تهران

شاید بتوان بعدها ۱۲ شهریور ماه ۹۸ را به واسطه شنیدن سخنانی نو و ارائه نگرشی تازه بعدها  به عنوان نقطه عطفی در بهبود روند حوزه تعلیم و تربیت یاد کرد ،  چراکه سخنانی بر زبان ریاست دولت دوازدهم و وزیر پیشنهادی  از تریبون رسمی مجلس جاری شد که کمتر از دولتمردان اعتدال شنیده شده است ؛ اینکه آموزش و پرورش برای ما وزارتخانه پایه ای و اساسی است و هرانچه در آینده کشور  می خواهیم ، اعم از معنویت ، نشاط ، پیشرفت اجتماعی  ، علمی ، صنعتی  تا قدرت ملی ، آغاز آن از آموزش و پرورش است و در واقع بزرگترین سرمایه اجتماعی یعنی ۱۴ میلیون آینده ساز امانت ما هستند و زحمت این امانتداری بر دوش معلمان گذارده شده است ، جای خرسندی است.  چنین دفاعی از وزیر پیشنهادی و جایگاه آموزش و پرورش را به فال نیک می گیریم  که صد البته این مهم، حد اقل انتظار از رییس دولت اعتدال بود که  باور قلبی ایشان نسبت به آموزش و پرورش را در فرصت ۲ ساله پیش رو با توجه به بازگشت به مدار رشد اقتصادی ۰.۹ بر اساس آخرین پیش بینی سال ۲۰۱۹  بانک جهانی ، در تخصیص اعتبارات لازم و همراهی با برنامه های تحول گرای حاجی میرزایی قابل ارزیابی خواهد بود .
در این یادداشت روی سخن با وزیر است که حسن خلق ایشان به عنوان شاخصه مهم رفتاری از طرف رییس جمهور مورد تاکید قرار گرفت و  در همان روز رای اعتماد با باز گذاردن راه نقد سازنده و منصفانه عملکردشان،  این نوید را  به کارشناسان این حوزه دادند که گوش شنوایی برای  شنیدن و ترتیب اثر دادن نقد های سازنده آمده است . بر همین اساس پرسشی به ذهن متبادر می شود که چگونه می توان انحراف از برنامه ای را ارزیابی کرد بدون آن که زمان بندی مشخصی مطرح شود ؟

به زعم برخی کارشناسان تحلیل وزیر از چالش های موجود و  وعده هایی که برای برون از این وضعیت دادند،  علی رغم دلنشینی ،  به فرض تثبیت و ماندگاری و در امان ماندن از تیغ استیضاح ، طی مدت اندک از عمر دولت دوازدهم ، چندان قابلیت اجرایی شدن  ندارد .

نگارنده سطور معتقد است حاجی میرزایی که سوابق مدیریت مراکز علمی و پژوهشی را در کارنامه دارند ، می بایست قبل از درخواست نظارت کارشناسان بر انحرافات احتمالی ایشان از وعده ها ، شاخص و زمان بندی برنامه های مد نظر را بر مبنای کوتاه مدت ، میان مدت و بلند مدت ارائه کنند تا بتوان ارزیابی منصفانه ای داشت ، چراکه بدون زمان بندی تحقق برنامه ها و ارایه تقدم و تاخر آنها، چگونه می توان انحراف آن را مشخص کرد ؟
بیان هر نوع انحرافی بماند تا اعلام زمان بندی تحقق هر وعده ، اما ۲ سوال اساسی در این بین مطرح است ؛
نخست آن که برنامه وزارت در دوران باقی مانده از دولت دوازدهم در خصوص بزرگترین چالش فعلی آموزش و پرورش یعنی کمبود نیروی متخصص و کارآمد چیست؟ 

