت ۱۰ _۱۰ منظور گردد.
البته حتی اگر اردیبهشت ماه نیز مدارس مجددا دایر گردند، بازهم پیشنهاد ۱۰_۱۰ منصفانه‌تر به نظر می‌رسد.

سخن آخر ؛
با توجه به تمرکز ویژه بر ارزشیابی فاینال، فشار روحی و روانی والدین برای کسب نمره و اخذ مدرک، فشار مضاعف تعطیلات و اجرای نیم‌بند کلاس‌های مجازی (به دلایل مختلف) می‌توان به جز امتحانات سال دوازدهم، در برخی از دروس با استفاده از آزمون‌های اوپن بوک، دادن کار عملی، سمینار، کار گروهی، خرد کردن نمره، سؤالات تحلیلی و آزمون‌های متعدد تا حدودی از فشار امتحانات نیم سال دوم بر دانش‌آموزان کاست.
نظر به این که آقای خسرو ساکی رییس مرکز سنجش و پایش کیفیت آموزشی وزارت آموزش و پرورش از پیشکسوتان آموزش و پرورش بوده و بر مسائل ساری و جاری احاطه کامل دارند، لذا انتظار می‌رود حداقل در مرحله تصمیم‌سازی‌ها از نظرات سازنده همکاران استفاده نمایند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

  در خبر 20:30 شامگاه 14 اسفند 98 و در لابه لای اخبار ناراحت کننده مربوط به کرونا، معاون برنامه ریزی و توسعه منابع آموزش و پرورش آقای الهیار ترکمن مدعی شد که با افزایش 50 درصدی امتیازات فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری، حقوق فرهنگیان از  5 / 1 تا 2 میلیون تومان افزایش یافته است و این افزایش از اسفندماه سال جاری اجرایی خواهد شد. این خبر در حالی از تریبون رسانه ملی پخش شد که احکام صادر شده برای فرهنگیان محترم به ویژه آن دسته از عزیزانی که رسته شغلی آنها آموزشی است افزایش بسیار ناچیزی از چند هزار تومان و در برخی موارد بسیار معدود تا حداکثر 500 هزار تومان را نشان می دهد. در چنین شرایطی که به سبب برخی وقایع، اعتماد مردم نسبت به دستگاه حاکمیت کم رنگ شده است، نشر چنین دروغ هایی از جانب یک مدیر ارشد دستگاه اجرایی، چه هدفی جز دامن زدن به افزایش بی اعتمادی مردم نسبت به مسئولین می تواند داشته باشد؟

فرهنگیان عزیز ما بارها و بارها مظلومانه بازیچه چنین گزافه گویی ها و تهمت های ناروایی از طرف مسئولین دستگاه آموزش و پرورش شده اند ؛ به عنوان نمونه آیا اجرای نظام رتبه بندی که قبل از انتخابات با بوق و کرنای رسانه ای انجام شد و پس از انتخابات به یکباره، بی سرو صدا و بدون هیچ دلیلی ملغی گردید نشانی از بی سر و سامانی و باری به هر جهت بودن تصمیمات این دستگاه نیست؟ در اعتراض گسترده به حذف رتبه بندی، مسئولین مربوطه با دستاویز قرار دادن یک دلیل واهی اذعان کردند که اشکال نگارشی در احکام اتفاق افتاده و برطرف خواهد شد. آیا اشکال نگارشی دلیل واقعی بروز این خطا بوده و یا اینکه تعمدی در حذف رتبه بندی وجود داشته و چون این تعمد آشکار شده ، اشکال نگارشی متهم اصلی داستان قلمداد شده است؟

آیا دستگاه آموزش و پرورش به راستی آنقدر بی سرو سامان است که هر مسئولی هر آنچه را که در لحظه به ذهنش می رسد رسانه ای می کند بی آنکه به پیامدهای آن واقف باشد؟ آیا در همه دستگاه های دولتی وضع بدین گونه است؟ البته که چنین نیست.

آیا در نظام جمهوری اسلامی هر مسئولی بابت هر آنچه در رسانه می گوید نباید پاسخ گو باشد؟

آیا دروغ گویی و خلف وعده، سکه رایج این مملکت شده که برخی بدون هیچ واهمه ای در رسانه جمعی به آن می پردازند بی¬آنکه کسی آنها را مورد سوال و بازخواست قرار دهد؟

در شریعت مبین اسلام و کتاب آسمانی ما به "وفای به عهد" تاکید بسیار شده است؛ "به عهد و پیمان پای بند باشید که همانا از عهد و پیمان سوال می شود." آیا مسئولی که به عهد خود وفا نمی کند نباید مواخذه شود؟ آیا در این حکومت اسلامی کسی نیست که فریاد تظلم خواهی یک میلیون فرهنگی شریف را اجابت کند و از همان مسئولی که به صراحت افزایش 5 / 1 تا 2 میلیون تومانی را به احکام معلمان نسبت داده، بخواهد که به عهد خود وفا کند و اگر توان چنین کاری را ندارد از او بپرسد که چرا چنین اکاذیبی را در رسانه جمعی به صراحت بیان کرده است؟

البته همین مقام مسئول در پی اعتراض های گسترده فرهنگیان در طی چند روز اخیر، علاوه بر تاکید مجدد بر گفته های پیشین خود، با یک چرخش استراتژیک اذعان کرده است که معلمان صبور باشند تا بتوانیم فوق العاده شغل بیشتری را برای آنها به سرانجام برسانیم! مگر فرهنگیان چاره ای جز صبر دارند؟ ولی آیا این وعده سر خرمن راهی برای وقت کشی و فراموشی ماجرا نیست؟

همه ما باید در پیشگاه خداوند بابت نیات و اعمالمان پاسخ گو باشیم و هر چه جایگاه یک فرد در یک دستگاه بالاتر باشد مسئولیت او نیز بالاتر خواهد بود. ما فرهنگیان شکایت از بی عدالتی و دروغ در دستگاه آموزش و پرورش را به خود این وزارتخانه ارجاع می دهیم اما به قول سعدی علیه الرحمه " از دشمنان برند شکایت به دوستان، چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم؟"

فرهنگیان عزیز ما توقع دارند دستگاه متبوع آنها با کارمنداش صادقانه و عادلانه برخورد نماید و مانند دیگر وزارتخانه ها مدافع حقوق آنان باشد که اگر کاری جز این در این دستگاه اتفاق بیفتد، رسالت خطیر آموزش و پرورش که همانا تربیت و آموزش بیش از 13 میلیون دانش آموز در این مملکت است در لابه لای تعارضات درون دستگاهی به حاشیه رانده شده و به دست فراموشی سپرده خواهد شد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

....و در این روزها کم نیستند معلمان عاشقی که در ساعت های قرنطینه به یاد بچه های محروم ومعصوم کلاسشان گریستند و با هزینه شخصی جزوه های درسی آماده کردند تا درصورت کسب مجوزهای لازم با وسیله شخصی، در مناطق محروم دست تک تک دانش آموزان برسانند. فرهنگیانی که برای رفع نیاز و تهیه تلویزیون دانش آموزان حاشیه شهر همیشه از آبرو و داشته های خود مایه گذاشته اند. و همکارانی که از همان روزهای آغاز تعطیلی خودجوش و خود خواسته با هزینه شخصی کار را در فضای مجازی شروع کردند..."

این فرازی از یک یادداشت  احساسی - تبلیغاتی برای واداشتن معلمان به ایثار و از خودگذشتگی است.

در میان صاحبان همه مشاغل از جمله پزشکان ، پرستاران ، پلیس ،آتش نشانان  افراد استثنایی ، از خودگذشته و فداکار وجود دارد.  پزشکانی هستند که در مناطق محروم  مجانی بیماران را درمان می کنند. پلیس هایی که بدون سلاح جانیان را دستگیر می کنند. آتش نشان هایی که بدون تجهیزات به قلب آتش می زنند. در میان معلمان هم چنین استثناهایی وجود دارند. اما در هیچ شغلی عاشقی ، فداکاری و انجام کارهای خارق العاده، قاعده کار نیست. شاید تعداد اینها از یک درصد شاغلین کمتر باشد. چرا هر وقت بحث به فداکاری و عشق و از خودگذشتگی می رسد همه توجهات متوجه معلمان می شود. اما هر وقت بحث افزایش 50 درصدی حقوق است معلمان فراموش می شوند؟

در جوامع مدرن اصل بر تقسیم کار بر اساس تخصص، سازماندهی، برنامه ریزی و تجهیز امکانات و انجام وظیفه طبق پروتکل های سازمانی است.

اکثریت نزدیک به اتفاق افراد هر جامعه ای، در همه مشاغل، انسان های عادی و متوسط هستند. آدم های معمولی و متوسط در کار و زندگی دنبال نفع بیشتر و ضرر کمتر هستند. تنها قاعده اخلاقی این است که افراد از کارشان ندزدند ، تقلب نکنند و به دیگران ضرر نزنند. هرجا صحبت از قهرمانی است یک جای مدیریت و برنامه ریزی می لنگد. ارتشی که فرماندهان و سربازان آن  وظایف عادی خود را انجام نمی دهند نیاز به آرش کمانگیر و رستم دستان دارد. در عالم واقع حماسه بسیار نادر است. داستان حسین فهمیده را از زبان مرحوم حمید هوشنگی روزنامه نگار دوران جنگ جست و جو کنید تا بدانید به شهادت یک نوجوان، چه پروبالی دادند.

 اگر کار تدریس آنلاین به قهرمانی و فداکاری معلمان واگذار شود اولا درصد بسیارکمی حاضرند با هزینه شخصی از آن نوع فداکاری هایی که دربند اول این نوشته آمد، دست بزنند. ثانیا میدان برای تقلب و خودنمایی باز می شود و فرصت طلبان میدان را از دست فداکاران خارج  می کنند.

حالا فرض کنیم معلمان عاشق و فداکار درصد کوچکی از دانش آموزان را پوشش دهند، تکلیف بقیه دانش آموزان چه می شود؟ قبلا در دهه 60  داستان معلم عاشق و متعهد و مکتبی را تجربه کردیم و البته تجربه موفقی نبود. آنهایی که معلم را به مقام فرشتگان می رسانند می خواهند ضعفها و کمبودها را مخصوصا در حوزه معیشتی معلمان بپوشانند و معلمان را بدهکار و شرمنده کنند.

گوشی تلفن و محتویات آن ابزاری شخصی است و اغلب اولیا نمی خواهند که گوشی خود را در اختیار فرزند دانش آموزشان قرار دهند. اغلب معلمان و اولیا هم تمایل ندارند نرم افزارهایی که ممکن است اطلاعات گوشی آنها را به سرقت ببرد روی موبایل خود نصب کنند. عده ای از اولیا هم گوشی و اینترنت ندارند.  این فقط حرف منتقدان نیست، حتی سخنگوی کمیته آموزشی مجلس حرف های مشابهی زده است.

من از فداکاری همکارانی که با  امکانات شخصی خود مشغول آموزش آانلاین هستند قدردانی می کنم.  اما آموزش آنلاین  14 میلیون دانش آموز  را نمی شود صرفا بر اساس عاشقی و فداکاری افراد از خودگذشته پیش برد. این منجر به سقوط آموزش و پرورش می شود. من نگرانم که این همه تاکید بر فداکاری و از خودگذشتگی همکاران، ترفندی اداری برای منحرف کردن تقاضای اصولی همکاران از وزارتخانه برای تهیه امکانات و لوازم ضروری آموزش آنلاین باشد.

اگر قرار است در شرایط بحرانی کارها را بر اساس عشق و ایمان و فداکاری معلمان پیش ببریم ، پس نقش برنامه ریزی و پشتیبانی ستاد وزارتخانه و ادارات کل چه می شود؟

من تعجب می کنم دوستانی که مرتبا بر عاشقی و از خودگذشتگی معلمان تکیه می کنند چرا هیچ انتقادی به انفعال و سردرگمی وزارتخانه و ادارات کل نمی کنند؟ چرا هر وقت بحث به فداکاری و عشق و از خودگذشتگی می رسد همه توجهات متوجه معلمان می شود. اما هر وقت بحث افزایش 50 درصدی حقوق است معلمان فراموش می شوند؟

حداقل انتظار این است که دوستان عزیزی که از معلمان طلب ایثار و عشق و فداکاری می کنند کمی تا قسمتی هم به مسئولیت وزیر و مدیران ارشد و میانی آموزش و پرورش  که از مواهب چندیرابری برخوردارند بپردازند.

معلمان از مدیران و مسئولان وزارتخانه انتظار عاشقی و فداکاری و ایثار ندارند. انتظار این است که در قضیه کرونا و آموزش آنلاین مسئولیت خود را بپذیرند و معلمان را به عنوان متهم ردیف اول معرفی نکنند.

گروه خبرنگاران حوزه آموزش و پرورش

یزد

سال تحصیلی ۹۹-۹۸ با فراز و فرودهایی منحصر به فرد به انجام زودهنگام خود رسیده است که  می تواند در صورت اتخاذ تصمیمات یکسو نگرانه متمرکز در حوزه ستادی ، فارغ از بارش فکری کارشناسان در حوزه های استانی و مناطق ، سال تحصیلی جاری را به دراماتیک ترین سال ۴ دهه اخیر تبدیل کند . اما نگارنده سطور بر خود فرض می داند به فرادستان حوزه ستادی در راستای اجابت به درخواست پیشین وزیر در خصوص ارائه پیشنهادات راهگشا در  برون رفت منطقی از چالش پیش روی موارد ذیل ارائه گردد . حال چه در نظر آید و چه مقبول افتد؟
در سال تحصیلی جاری ، حوادث متعددی اعم از سیل و زلزله تا آلودگی هوای کلان شهرها و در نهایت ویروس مرگبار جهان گستر کرونا دست به دست هم داد تا در کنار نبود سامانه مدیریت یاگیری  lms که در حوزه آموزش عالی از سال ۱۳۸۰ به تدریج تا به امروز نهادینه شده است، علی رغم همه تلاش های خالصانه کارکنان آموزشی مدارس ، به ویژه در یک ماه اخیر ، حق مطالب درسی ادا نشود و  حوزه ستادی را که غالبا  تصمیمات یک سویه داشته ،  در باب چگونگی اعلام پایان سال تحصیلی جاری  با چالش جدی  مواجه سازد.
لذا برای برون رفت منطقی و کم هزینه تر از حیث آسیب به سرمایه های اجتماعی و  بهداشت روانی گروه هدف ، که محمدمهدی زاهدی رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای نیز در دیدار اخیر وزیر با کمیسیون بران صحه گذارند، پیشنهاداتی به اجمال مطرح می گرد؛ با عنایت به فراهم نبودن بسترهای لازم ، کماکان پیام رسانهای  تلگرام و واتساپ حلقه ارتباط مجازی مربی و متربیان باشد و اجازه داده شود چند درصد پایانی از مطالب هم به صلاحدید معلمان مدارس با نظارت مناطق حل و فصل گردد.
در خصوص ارزشیابی پایانی به اعتقاد کارشناسان برون ستادی ۲ راهکار متصور است :

۱. در دوره ابتدایی نتیجه ارزشیابی توصیفی ترم اول با نگاهی مثبت همراه با تسامح در کارنامه ترم دوم منظور گردد .
 در دوره متوسطه تا پایه یازدهم  نمره ترم اول به منظور برقراری عدالت نسبی ، تا سقف ۳ نمره یا بیشتر به صلاحدید معلم مربوطه ، درکارنامه ترم دوم لحاظ گردد.
پایه دوازدهم ؛  یا با همین شیوه ،  بدون برگزاری هر نوع آزمون هماهنگ حضوری یا آنلاین عمل گردد یا در صورت اصرار بر آزمون حضوری،  ضمن بررسی کامل جوانب با مشورت کارشناسان حوزه سلامت و امکان اجرای پروتکل احتمالی وزارت بهداشت ،  توافق گردد سرفصل های صرفا با  اولویت یک  ۱۵ نمره  و ۵ نمره از سرفصل های اولویت ۲ تعیین و ابلاغ گردد.  اولویت ۳ صرفا برای مطالعه بدون طرح در آزمون ...

پیشنهاد دوم؛
تقسیم سرفصل های هرکتاب به ۳ اولویت و صرفا آزمون از اولویت ۱ و ۲.  
آزمون انلاین با توجه به فراهم نبودن زیر ساختها باید از دستور کار خارج گردد چراکه در صورت اصرار مجدد ، در مرحله قطعا با مشکل مواجه و ناچار به صرقف نظر خواهیم شد.
پیشنهاد می شود در این مقطع از اصرار بر هر طرح شتاب زده و بدون پشتوانه کارشناسی و بستر لازم اجرایی همچون شبکه شاد صرف نظر و عملیاتی ساختن هر طرح زمان بر نیازمند پیش نیازهایی از پیش تمهید شده بعد از رفع همه موانع و چالش ها ، به سال های آتی موکول گردد .
در باب برگزاری کنکور نیز تا پایان فروردین تاریخ برگزاری آن اعلام گردد که به نظر با توجه به امکان سیر نزولی شیوع کرونا ویروس تا مرداد ماه ، با اجرایی ساختن شرایط برگزاری در فضاهایی منطبق با پروتکل وزارت بهداشت برگزار گردد.
پیشنهاد می شود در خصوص سرفصل های درسی پایه دوازدهم در کنکور نیز منطبق با سرفصلهای درجه ۱ و ۲ آزمون به عمل آید و سرفصلهای درجه ۳ از دستور کار خارج گردد.
با عنایت به فراهم نبودن بسترهای لازم ، کماکان پیام رسانهای  تلگرام و واتساپ حلقه ارتباط مجازی مربی و متربیان باشد و اجازه داده شود چند درصد پایانی از مطالب هم به صلاحدید معلمان مدارس با نظارت مناطق حل و فصل گردد.
ماده ۳۶ بندخ منشور حقوق شهروندی ، ابلاغی دولت تدبیر و امید، احترام به حریم خصوصی افراد را به رسمیت شناخته است و ابلاغ هر بخشنامه ای  مغایربا  آن  در این برهه ، صرفا به تضعیف نهاد آموزش و پرورش در نزد مخاطبان خود و چالشهای بی مورد  خواهد انجامید‌ که اخیرا سخنگوی کمیسیون آموزش مجلس نیز مسئولان ستادی را از اصرار بر چنین تصمیماتی بر حذر داشتند.
لذا با بررسی جمیع جوانب به نظر منطقی ترین و کم هزینه ترین راهکارها ،  راهکار شماره یک می باشد ...

در خصوص فضای مدارس در مهر ماه ؛ جا دارد حوزه ستادی با شیوه بارش فکری به دور از تصمیمات خلق الساعه یا فاقد پشتیبانی کارشناسی لازم و تمهید بستر های لازم در مقام اجرا ، خود را از نظرات مشورتی مدیران کل و روسای مناطق،  به عنوان مشاوران امین ، حاذق و کارشناس در این حوزه  محروم نکنند.
با توجه به نگاه بسیاری از کارشناسان حوزه سلامت مبنی بر احتمال ادامه روند فرسایشی بیماری کرونا در سال آتی حتی به صورت خفیف تر و محکوم به شکست بودن طرح  ایمنی جمعی "Herd Immunity " به نظر می رسد باید بازبینی دقیق تری در سطح کمیته فضای مناطق  به عمل آید تا حتی الامکان جهت کیفیت بخشی بیشتر به فرآیند یادگیری از یک سو و ادامه روند "فاصله گذاری" distancing  به منظور حفظ سلامت ارکان مدرسه ( مربیان و متربیان)،  فضاهای با تراکم پایین به ویژه در دوره متوسطه دوم نظری و فحک به فضاهای متراکم متوسطه اول و به ویژه ابتدایی اختصاص یابد .
* در خصوص شیوه آموزش نیز لازم است به تدریج با توجه به تاکید برنامه ششم توسعه بر نقش وزارت ارتباطات در تامین زیر ساخت های  استفاده از فناوری های نو در امر آموزش ، به صورت جدی مطالبه تجهیز مدارس ، معلمان و دانش آموزان به تجهیزات تدریس مجازی از طرف اداره کل شهر تهران در دستور کار قرار گیرد تا بر اساس اولویت ها ، از مدارس عادی تا برخوردار طی برنامه زمان بدی شده ۲ ساله ، همه مدارس شهر تهران به طور کامل به عنوان اولین استان برخوردار از زیر ساخت lms (سامانه مدیریت  یادگیری) آماده بهره برداری شود و طی ۲ سال آتی نیز تلاش شود متد اصلی آموزش در مدارس تهران  به سمت کلاس معکوس  Flipped Classroom که شکل جدیدی از کلاسهای درسی حضوری  است ، به عنوان پیش نیاز آموزش مکمل مجازی ، سوق یابد .

چالش های تامین معلم سال ۹۹؛
با عنایت به اینکه میانگین افزایش ۷۰۰  تا ۹۰۰ هزار تومان حقوق سال ۹۸،  نتوانست رضایت مورد انتظار جامعه ۷۲۰۰۰۰ نفری کارکنان آموزشی مدارس را محقق کند اما با این وجود حساب کردن روی درخواست استمرار به خدمت ۳۰ درصد از نیروهای در شرف بازنشستگی در مهر ۹۹،  به امید بهره مندی از  فوق العاده ویژه وعده داده شده ، قدری خوش بینانه بوده و نباید روی آن حسابی باز کرد . بازنشستگی حد اقل ۴۵۰۰۰ معلم متخصص تا مهر ۹۹ عدد اعلامی مدیر کل تشکیلات اداری در بهمن ۹۸ بوده که نباید برخلاف سال ۹۸  که از ۴۵۰۰۰نفر ۱۱۰۰۰ نفر درخواست استمرار دادند ( ۲۴٪)  روی استمرار بیش از ۵٪ ایشان در سال ۹۹ حساب باز کرد . به این عدد بازنشستگی های پیش از موعد را نیز که در مجموع اگر در هر منطقه ۵ نفر در نظر گرفته و در عدد ۷۵۰ منطقه کشور ضرب شود ، عددی معادل ۳۷۵۰ معلم به جمع بازنشستگان افزوده خواهد شد.
با توجه به استقبال ۵۰ هزار نفری معلمان شاغل با اکثریت در جنس رشته های مرد دوره های متوسطه و فحک ،  که بالغ بر ۳۰۰هزار ساعت( ۱۲۵۰۰ نفر)  در سال ۹۸ از طرح ۶ ساعت غیر موظف اختیاری ، علاوه بر ۱۵ ساعت غیر موظف معمول  و افزایش ۱۷.۵ درصدی حقوق تحت عنوان فوق العاده ویژه ، رشد ۱۰ تا ۲۰ درصدی استقبال مشارکت در این طرح دور از ذهن نخواهد بود.( تامین حدود ۳۶۰ هزار ساعت ۱۵۰۰۰نفر)
در این بین کلان شهر تهران با نگاهی ویژه باید به تامین معلم  سال ۹۹ بیاندیشند که به گفته فولادوند مدیر کل شهر تهران بالغ بر ۵۰۰۰ معلم بازنشسته خواهد داشت که مهمترین راه کار تامین ان  همان جذب حق التدریس از نیروهای شاغل در غالب حق التدریس و طرح ۶ ساعت غیرموظف اختیاری و حق التدریس بازنشستگان تا سقف ۱۴ ساعت می باشد.
اما در شهر تهران کمبود معلم در جنس رشته های خانم ( متوسطه اول ، دوم و فحک) آسیبی جدی است که می طلبد سهم بیشتری از خروجی های دانشگاه فرهنگیان و ماده ۲۸  در سال ۹۹ را به خود تخصیص دهد . در این راستا می بایست تمهیداتی اندیشیده شود تا علاوه بر جذب ظرفیت معلمان ورودی به کلان شهر تهران و ظرفیت های فوق الذکر ، توزیع متوازن متناسب با کمبودهای احصا شده در جنس رشته های خانم تا حد امکان رعایت گردد در غیر این صورت مجدد شاهد مازاد نیرو در برخی جنس رشته ها در مناطق شمالی شهر تهران خواهیم بود که اگر امکان کاستن از آن نباشد امکان نیافزودن بر ان  فراهم می باشد که یکی از اقدامات سنجیده شهر تهران مقاومت در برابر تبدیل نیروی مامور در مدارس غیر دولتی از  مدیر به معاون در سامانه متن بوده که جا دارد ضمن تایید این اقدام شایسته بر استمرار مجدانه آن تاکید کرد.
اما یکی از راه کارهای ارائه شده در سال آتی اجرای طرح حذف معاونت فناوری از سطح مدارس متوسطه است ، که پیشنهاد می شود ضمن رعایت عدم صدور ابلاغ جدید معاون فناوری  در سال ۹۹ ، حذف ابلاغ معاونین فناوری سالهای قبل در صورت کمبود در جنس رشته ها در هر منطقه صورت پذیرد.
در هر صورت پروژه مهر ۹۹ چون وام دار سال تحصیلی  پرطمطراق ۹۸ می باشد ، دشواری ها و ظرافت های خاص خود در مرحله سیاستگذاری را چه در سطح ستادی چه استانی و منطقه ای می طلبد که جا دارد حوزه ستادی با شیوه بارش فکری به دور از تصمیمات خلق الساعه یا فاقد پشتیبانی کارشناسی لازم و تمهید بستر های لازم در مقام اجرا ، خود را از نظرات مشورتی مدیران کل و روسای مناطق،  به عنوان مشاوران امین ، حاذق و کارشناس در این حوزه  محروم نکنند تا با خرد جمعی ، همدلانه سال تحصیلی جدید ، علی رغم همه تهدیدهای پیش رو به فرصتی برای ساماندهی سخت افزاری و نرم افزای بهینه تر در حوزه آموزش رسمی کشور تبدیل و به نقطه عطف تحول مصرح در همه اسناد بالادستی اعم از سند چشم انداز ۲۰ ساله ، سیاست های ابلاغی مقام رهبری ، برنامه ششم توسعه و سند تحول بنیادین آموزش و پرورش بدل گردد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

  آموزش و پرورش کلید موفقیت چهار عنصر نوگرایی یعنی ، علم و تکنولوژی ،کشاورزی و دفاع و صنعت است . امروز کلیه ی صاحب نظران تعلیم و تربیت روی این مقوله برنامه ریزی دقیق و اصولی دارند که حقیقتا به زعم خیلی از علمای تعلیم و تربیت راهگشا و کارگشا بوده است .

صاحب نظرانی که نظریه پردازی آنها گوش فلک را کر می کند  به درون مدارس بیایند و  با رصد کلیه ی سازوکارهای آموزش و پرورش و مدرسه و کلاس و مدرسه و مدیر و دانش آموز و اولیا ، کارکرد و نقش آفرینی آنها را لمس نمایند و ضروریات و مقتضیات آنها را مبتنی بر فرایند یاددهی و یادگیری توام با شاخص ها و انتظارات رصد نمایند .

در واقع از ژست های استادی و نظریه پردازی خارج شوند و به دل مدرسه ها ورود پیدا کنند ؛ آن هنگام شاید بتوان امیدی به رفع چالش ها و مشکلات آموزش و پرورش داشت.

متاسفانه در نظام آموزشی ما  نوعی تفکر اتوریته آسیبی بر پیکره ی تعلیم و تربیت پهن پیکر وارد نموده است که در واقع در عرصه تفکر  ، منطق اجتهاد محور را به منطق تقلید محور مبدل نموده است .

برای رفع این مشکل اسناد بالادستی مهمترین سند و نسخه ی فرا روی علمای تعلیم  و تربیت و آموزش و پرورش بوده و به قول مقام معظم رهبری : 

" سند یک تحول است ،و ریل گذاری که می توان آموزش و پرورش را به سرمنزل مقصود برساند و باید کاری کرد که از مرحله فقط ابلاغ نباشد ، باید محقق گردد . "

در واقع سیستم آموزش و پرورش باید از سیستم پروکروستسی خارج گردد و دانش آموزان را با توجه به سند تحول بنیادین چند ساحتی تربیت کرد . این مهم در برخی کشورها همچون ژاپن و سوئد و... در موضوع آموزش های اوقات فراغت و فوق برنامه تحت عنوان فعالیت های خاص و آزاد نام برده شده که جزء برنامه ی درسی دانش آموزان تلقی شده است.

یکی از رسالت های اساسی در نظام آموزش و پرورش دنیا پرورش قدرت تفکر دانش آموز و ارتقای انگیزه و بینش دانش آموزان برای یک زندگی سالم و سازنده است .

امروزه تربیت دانش آموزان مبتنی بر استعداد آنها و مهارت آموزی آنها در راستای آینده ی آنها ، نکته ی مغفول مانده در آموزش و پرورش و عدم توجه به مهارت آموزی و تربیت چند ساحتی آنها است.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

 در این روزها و احوال کرونایی مردم ، کمپین های پی گیری مطالبات  معلمان در فضای مجازی با حضور پرشمار همکاران، در جریان است .
اینکه کمپین های مجازی تا چه حد می توانند در تحقق مطالبات موثر باشند بحث دیگری را می طلبد.
گاها هم مواضع متضاد و تقابلی در میان گرداندگان و مدیران کمپین ها دیده می شود!
قاعدتا اگر هدف یکی ست بایست هم افزایی و همکاری شود.
چرا که تقابل ها موجب تضییع انرژی جمعی و باعث ایجاد تردید همیشگی در اذهان معلمان برای کار جمعی می شود. چگونه می توانیم به عنوان‌ "جامعه معلمان"  دیدگاه سیاسی مشخص و مختص معلم را در فردیت خودمان پرورش دهیم که منجر به عملکرد سیاسی منسجم شود و از هضم شدن در جریان های فصلی سیاسی و کاگری برای سیاست بازان قدرت طلب  رهایی یابیم؟
 امیدوار باشیم به اینکه گردانندگان و مدیران کمپین ها در دام‌ احزاب و جریان های سیاسی فصلی که تنها هدف شان، پیروزی در صفحه قدرت است، نیافتاده باشند .
اما بعد ، مرور تاریخ آموزش و پرورش نشان می دهد از  زمانی که آموزش و پرورش در ایران به شکل رسمی و شیوه نوین پایه گذاری شده است ، فاصله بین دریافتی و مزایای معلم با سایر اقشار و کارکنان جامعه بوده است و معلمان و خانواده آنان مجبورند؛ در میان ملتی که ولع و حرص عجیبی برای زندگی لوکس دارد، روش امساک را پیشه کنند و بسیاری از مظاهر زندگی مدرن  را بر خود حرام شمارند.
یا برای جبران کاستی ها ،مشاغلی را علاوه بر معلمی پیشه کنندکه اغلب مانع و نافی لزوم تحقیق و مطالعه مداوم معلم برای توسعه فکری خودشان است.
در برابر دیدگان خانواده های معلمان ، منتفعان از  مظاهر لوکس زندگی ،همشاگردی یا شاگردان دیروز معلمان هستند که در مشاغل دولتی هم عرض یا از طریق مشاغل آزاد فراهم می شود و فغان معلمان از تبعیض نکته ایست که حاکمان  همواره مانع رسیدنش به افکار عمومی می شوند تا افکار عمومی متوجه شود که  فریاد معلمان نه از روی زیاده خواهی بلکه از تبعیضی ست که ما بین خود و همترازانشان در سایر سازمانها می بینند.
و حاکمان و رسانه هایشان به تلافی ،پرداخت مطالبات به جا مانده  و بدهی های خود یا پرداخت حق التدریسی ها را نیز ابزاری برای تحقیر معلمان در منظر افکار عمومی تبدیل می کنند و اعتماد به نفس این قشر را نشانه می روند.

اما در شرایط اضطرار فعلی که اقتصاد نحیف و ناتوان ما تقریبا تعطیل شده است و بسیاری از مشاغل به حالت تعلیق و تعطیل در آمده اند ، کارگران روز مزد و مشاغلی که بایست روزانه فعالیتی داشته باشند تا اندک درآمدی نیز داشته باشند،اکنون مشاغل و درآمد خود را از دست داده اند .
سالهاست که نظم اقتصادی اختصاصی کشور ، ملت را به دو قشر اکثریت فقیر و اقلیت ثروتمند تقسیم کرده است و عملا طبقه متوسط برچیده شده است. و فقر و آهنگ‌گوش خراش آن برای گوشها و دیده های ما غریبه نیست اما اکنون خطر گرسنگی بخش عظیمی از جامعه را تهدید می کند و دولت  توان حمایت حداقلی را نیز از اقشاری که سالهاست زیر خط فقر اتراق کرده اند و افرادی که کار و در آمد خود را به دلیل شرایط ویژه از دست داده اند، ندارد و این ناتوانی برای اقتصاد تحریمی و فساد خیز ما محتمل بود که حتی قبل از شرایط فعلی نیز توان تامین رفاه حداقلی خود را از دست داده بود .
در چنین شرایطی می طلبد که معلمان که از حداقل دریافتی ها برخوردار هستند طرح و اصرار بر مطالبات به حق خود را تا بازگشت جامعه به شرایط عادی  به تعویق و تاخیر بیاندازند تا بار دیگر احساس مسئولیت اجتماعی معلمان نسبت به سرنوشت و  احوال مردم متجلی شود. چرا تشکل های صنفی معلمان از حد چندین امضا فراتر نمی رود؟
عاقلانه هم هست ؛
وقتی ذیل نگاه مصرفی به تعلیم‌ و تربیت گوش شنوا و اراده ای  برای شنیدن و درنگ بر مطالبات معیشتی معلمان نبوده و نیست و جامعه نیز در  شرایط اضطراری به سر می برد؛ طرح مطالبات معیشتی را  می توان به سمت مطالبه رسیدگی به اقشار بیکار و بدون درآمد جامعه تغییر مسیر داد و از این فرصت توقف استفاده کرد و مطالبات را به سمت لزوم دخالت دادن در برنامه ریزی های آموزشی و اجازه فعالیتهای صنفی و امتناع از برخوردهای قضایی با معلمان مطالبه گر سوق داد و برای تقویت توان و نگاه انتقادی به برنامه های آموزشی و درسی و نقش کم رنگ و فرمالیته معلم در این پروسه  استفاده کنیم .
و در خلوت خویش به این سوال فکر کرد که چگونه می توان در نگاه مصرفی به آموزش و پرورش ترک هایی انداخت و گفتمان سرمایه انسانی را به بطن جامعه برد که در پی آن افکار عمومی نیز مطالبه گر ارتقای شان و شرایط معیشتی معلمان فرزندانشان شوند؟

قطعا بخشی از سرخوردگی و نزول شان و منزلت معلمان در نزد افکار عمومی بستگی به عملکرد خود ما در فصول تحولات سیاسی و انتخابات ها دارد!
چگونه می توانیم به عنوان‌ "جامعه معلمان"  دیدگاه سیاسی مشخص و مختص معلم را در فردیت خودمان پرورش دهیم که منجر به عملکرد سیاسی منسجم شود و از هضم شدن در جریان های فصلی سیاسی و کاگری برای سیاست بازان قدرت طلب  رهایی یابیم؟
چرا تشکل های صنفی معلمان از حد چندین امضا فراتر نمی رود؟
عده و دایره ارتباط ما از خیلی از فاتحان انتخابات ها و سیاست بازان وسیع تر است!
چرا چنین ناتوانیم از تاثیرگذاری بر سرنوشت خویش ؟
و علت عدم استقبال ما از کار منسجم صنفی و تشکیلاتی چیست ؟
چگونه می توانیم با قبول واقعیت های پیرامون و محدودیت ها، کار صنفی منسجم و تاثیر گذار بر سرنوشت خود و جامعه پی ریزی کنیم؟

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید