گروه اخبار/

طاهره طالقانی

همکار محترم

« صدای معلم » درگذشت خواهر گرامی تان ؛ " اعظم طالقانی "  را به شما و خانواده محترم طالقانی تسلیت عرض می کند .

پایان پیام/

قم

گروه استان ها و شهرستان ها/

پیش از ظهر امروز چهارشنبه و پس سخنرانی مدیرکل سابق آموزش و پرورش خوزستان، یکی از معلمان ناحیه 3 به نام "طاهری" که دارای درجه علمی دکترا نیز می باشد به نقد عملکرد مدیر کل سابق می پردازد .

ناگهان دو جوان از بیرون وارد سالن محل اجرای برنامه معارفه  کوروش مودت  مدیر کل جدید شده و دور "معلم معترض " را می گیرند ، یکی مشغول مجادله لفظی با وی شده و شخص دومی سیلی محکمی را به صورت معلم می زند.

در این هنگام تعدادی از حاضران با جلوگیری از ادامه تنش افراد درگیر را به خارج سالن هدایت و شخص ضارب به سرعت محل را ترک می کند .

به گفته یکی از حاضران مراسم ، موضع کوروش مودت مدیر کل جدید آموزش و پرورش خوزستان در این نشست و تاکنون سکوت بوده است .

« صدای معلم » ضمن انتقاد از این حرکت غیرفرهنگی خواهان عذرخواهی مسئولان در مورد این واقعه تاسف برانگیز می باشد .

« صدای معلم » امروز گزارشی مبسوط در این مورد منتشر کرد . ( این جا )

« سازمان معلمان ایران شعبه خوزستان در این مورد بیانیه ای صادر کرده است .

بر کسی پوشیده نیست که  آنچه موجب عملکرد بهتر و رقابت در محيط متلاطم سازمان هاي امروز مي شود نیروی انسانی سالم و کارآمدی است که در صورت تامین سلامت  جسم و روان می تواند قابلیت های خود را به منصه ظهور رسانده و به نوآوری و خلاقیت  دستگاه متبوع خود کمک کند . همه سازمان ها و دستگاه های اجرایی هم با اعتقاد به مقوله سلامت جسم و روان کارکنان خود و تاثیری که این شاخص مهم در عملکرد بهتر کارکنان دارد ؛ تلاش می کنند تا شرایط را برای بهره مندی آنان از خدمات رفاهی و درمانی فراهم کنند .

از طرفی مطالعات فراوانی هم در خصوص نقش موثر سلامت جسم و روان کارکنان در بهبود کارایی و انگيزشي آنان صورت گرفته که کلید واژه طلایی این پژوهش ها تاثیر مثبت مقوله سلامت کارکنان  در  بهره وری بیشتر و بهتر در محیط های اداری و آموزشی است  .

با نگاهی گذرا به عملکرد بسیاری از دستگاه های اجرایی مشخص می شود که این سازمان ها هیچ گاه از مقوله سلامت و رفاه کارکنان خود غافل نبوده و هر روز تلاش بیشتری را برای توسعه خدمات رفاهی ، درمانی و بهداشتی کارکنان خود  مبذول داشته اند . در بیان مصادیق این حرکت های قابل توجه و ارزنده دستگاه ها به درمان و سلامت کارکنان می توان به عملکرد سازمان ها و دستگاه هایی  مانند علوم پزشکی ، وزارت علوم ؛ بانک ها و موسسات مالی و اعتباری  ، وزارت نفت ، صدا و سیما ، بنیاد شهید و امور ایثارگران ، اقتصاد و دارایی و بسیاری از سازمان های دولتی و غیر دولتی اشاره کرد .

بحث اجرای لایحه خدمات کشوری و همسان سازی نظام پرداخت کارکنان دولت و به حداقل رساندن تبعیض در نظام پرداخت ها  هم سالیان درازی است که در دولت و مجلس مطرح است و شاید حداقل انتظار افکار عمومی ؛ این است که دولت و مجلس با نگاه جامع  خود تلاش کنند تا نگاه متوازن و عدالت جویانه ای  را در این خصوص اعمال کنند ؛  عکس چیزی که تاکنون در دستگاه عظیم و گسترده ای مانند آموزش و پرورش مغفول مانده است .

باید اذعان داشت که  آموزش و پرورش از جمله دستگاه هایی است که با توجه به اهمیت و جایگاهی که در نظام توسعه دارد  ؛ در اکثر کشورها به خصوص کشورهای توسعه یافته مورد توجه ویژه و خاص قرار می گیرد و شان اجتماعی معلم در این کشور ها به مراتب بالا تر و بهتر از شان سایر کارمندان و حتی  بالاتر از مدیران ارشد کشوری است . این کشورها به این حقیقت دست یافته اند که هزینه کردن در آموزش و پرورش سرمایه گذاری بلند مدت در راستای توسعه پایدار کشور است و هرگز این هزینه ها را با نگاه مصرفی تلقی نمی کنند .