سهم ناچیز از درآمد ناخالص داخلی ( GDP ) و  بودجه سنواتی نامتناسب با جایگاه حاکمیتی آموزش و پرورش در سالهای اخیر همواره کسری بودجه را در پی داشته که این مهم به مرور در کیفیت بخشی به آموزش و نشاط معلمان و به تبع  آن دانش آموزان آسیب وارد کرده و با کاهش استقبال شاغلین از حق التدریس و بازنشستگان به  استمرار بر مشکلات ساماندهی نیروی انسانی افزود؟
پرسش دوم اینکه  برنامه مشخص وزارت برای تحقق عدالت آموزشی که از وعده های پر رنگ روز رای اعتماد چیست و چگونه می توان با وجود طبقه بندی مدارس دولتی به عادی ، هیات امنایی ، نمونه دولتی ، شاهد ، وابسته و سمپاد  به این مهم دست یافت ؟
باید خاطر نشان کرد که انتظار نمی رود وزیر ، طی ۲ سال بتواند نگرشی که بیش از دو دهه بر سر این حوزه سایه افکنده است و درصدد گذاردن تدریجی هزینه آموزش در سبد خانوار و تامین معلم ارزان و در مجموع اداره ارزان تر آموزش و پرورش  بوده است را تغییر دهند و همه برنامه های اعلامی را طی مدت باقی مانده از دولت دوازدهم ، محقق سازند، اما می توان امیدوار بود در این راستا با توجه به قول حمایت ریاست دولت دوازدهم در روز رای اعتماد، گام هایی موثر و اولیه برداشت.

اقدامات پیشنهادی کوتاه مدت :
_  رایزنی جهت تخصیص اعتبارات متناسب با جایگاه حاکمیتی آموزش و پرورش و درصد بالاتری از سهم GDP به نحوی که تماما از محل درامدهای قابل وصول پیش بینی و تخصیص یابد تا برای اولین بار همه فصول بودجه این حوزه به ویژه تخصیص سرانه مدارس دولتی در فصل ۵  تخصیص یابد و واژه معوقات و کسری  برای همیشه از بودجه این حوزه رخت بربندد.
-  تحقق پرداخت ماهانه حق التدریس  شاغلین که گویا قرار است در سال جدید در فصل ۱ بودجه همچون حقوق دیده و پرداخت گردد. لذا به این شیوه هم اقبال شاغلین به حق التدریس افزایش یافته و هم لزومی به القای نکات مثبت طرح معلم تمام وقت و اصرار بر اجرای ان که در پارادوکسی آشکار با سند تحول مبنی بر کیفیت بخشی به اموزش و همچنین در تضاد با قانون طبقه بندی مشاغل است،  نخواهد بود.
- اختصاص سرانه مصوب مدارس دولتی در ابتدای سال تحصیلی و برداشتن فشار از اولیا بر اساس اصل ۳۰ قانون اساسی
 -  توزیع متوازن نیروی انسانی و ممانعت از تمرکز نیروهای توانمند در مدارس خاص در راستای تحقق عدالت آموزشی
-  تجهیز و تقویت دانشگاه فرهنگیان و تربیت دبیر شهید رجایی با هدف افزایش ظرفیت جذب دانشجو معلم در سال اتی با توجه به  چالش کمبود نیروی متخصص و علاقمند تا سال ۱۴۰۴ که با بازنشستگی قابل توجهی مواجه خواهیم شد.
 بی شک با توجه به وجود نگرش مخالف توسعه آموزش رایگان و تخصیص اعتبارات کافی برای تربیت معلم ، تحقق پیشنهادات  فوق به آسانی میسور نخواهد بود .  تغییر رسالت  دانشگاه های تربیت معلم و تجپیع تمامی مراکز تربیت معلم در ابعادی کوچک تر و با ظرفیت -کمتر و کاسته شدن از برخی مزایای دانشجو معلمی به نسبت دهه ۷۰  و در عوض افزایش سرباز معلم ، معلمان   ماده ۲۸ ، معلمان خرید و حق التدریس آزاد ،  خود گواه نفوذ این نگرش در حوزه تصمیم سازی در آموزش و پرورش می باشد.

پیشنهاد میان مدت:
- احیای مجدد ظرفیت دانشگاه تربیت معلم تهران ( خوارزمی) ، تبریز و سبزوار جهت تربیت نیروی متخص متوسطه نظری با عنایت به امکانات سخت افزاری و نرم افزاری موجود در این دانشگاه ها که همواره در انجام رسالت خود در حوزه تربیت معلم موفق بوده اند.
- تجدید نظر در  شیوه اجرای ارزشیابی توصیفی دوره ابتدایی که بر اساس گزارش سازمان پژوهش به افت قابل توجهی در آزمون پرلز منجر شده است
 - کاستن از حجم برنامه های تکلیفی  فاقد برون داد و جایگزینی برنامه های نشاط محور در دوره ابتدایی و تخصیص مشاور و آموزگار تخصصی تربیت بدنی به همه پایه ها .
- تشکیل کارگروهی به منظور آسیب شناسی برنامه های دوره متوسطه اعم از تعالی ، هدایت تحصیلی و ایران مهارت به منظور بهبود روند و ممانعت از طراحی برنامه های تکلیفی  شتاب زده .
امید است همان گونه که حاجی میرزایی صادقانه مکنونات قلبی خود را روز رای اعتماد بیان داشته اند ، علی رغم اعلام برنامه های کلی خود د در خصوص راه های برون رفت ازچالش های ۴ دهه اخیر ،  از ورود همزمان به رفع همه چالشها در مدت زمان کمتر از ۲ سال ، دوری کرده و با اولویت بندی و تمرکز همه توان بر روی چالش تعیین شده و تعیین زمانبندی مشخص بتوانند نتیجه مطلوب را حاصل کنند .

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه گزارش/

9 آذر 1396 نامه ای از سوی یک معلم سمنانی در صدای معلم با عنوان : " آقای وزیر ! چرا در آموزش و پرورش سمنان به مفاد قانون مدیریت خدمات کشوری و سند تحول بنیادین در خصوص « شرایط احراز مدیریت مدارس » عمل نمی شود ؟ چرا کار به کاردان سپرده نمی شود ؟ ( این جا ) منتشر شد .

در این متن انتقادی آمده بود :

" بررسی سامانه های رسیدگی به شکایات وزارت متبوع در این استان و پرونده های ایجاد شده در این سامانه و حتی حوزه تخلفات اداری مرکز استان در دو یا سه سال اخیر موید این قصه غم انگیز و پرملال می باشد. مدیرانی که فقط به زعم انتقاد از طرح ها و برنامه ها به حاشیه رانده شدند و حتی حاضر به ترک خدمت از این سیستم با قبول ضررها و زیان های آن به صورت تعجیل شدند ؛ چرا باید توسط برخی از مسئولین سیستم تعلیم و تربیت استان سمنان که مروج و آموزش دهنده اصول اولیه روانشناسی، روابط انسانی ،گفتمان رودرو می باشند به راحتی اصل لیاقت و شایستگی کنار گذاشته شود و فقط به صرف هم خط نبودن و منتقد یک مدیر را عزل و یا تنزل پست دادند در حالی که در اجرای ماده 54 قانون مدیریت خدمات کشوری ، راهکار 6-22 سند تحول بنیادین آموزش و پرورش مبنی بر گزینش مدیران در سطوح مختلف بر اساس شایسته سالاری و اجرای دقیق مصوبه ی ششصد و هفتاد و سومین جلسه ی شورای عالی آموزش و پرورش در خصوص ،« شرایط احراز مدیریت مدارس دستورالعمل شماره 96594-25/5/94  » وزارت متبوع صراحتا آمده است .کمیته ی انتخاب و انتصاب مدیران واحد های آموزشی در هفته اول اسفند ماه هر سال ضمن بررسی وضعیت مدارس تحت پوشش، نسبت به مشخص نمودن آن دسته از مدارسی که به دلایل قانونی از جمله: (جدیدالتاسیس بودن، بازنشسته شدن مدیر ، استعفای مدیر، جابه جایی مدیر و یا ضعف عملکرد مدیر) (با ارائه مدارک و مستندات ضعف عملکرد) نیازمند مدیر جدید می باشند، اقدام می نماید.

حال بررسی کنید در این استان در این سه سال اخیر مدیرانی که به انحاء مختلف و صرفا بر اساس فشارهای سیاسی و بعضا غیرسیاسی و سلیقه ای و انتقادات وارده به مدیران مناطق کنارگذاشته شدند و یا تنزل پست داده شدند. هیچ گونه از مولفه های تصریح شده در بندهای فوق را شامل نمی شدند. درکدام ظرف و سبد اقدامات مدیریتی منتسب براصل شایسته سالاری قراردارد ؟ مدیری که نه استعفا داده است .نه بازنشسته شده است .نه ضعف مدیریتی داشته است ؛ چرا به راحتی باید کنار گذاشته شود و این گونه با احساسات و روحیات این مدیران بازی شود. "

اداره کل آموزش و پرورش سمنان هیچ گاه به این نامه ی معلم سمنانی پاسخ نداد .

مدیر کل آموزش و پرورش سمنان به تازگی گفته است :

" بارها در مصاحبه ها و تریبون ها و در قول و عمل اعلام کرده ایم که سند تحول بنیادین آموزش و پرورش که امضای نظام را دارد قانون اساسی نهاد تعلیم و تربیت جمهوری اسلامی است و تمام فعالیت ها و برنامه های ما فقط در این چارچوب و مطابق با آن تدوین و اجرا می شود "

گروه گزارش/

پرتال اداره کل آموزش و پرورش سیستان و بلوچستان در 12 شهریور 1398 در خبری از قول « احمد بختیاری » معاون آموزش متوسطه این اداره کل نوشت :

" رتبه اول جشنواره الگوهای تدریس برتر استاندارد «کارمند اداری» را شهربانو محمودی سرگروه حسابداری استان به خود اختصاص داد.

مقام معظم رهبری در دیدار با زنان هرمزگان به تاریخ ۲۹ بهمن سال ۷۶  : «واداشتن دختران كم سن و سال به ازدواج، حركتى در جهت تضعيف زن و ناديده گرفتن حقوق اوست و قانون بايد با آن مقابله كند و زنان نيز با آگاهى، هوشيارى و رشد و معرفت خود در مقابل اين گونه تعديات بايستند.»

انتشار فیلم خصوصی از ازدواج فاطیما دختر یازده ساله با میلاد جوان بیست و دوساله واکنش زیادی در شبکه های مجازی داشت.
سرعت انتشار اخبار مرتبط با آن فیلم چندان بالا بود که قدرت تجزیه و تحلیل را از خوانندگان بگیرد.
ابتدا فیلم مراسم ساده و روستایی یک خانواده منتشر شد لباس محلی عروس یازده ساله ،چهره کودکانه عروس و داماد جوان ،احساسات کاربران شبکه های مجازی را برانگیخت به فاصله چند روز اعلام شد دادگستری کهکیلویه و بویر احمد به موضوع ازدواج این کودک یازده ساله ورود کرد و عقد ابطال گردید.
در همین فاصله از تشکیل پرونده قضایی جهت بررسی انتشار عکس و فیلم خصوصی مراسم عروسی کودک یازده ساله خبر دادند . در نگاهی دیگر در عکس های منتشر شده از ازدواج دختر یازده ی بهمئی،نکته ای حائز اهمیت، تضاد آشکار سنت و مدرنیته است .
در این اثنا با خبر شدیم مردم اهالی بهمئی روستایی که فیلم عروسی مذبور منتشر شده بود اعلام کردند ازدواج در سن یازده سالگی در این روستا امری عادی است و پس از ماه محرم و صفر فاطیما و میلاد مجدد عقد می کنند.
این کل ماجرا تا این لحظه است از این ساعت به بعد ممکن است اتفاقات غریب دیگری در شبکه های اجتماعی در واکنش به آن ازدواج رخ دهد .
نکته جالب در این ماجرا آخرین خبر منتشر شده است که مردم روستای بهمئی می گویند ازدواج دختریازده ساله امری عادی است . یعنی در این روستا دختران در مدارس ابتدایی متاهل هستند یا در تدارک ازدواج زود هنگام که به قول اهالی روستا امری عادی است اگر چنین باشد نتیجه می گیریم دختران بیست و دو سه ساله این روستا که هم سن داماد فیلم منتشر شده هستند باید یا مادر بزرگ باشند یا دست کم در تدارک ازدواج دختران ده یازده ساله خود باشند .
به راستی چه کسی مسئول بررسی صحت و سقم این قضایاست ؟

آیا در گوشه ای از ایران روستایی است که ازدواج کوکان امری عادی است ؟

پرسش دیگر این است که تحصیل در مقطع ابتدایی اگر اجباری است، چنین کودکانی چگونه ضمن تحصیل ازدواج می کنند و آیا برآوردن دو انتظار یعنی تحصیل و مسائل مربوط به امور زناشویی به طور همزمان برای کودک یازده ساله ممکن است؟
چندی است نمایندگان زن در مجلس شورای اسلامی لایحه ای را در مجلس طرح کرده اند که درصدد است ازدواج زیر سیزده سال برای دختران را ممنوع کند .

خانم طیبه سیاوشی در خصوص این طرح در حساب توئیتری خود نوشت:
‏"مجدداً، تصویر طرح افزایش حداقل سن ازدواج، برای رصد و پیگیری بهتر و ادعای توأم با دقت، پیوست می‌شود. به امید آنکه موافقان ‎ازدواج کودکان زیر ۱۳ سال، دست از تحریفِ این طرح و ادعای مخالفت ما با ازدواج نوجوانان زیر ۱۸ سال بردارند. تحریفی که ۵ سال اختلاف سنی را کتمان می‌کند!"

به نظر می رسد نمایندگان مخالف ازدواج کودکان راه درازی در پیش دارند .هرچند کودک همسری مختص ایران نیست و آمارها نشان می دهد هر ۲ ثانیه در جهان یک دختر بچه مجبور به ازدواج می‌شود. ایران یکی از ۱۰۰ کشوری است که ازدواج دختران زیر ۱۸ سال در آن قانونی است.
همچنین خانم سیاوشی در توئیتی دیگر اعلام می کند از ازدواج دختر یازده ساله سیرجانی با پسر بیست و سه ساله جلوگیری شد ."‏در گفت‌وگویی که با مشاور زنان استانداری کرمان داشتم و با پیگیری‌های فرماندار سیرجان و اقدام دادستان، ازدواج دختربچهٔ ۱۰ساله با مرد ۲۳ساله، متوقف شد.
خوشبختانه، از این مورد با رسانه‌ای‌ شدن جلوگیری شد. اما بدون ممنوعیت قانونی کودک‌همسری، همچنان با موارد دیگر مواجه خواهیم بود."
این در حالی است که امروز شاهد انتشار فیلم ازدواج دختر یازده ساله بهمئی هستیم . آیا اتفاقات اخیر را می توان گامی به جلو نامید در صورتی که اهالی روستای بهمنی این ازدواج را امری عادی می پندارند ؟

