60 نفر از استادان و اعضای هیئت‌علمی رشتۀ برنامه درسی و علوم تربیتی دانشگاه‌های کشور، در واکنش به انتصابات اخیر در سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، نامه‌ای سرگشاده خطاب به رئیس جمهور منتشر کردند. آنان در این نامه خطر انتصاب‌های غیرتخصصی را برای امور تخصصی گوشزد کردند و بی‌اعتنایی به انباشت دانش تخصصی در حوزۀ برنامۀ درسی را مهم‌ترین پیامد این نوع انتصابات دانستند.
متن نامه به شرح زیر است:
نامه سرگشاده جمعی از استادان برنامۀ درسی و علوم تربیتی کشور در خصوص انتصاب‌های اخیر سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی به رئیس جمهور
جناب آقای دکتر حسن روحانی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
سلامٌ علیکم
«سخن از قصۀ پرغصۀ سطحی‌نگری و انتصاب‌های نابه‌جا در سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی وزارت آموزش‌وپرورش است.»
چندی است خبر انتصاب‌های پیاپی (از رئیس سازمان گرفته تا مدیران میانی) در سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی وزارت آموزش‌وپرورش، سیلی از نگرانی‌ها و دغدغه‌ها را در میان اصحاب تعلیم و تربیت به وجود آورده است. همه می پرسند، چه بر سر آموزش‌وپرورش کشورمان خواهد آمد، اگر این گونه جایگاه رهبری نظام برنامه‌ریزی درسی و سکاندار اصلی ابتکار عمل‌های آموزشی و پرورشی کشور، جولانگاه سیاست‌زدگی و سطحی‌نگری و کم‌مایگی شود؟! چرا تغییر و تحول در سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی که می تواند این سازمان را، همچون موجودی زنده و منعطف، آمادۀ تصحیح خطاهای خسارت‌بار گذشته کند، چنین چشم‌انداز غم‌باری را بر روی ما گشوده است؟!
همان‌طوری که استحضار دارید که در حال حاضر نظام برنامه‌ریزی درسی کشور، به دلیل تصمیمات شتابزده و ناپختۀ چند دوره گذشته وزارت آموزش‌وپرورش، به‌ویژه، اجرای شتابزده و بی‌موقع تغییر ساختار آموزشی کشور به ۳-۳-۶، با معضلات زیادی مواجه بوده است. از سال ۱۳۹۰ تا کنون، که قرار است دانش‌آموزان پایۀ دوازدهم، اولین خروجی‌های نظام آموزشی پس از تغییر ساختار آموزشی کشور باشند، هر سال کلیۀ کتاب‌های درسی هر پایه به ترتیب و برای همۀ دوره‌های تحصیلی، یکی پس از دیگری تغییر کرده است؛ تغییراتی که فرصت و مجال هر گونه کار بنیادی و اثربخش را از نظام آموزشی کشور سلب کرده است. امید می‌رفت که با اتمام سیل تغییرات، مجال برای التیام آلام و اتخاذ تدابیر بنیادی و عقلانی فراهم شود. لیکن با انتصاب‌های اخیر، بیم آن می‌رود که باز هم این فرصت ملی برای نظام آموزشی کشورمان از دست برود!
جناب آقای دکتر روحانی؛
به فرموده رهبری انقلاب در بیانیۀ چهلمین سالگرد انقلاب، به درستی، «دانش، آشکارترین وسیله عزت و قدرت یک ملت است». اما باید دانست که پی‌ریزی و زمینه‌سازی برای خلق دانش و علم در یک کشور از طریق آموزش و پرورش و با تربیت نیکوی نسل جدید رقم می‌خورد؛ تربیتی که به دور از مواجهۀ سطحی و سیاست‌زده با امر پیچیدۀ یاددهی-یادگیری، همۀ ساحت‌های وجودی دانش‌آموزان، از اعتقادی، عبادی و اخلاقی؛ اجتماعی و سیاسی؛ زیستی و بدنی؛ زیبایی‌شناختی و هنری؛ اقتصادی و حرفه‌ای؛ علمی و فناورانه، را در کانون توجه خود قرار دهد. تربیت این ساحت‌های وجودی نیازمند تلفیق وعجین‌شدن ماهوی دانش تربیتی با رشته‌های گوناگون دانش و علم از یک سو و توجه به سطوح سه‌گانۀ برنامه درسیِ تجویزی، نیمه‌تجویزی و غیرتجویزی، از سوی دیگر است.
پیچیدگی نظام برنامه‌ریزی درسی بر آگاهان این حوزه پوشیده نیست. این امر علاوه بر اینکه از ماهیت تلفیقی، بین‌رشته‌ای و فرارشته‌ای تربیت در ساحت‌های مختلف وجود آدمی سرچشمه می‌گیرد، نیازمند توجه متوازن به سطوح سه گانۀ برنامه‌ریزی درسی (تجویزی، نیمه تجویزی و غیرتجویزی) به منظور بسترسازی برای تحقق تربیت نیز هست.
اینجاست که مسئولیت خطیر مدیریت نظام برنامه‌ریزی درسی کشور، به منظور طراحی و تدبیر فرصت‌های تربیتی و یا زمینه‌سازی برای آن بیش از پیش آشکار می‌شود. این مسئولیت علاوه بر نیاز به تعهد و شایستگی‌های عام مدیریتی و نیز بصیرت تاریخی برای درس‌گرفتن از تجارب چهل‌سالۀ کشور، نیازمند دانش تخصصی، آگاهی و وقوف عمیق و دقیق به تجارب و دستاوردهای جهانی، توانایی استفاده از خرد جمعی و بسیج کردن صاحبان اندیشه در خدمت آموزش و پرورش کشور است.
اینک که در آستانۀ هفتۀ بزرگداشت مقام معلم قرار داریم، خواستار توجه ویژۀ آن مقام عالی به آموزش و پرورش، به ویژه به انتصاب‌های اخیر در سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی هستیم و دغدغه‌های خود را در این خصوص به شرح زیر، به اطلاع جنابعالی می‌رسانیم:
۱. خطر افت شدید کیفیت برنامه‌های درسی و انجام تغییرات کم‌مایه و نمایشی در کتاب‌های درسی و برنامه‌ها به خاطر عدم داشتن تخصص در میان مدیران جدید سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی کشور.
۲. خطر تعمیق شکاف میان برنامه‌های درسی قصدشده با برنامه‌های درسی اجرا و کسب شده؛
۳. خطر تشدید بی‌عدالتی آموزشی، ناشی از کاهش کیفیت برنامه‌های درسی به‌ویژه در مدارس دولتی و مناطق دور دست؛
۴. خطر فرصت‌سوزی و تکرار اشتباهات و تجارب ناکارامد گذشته در سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی؛
۵. خطر طرد و حذف نیروهای کارشناسی باسابقه، توانمند و مجرب در سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی؛
۶. خطر غلبه تفکر خودبسنده‌نگر و بی‌اعتنا به عقلانیت سازمانی و دانش تربیتی؛
۷. خطر شکاف آموزشی میان کشور ما با نه تنها کشورهای پیشرو، بلکه حتی با کشورهای منطقه؛ چنان که شواهدی از آن را در آخرین اجرای مطالعات پرلز و تیمز شاهد بودیم.
۸. مهم‌تر از همه بی‌اعتنایی به دانش انباشته علم برنامه درسی با انتصاب افراد نامتخصص به این سازمان به شدت تخصصی.
جناب آقای رئیس جمهور؛
با عنایت به آنچه به عرض رسید، خواهشمند است با اهتمام ویژه‌ای که به امر فرهنگ و آموزش‌وپرورش دارید، دستور فرمائید در این مورد اقدام عاجل به عمل آید.
با احترام
جمعی از استادان برنامه درسی و صاحب نظران علوم تربیتی سراسر کشور
۱۲ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۸، مصادف با روز بزرگداشت معلم
رونوشت: جناب آقای بطحایی، وزیر محترم آموزش‌وپرورش جهت استحضار
۱. دکتر محمد آرمند
۲. دکتر آسیه آل‌مراد
۳. دکتر زینب ابراهیمی
۴. دکتر پروین احمدی
۵. دکتر یوسف ادیب
۶. دکتر سیروس اسدیان
۷. دکتر فرشته افکاری
۸. دکتر احسان اکرادی
۹. دکتر صمد ایزدی
۱۰. دکتر عبدالله پارسا
۱۱. دکتر موسی پیری
۱۲.دکتر رضا جعفری هرندی
۱۳. دکتر راضیه جلیلی
۱۴. دکتر حسین چهارباشلو
۱۵. دکتر جواد حاتمی
۱۶. دکتر مریم حسینی لرگانی
۱۷. دکتر عظیمه سادات خاکباز
۱۸. دکتر روح‌اله خدابنده‌لو
۱۹. دکتر پوران خروشی
۲۰. دکتر رحمت‌اله خسروی
۲۱. دکتر علی‌اکبر خسروی
۲۲. دکتر غلامرضا خویی‌نژاد
۲۳. دکتر مختار درویشی
۲۴. دکتر غلامعلی دهقانی
۲۵. دکتر مرضیه دهقانی
۲۶. دکتر اعظم راستگو
۲۷. دکتر افسانه رجایی
۲۸. دکتر زهرا رحیمی
۲۹. دکتر یوسف رضاپور
۳۰. دکتر لادن سلیمی
۳۱. دکتر علیرضا صادقی
۳۲. دکتر سعید صفایی موحد
۳۳. دکتر ابراهیم طلایی
۳۴. دکتر میمنت عابدینی بلترک
۳۵. دکتر علی اکبر عجم
۳۶. دکتر محمدرضا عزتی
۳۷. دکتر مجید علی‌عسگری
۳۸. دکتر نعمت‌الله فاضلی
۳۹. دکتر مصطفی قادری
۴۰. دکتر نسرین قنبری
۴۱. دکتر اسماعیل کاظم پور
۴۲. دکتر محمدرضا کرامتی
۴۳. دکتر نرگس کشتی‌آرای
۴۴. دکتر امیرحسین کیذوری
۴۵. دکتر جواد کیهان
۴۶. دکتر حسنعلی گرمابی
۴۷. دکتر مرتضی مجدفر
۴۸. دکتر محمدعلی مجلل
۴۹. دکتر فیروز محمودی
۵۰. دکتر مجید ملکان
۵۱. دکتر سیروس منصوری
۵۲. دکتر نعمت‌الله موسی‌پور
۵۳. دکتر حسین مؤمنی مهمویی
۵۴. دکتر محمود مهرمحمدی
۵۵. دکتر غلامحسین میکائیلو
۵۶. دکتر یوسف نامور
۵۷. دکتر زهرا نیکنام
۵۸. دکتر سعید وزیری
۵۹. دکتر محمدحسین یارمحمدیان
۶۰. دکتر عاطفه یوسفی
رب نیوز
نظرات بینندگان
وجودچنین شهامتی،یعنی
هنوز خرددر جامعه موج
می زند، امارییس جمهور،
قادر است روحانیت رااز
آموزش وپرورش عقب براند؟!
تجربه ی عملی می گویدخیر.
با تقدیر و تشکر از یک یک سروران ،
متأسفانه واکنش لازم برای پیشگیری از هر نوع
بحران و تخریبی در نظام آموزشی ، دیر ، ضعیف
و مقطعی انجام می گیرد. پیگیری چنین حقی،
می بایست به طور متواتر و همه گیر و در چندین
مرجع انجام بگیرد. مثلا بجای نامه ، این ۶۰ استاد
بزرگوار می توانند به طور حضوری در خدمت ریاست جمهوری ، موارد لازم را گوشزد کنند. هفته
معلم بهترین بهانه برای این حرکت است.
با سپاس مجدد، به امید تحول تمامی کاستی ها به
سوی کمال و تعالی.
ناامید شدم از...
نه تنها چنين نكردند بلكه تعداد قابل ملاحظه اي از همين عزيزان جزء توليدكنندگان سند 2030 بودند.
امروز احساس خطر کرده و یا در مقام تلافی بقیه را هم تشویق و ترغیب به قیام می کنند.
ايشان نه تنها چنين نكردند، بلكه تعداد قابل ملاحظه اي از همين افراد جزء توليدكنندگان متون سند 2030 بودند.
اين نوع تحركات در حافظه تاريخي نظام مقدس اسلامي براي هميشه باقي خواهد ماند و آيندگان قضاوت خواهند كرد.
امروز احساس خطر کرده و یا در مقام تلافی بقیه را هم تشویق و ترغیب به قیام می کنند.