چند وقتی است که بیشتر مسئولین و اهالی آموزش و پرورش و خانواده ها در مورد عدالت آموزشی و لزوم برقراری آن حرف می زنند اما تعریف و ترسیم درستی از عدالت آموزشی وجود ندارد؛ همان گونه که کل فضای آموزش و پرورش دچار گفتمان معیشت محور شده است بحث مدارس غیر دولتی هم از شهریه و مسایل این چنینی بالا نرفته است.
آموزش و پرورش بدبخت که مانند انسان های ناتوان فقط سعی می کند صداهای معترض و نقد ها را کنترل ، تکذیب و توجیه کند از طرفی گروه های چپ و افرادی مثل مجید حسینی و بیشتر رسانه ها هم بنا بر دلایلی شهریه مدارس غیر دولتی را چوبی بر سر آموزش و پرورش کرده و آن را می کوبند و از حمله به شهریه این مدارس و اندک تفاوت شان نان دانی برای خود درست کرده اند .
شوربختانه آموزش و پرورش و بخش غیر دولتی هم در این باتلاق افتاده و ذلیلانه رفتار می کنند.
این مدارس غیر دولتی با این شهریه هایشان آیا پول زور می گیرند ؟ آیا پول دزدی می گیرند ؟ چه ایرادی دارد یک نفر که پول دارد با اختیار و انتخاب خودش برای آموزش فرزندش بیشتر خرج کند ؟ چه مشکل قانونی در رد و بدل کرد این پول ها وجود دارد ؟ کاش ایران و مهر و ... به جای پرداختن به شهریه و اردوهای خارجی برای اختیارات و غیر دولتی بودن این مدارس تلاش می کردند !
چرا برای حق انتخاب خانواده ها احترام قایل نیستیم؟
دولت موظف است وسایل تحصیل کودکان تا پایان متوسطه را فراهم کند . اما دولتها بر اساس توانایی خود این کار را می کنند و در بند ۳۰ قانون اساسی تعریفی از وسایل و امکانات آموزشی نشده است. دامن زدن به این قضیه توسط برخی گروه های سیاسی و مسئولین جای تاسف دارد .
در جامعه ای که افراد از نظر درآمد و ثروت با هم فاصله زیاد دارند ایجاد امکانات برابر آموزشی ناممکن است. حتی اگر همه دانش آموزان را مجبور به تحصیل در مدارس دولتی کنیم باز هم افرادی که اولویت آنها آموزش بهتر فرزندانشان است ، خدمات آموزشی لازم را از بخش خصوصی خریداری می کنند . اگر آموزشگاه های خصوصی را هم ببندیم ، باز هم اولیای علاقه مند این خدمات را از بازار سیاه تهیه می کنند. اصولا اینکه بخواهیم امکانات آموزشی مناطق مرفه نشین یک کلان شهر را در یک روستای دور افتاده داشته باشیم امکان پذیر نیست .
برای ایجاد برابری آموزشی ، باید برابری اقتصادی را در کل کشور برقرار کرد که نه ممکن است و نه منطقی .
به نظر می رسد برخورداری از امکانات آموزشی تابع برخورداری از کل امکانات زندگی شهروندان است و چنان چه امکانات و شرایط زندگی در همه جا یکسان نیست پس شرایط و امکانات آموزشی نیز نمی تواند باشد ولی با توجه به معیارهای آموزشی می توان انتظار داشت مناطق محروم نیز از امکانات ضروری آموزشی و معلمین خوب بهره مند شوند .
کاش ایران و مهر و ... به جای پرداختن به شهریه و اردوهای خارجی برای اختیارات و غیر دولتی بودن این مدارس تلاش می کردند !
رسانه ها به جای پرداختن مکرر به شهریه و اردو و غذای این مدارس باید به این مساله بپردازند که چرا دولت ذره ای از سیطره ی خود بر این مدارس به اصطلاح غیر دولتی نمی کاهد ؟
اولیا به جز فضای فیزیکی و تراکم کم چه دستاوردی در قبال پرداخت این پول به دست می آورند ؟
زینی وند معاون مشارکت ها و مدارس غیر دولتی آموزش و پرورش و مدیرکل غیر دولتی به جای پرداختن به اصل هویت و کیفیت و غیر دولتی بودن این مدارس درگیر حواشی و شب روز در پی تکذیب شهریه و مجوز اردو و ... بوده و بطحایی هم که از اول سیاست ریاکارانه ای را نسبت به این مدارس برگزیده از طرفی سیاست افزایش این مدارس را در پیش گرفته از طرفی هر موقع حادثه ای چون سوختن مدرسه در زاهدان یا مدرسه معین تهران پیش می آید بازی را دولتی ، غیر دولتی می کند انگار خود دولت متولی نیست و خودش صفر تا صد این مدارس را تعیین نمی کند !
رسانه ها و خبرنگاران و تحلیل گران به جای پرداختن به شهریه باید به عمق این مساله ورود کنند ، به تخلفات بپردازند ؛ به این مساله که چگونه بیشتر وزرای آموزش و پرورش و معاونین آنها و همسران آنها مدارس غیرانتفاعی در مناطق مرفه تهران دارند ؟ این مجوزها چگونه اخذ شدند و نحوه جذب دانش آموزان اینها طبیعی و رقابتی بوده است ؟
اگر می توانند وارد پرونده مدارس افراد خاص بشوند از فلان آقا و خانم بالا نشین صاحب مدرسه گرفته تا فلان آقازاده صاحب مدرسه.
با چند مدیرکل آخر تهران که حرف می زنی می گویند مدرسه فلان کس آن مورد را داشت ما رفتیم سراغش هزینه دادیم . اگر می خواهند حامی دانش آموزان مناطق محروم باشند چرا به مدارس غیردولتی حمله می برند ؟
به نظر می رسد حمله به شهریه مدارس غیر دولتی هم مثل برخی موارد دیگر ابزاری شده برای بسیاری تا از آن برای جذب مخاطب یا حمله به آموزش و پرورش و ... بهره ببرند.
کانال آموزگاران
نظرات بینندگان
....