آیا ابتدا نباید پرسید قانون الزام آورتر است یا عرف ؟
جایگاه آموزش خانواده کجاست؟ جایگاه فرهنگ و سبک زندگی کجاست؟ چرا مسائل ریز و درشت فرهنگی و تربیتی در کشور به سادگی به مسئله ای لاینحل تبدیل می گردد؟
خانم سیاوشی در این مورد می گوید:
‏حین بازدید از روستاهای نیشابور، آرزو داشتم مخالفان طرح کودک‌ همسری به این روستاها و مناطق دورافتاده سفر می‌کردند و با این بخش از مردم محروم و مشکلات بی‌شمارشان، بیشتر آشنا می‌شدند تا شاید یک پدیده اجتماعی را با سیاسی‌کردن و دوقطبی‌سازی، پیچیده و معطل نکنند!
از منظر دیگر می بینیم مسئله کودک همسری به عنوان یک پدیده ضداجتماعی مطرح می شود اما در نهایت ،رقابت سیاسی موافقان و مخالفان آن را به مسئله ی پیچیده ی نظام در بازی سیاسی با رقیب تبدیل می کنند .
در نگاهی دیگر در عکس های منتشر شده از ازدواج دختر یازده ی بهمئی،نکته ای حائز اهمیت، تضاد آشکار سنت و مدرنیته است. در یکی از عکس های سلفی داماد جوان موبایل در درست درحال گرفتن عکس سلفی مشاهده می شود در این تصویر عروس ،با چهره ای کودکانه به دوربین چشم دوخته است. موبایل نمایانگر یکی از مظاهر زندگی مدرن امروز است و در این قالب تصویر زوجی را می بینیم که هیچ سنخیتی با هم ندارند . تصویر پارادوکس آشکار جدال مدرنیته و سنت است .
شکاف عمیق زندگی سنتی در مقابله با زندگی مدرنیته روز به روز آشکارتر می گردد اما از بد حادثه در این جدال، نوعروس داستان ما همچنان در گره کور سنت اسیر است و در نگاه دنیای مردسالار امروز این مردان هستند که قادرند تار و پود سنت را بشکافند و بین سنت و زندگی مدرن پل ببندند .
پرسش اساسی این است؛ آیا دختران محصور در قوانین دست و پا گیر عرف و سنت نیز چنین امکانی را دارند؟

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

تهران

گروه گزارش/

صبح روز سه شنبه 12 شهریور 1398 ، محسن حاجی میرزایی وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش در صحن علنی مجلس شورای اسلامی حضور یافت و پس از سخنان موافقان و مخالفان به مدت 30 دقیقه به ارائه برنامه ها و دیدگاه های خویش پرداخت .

« صدای معلم » متن کامل این سخنرانی را منتشر می کند .

گروه اخبار/

  چهاردهمین وزیر آموزش‌ و‌ پرورش پس از انقلاب هم رأی اعتماد گرفت. این تعداد بدون محاسبه‌ی سرپرست‌هایی است که در برزخ استیضاح و معرفی، عهده‌دار این وزارتخانه بوده‌اند. به این ترتیب عمر متوسط هر وزیر آموزش‌ و‌ پرورش در این چهاردهه کمتر از سه سال بوده است.

اکنون تصور کنید: از چند وزیر اوایل انقلاب که بگذریم، چند هفته‌ی اول‌ِ معرفی وزیر، به تودیع و‌ معارفه و ماچ و‌ بوسه و تقدیم هدایا به قبلی و آرزوی بهترین توفیقات برای فعلی و این قبیل تعارفجات گذشته و می‌گذرد. چند ماهی به پالایش و پیرایش و نقل و انتقالات و جا‌به‌جایی از بالا به پایین و بالعکس یا آرزوی موفقیت در سنگری دیگر! ...و بالاخره عمر وزارت که به نیمه می‌رسد، تازه طرح و برنامه‌ها به روی میز می‌آید؛ همه هم دوباره از سرنو تحولات بنیادین‌(!)، از نوشتن سندهای جدید و روکردن چشم‌اندازهای آینده‌ای ناکِی‌آباد و لایروبی از کتب درسی و تألیفات جدید؛ ...و البته پای ثابت همه‌ی دوران‌های وزارت، ضرورت کتب کمک‌ درسی و فشارهای هنجاری و تبلیغی مؤسسات برای تزریق این کتب به مدارس و تحمیلش به دانش‌آموزان. کی نوبت به «اصل مطلب» می‌رسد؟ باش تا صبح دولتش بدمد!...و اما «اصل مطلب»، ناگفته پیداست که خیل میلیونی دانش‌آموزان‌اند و لشکر چندصدهزار نفره‌ی کادر آموزشی و اداری؛ بیشترین عائله در یک‌ وزارتخانه که با هیچ وزارتخانه‌ی دیگری قابل قیاس نیست.
سخن از سریال بی‌پایان و خسته‌کننده‌ای است که یک سکانسش مدارس کپری و کلاس‌های آغلی است و سکانس دیگرش در روزگار تحریم، اردوهای پاریس و ژنو و میان‌پرده‌های این سریال، المپیادها و دوپینگ‌های آموزشی، و‌ پایان هندی‌اش، کنکور.

