شاید کمتر کسی باور کند که در قلب گوهردشت (رجایی شهر) زیبای کرج در منطقه اوقافی‌ها هنرستانی وجود دارد که به شدت نیازمند توجه مسئولین و حمایت خیرین می باشد.
ساختمانی با قدمت انقلاب که بین مدارس ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان دخترانه و پسرانه پاسکاری و دست به دست شده و در دوره کهنسالی و فرتوتی به هنرستان کاردانش به ارث رسیده است.
هنرستانی که مخاطبینش نه نازپرورده های پولدار کرج و نه درسخوان‌های ورزیده و بی‌حاشیه اجتماع، بل از طبقات آسیب پذیر فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی و در یک کلام از زیر پوست شهر هستند.
خانواده‌هایی عمدتاً مهاجر از چهار گوشه مملکت، ساده و بی آلایش، صمیمی و بی غل و غش، با فرزندانی مأیوس از خوانش رسمی درس و مشق، تکیده و البته بامرام و دوست داشتنی و کاری.
شادکامی دانش آموزان آرزوی ماستیک ماه و اندیست که برای جلب نظر خیرین و مسئولین چون گنجشکی در قفس به درب بسته می زنم.
از بخش خصوصی، خیرین پر طمطراق و همچنین مشارکت خانواده ها (که خود عمدتاً مستحق حمایتند) دست شسته بوده و دنبال رایزنی با مجموعه شورا و شهرداری بودیم که ناگهان خانمی وارد اتاقم می شود:
"سلام، بنده بیرانوند روابط عمومی شهرداری منطقه ۷ کرج هستم. از طرف آقای شهردار بابت بررسی مشکلات و تمهیدات لازم جهت حضور شهردار به مناسبت روز دانش آموز در هنرستان شهید دستغیب آمده ام."
با راهنمایی‌های صورت گرفته به زودی رنگ آمیزی محوطه هنرستان استارت می خورد. با هماهنگی های انجام شده بالاخره ۱۳ آبان روز موعود ، دکتر کاظمینی شهردار و تیم همراه با حوصله ای ستودنی از تمامی بخش های هنرستان پیر و فرتوت ما بازدید می کنند و از این که در قلب کرج چنین هنرستان محرومی وجود دارد در بهتی عمیق فرو می‌روند.
نامه ای مکتوب حاوی درخواست های بلندبالای ما تقدیم شهردار می شود. با خوشرویی و حوصله تمام با هیئت همراه در خصوص چگونگی و چرایی مساعدت حداکثری به مجموعه رایزنی و مشورت می نمایند و نامه بنده پاراف می‌گردد.فارغ از اینکه چه میزان مساعدت از مجموعه مقروض شهرداری نصیب هنرستان گردد، کار پسندیده و داوطلبانه مجموعه شهرداری منطقه ۷ بسیار قابل احترام و ستودنیست و تا همین جا نیز کلی انرژی مثبت به ما پمپاژ می‌نماید.
شهرداری از جنس تلاش و آبادانی
دکتر امیرحسین کاظمینی شهرداری منطقه هفت را با میلیون ها تراز منفی تحویل و در دوره مسئولیتش کارهای زیربنایی را شروع کرده و پروژه های ماندگاری را از خود به یادگار می‌گذارد.
تراش و آسفالت ضلع شمالی خیابان شهید بهشتی، طرح مطالعاتی پروژه باغستان، پارک در دست احداث رو دره ای، اقدامات عمرانی در خیابان اشتراکی، بازسازی پارک ششم اصلی گوهردشت، زیباسازی خیابان داریوش، صاف کردن بدهی‌های گذشته و ایجاد و افزایش درآمد برای شهرداری منطقه و... گوشه هایی از تلاش بی وقفه دکتر کاظمینی و تیم همراهش می‌باشد.
تبعیض آموزشی و هنرستانهای فراموش شده
ایجاد جامعه رنگارنگ، طبقاتی و به شدت تبعیض‌آمیز آموزشی در کشور با بیست و چند نوع مدرسه از یک طرف و همچنین هزینه‌بر بودن ایجاد، تعمیر و نگهداری هنرستانهای فنی و کاردانش از دیگر سوی مشکلات مدارسی چون شهید دستغیب را دوچندان کرده و به صورت تصاعدی بالا می‌برد.
قیاس مع‌الفارق اجتماع
هنرجویان هنرستانهای کاردانش عمدتاً کسانی هستند که از چهار پایه‌ی علاقه، سلامت خانواده، انضباط و درس معمولا یک پایه اش می لنگد. مدیریت و تدریس در چنین مراکزی به شدت پیچیده و استرس‌زا بوده و نیازمند انسان‌هایی با حوصله و ظرفیت مضاعف می‌باشد. فلسفه تأسیس چنین هنرستان‌هایی آماده کردن و هدایت سریع دانش‌آموزان علاقمند به اشتغال زودهنگام به سمت بازار کسب و کار است. انتظار معقول از یک هنرجوی هنرستان کاردانش نه انباشت تئوریک محفوظات غیرکاربردی در ذهن، بلکه مهارت آموزی و آموزش مهارت‌های زندگی است.
لذا مقایسه نوع آموزش و اداره چنین مراکزی با دبیرستان‌ها اساساً اشتباه و غیرکارشناسی است.
منشور مشکلات نوین
امسال علاوه بر مشکلات هر ساله، ثبت سامانه‌ای کتب درسی و پخش و توزیع مسئله‌دار، جبران کمبود معلم با همکاران بازنشسته و تحمیل تدریس اجباری کادر اجرایی نیز هریک به تنهایی داستانی پیچیده می‌باشد.
چاره چیست؟
متأسفانه آموزش و پرورش اولویت هیچ یک از دولت‌ها با گرایشات مختلف نبوده و همواره به عنوان مصرف کننده و برباد دهنده بودجه در نظر گرفته می‌شود.
برای نزدیک کردن مدارس دولتی در حاشیه به استانداردهای ملی راهی جز مشارکت اولیا، حمایت خیرین و توجه ویژه دولتمردان متصور نیستیم.
امیدواریم روزی عدالت آموزشی سایه سار مدارسمان در چهارگوشه مملکت فارغ از تبعیض‌های فعلی باشد.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت داریداین آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید">
نظرات بینندگان