سکوت و انفعال وزارت آموزش و پرورش در واقعه دانشگاه شهید رجایی به چه معناست ؟ شما هم عذرخواهی بلد نیستید !

در بین شاغلان ، عده ای درهر پست و مقامی که باشند با تمام وجود تلاش می کنند تا به وظایف شغل خود به بهترین نحو ممکن ، عمل نمایند. این تلاش برای طمع به پست دیگر و یا خوش خدمتی برای مافوق نیست. تعهدی است که با قبول مسئولیت سِمت بر دوش او گذاشته شده است. زیر آب کسی را نمی زنند. دیگران را نردبان ترقی خود نمی سازند. جاه طلب نیستند. جلب رضایت همکاران و ارباب رجوع از جمله دلایل عزم بر جزم آنان در انجام کارشان است. اگر در این جامعه هر کس در حدود وظایف خود عمل کند و استانداردهای متناسبی با توانایی های خود برگزیند ، قدرمسلم از پیچیدگی روابط شغلی کاسته می شود. کارها بر روی زمین نمی ماند. عده ای فعال جور افراد از زیر کار در رُو را نمی کشند. او به عنوان یک معلم و یا مشاور و یا مدیر مدرسه و یا مؤسسه و کارمند بانک و......در راستای پیشبرد اهداف متعالی شغل خود و برای حل و فصل مشکلات و پیچیدگی های حرفه ای می کوشد. اما عده ای خود را قانون کار می دانند. مصالح و مطامع تعیین کنندۀ انجام وظیفۀ آنان است. خصوصا نقش های ستادی و اجرایی رده بالا در وزارت آموزش و پرورش .

جناب آقای عمادی 

رئیس مرکز سنجش وزارت آموزش و پرورش و سرپرست آموزش متوسطه وزارتخانه ما معلمیم و رفتار غیرمعمول مجامع تخصصی ، تأمین کنندۀ حقوق و منافع و اهمیت نانوشته شدۀ شغل مان نیست. دانشجو معلمانِ شاهد بر بی کفایتی مجریان جلسه ، فردا چگونه عامل و فاعل بر ترویج آزادی بیان و اندیشۀ کودکان این سرزمین باشند؟

یک بار تشکیل جلسه را به تعویق انداختید ، یک ساعت دیر در جلسه حاضر شدید و طراحان سئوال را با نمی دانم و یا نمی توانم ضمنی ، قلع و قمع اندیشه ای نموده اید و آزادی بیان دانشجو معلمان که هویت فردای وزارتخانه هستند و مدیر سایت صدای معلم را که تنها رسانۀ آگاه و مستقل فرهنگیان است را نادیده گرفتید. حداقل از وزیر می پرسیدید که چگونه با خنده های خود مدعوین را مستفیض می سازند تا شما هم از ناحیۀ رئوفت رفتار می کردید نه با شمشیر از رو بسته شده.

شما در جلسۀ 26 آذر در نشست مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی ، از پاسخ دادن به سئوالات طفره رفتید و یا در پاسخ به آنها دست به چینش و گزینش زدید. حتی گفتید:

"دانشجو معلمان به گونه ای صحبت نکنند که فضا بسته شود" .
این رسما بیانگر تهدیدی آشکار بر آزادی بیان روشنفکرترین قشر جامعه یعنی دانشجویان و خبرنگاران بوده است.
یکی از سئوالات مدیر سایت صدای معلم و دانشجویان ، عدم وجود امکان ادامه تحصیل برای معلمان بود. چرا وزیر می تواند در عین اشتغال آن هم در سطح عالی سیاسی ، دانشجوی دکتری باشد اما معلمان که می بایست سرچشمۀ علم و دانش و خرد باشند ، از این نعمت محرومند؟!

البته چرایش را ما می دانیم اما حاضران قصد داشته اند شما را سبک و سنگین نمایند تا عیارتان مشخص شود. عمده چرایش نیاز آموزش و پرورش به معلمانی کم سواد و بیسواد است. چون دانش از نظر چون شمایی به تنهایی فاکتوری خطرناک برای آگاهی و دانایی و خردمندی بیشتر معلمان ، شناخته می شود. شما فقط به معلمی نیاز دارید که بتواند الف تا ی کتاب زیر دست خود را با معلومات محدود خود ، آموزش دهد. سه دلیل آشکار و مهم این سیاست عبارت است از :

1) تعقیب سیاست رسوبی بی محتوایی و شکل غیرمفید انتقال آموزش های ضمن خدمت است.
2) گسیختگی و نابرادری دو وزارتخانۀ آموزش و پرورش با آموزش عالی است.
3) به قول خودتان مافیای کنکور و آزمون و کتب کمک درسی است. و مسخره تر از هر سه مافیای مشق شب!

یا از شما در خصوص چگونگی اجرای طرح معلم تمام وقت سئوال شده است. یعنی وقتی یک فرد به عنوان مسئول به سخنرانی در یک گردهمایی تخصصی می رود ، نمی تواند سئوالات مطروحه را پیش بینی نماید و خود را آماده سازد؟ جماعت حاضر ، وقت ارزشمند خود را برای جلسۀ شما هزینه کرده اند و از انجام امور واجب خود امتناع ورزیده و حتی کلاس درس خودرا بر زمین گذاشته اند تا در جلسه حاضر شوند ، آنان از شما انتظار رفتاری مسئولانه و محترمانه ای داشته اند نه دست به سر کردنی آشکار. هر چند معاون آموزش متوسطه وزارتخانه نیستید اما سرپرست که هستید؟ به دلیل رئیس سازمان سنجش بودن جهت جلوگیری از واکنش افکار عمومی به شغل دوم شما ، عنوان سرپرست داده شده است و گر نه سرپرست ، پست موقتی بوده و تا حال این معاونت مهم و استراتژی برای امتداد آموزش در راستای آموزش عالی ، می بایست تعیین تکلیف می شد. اصلا از وزیر پرسیده می شود چرا کسی را سرپرست مهم ترین معاونت خود نموده است که در پاسخگویی به چند سئوال رایج وزارتخانه ، انگ بی اطلاعی بر پیشانی خود می زند و یا جانب احتیاط و محافظه کاری در پیش می گیرد! شاید بدین طریق رضایت حضرات برای تثبیت موقعیت سرپرست فعلی آموزش متوسطه در معاونت ، فراهم گردد؟

چگونه ممکن است فردی از وزارتخانه در یک جمع حرفه ای حاضر گردد اما نظر خود را نسبت به تصمیمات رایج و هنوز اجرا نشده چون طرح معلم تمام وقت ، ابراز ندارد؟ دانشجو معلمان در استرس و نگرانی عاقبت شغل خود هستند که هر روز تیررَس و آماج طرح های نپخته و آشوب انگیز نظم فعلی نظام آموزشی اند. شاید برخی از آنان قصد عقب نشینی و انصراف از این شغل را دارند و با بلاتکلیفی تحمیلی فعلی ، سردرگم اند؟
امروزه مسئولان در وزارت آموزش و پرورش ، اهرم بازدارنده ای یافته اند که با آن تلاش می کنند مُهر سکوت بر دهن هر کس اعم از کارشناس و حرفه ای و خبرنگار و رسانه و دانشجو و معلم و حتی اولیا زنند و آن میراثی به جا مانده از سرزمین ایتالیاست یعنی " مافیا " .

به اندازۀ کافی مخوف و سرّی و ناشناخته برای ساکت نگه داشتن عده ای ! مافیای آزمون . مافیای کنکور . مافیای کتب کمک آموزشی و مافیای مشق شب !مورد آخر غلطی که مصطلح گردیده است . کودک شب هنگام می خوابد ، مشق نمی نویسد. از نوشتن مشق یا رونویسی کتاب ، کشورها قرنها عبور کرده اند و در جامعه ما بیشتر شبیه یک سنت بیگاری از اعصار مکتب خانه هاست که به جا مانده است . خود همین امر از نشانه های آشکار عقب ماندگی سیستم آموزشی کشور ماست. ما چون در انتقال اطلاعات و دانش روز به کودکان عاجز هستیم و ابزارها و تکنیک های مناسبی برای این کار نداریم لذا آنان را وادار به رو نویسی از متن کتاب فارسی و حتی ریاضی می نماییم. ده بار جدول ضرب را یک در 2 تا یک در 5 بنویس . دانش آموز کودک به جای یادگیری ذهنی جدول ضرب برای تقویت حافظه و استفادۀ مادام العمر از آن ، از یک در یک شروع و تا 5 ضربدر 10 ، می نویسد. توان فیزیکی کودک 6 تا 10 ساله چقدر است که نظام آموزشی به مستهلک کردن آن می پردازد؟ پس مشق شب به اندازۀ کافی غلط نظام آموزشی ما هست لذا با پنهان ساختن در پشت مافیا دیگر آن را مخوف تر نسازیم که کودکان می ترسند. یک دفعه بگوئید آموزش و پرورش فراماسونری ایران گردیده است و اشخاص حقیقی و حقوقی گانگستر، در آن مأوا گزیده اند! مدیر سایت صدای معلم که به طور حرفه ای معرّف خواسته های به حق و قانونی معلمان کشور هستند و فرهنگیان ناظر بر نحوۀ اجرای این جلسه با دستی به دور از آتش بلای اِهمال و غفلت. قطع میکرون و یا پاک کردن ضبط صوت خبرنگاری آقای پورسلیمان مدیر صدای معلم ، تا چه میزان حرفه ای است و یا تا چه اندازه گواه و حامی آزادی حرفۀ خطیر خبرنگاری است؟

