کردستان

بوشهر

اصفهان

گروه رسانه/

با ادغام مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی در دفتر وزارتی وزارت آموزش و پرورش و تشکیل یک پست غیرعلمی و غیر استاندارد به نام " مرکز امور هماهنگی ، ارتباطات و دفتر وزارتی " عملا روابط عمومی از سپهر عمومی حذف شده است .

انتصاب فردی غیرمتخصص در علم روابط عمومی و غیرکارشناس در ارزیابی افکار عمومی در دستگاه حساسی مانند آموزش و پرورش وضعیت را بغرنج تر و  یاس آورتر کرده است .

در نشست رسانه ای وزیر آموزش و پرورش با خبرنگاران در تاریخ یکشنبه پانزدهم اردیبهشت ماه پرسش سوم صدای معلم که البته مجری مراسم اجازه طرح آن را نداد ( این جا ) به شرح زیر بود :

" رئیس انجمن روابط عمومی کشور در خصوص حذف مرکز روابط عمومی از بدنه وزارت آموزش‌ و پرورش و تغییر نام آن به «مرکز امور هماهنگی، ارتباطات و حوزه وزارتی آموزش‌ و پرورش» گفت: تغییر نام روابط عمومی یک اشتباه از سوی حوزه آموزش‌ و پرورش است. یعنی عملاً انگار یک بدعت ایجادشده است.

حقیقی اضافه کرد:‌ نام این مرکز هم غیراستاندارد است؛

ایشان گفته است :.. ما معتقدیم آموزش‌ و پرورش در این خصوص اشتباه کرده است زیرا معتقدیم روابط عمومی به‌عنوان بازوی توانمند مدیران است و ازنظر ساختاری باید زیرمجموعه مدیرعامل باشد. این اشتباه استراتژیکی که آقای وزیر در حذف روابط عمومی کردند، نتایج مثبتی به دنبال نخواهد داشت زیرا آموزش‌ و پرورش به‌عنوان جامعه هدفی که تمام دانش‌آموزان را در برمی‌گیرد، بزرگ‌ترین جامعه هدف به‌حساب می‌آید و درواقع آموزش‌ و پرورش با این کار ارتباط جامعه هدف را با بدنه مدیریت قطع‌کرد .

ما در انجمن روابط عمومی این کار را به‌هیچ‌عنوان تأیید نمی‌کنیم و در مورد آن موضع‌گیری مستقیم می‌کنیم. کار مقام عالی وزارت آقای بطحایی اشتباه محض بوده و حتماً باید در این خصوص تجدیدنظر صورت گیرد.

موضع شما به عنوان وزیر آموزش و پرورش باز هم سکوت بود .

آقای بطحایی

این کار با هدف چابک سازی صورت گرفت اما بر اساس گزارش ها تاکنون تحول خاصی در وضعیت ساختاری ، ماموریت و کارکردها و سایر آیتم های سازمانی صورت نگرفته است .

چرا این کار را کردید ؟

نکته قابل تامل آن که در روز روابط عمومی ( 27 اردیبشهت ماه ) نه خبری از این روز در پرتال وزارت آموزش و پرورش منتشر گردید .

سیدمحمد بطحایی که برای مناسبت های کم اهمیت تر پیام صادر می کند نیز در این مورد سکوت کرد .

بیش از 30 نفر پرسنل شاغل در این بخش ستادی که برخی از آن ها قلم به دست هستند ، در رثای آن هم مطلبی مرقوم نفرمودند .

گروه آموزش عالی/

همان گونه که پیش تر نیز آمد ؛ ( این جا ) در ادامه سلسله نشست های گروه روش ها و برنامه ریزی آموزشی و درسی دانشگاه تهران با سرفصل " نواندیشی در مطالعات برنامه درسی " نشست تخصصی با موضوع " چالش سن مناسب آموزش زبان خارجی : نظام آموزشی ایران و تجارب جهانی " در اتاق شورای دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه تهران برگزار گردید .

در این نشست حمیدرضا ایرجی  ، دکتر محمود مهرمحمدی و دکتر رضوان حکیم زاده به بیان دیدگاه ها و مواضع خود پرداختند .

در پایان پرسش و پاسخ در قالب گفت و گو میان دانشجویان و سخنرانان انجام گردید .

« صدای معلم » مشروح سخنان مهرمحمدی را منتشر می کند .

خراسان رضوی

گروه استان ها و شهرستان ها- لرستان - دلفان/

در هفته های پایانی سال تحصیلی، بهار 98، نمایشگاهی از جنس خلاقیت و هنر مربوط به زوج فرهنگی در شهرستان دلفان به نمایش درآمده است که می توان آن را بی نظیرترین نمایشگاه در این زمینه  دانست.

نمایشگاه دست ساخته ها و وسایل کمک آموزشی خانم فریده قبادی دبیر درس علوم تجربی، دبیرستان فرزانگان و همسر ایشان جناب آقای طالبوند.

بدون شک، این نمایشگاه که گویای تلاش و توان معلمانی از جنس مهر می باشد، در حد و اندازه های ملی و شرایط امروزی خانواده های فرهنگیان فراترست، که با غنای هنری و آموزشی بی نظیری در سالن اجتماعات دبیرستان فرزانگان شهرستان نورآباد لرستان، با چیدمانی خالی از اشرافیت اما سرشار از خلاقیت و عشق معلمی، در اوج سادگی جای گرفته است.

خانم قبادی که امسال به عنوان معلم شایسته و نمونه شهرستان نورآباد لرستان انتخاب شده اند با همتی ستودنی و توان مثال زدنی  انواعی از وسایل و لوازم کمک آموزشی را جهت یادگیری بهتر درس علوم و برای ایجاد یک تجربه ی آموزشی موفق با همراهی همسر گرامی شان ساخته است. دست ساخت های که در نهایت سادگی درآسمان آموزش ،بارشی از عدالت  را به ارمغان می آورند و تعدادی از آنها، در قالب نوآوری و طرح های ابتکاری می گنجند و قابل تعریف هستند که در صورت پشتوانه و حمایت های مالی  پای در پله های ترقی و تولید و خدمت و کاربردهای خاص خواهند نهاد.

در گوشه گوشه ی نمایشگاه، رمز و راز معلمی، و تلاش بی همتای این عزیزان برای رفع دغدغه ی بزرگ یادگیری به طرز ساده، اما پر از انرژی و پر از معرفت و بینش، حضوری اعجاب انگیز، چنان دارد که هر بازدید کننده ای را در برابر عظمت و شکوه آموزش و پرورش به معنای واقعی کلمه قرار می دهد تا فارغ از هر دغدغه ای زبان به ستایش از معلم و معلمی بگشاید.

 در سالن تقریبا بزرگ محل نمایشگاه، روی میزهای چوبی ساده ای که دارایی معلمان در کلاس درس است پر شده  است از انواع وسایل آموزشی و کمک آموزشی دست سازی که در نوع خود بسیار عالی و اثر گذارند.
گویی غنای فرهنگی و هنری کل کشور در امر آموزش را به یدک می کشد.
با اندک تامل می توان دریافت که اگر این تجربه ی گرانسنگ که حاصل سالها تدریس درگیرانه و اثر بخش این زوج مهربان است، مورد توجه مسئولین مربوطه قرار گیرد می تواند ضمن کار آفرینی موجبات رونق آموزش اثر بخش را فراهم نماید.
اکنون که در این برهه از حیات آموزش و پرورش،  هر قصور و یا اشتباه اندکی با بزرگ نمایی های خاص برسر همه ی معلمان کشور آوار می شود منتظریم تا ببینیم عکس العمل  مسئولان وزارت آموزش و پرورشی در قبال این کارهای بزرگ و آبرومند چه خواهد بود ؟
در  پایان تاکید می کنم که حضور در این نمایشگاه به خصوص برای همه ی معلمان  روحیه بخش و انرژی زاست .
 لذا توصیه می شود که بازدید از این نمایشگاه را در برنامه ی کاری خود جای دهید،چرا که همت ،خلاقیت، و هنر والای این اساتید محترم، ملموس و قابل ستایش است.

در پرپایی این نمایشگاه،حمایت های بخش متوسطه اول شهرستان فراموش شدنی نیست.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

خراسان جنوبی

یزد

  در چند روز گذشته در رسانه ها دیدم که آقای رئیس جمهور آموزش زبان انگلیسی در مدارس کشور را نقد کرده اند.

با شنیدن این نوع نقدها از مقامات محترم، تنها یک سوال در ذهنم شکل می گیرد و آن اینکه به راستی فرزندان ما چرا باید زبان انگلیسی یاد بگیرند؟ آنان چه نیازی به یادگیری زبان دارند؟

آیا ایران با داشتن جذابیت های توریستی درخشان، مقصد سفر توریست های کشورهای مختلف دنیاست تا فرزندان ما جهت ورود به صنعت گردشگری یا ایجاد ارتباط با آنان نیاز به یادگیری زبان انگلیسی داشته باشند؟

به راستی در سال های اخیر صنعت گردشگری کشور دچار چه فلاکتی شده است؟ آیا اقتصاد کشورمان به سمت و سویی در حال حرکت است که وضعیت اقتصادی هموطنان مان سال به سال بهتر شود و آنان علاوه بر سیر و سفر و خرج کردن پول در مراکز تفریحی و گردشگری داخلی، به سایر کشورهای جهان سفر کنند و نیاز به یادگیری زبان انگلیسی داشته باشند؟

آیا وضعیت کشورمان به سمتی پیش می رود که هر سال وضعیت جذب سرمایه گذاری خارجی مثبت و امیدوارکننده شده  و ما با دیدن شکوفایی اقتصادی و افزایش تبادلات بین المللی کشورمان دلگرم و امیدوار شویم و فرزندان مان را به یادگیری زبان انگلیسی تشویق کنیم؟ آیا کشورمان همکاری های مختلف علمی، آموزشی و فن آوری مناسب با سایر کشورهای جهان دارد که مدام نمایندگان مختلفی از نهادهای آن کشورها به کشورمان بیایند و نمایندگان مختلفی از کشور ما به آن کشورها بروند و ما در تلویزیون ببینیم و دلگرم شویم و نیاز به آموزش زبان انگلیسی را بیش از پیش احساس کنیم؟

به راستی بر اساس کدام شواهد امیدوار کننده شما آموزش زبان انگلیسی در این کشور را ضروری می دانید؟

فرزندان ما انگلیسی یاد بگیرند تا با ما یا با دوستان شان یا در مقابل آینه با خودشان انگلیسی حرف بزنند؟

نکته ای را فراموش کردم.

مهاجرت. بله مهاجرت. شاید تنها دلیلی که این روزها والدین یادگیری زبان انگلیسی توسط فرزندان شان را ضروری می بینند مهاجرت است. این روزها برخی زنان به هر شکلی فرزند خود را در یک کشور خارجی زایمان می کنند تا در شناسنامه اش خاک یک کشور دیگر ثبت شود و یا با این امید فرزندان شان را به کلاس های زبان می فرستند تا روزی آنها را به سویی روانه کنند.
چقدر تلخ است که ساکنان یک کشور فقط با انگیزه رفتن و ترک وطن به سمت زبان انگلیسی بروند.

کانال فردین علیخواه