حال تصورتان را عوض کنید:

صحنه‌ی آموزش‌ و‌‌ پرورشی که سهمش از درآمد ناخالص ملی و نیز دیگر مواهب مادی این سرزمین، مطابق با شئون انسانی معلمان و دانش‌آموزان و نیز ضرورت‌های توسعه‌ی علمی است. برنامه‌هایش مطابق با تفاوت‌های فردی و همگام با استعدادهای گونه‌گون است. از میانه‌ی دبیرستان، فن و حرفه و هنر و مهارت، جایگزین تئوری و حفظ و تست می‌شود. معلم، لااقل همپای دیگر کارشناسان و کارمندان دیگر وزارتخانه‌ها امکانات بازآموزی و‌ مهارت‌افزایی، قبل و‌ حین خدمتش را می‌یابد و نیز هم‌وزن دیگر کارمندان از امکانات رفاهی و آسودگی‌های زندگی برخوردار می‌شود. محیط مدارس، از میدان مسابقه میان برتر و‌ کهتر، به محیط رفاقت و‌ همدلی و همکاری میان دانش‌آموزان بدل می‌شود. نشاط و شادی و ورزش و بهره‌وری از انرژی کودکی و‌ نوجوانی، بر خمودی و تکیدگی و گوژپشتی ناشی از تست‌زنی فائق می‌آید. دست دلالان «حفظ‌فروش» و خلاقیت‌کُش از دامان مدارس کوتاه می‌شود و کتابخانه‌های مدرسه‌ها دوباره پر می‌شود از قصه‌های «حسنک کجایی» و «امیرارسلان نامدار» و «حسین کرد شبستری»، یا « کلیله و‌ دمنه» و « گلستان سعدیِ»‌جان؛ یا «بینوایان» و «چرم ساغری» و «جنگ و صلح» و «سپید‌دندان»؛ یا « هشت کتاب» و « اشعار نیما»؛ یا «به من بگو چرا؟»ی آیزاک آسیموف و... .افسوس، که بچه‌های ما، نه قصه می‌خوانند و اگر هم‌ می‌خوانند، یا «بن‌تن» است یا «ارباب حلقه‌ها» و در بهترین حالتش، «هاری‌پاتر»؛ و نه مطالعه‌ی کتب علمی می‌کنند؛ و مگر کتاب‌های رنگ‌به‌رنگ طبقه‌بندی‌شده‌ی تست و حفظ، هوش و‌ حواس و اعصابی برایشان گذاشته تا اصلا بدانند مطالعه یعنی چه؟

القصه، حالا مثلاً وزیر محترم جدید می‌خواهد چه کند؟ که پیشینیانش با عِده و عُده‌های خاص خود نتوانستند؟! البته من بچه‌ی امیدواری هستم از قضا!
به دلم می‌آورم که این بار، این، آن کند که همه‌ی آنان نکردند یا نتوانستند!

روزنامه اطلاعات

تهران