در پاسخ به سئوال مدیر صدای معلم به مجوز ناشران کمک آموزشی ، پای وزارت ارشاد را پیش کشیده اید ! اگر چنین است که روند کار غیر حرفه ای است. آموزش و پرورش متعلق به زیرمجموعه خود است نه وزارتخانه ای دیگر!. مگر وزیر آموزش و پرورش می تواند برای صادرات نفت و یا واردات برخی کالاها تصمیم بگیرد؟ کتب کمک آموزشی یکی از ایرادات آشکار وزارت آموزش و پرورش بوده و هست . عامل فلج کنندۀ فعالیت و خلاقیت معلمان و دانش آموزان است. دیر زمانی است که با عنوان مافیای ناشران ، بر فعالیت غیرسالم و اکثرا پر از غلط علمی متون آن ، سرپوشی بر فعالیت ناشران کمک درسی می گذارید.

وقتی انتظارات از وزیر و یا معاون و یا سرپرست مطرح می شود در تعقیب همین اهداف است ، وزیر به جای رؤیای شیرین آرمان گرایی مدارس نیم دایره ای و ..... بهتر است با استفاده از قدرت اجرایی خود بر روی این غلط های رایج عملکردی عادی فرض شده ، یک بار برای همیشه قلم ابطال بکشد. وزیر بودن یعنی همین و گر نه من معلم سادۀ بی آلایش فقط زورم به چرخش قلم در تراوش افکار صحیح و مثبت می رسد. این از تفاوت مرسوم من با وزیر است . او می تواند زیر و رو کند و در اجرای قانون درست آستین بالا زند اما من کاره ای نیستم. مستأصل نمودن ما، وامی دارد که چنین بیندیشیم : کاش اصلا وزیر و وکیل نبود و افراد عادی ، خود مشکلات را شناسایی و حل و فصل می کردند . چون وزیر شدن و یا چون شما مسئول و سرپرست شدن یعنی ابتدا رعایت احتیاط برای باقی ماندن در عرصۀ قدرت. سپس همرنگی با سیاستمداران پیرامون . سپس تأیید کردن و یا روخوانی غلط های های رایج عملکردی گذشتگان بی هیچ همتی برای ایجاد تغییر و تحول مثبت و مؤثر.

حال اگر مدیر یک رسانه شخصا امر خطیر خبرنگاری را نیز برعهده دارد ، ویژگی های خبرنگاری ایشان یعنی توجه به واقعیت ها ، داشتن اطلاعات وسیع آموزشی و تخصصی و مسئولیت اجتماعی ، می بایست دارای قوام و حرمت بیشتری باشد و یا با برخوردهای غیرحرفه ای و سیاسی و بیشتر شبیه یک بازی کودکانه ، نسبت به ایشان رفتار کرد؟ استفاده از رسانه یکی از انواع مشارکت های سیاسی است و مردم هر جامعه ای برای ابلاغ پیام ها ، بیان افکار و انتقال مفاهیم ، از رسانه ها استفاده می کنند. با پیشرفت های حاصل در فناوری ارتباطات ، اهمیت رسانه بیشتر از گذشته گردیده است.

افراد و گروه ها و احزاب سیاسی برای رسیدن به اهداف زیر از رسانه استفاده می کنند :
* آگاهی دادن به مردم از طریق اخبار و اطلاعات داخلی و خارجی
* ایجاد فرصت تفکر و اندیشه برای مردم از راه تفسیر و تجزیه و تحلیل مسائل سیاسی و اجتماعی
* آموزش مردم
* رشد آگاهی های سیاسی و اجتماعی مردم
* آگاهی جامعه از اهداف و برنامه ریزی های سیاسی

پس سرپرست محترم آموزش متوسطه وزارت آموزش و پرورش ،

شما وظایف خود را با حضور ناتوان و غیرمؤثر خود در روز دوشنبه 26 آذرماه به دعوت مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی با حضور دانشجو معلمان در محل سالن علامه جعفری این دانشگاه ، مخدوش و اعتماد و باور جامعۀ فرهنگیان را در شایستگی برای برعهده گیری مقام معاونت آموزش متوسطه را سلب نموده اید. یعنی بهتر بود با توجه به شرایطی که امکان و یا توان پاسخگویی به سئوالات را از شما ناممکن می ساخت .

اگر مرد سیاست بودید در این جلسه با این شکل شرکت نمی جستید و موقعیت پیشرفت شغلی خود را به خطر نمی انداختید. حال همه در انتظار عذرخواهی از سوی شما و مسئولین دانشگاه هستند.یعنی دانشجو معلمانی که اهمیت حضور فیزیکی آنان و دامنۀ افق فکری شان نادیده گرفته شده است.

مدیر سایت صدای معلم که به طور حرفه ای معرّف خواسته های به حق و قانونی معلمان کشور هستند و فرهنگیان ناظر بر نحوۀ اجرای این جلسه با دستی به دور از آتش بلای اِهمال و غفلت. قطع میکرون و یا پاک کردن ضبط صوت خبرنگاری آقای پورسلیمان مدیر صدای معلم ، تا چه میزان حرفه ای است و یا تا چه اندازه گواه و حامی آزادی حرفۀ خطیر خبرنگاری است؟

پایه گذاری حرکات و سکنات بی ارزش ، بی محتوا و دور از جایگاه خردمندی فرهنگیان ، باعث زوال و اضمحلال هویتی نظام آموزشی کشور می شود. فرهنگ احترام به آرا و عقاید و تحمل دیدگاه مخالفان از بدیهیات آزادی و امنیت شغلی است.

ما معلمیم و رفتار غیرمعمول مجامع تخصصی ، تأمین کنندۀ حقوق و منافع و اهمیت نانوشته شدۀ شغل مان نیست. دانشجو معلمانِ شاهد بر بی کفایتی مجریان جلسه ، فردا چگونه عامل و فاعل بر ترویج آزادی بیان و اندیشۀ کودکان این سرزمین باشند؟

آنان تبدیل به همان معلمانی خواهند شد که مُهر سکوت بر لبان دانش آموزان می زنند تا عمر محافظه کاری شان در کسب معاش دراز باشد. آنان فقط درس خواهند داد تا نان بدست آورند! هر نوع رفتار ناشایست امروز مسئولان با دانشجو معلمان ، ماهیت و هویت فردای تمامی نظام های موجود در کشور است نه فقط آموزش و پرورش. افق دید و تفکر مادران و پدران فرداست که به فرزندان جامعه منتقل خواهد ساخت. اگر مرد سیاست بودید در این جلسه با این شکل شرکت نمی جستید و موقعیت پیشرفت شغلی خود را به خطر نمی انداختید

به قول شیخ بهایی :
آن کس که بَدم گفت، بدی سیرت اوست
وآن کس که مرا گفت نکو خود نیکوست
حال متکلم از کلامش پیداست
از کوزه همان برون تراود که در اوست

البته امیدوارم این شعر به شخص نویسنده که نیکویی شما را بیان داشته است ، نسبت داده نشود. چون مولانا می فرماید:
هرکسی از ظن خود شد یار من
از درون من نجست اسرار من

در خاتمه ، هر چند حکایات و روایات ناپسندیده در آموزش و پرورش ، همچنان جاری و ساری است ، سخنانی از بزرگان در خصوص آزادی به عنوان برگ سبزی تحفۀ درویش تقدیم می گردد ، به امید آن که یا دیگر در هیچ جلسه ای در مسند پاسخگویی بر نیائید و یا اگر میلی بر این امر داشتید بر آزادی تفکر و اندیشه و قلم حرمت نهید.

و اما بزرگانی که خردمندانه سخن گفته اند:

فروید : بیشتر مردم علاقه چندانی به آزادی ندارند، چون آزادی مستلزم و در برگیرندۀ مسئولیت است و بیشتر مردم از مسئولیت واهمه دارند.
جرج برنارد شاو : ملت از راه آزادی به تعلیم و تربیت دست می یابند نه برعکس.
عبدالرحمن فرامرزی : بهترین نشانه ترقی یک ملت ، آزادی گفتار است.
جورج واشنگتن : کسانی که حاضر نیستند برای آزادی بهایی بپردازند ، لیاقت آزادی را ندارند.
سامرست موآم : اگر ملتی چیزی را بر آزادی ترجیح دهند، همه چیز را از دست می دهند.
ابراهام لینکلن : همان طور که مایل نیستم بنده کسی باشم ، حاضر نیستم آقای کسی هم باشم ، کسانی که مخالف آزادی دیگرانند، خود لیاقت آزادی را ندارند.
جرج برنارد شاو : معنی حقیقی آزادی ، مسئولیت است و به همین دلیل است که اغلب از آن می ترسند.
بنجامین فرانکلین : کسی که حفظ جان را مقدم بر آزادی بداند ، لیاقت آزادی را ندارد.
افلاطون : زینت انسان سه چیز است : علم ، محبت و آزادی . (1)

1) سخن بزرگان درباره آزادی - جملات کوتاه و زیبا در بارۀ آزادی - سایت طومار.