نقش خالی مدیریت شادی و هیجان در مناسبت ها و تعلیم و تربیتی که مغفول مانده است ؟!

  از ویژگی های یک جامعه سالم و بانشاط ٬ وجود انسان های متعادل در رفتارهای فردی ٬ اجتماعی است .
انسان ها دارای عواطف و احساسات عدیده و متفاوتی هستند ازقبیل :  شادی٬ غم  ٬خشم و پرخاشگری ٬  امید ٬ یأس ٬ قهر ٬ دوستی ٬ دشمنی ٬ نارضایتی و رضایت بخشی که در اثر آموزش و تربیت صحیح این احساسات را شناسایی کرده و با تدبیر و تشخیص عاقلانه نسبت به ظهور و بروز آنها در موقعیت های مناسب اقدام می کنند  .

کودکانی که در یک بستر تربیتی و در محیط کاملأ آرام و در کنار اعضای خانواده رشد و نمو پیدامی کنند از نزدیک شاهد رفتارهای منطقی و استاندارد اولیایی هستند که براساس مقتضیات زندگی تنظیم گشته اند . رفتارهایی که نه از اعتدال طبیعی خارج هستند و نه اینکه بروز آنها در محیط خارج از خانواده مورد سرزنش دیگران قرار می گیرند .

از جمله عوامل بی شماری که باعث افت انگیزه درسی دانش آموزان در مدارس شده است و رفتارهای قانون گریز و ناشایست آنها را دامن زده است - نگارنده قصد ورود به همه آن ها را ندارد - خالی بودن فضاهای آموزشی از شور و هیجان ها و بازی های فرح انگیز دسته جمعی و گروهی  است. 

تغییر شیوه های زندگی شهری ٬ آپارتمان نشینی ٬ مادی نگری و جذابیت های ظاهری زندگی و دور بودن پدران و مادران از الگوهای جدید تربیتی و‌.... عوارض و تبعات متعددی برای نوجوانان و جوانان ما پدید آورده است که  افراط و تفریط در روابط اجتماعی از نمونه های بارز آن است.

به عنوان مثال دربحث چهارشنبه سوری دچار تناقض شدید و معناداری هستیم ؛  به این صورت که اکثر جوانان و نوجوانان از مدتها قبل چشم انتطار رسیدنش هستند ولی  رسانه های رسمی در تأیید و اثبات آن سخنی بر زبان نمی آورند و گاهی بر خرافی و بیهوده بودن آن پای می فشرند .

برای شادی کردن کودکان مان برنامه مشخصی وجود ندارد . هیچ آموزش مفیدی برای پاس داشت و بزرگ داشت این آیین کهن و باستانی به عمل نمی آید .

 قبل از رسیدن نوروز و چهارشنبه٬ تلویزیون و دیگر رسانه های صوتی و مطبوعاتی فقط به ارائه تصاویری می پردازند که نشانه هایی از خون ٬ جراحت و صدای ضجه مجروحان و خانواده هایشان دارد و این برنامه ها قصد ایجاد انزجار و نفرت از چنین مراسمی دارد ولی طراحان این برنامه ها ٬ هیچ وقت به اهداف خودشان نائل نمی شوند و تنها ره آوردش٬ رفتار غلط و پلیسی کردن مسئله ٬ خسارت های مالی وجانی زیادی است که بر جامعه و خانواده ها تحمیل  می شود .

تدبیر هوشیارانه و مدبرانه فرهنگ سازان کلان ٬ ضرورتی اجتناب ناپذیر است  تا به دور از هر حب و بغضی و در گستره واقعی جامعه ٬  برنامه هایی مفرح و شادی بخش  عملی کرد و با مدیریت معقول آسیب های احتمالی را نیز به اندازه چشم گیری کاهش داد.

پلیسی کردن فضای جامعه در چهارشنبه آخرسال و روزی که می تواند آثار فرهنگی و روانی مثبت و متعددی داشته باشد و در جهت شاد و پویا و سرزندگی جمعی ما نقش ایفا کند در نهایت تأسف جوانان و نوجوانان را در بستری از حوادث و اتفاقات ناگوار قرار می دهد که نه پلیس می تواند جلودارش باشد و نه خانواده ها قدرت مدیریتی آن را دارند . 

در بسیاری از کشورها جشن ها و مراسم ویژه ای به مناسبت های گوناگون برگزار می شوند که شاید ریشه و اساس علمی هم نداشته باشند اما چون در جهت مدیریت هیجان و شور و نشاط جوانی و بانشاط کردن جامعه مؤثر می دانند در توسعه وگسترش آن اقداماتی را طراحی می کنند  .

به هر اندازه که در جهت شاد کردن مردم ٬  هزینه و برنامه ریری شود رفتارهای پرخاشگرانه ٬ نزاع های خیابانی و دسته جمعی و انواع خشونت های کلامی ٬ زبانی و فیزیکی  رو به کاهش می گذارد و عملأ  از وجود سازمان ها و ادارات و مراکز قضایی ٬ پلیسی ٬ ندامتگاه ها و زندان ها و....بی نیاز شده و زمینه های ایجاد یک جامعه مطلوب و صمیمی فراهم می شود .

این گونه بیندیشیم !

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید