مدرسه و فرایند آموزشی و پرورشی در آن به عنوان یک سیستم می تواند زمینه هایی جهت شادابی دانش آموزان فراهم نماید. اگر در مدارس شوق زندگی کردن را به وجود بیاوریم بی شک اثرگذاری آن را در جامعه مشاهده خواهیم کرد .
یک دانش آموز شاد زندگی اش تحت سیطره خود اوست ، مسئولیت پذیر است و هدفمند به زندگی نگاه می کند ،آینده نگر است و امیدوار در مقابل مصائب و سختی ها . این نکته منبعث از منطق قرآن و مورد تائید روانشناسان و متخصصان تعلیم و تربیت نیز می باشد ،چرا که قرآن دین اسلام را دین شادی دانسته و بسیاری روان شناسان هم معتقدند شور و شادی محرک خوبی برای اعمال مثبت انسانها می باشد.
موضوعی که قابل انکار نیست این که مدرسه به تنهایی نمی تواند این امر را محقق نماید نهادهای فرهنگی و مذهبی هرکدام یقینا راهگشا و کارگشایند و می توانند در این خصوص نقش آفرین باشند .
بی تردید یکی از مشکلات جامعه امروز ما غفلت از شادی و نشاط در زندگی می باشد که منجر به بیماری های روانی و اضطراب و افسردگی شده ، شاد بودن دانش آموز درمدرسه باعث رشد و شکوفایی در تمام ابعاد وجودی دانش آموزمی شود که اسناد بالادستی از جمله سند تحول بنیادین به این موضوع پرداخته اند ؛ آن جا که که ساحت های تعلیم و تربیت را مقوله ای جهت تربیت چند ساحتی دانش آموز دانسته می توان دلالت ساحت تربیت هنری و زیبا شناختی بر این جنبه را استنباط نمود .
البته که این شادی باید در مدارس مدبرانه و مبتنی بر اصول و معیارهای دینی و اعتقادی مان مدیریت شود ؛ چرا که آموزش و پرورش برای تغذیه میوه هایش نیازمند منابع و شرایطی است که موجبات رشد آنها را فراهم نماید به همین دلیل این شادی نباید احساسی ، زودگذر و مقطعی باشد بلکه باید بتواند یک احساس و باور عمیق را در راستای مبارزه با مشکلات سر راه دانش آموز به وجود آورد.
یکی از بهترین راههای شاد نمودن دانش آموزان لاجرم موسیقی است که برنامه ریزی و سازماندهی موثری باید درمدارس صورت گیرد و شرایط و موقعیت هایی را دراین راستا فراهم آورد که صدالبته نباید موجب لطمه به دانش آموز و قبح اخلاقی تلقی شود بلکه باید هدفمند ورود پیدا کرد .
نکته قابل تامل این که در بسیاری از کشورهای پیشرفته، آموزش موسیقی یکی از مهمترین عنوان های درسی مدارس به حساب می آید و تمامی دانش آموزان باید همچون دیگر دروس به یادگیری آن بپردازند که این مهم در کشور ما مورد غفلت واقع شده و باید مورد بازنگری قرار گیرد .
نقش خانواده به عنوان اولین نهادی که دانش آموز در آن رشد می کند را نیز نباید از نظر دور داشت ، در این زمینه خانواده باید همگام و همراه با مدرسه در این مهم نقش خود را ایفا نماید.
مدیران مدارس هم باید نظارت مشارکتی بر فعالیت های پرورشی داشته و مطالعه و دانش خود را در این راستا ارتقا دهند.
چند راهکار که به زعم نگارنده می تواند راهگشا باشد :
* استفاده از مربیان و اساتید موسیقی و دریافت پیشنهادات ایشان جهت پخش موسیقی آرام بخش در مراسم آغازین و ساعات استراحت
*استفاده از نخبگان موسیقی در سطح استان
*هم اندیشی با اداره کل ارشاد استانها
* جذب اساتید برتر موسیقی و دایرکردن کلاسهای موسیقی اصیل
* هم اندیشی با صاحبان فکر و اندیشه در این باب و ارایه راهکارهای مناسب و متناسب با موقعیت دینی و اعتقادی
* استفاده از ظرفیت های هنری معلمان کشور و استان
* ارائه یک رویه هماهنگ کشوری و بعضا استانی به عنوان طرحی هماهنگ
* آشنایی دانش آموزان با موسیقی اصیل
* ایجاد کلاسهای فرهنگی و هنری توسط اساتید صاحب نام و تایید شده وزارت آموزش و پرورش
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
بدو بدو بگیر کمرو هی قر
بیا بیا قرش بده سک*سی
واسه همه زنگ زدنات مرسی
واسه همه پیگیریات مرسی
واسه همه‌ی کادوهات مرسی
وای بدنو ببین جوون بابا
خودتو بلزون بابا
همه میگن ساسی پاشو همه رو برقصون دادا
آقامون جنتلمنه جنتلمنه
این خانوم هم عشق منه عشق منه
آقامون جنتلمنه جنتلمنه
موسیقی هم که هیچ.ایناست که خطره.اینکه حکومت کم کاری کرده،شادی روفراهم نکرده،ضعیف عمل کرده واین داستانهانبایدباعث بشه یهک خواننده دوزاری خون ازفرصت سواستفاده کنه.