گرچه در این سالها بسیاری از مسئولین از جمله مقام معظم رهبری  هزینه کردن در آموزش و پرورش را نوعی سرمایه گذاری بلند مدت قلمداد کرده و تاکید می کنند توجه به این دستگاه می تواند اساس و زیر ساخت توسعه در سایر بخش های کشور است و مسئولین را به توجه بیشتر به مسائل و مشکلات این قشر تاثیر گذار فرا می خوانند و روسای قوا هم  گرچه در شعار به این مسئله مهم اعتقاد و اذعان دارند  ؛ اما در عمل هیچ گاه این دیدگاه تسری پیدا نکرده و همواره دولت تلاش کرده تا به نوعی  کسری بودجه خود را با سخت گیری به آموزش و پرورش جبران کند. ( کسری بودجه آموزش و پرورش در طول سالهای مختلف موید این حقیقت است که هیچ گاه آموزش و پرورش اولویت دولت ها نبوده است )

این روزها هم که مشکلات اقتصادی و تورم در جامعه سیر صعودی خود را طی می کند ؛ بسیاری از دستگاهها تلاش می کنند تا به نوعی از بار مشکلات اقتصادی کارکنان خود کاسته و بار منفی این مشکلات را کاهش داده و دغدغه آنان را با فراهم کردن بسته های رفاهی و خدماتی مرتفع کنند .

کسی باور نمی کرد که حاصل زحمات چندین ساله یک وزارتخانه در راستای تحقق بیمه طلایی فرهنگیان یکباره این چنین رنگ ببازد و در عمل فقط از آن جز پوست و استخوانی باقی نماند .

در حالی که انتظار این بود که وزرای بعدی سال به سال پوشش این تعهدات را بیشترو بیشتر کرده و نام نیکی  از خود در اذهان فرهنگیان برجای بگذارند  .

افسوس که آموزش و پرورش نه تنها در این روزها با سایر دستگاه ها همنوا نشده ،بلکه با اجرای طرح های غیر کارشناسی و غلط مانند حذف سهم دولت در بیمه تکمیلی فرهنگیان و کاهش مداوم سقف تعهدات شرکت های بیمه گر ، فشار را بر خانواده های فرهنگی مضاعف کرده و معلمان را با بار مشکلات و تنگناهای اقتصادی رها کرده است .

به راستی باید سوال کرد که مگر تفاوتی میان کارکنان دولت در بخش های  مختلف  آموزشی ، خدماتی ،صنعتی ، اقتصادی ،  درمانی و .....  وجود دارد که تا این حد شاهد تبعیض در نظام پرداخت ها هستیم و چرا باید بین کارکنان دولت در دستگاههای اجرایی مختلف با وجود یکسان بودن سنوات ، مسئولیت و مدرک ، فاصله دریافتی و بهره مندی از خدمات رفاهی و درمانی  از زمین تا آسمان باشد .

چرا یک معلم که با شرافت و عزت نفس در مسیر تعلیم و تربیت آینده سازان کشور تلاش  می کند ، باید درد و دغدغه درمان داشته باشد ؟

آیا جناب وزیر و سایر متولیان تعلیم و تربیت می دانند که معلم دستگاه ذیربط آنها توان پرداخت درمان های ضروری دهان و دندان را ندارد و نمی تواند به حیاتی ترین و ضروری ترین مشکلات خود مبادرت کند ؟

چرا وزیر محترم آموزش و پرورش تلاش نمی کند تا با بهره گیری از خرد صاحبان اندیشه  مشکل درمان قشر عظیم فرهنگیان را برای همیشه  مرتفع سازد ؟

در پایان ذکر این نکته لازم و ضروری است که اگر آمار دانش آموزان کشور را 13.5 میلیون نفر  و تعداد فرهنگیان کشور را یک میلیون و 300 هزار  نفر در نظر بگیریم ؛ سالانه برای بیمه حوادث سالانه دانش آموزان مبلغ 945 میلیارد ریال  و برای بیمه تکمیلی فرهنگیان با محاسبه متوسط 4 نفر خانوار آنها مبلغ 2028 میلیارد ریال به صورت ماهانه توسط فرهنگیان پرداخت می شود که در مقایسه با آمار سایر دستگاه ها در نوع خود قابل توجه است . 

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه اخبار/

گروه رسانه/

آخرین نامه ی انتقادی در مورد اداره آموزش و پرورش هریس مربوط به بازسازی ساختمان جدید این اداره می باشد . ( این جا )

اداره آموزش و پرورش هریس در این موارد جوابیه ای برای صدای معلم ارسال کرده است .

ضمن سپاس از پاسخ گویی عین جوابیه منتشر می گردد .

اصفهان

فارس

تهران

  پرچم در کنار عواملی دیگر همچون زبان و خط مشترک، یکی از ارکان مهم هویت همه کشور‌های جهان بوده و نماد همبستگی ملی مردم یک کشور محسوب می‌شود. اگرچه نمی‌توان به‌طور دقیق تاریخ استفاده از آن را به عنوان یک نماد مشخص کرد؛ اما بر اساس اسناد به جای مانده، سابقه استفاده از پرچم به دوره باستان برمی‌گردد. رسول خیراندیش و سیاوش شایان در کتاب «ریشه‌یابی نام و پرچم کشورها» آورده‌اند که: «آن گونه که از منابع تاریخی برمی‌آید، استفاده از پرچم به عنوان نماد، در مصر قدیم، سرزمین آشور و نزد یهودیان معمول بوده و در کتاب مقدس مکرر بدان اشاره شده است»(1). سابقه پرچم در کشور ما نیز به پنج هزار سال پیش برمی‌گردد.

«در حفاری‌ها و کاوش‌های مربوط به شهداد کرمان (1350 ه-ش) درفشی از جنس فلز کشف شد که در بالای آن مجسمه عقابی با بال‌های گسترده وجود داشت تحقیقات تاریخی نشان داد که سابقه ساخت این مجسمه به سه هزار سال قبل از میلاد حضرت مسیح‌(ع) می‌رسد . در ایران از زمان هخامنشیان استفاده از پرچم‌های امپراتوری رایج گردید (2)

گرچه از پنج هزار سال پیش تاکنون پرچم کشور ما از نظر شکلی و محتوایی تغییراتی داشته است اما آنچه تغییر نکرده اهمیتی است که این نماد در فرهنگ ما داشته است و در حال حاضر هم از چنان اهمیتی برخوردار است که یکی از اصول قانون اساسی- اصل هجدهم- مستقیم به تشریح آن اختصاص یافته است.

متأسفانه در سال‌های گذشته، آن طور که باید و شاید به معرفی فلسفه این پرچم و لزوم احترام به آن نپرداخته‌ایم. آخرین نمونه از این بی‌توجهی اتفاقی بود که در آخرین روز مهرماه امسال هنگام افتتاح مدرسه‌ای خیرساز در روستای جهادآباد از توابع شهرستان عنبرآباد استان کرمان که با حضور فرماندار، مدیر آموزش‌ و پرورش، خیرین و مردم افتتاح شد، اتفاق افتاد و پرچم سه رنگ کشور به جای روبان به لبه تیز قیچی سپرده شد. انتشار تصاویر مربوط به این افتتاح در فضای مجازی با واکنش‌های متفاوتی روبه رو شد و همه کسانی را که دل درگرو این خاک دارند را نگران کرد. 

مهران سنجری مدیر آموزش و پرورش شهرستان عنبرآباد در گفت‌وگو با ایسنا متذکر شد که در قیچی کردن نماد پرچم و استفاده به جای روبان بی‌توجهی صورت گرفته است و عمدی در کار نبوده است؛ اما این بی‌توجهی و سهل‌انگاری نه‌فقط در مدرسه عنبرآباد که در بسیاری از مدارس کشور به شیوه‌های گوناگون وجود دارد و لازم است که آموزش‌ و پرورش به عنوان یکی از مهم‌ترین نهادهای تأثیرگذار بر هویت ملی افراد یک کشور، به فکر چاره‌ای جدی برای آن باشد.

نگارنده که دوران دانش‌آموزی خود را در دهه شصت گذرانده است هرروز که راهی مدرسه می‌شد در مراسم آغازین، بعد از تلاوت قرآن مجید شاهد برافراشتن پرچمی می‌شد که نشان می‌داد هنوز این کشور چند هزارساله زنده است و برپای خویش ایستاده است؛ اما متأسفانه در سال‌هایی که به تدریس در مدارس گوناگون پرداختم- از غرب تا مرکز کشور- کمتر نشانی از این برافراشتن‌های هرروزه دیدم و بعضاً پرچم‌های کهنه و پاره‌پاره بود که بر تیرک پرچم این مدارس آویز شده بود.

انتظار می‌رود آموزش‌ و پرورش با همکاری و همفکری صاحب‌نظران و با انجام اقداماتی از قبیل موارد زیر به این مهم بپردازد و در تقویت همبستگی ملی مردم ایران کوشش نماید.
-  معرفی پرچم ایران، فلسفه و لزوم احترام به آن در کتاب‌های درسی همه دوره‌های تحصیلی؛
-  اجباری کردن مراسم برافراشتن پرچم در مراسم آغازین تمام مدارس کشور؛
-  تعویض پرچم مدارس به محض کهنگی و پارگی؛
-   نام‌گذاری یکی از روزهای تحصیلی به اسم پرچم و برگزاری جشن پرچم؛
-  نصب و الزام وجود پرچم در تمام مراسم رسمی مدرسه؛
-  برگزاری جشنواره‌های گوناگون هنری (فیلم، عکس، پوستر،...) سالیانه در مدارس با موضوع پرچم.
پانوشت:
(1)  ریشه‌یابی نام و پرچم کشورها، ص14
(2)  دایرةالمعارف تشیع، جلد3،ص612

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید