داستان هنرستان ما (شهدای هنرجوی ساوه) هم شنیدی است .هنرستاتی که از قبل از انقلاب شروع به کار کرده است .بعد از انقلاب کم کم توسعه پیدا کرد و تعداد رشته هایش به نه رشته رسید.
در اوایل دهه ی هشتاد تا حدود هزار هنرجو و حدود پنجاه هنر آموز در آن مشغول به تحصیل و تدریس بودند .تعداد زیاد هنرجویان و نیز فرم معماری غیر اصولی ساختمان ها باعث بروز مشکلات انضباطی بسیاری بود. از همان زمان بنا بر این شد که این هنرستان به دو هنرستان تبدیل شود تا اداره کردن آن راحت تر شود و مشکلات انضباطی آن کمتر گردد ؛ ولی متاسفانه هر ساله عنوان می شد که بودجه لازم وجود ندارد .
ساختمان کلاس ها چون تدریجی ساخته شده بود از معماری اصولی برخوردار نبود در مساحت حدود دو هکتاری پنج مجموع کلاس و نه کارگاه پراکنده بود .این داستان دو قسمت شدن هنرستان بالاخره سه سال پیش با کمک های جذب شده از این طرف و آن طرف عملی شد و دیوار وسط هنرستان کشیده شد و به دو هنرستان تبدیل شد .
مدیریت یکی از هنرستان های جدید با هماهنگی اداره و نوسازی با کمک دویست میلیونی یک خیر ( پول بیمه فرزندش که در تصادف کشته شده بود را به مدرسه هدیه داد) اقدام به تخریب یکی از مجموعه ساختمان های فرسوده کرد .
قرار بر این بود که مرحله اسکلت با کمک خیر تمام شود و مرحله نازک کاری و پایانی که حدودا سیصد میلیون برآوردشده بود توسط نوسازی و اداره تامین شود و ساختمان مهرماه ۹۴ کامل شود . ولی متاسفانه از تابستان ۹۴ کار نیمه کاره مانده است . کلاس ها معدود ، کلاس هایی که گوشه کنار هنرستان قرار دارند تشکیل می شود .
برخی از این فضاهای کلاسی آدم را یاد حلب سوریه و افغانستان می اندازد .
امیدوارم مسئولین محترم این مطلب را ببینند و بیش از این کار را نیمه کاره رها نکنند.
آیا واقعا آموزش و پرورش باید برای سیصد ملیون تومان بودجه کار نوسازی یک هنرستانش متوقف شود؟
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
ولی مشکل انضباطی و مدیریت مدرسه هنوز پابرجاست