باسمه تعالی
به : وزارت آموزش و پرورش
باسلام و احترام
یکی از عمده مشکلات آموزش و پرورش تعداد بسیار معلمین و دانش آموزان تحت پوشش این وزارتخانه و اداره این دو می باشد. تعداد زیاد معلمان و مشکلات مالی و رفاهی آنان و همچنین زیادت دانش آموزان و مشکلات تربیتی و آموزشی مربوطه، آموزش و پرورش را به یک ارگان برای اداره حدود 14 میلیون نفر تبدیل نموده و از هدف اصلی یعنی برنامه ریزی برای رسیدن به پیشرفت های علمی و ایجاد موقعیت های مناسب آموزشی و پرورشی برای فراگیران بازداشته است. چنان چه در هر محفلی که مسئولین آموزش و پرورش حضور می یابند بلا استثناء اولین و مهم ترین مسئله مطروحه مسائل معیشتی و رفاهی این سازمان غول پیکر است که به نظر نمی رسد به این راحتی هم بتوان برای آن کاری کرد.راه های زیادی برای کوچک شدن این دستگاه وجود دارد .یکی از راه ها که چندین سال از اجرای آن می گذرد و اثر چندانی هم نداشته و بعضاً انتقاداتی را به دنبال داشته تأسیس مدارس غیر انتفاعی است ولی باز هم در آموزش و پرورش اتفاق خاصی نیفتاد.
پیشنهاد بنده به شرط همکاری دیگر ارکان دولت ، مساعدت رئیس جمهور و وزرا قابل اجرا و بسیار اثر بخش به نظر می رسد.
و اما شرح موضوع:
پیشنهاد می کنم به کلیه دستگاه های دولتی غیر آموزش و پرورش اجازه تأسیس آموزشگاه در هر مقطعی داده شود به این صورت که وزارتخانه ها و سازمان های دیگر نظیر صنایع و نفت و گاز و غیره بتوانند مدارسی برای فرزندان کارکنان خود تاسیس و آن را اداره کنند البته نیروی تدریس و مدیریت این مدارس حتماً از آموزش و پرورش تأمین شود به این شکل که ارگان مذکور فردی را از بین کارکنان با سابقه آموزش و پرورش در مدیریت مدارس انتخاب نموده و ایشان به عنوان مدیر، کادر آموزشی خود را از بین نیروهای آموزش و پرورش در درجه اول و در درجه دوم از بین افرادی که توسط آموزش و پرورش جهت امر تدریس تائید می شوند تامین کند . بدیهی است کلیه حقوق و مزایای این افراد توسط ارگان مربوطه (غیر از آموزش و پرورش) تامین خواهد شد. توجه کنیم هزینه اداره مدارس برای ارگان های دیگر بسیار ناچیز است ؛ چنان چه بر اساس آمار آموزش و پرورش هزینه هر دانش آموز در طول سال تحصیلی حدود یک میلیون وسیصد هزار تومان است وبرای یک مدرسه 200 نفری این هزینه مبلغی معادل 260میلیون تومان خواهد شد و این مبلغ برای مثلاً فولاد مبارکه یا نفت و غیره که برای یک نفر از بازیکنان تیم فوتبال شان بیش از یک یا دو میلیارد تومان هزینه می کنند مبلغی ناچیز به شمار می رود و حتی بیشتر هم هزینه خواهند کرد.
از طرفی چون این ارگان ها هزینه هایی برای کمک به تحصیل و اوقات فراغت فرزندان کارکنان شان در نظر می گیرند این کار برایشان چندان دشوار نخواهد بود و با در نظر گرفتن امتیازاتی که مشوق ایشان در ایجاد مراکز تفریحی شده است این کار نیز با استقبال مواجه خواهد شد.
در این طرح آموزش و پرورش تنها برنامه های آموزشی مصوب را به مدارس ابلاغ می کند و بر اجرای آن نظارت خواهد داشت ؛ همچون نظارتی که بر مدارس غیر انتفاعی کنونی دارد و غیر از آن کلیه امور مربوط به این مدارس توسط موسسان انجام می شود که البته به جهت کم شدن عائله . گرفتاری آموزش و پرورش این کار بهتر از الان انجام خواهد شد.
برای بررسی این طرح با تعدادی از همکاران با سابقه مشورت شده که تنها 2 ایراد از طرف ایشان وارد شده ، اول اینکه ممکن است در اجرا دقت لازم به عمل نیاید و دولت این موقعیت را برای کم کردن بودجه آموزش و پرورش مناسب ببیند که انشا ا... با توجه و دقت مسئولین چنین نخواهد شد. ودوم این که این طرح موجب طبقاتی شدن آموزش در کشور خواهد شد به این صورت که مثلاً وزارت نفت با امکاناتی که دارد مدارسی بسیار مجلل و مجهز آماده می کند که دیگر آحاد مردم از آن بی نصیب خواهند بود. به نظر بنده این که ارگان ها برای خود مدارسی در خور تاسیس کنند نه تنها نکته منفی نخواهد بود بلکه باعث ایجاد رقابتی زیبا در این امر می شود همچون رقابتی که در ایجاد مراکز تفریحی توسط آنان شده است.البته اینجا رقابتی هم بین مدارس غیر انتفاعی و مدارس غیر آموزش و پرورش و مدارس آموزش و پرورش به وجود خواهد آمدکه مطمئناً موجب بهبود وضعیت آموزش و پرورش درکل کشور خواهد شد.
از طرفی با ایجاد مدارس متعدد توسط ارگان های مختلف تعداد قابل توجهی از دانش آموزان به این مراکز جذب می شوند و حتی عده ای غیر فرزندان کادر هم در این مدارس مشغول به تحصیل خواهند شد ؛ چنان چه در موارد بسیار مراکز تفریحی و آموزشی به صورت عمومی به خصوص در مناطق محروم ایجاد شده است . همچنین خروج تعداد قابل توجه دانش آموز از پوشش هزینه آموزش و پرورش منابع را برای آنانی که تحت پوشش آن می مانند چند برابر نموده و موجب تقویت و ارتقاء آموزش برای این قشر نیز خواهد شد.
علاوه بر مطالب فوق موارد زیر را می توان به عنوان مزیت های طرح بر شمرد:
1- استفاده از هزینه دیگر ارگان ها برای اداره مدارس، به عنوان مثال هزینه هایی نظیر حقوق کارکنان ، سرانه دانش آموز ، نگهداری اماکن و وسایل و از این قبیل از عهده آموزش و پرورش بیرون خواهد رفت.
2- بیشتر شدن امکانات مدارس؛ چون اکثر ارگان ها دارای فضاهای تفریحی و ورزشی و حتی آموزشی می باشند استفاده از آن برای مدارس خودشان قابل پیش بینی است.
3- مدیریت اوقات فراغت دانش آموزان؛ با وجود امکانات مناسب در ارگان های مختلف مدارس قابلیت اجرای برنامه های تابستانی برای عموم دانش آموزان را خواهند داشت.
4- کم شدن عائله آموزش و پرورش هم از معلم و هم از دانش آموز و به نسبت زیاد شدن منابع مالی برای هر دو طرف و در نتیجه بهبود وضعیت معیشتی معلم و آموزشی دانش آموز.
5- ایجاد رقابت بین این مدارس در ارگان های مختلف و مدارس غیر انتفاعی و مدارس آموزش و پرورش برای ارائه خدمات آموزشی و پرورشی بهتر و بیشتر.
6- فراغت بیشتر آموزش و پرورش و رسیدگی به امور آموزشی کشور و برنامه ریزی کلان برای آن.
7- عدم نیاز به کنترل وضعیت کار توسط آموزش و پرورش و تنها نیاز به نظارت بر آموزش در این مدارس.
8- نزدیک شدن به آموزش و پرورش رایگان برای همه اقشار جامعه ؛ وقتی عده ای به این مدارس و عده ای به مدارس غیر انتفاعی جذب شوند به نسبت منابع آموزش و پرورش بیشتر خواهد شد و باقیمانده دانش آموزان که امکان تحصیل در مدارسی غیر از مدارس کنونی را ندارند بدون پرداخت هزینه از خدمات بهتری بهره مند خواهند شد.
این طرح به طور حتم اکنون به صورت کلی مطرح شده که با بررسی بیشتر و کارشناسی دقیق تر می توان آن را اجرایی نمود و از آن نتیجه مورد نظر را گرفت.
با آرزوی توفیق در خدمت هرچه بهتر به آموزش و پرورش جوانان و نسل آینده.
حسین پناهی
*سخن معلم محلی برای بیان دیدگاه های مختلف در حوزه آموزش و پرورش است و انتشار آن ها در این تارنما الزاما به معنای تایید آن ها نیست .
*هر گونه نقل مطالب و اخبار فقط با ذکر دقیق منبع مجاز است.
* همکاران و معلمان گرامی ، اخبار و یادداشت های خود را می توانند به آدرس این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید ارسال نمایند.
نظرات بینندگان
نظیر : آب و برق ، گاز ، شهرداری و ارشاد و ..
در هر شهری باید به تعداد ادارات مدرسه ساخته بشه !!
باید متولی آموزش فقط یک نهاد باشه تا ناهماهنگی ها کاهش پیدا کنه ولی در عوض مثلا هزینه آموزش فرزندان کارکنان نهادها به آموزش وپرورش واریز بشه . یا درصدی از منابع دیگه بودجه نظیر مالیات بر ارزش افزوده یا هدفمندی یارانه ها به سرانه مدارس اختصاص پیدا کنه . نوشتن بودجه برای آموزش وپرورش باید طوری باشه که نتونند بند ها را جابجا کنند مثلا سرانه مدارس یا بودجه شیر را برای اضافه کاری اداری پرداخت کنند و بعضی از بودجه های آموزشی را در جای دیگری هزینه کنند
درمورد مسائل رفاهی یعنی همان ویلاها و مراکز تفریحی هم هزینه زیادی بر ادارات تحمیل می شود ولی ازآن به شدت استقبال بلکه در آن رقابت هم می کنند باید فرهنگ ارزش دهی به آموزش در جامعه نهادینه شود و باید مسئولین پیش قدم این امر باشند در غیر این صورت مشکلی حل نخواهد.