گروه رسانه /
همان‌گونه که انتظار می‌رفت، «بحران آب» از مرحله‌ی هشدار عبور کرده و زندگی عادی و روزمره‌ی شهروندان را با اختلالی جدی مواجه ساخته است. این وضعیت نه ناگهانی نبوده بلکه از سال ها قبل پیش‌بینی شده بود .
این ابر بحران نتیجه‌ی سال‌ها بی توجهی به مفاهیم مدیریت، برنامه‌ریزی علمی، و کنار گذاشتن افراد توانمند، باسواد و دلسوز از عرصه‌های تصمیم‌سازی در کشور است؛ آسیبی که اکنون همگان آن را مستقیم و دردناک در زندگی خود احساس می‌کنند.
اصطلاحاتی چون «ناترازی انرژی» که مکرر از زبان مسئولان شنیده می‌شود، چیزی جز بازتاب غیبت عقلانیت و شفافیت در اداره‌ی امور نیست. در حالی که مطابق اصل‌های صریح قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، «تأمین نیازهای اساسی» از جمله آب، مسئولیت مسلم حکومت است و حاکمیت نمی‌تواند از زیر بار آن شانه خالی کند.
با این حال، رویه‌ی همیشگی مدیریت بحران در کشور، جایگزین کردن «تعطیلی» به جای «تصمیم‌گیری علمی و مسئولانه» است؛ گویی با تعویق و مسکّن، می‌توان از بحران عبور کرد. اما بحران آب، بسیار جدی‌تر از آن است که با این رویکردهای موقت مدیریت شود.
ما، به عنوان شهروندان مسئول و به‌ویژه معلمان پرسشگر و کنش گر ، نمی‌توانیم نسبت به این وضعیت بی تفاوت باشیم. اگر ما تغییر الگوی مصرف را جدی نگیریم و این وضعیت را کم‌اهمیت بپنداریم، ممکن است زندگی میلیون‌ها نفر به شدت مختل شود. مدیریت منابع آب باید علمی، شفاف و مشارکتی باشد. حذف متخصصان خطایی جبران‌ناپذیر است.
بنفشه زهرایی، استاد دانشگاه تهران و متخصص مدیریت منابع آب هشدار داده است:
«اگر همین امروز مصرف آب را کاهش ندهیم، ممکن است در شهریورماه شیرهای آب تهران خشک شوند. در این وضعیت حتی تأمین آب با تانکر و جیره‌بندی نیز دشوار و ناکارآمد خواهد بود.»
ما، معلمان پرسشگر، بر این باوریم که بحران آب صرفاً نتیجه تصمیمات نادرست نیست، بلکه حاصل بی‌عملی اجتماعی نیز هست. از این‌رو، بر مسئولیت خود در این مسیر تأکید می‌کنیم:
مدیریت منابع آب باید علمی، شفاف و مشارکتی باشد. حذف متخصصان خطایی جبران‌ناپذیر است.
کاهش مصرف، یک وظیفه‌ی همگانی است. این تغییر باید از خانه‌ها آغاز شود.
ما، معلمان پرسشگر، از خانه‌ها و کلاس‌های درس تا فضای عمومی و رسانه‌ها، پیام روشنی داریم:
اگر امروز نپرسیم و نیاموزیم، فردا نه تنها آب‌مان، که آینده‌مان نیز تهی خواهد بود.
جمعی از پرسش گران و کنش گران آموزش و پرورش :
- علی پورسلیمان
- محمد راعی
- علی زینلی
- معصومه شعبان زاده
- سعید شهسوارزاده
- محمدرضا شهریاری
- سیدهادی عظیمی
- رضا قاسم پور
- زهرا قاسم پور دیزجی
- نرگس کارگری
- طهماسب کاوسی
- حمزه علی نصیری
- شیرین یوسفی
***
پایان پیام/
پایان پیام/
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
این صحبت های بالاتزین شخص مملکت هست، ظرف چند دهه گذشته دانشمندان را فراری دادند و امور کار را بدست هیئت بیسواد مکتبی دادند.
هرگاه دانشمندان حوزه آب و محیط زیست درباره خطرات خشکسالی و تغییرات اقلیمی و سد سازی کشاورزی صنایع فولاد و کاشی سرامیک در بیابان،هشدار دادند آنها را بجرم جاسوسی و نفوذی برکنار کردند.
حال افراد نالایق بدون هیچ تخصص برای مدیریت این بحران پیشنهادهای خنده دار میدهند:
1. تعطیلی کشور
۲. راندن جمعیت مناطق کم اب به مناطق دیگر
۳. افزایش قیمت آب و جیره بندی
در حالیکه مدیریت اب کار افراد دانشمند و متخصص هست که در دستگاه حکومتی وجود ندارد.
به این خاطره که ترامپ طعنه میزند که عربهای خلیج فارس بیابان را بهشت کردند و ایران برعکس.
راستی چرا دریاچه ارومیه با مدیریت مکتبی و انقلابی خشک شد اما دریاچه وان ترکیه که دور از آن نیست با مدیریت متخصصان پر آبه.
راستی در این چند مدت صدای یک دانشمند حوزه آب را شنیده اید یا مهاجرت کرده اند به خارج؟
حال خودتان بمانید با مدیریت مکتبی