پروژه کوثر فرهنگیان پاکدشت از جمله پروژه‌هایی‌ست که مشمول آثار زیان بار سوء‌مدیریت شده است. تاکنون چهار یادداشت در مورد این پروژه -که به انعکاس مشکلات و مطالبات اعضای تعاونی مسکن فرهنگیان این شهرستان پرداخته- تحت عناوینِ :
- تبعیض و تبانی عریان، دیوار به دیوار پروژه کوثر فرهنگیان
- جای خالی قیود انسانی و اخلاقی و وجدانی در انشای وظایف سازمانی
- جزم قانون و بلاتکلیفی ۲۰ سالهی فرهنگیان پاکدشت در پروژه‌ی کوثر
- باز هم بی مهری به فرهنگیان؛ پروژه‌‌ای به نام "کوثر" و ۱۹ سال بلاتکلیفی با انواع "اما و اگر"
از طریق سایت « صدای معلم » منتشر شده است.
این پروژه اکنون در آستانه‌ی دهه‌ی سوم عمر خود قرار گرفته و مالکان زمین در آن، همچنان در برابر میز مسئولان، بلاتکیف و سرگردان‌اند!
بد نیست یادآور شویم که در حال حاضر نزدیک به ۴۰ درصد مردم ایران مستأجرند (بنا به آمار رسمی). احتمالاً سهم شهرستان پاکدشت از جمعیت اجاره نشین کشور، بسیار بیشتر از این رقم باشد. این شهرستان که همسایه‌ی دیوار به دیوار پایتخت است، با توجه به تمرکز شهرک‌های صنعتی فراوان و وجود زمینه‌‌های متنوع اشتغال در آن، یکی از مهاجر پذیرترین شهرستانهای استان تهران بوده و توجه جمعیت جویای نان را به خود جلب کرده و انبوهی از مهاجرین از اقصی نقاط کشور و حتی افغانستان را در خود اسکان داده است. جمعیت دانش‌آموزی نیز به تبع همین پدیده، رشد روز افزون در این شهرستان داشته و همین مسئله موجب شده است که بیشترین و بدترین فشردگی و تراکم دانش‌آموزی را در مدارس موجود در بافت مسکونی این شهر شاهد باشیم.
ناگفته پیداست که در این افزایش شتابنده‌ی جمعیت، تقاضای مسکن و مدرسه نیز روز افزون بوده و همکاری ارگان‌ها و نهادهای خدمات‌رسان با تعاونی‌های مسکن، تنها راه حل قابل اتکا و راهگشا برای حل مسئله‌ی مسکن و مدرسه خواهد بود.
با این حال، سرعت عمل مسئولین محلی در مقایسه با آهنگ رشد جمعیت در شهرستان به شدت پایین بوده و تحرک بایسته و شایسته برای ایجاد زیرساخت‌های زندگی وجود نداشته و اقدام قابل ملاحظه و راهگشایی برای تسهیل تولید مسکن از طریق انبوه سازان یا خویش‌کارفرمایان مشاهده نمی‌شود و هیچ فرد یا گروهی برای رفع موانع موجود-ولو بسیار جزئی- از سر راه تعاونی‌های مسکن، مسئولانه آستین بالا نمی‌زنند. حتی گاهی مواضع‌شان در قبال مطالبات اعضای بی پشت و مشتِ این تعاونی‌ها چنان سرد و منفعلانه و غیرمسئولانه است که انگار به استماع قصه‌ای بیهوده وادار شده‌اند!
شاهد مثال، پروژه‌ی ۲۱ سالهی شهرک کوثر، مربوط به تعاونی‌های مسکن فرهنگیان و دادگستری شهرستان است که بیش از دو دهه از زمان تفکیک و تغییر کاربری و واگذاری قطعات آن به اعضا سپری شده است؛ بعد از گذشت این همه سال -که بیش از دو سوم سنوات خدمت یک کارمند است- اعضای ۳۰ سالهی آن تعاونی‌ها اکنون پنجاه ساله و ۴۰ ساله‌هایش ۶۰ ساله و ۵۰ ساله‌هایش ۷۰ ساله شده‌اند و اغلب آنها بازنشست شده و خیلی‌ها رخت از جهان بربسته و از میانِ زنده‌ها کوچیده‌اند اما هنوز هم زمینِ خانه‌ی رویایی‌شان -آن‌هم در شهرکی که به نام "کوثر" مزیّن است- در دستان پرتوان شهرداری گروگان است و انگار نه انگار که در این گروگان گیری طویل‌المدتِ ناآگاهانه، عمر گرانمایه‌ی مالکان زمین جدی جدی رو به اتمام است و فرصت‌های‌شان مثل ابر در گذر است و سال به سال و ماه به ماه در دام گرانی و تورمِ افسار‌گسیخته، گرفتار و گرفتارتر می‌شوند!
با اینکه با پیگیری‌های مکرر و نفس گیر اعضای هیئت امنای شهرک و هیئت مدیره‌ی آن دو تعاونی طی سالهای متمادی، گاهی نظر مجموعه مسئولان شهرداری در خصوص مشکلاتِ نه چندان جدی آن پروژه، تعدیل و متناوباً از صدور جواز رفع انسداد شده و تعدادی جواز هم در سالهای گذشته صادر و تعدادی ساختمان نیز احداث گردیده است، لیکن در روزهای اخیر، آن بزرگواران به یاد آورده‌اند که کسری از ارزش ریالی ۵ درصد زمین‌ها را که -باید در دهه‌ی هشتاد از تعاونی‌ها می‌ستاندند- نگرفته‌اند! لذا بازهم گروگان گیری و انسداد و آغاز دهه‌ی سومِ بلاتکلیفی و استمرار انتظار در دهه‌ی پنجم و ششم و هفتم عمر!
این حساسیت و عود حس مالکیت نسبت به آن ۵درصد، در حالی رخ نموده است که طبق اسناد موجود مبلغ پانصدمیلیون تومان بابت همان موضوع، طی سالهای ۸۳ تا ۸۷ در دو مرحله از طرف تعاونی مسکن فرهنگیان به شهرداری پرداخت شده و مبادله‌ی این وجوه، در متن صورت جلسه‌ای که در سال ۸۷ تنظیم و امضا شده، « علی‌الحساب » قید گردیده ولی نسبت به برآورد کارشناسی ارزش ریالی آن اقدام نشده است و بعد از آن نیز نه بدهکار و نه بستانکار این موضوع را پیگیری نکرده و تسویه حساب ننموده‌اند. حالا تاوان این قصور و کوتاهی و تساهل و اهمال را هم باید همین فرهنگیان رنجور و صبور در حالی بپردازند که عمرِ بلاتکلیفی و انتظارشان به دهه‌ی سوم خود پا نهاده است. تاوانی که حد اقل آن توقف صدور پروانه‌ی ساخت و فرصت‌‌سوزی دوباره است!
اکنون در آغاز دهه‌ی سومِ عمر شهرک کوثر، انتظار فرهنگیان از شهرداری محترم این است که به نگاه انقباضی خود نسبت به این شهرک پایان داده و همچنان که در جوار این شهرک و دقیقاً دیوار به دیوار ضلع جنوبی آن، در قبال احداث باغ ویلاهای هزار متری توسط اصحاب ثروت و رانت و فرصت ؛ نگاه کریمانه مبذول داشته و حتی حق‌السهم سرانه‌های عمومی را نیز از آنها مطالبه نکرده و احتمالاً این سرانه‌ها را به آنها بخشیده است، بر سر راه این شهرک -که می‌تواند با ظرفیت احداث ۳۰۰۰ الی ۴۰۰۰ واحد مسکونی و تعدادی مدرسه، ضمن برآوردن آرزوی ۲۰ سالهی فرهنگیان، جمعیتی بالغ بر پانزده هزار نفر را اسکان و بالغ بر دو هزار دانش‌آموز را پوشش دهد- هر روز از یک مانع جدید پرده‌برداری نکنند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان