صدای معلم باید صدای آموزش و پرورش باشد

صدای معلم باید صدای عدالت باشد
با تبریک روز جهانی معلم به همه معلمان جهان و تشکر از عوامل سایت صدای معلم که انعکاس دهنده ی مسائل و مشکلات ناتمام این حوزه ی هستند، به همه آنها دست مریزاد و خداقوت می گوییم.

خواستم این جمله از سایت شما را بهانه طرح یکی از بی مهری ها و اگر نگوییم بی عدالتی هایی نظامند آموزش باشم.

جمله ای که می خواهم به آن متمسک و طرح درد بزرگ باشم این است:

برخورداری از حق تحصیل مستلزم برخورداری از حق داشتن یک معلم شایسته و کارآمد است. این موضوع به نشانه ی هفتادمین سالگرد تصویب  اعلامیه جهانی حقوق بشر  (۱۹۴۸)  انتخاب شد، که در آن حق تحصیل  به عنوان یک اصل اساسی کلیدی شناخته می شود حقی که بدون معلمان لایق و شایسته  تحقق نمی یابد.

بی تردید داشتن معلم شایسته؛ یعنی معلمی که دارای صلاحیت علمی، حرفه ای و اخلاقی بوده حق هر فراگیر و دانش آموز است. اما مناطقی در کشور ما وجود دارد که از بیماری مزمنی به نام محرومیت، آن هم از نوع فرهنگی رنج می برند.

آمال و آرزوی نظام جمهوری اسلامی محرومیت زدایی به ویژه از مناطق محروم است. و برای این منظور نهادهای انقلابی چون جهاد سازندگی را تاسیس نمود. این نهاد حقیقتا کاری جهادی کرد و تاسسیات برق و راه وآب شرب مناطق محروم و روستاها را احیا نمود و زیر ساخت های ارتباطی و انرژی در این مناطق ایجاد کرد که کاری بس بزرگ انجام داده است. در کنار جهاد نهضت سواد آموزی نیز برای زدودن غبار محرومیت فرهنگی از چهره ی این مناطق تلاش نمودند اما حجم عقب ماندگی آنچنان بود که هنوز هم درصد بالایی از بزرگسالان در روستا ها بیسواد می باشند.
اما اتفاقی که این روزها در مناطق محروم می افتد و از گذشته نیز چنین بوده و نتایج و پیامدها ی ناگواری داشته و دارد؛ موضوع سرباز معلم است. طرح سرباز معلم که تنها در مناطق محروم و کم برخوردار اجرا می شود هم بر خلاف عدالت آموزشی است و هم مخالف سیاست های محرومیت زدایی نظام جمهوری اسلامی می باشد.

چگونه می شود ما سرنوشت یک انسان را به دست یک سرباز بسپاریم؟!

غرض جنبه ی صلاحیت ها و حیثیت های تربیتی و حرفه ای سرباز است. یاد آن فلسفه ورز خرمگس یونانی افتادم که به مردم آتن می گفت: ای مردم آتن؛ آیا شما تربیت اسب خود را به هر مهتری می سپارید؟! یا به دنبال بهترین و حاذق ترین مهتر می گردید تا تربیت اسب خود را به آن بسپارید. پس چگونه تربیت فرزندان خود را به هرکسی می سپارید! آیا ارزش فرزند شما به اندازه اسب تان نیست؟! آیا خانواده های قدرت و ثروت هم اجازه می دهند تا آموزش فرزندانشان را یک سرباز معلم به عهده بگیرد. هرچند که می دانیم در مناطق محروم شرایط خیلی متفاوت از شهرهای بزرگ و مرکز کشور است و سرباز معلم ممکن است در مناطق روستایی و دور افتاده حتی از هفت روز هفته دو روزش در روستا و مدرسه حضور نداشته باشد.
در حالی که در مناطق مرفه نشین و بالای شهرهای بزرگ اوضاع خیلی متفاوت و پیچیده تر است. شاید این تفاوت را از گزارش سایت تسنیم بهتر دریافت کنیم.

این سایت در گزارشی با عنوان؛ مدارس لاکچری و نگاه تجاری به مدرسه، می نویسد: مدارس لاکچری همان مدارسی هستند که نقطه تمرکزشان در مناطق بالایی پایتخت کشور است، مدارسی که خدمات ویژه به مخاطبان خاص خود (فرزندانی از طبقات قدرت و ثروت) ارائه می‌دهند و در قبال برنامه‌های لاکچری و فانتزی خود از منوی باز ناهار و استخر تا مشاوران خارجی و فوق برنامه‌هایی عجیب، هزینه‌های نجومی هم می‌گیرند، هزینه‌ای که در پایه اول ابتدایی از 14 میلیون تا 25 میلیون تومان است و کاملا طبیعی است که این هزینه برای سال‌های آخر دبیرستان و آماده‌سازی کنکور تا چندین برابر افزایش یافته و بسته به نوع خدمات به مرز 50 میلیون تومان می‌رسد و اگر کلاس‌های آمادگی المپیادها را هم به آن اضافه کنیم که هزینه دریافتی بسیار بالاتر از 50 میلیون تومان است.

مدارسی که در بخش بین‌الملل خود به دلار شهریه می‌گیرند و اگر شرایط و امکانات حاکم بر آنها را با وضعیت فعلی مدارس دولتی مقایسه کنیم به اختلاف طبقاتی عمیقی که در نظام آموزشی کشور ریشه دوانده است، می‌رسیم، اختلافی که کودکان را نیز قربانی می‌کند. و حالا وقت آن است که به این سوالات پاسخ داد؛ آیا فرزندان طبقات خاص جامعه باید در مدارس به اصطلاح لاکچری مشغول به تحصیل باشند؟ کافی است یکبار به یکی از این مدارس سری بزنیم و لیست اسامی دانش‌آموزان آنها را مشاهده کنیم تا مشخص شود فرزندان چه افرادی در این مدارس مشغول به تحصیل هستند؟  آیا سهم عامه مردم باید مدارس دولتی با اوضاع فعلی‌اش باشد که حتی برای ثبت‌نام در این مدارس نیز در هر فصل ثبت‌نام، باید دردسرهای مختلفی را تحمل کنند.
این گزارشگر عزیز برخی از آسیب های تجاری سازی و نگاه بنگاهی به نظام آموزش و پرورش کشور و کم رنگ بودن عدالت آموزشی را در حالی تحلیل می کند که از مدارس و شرایط تحصیل مناطق محروم که حتی از معلم به معنی معلم هم محروم هستند، اطلاعی ندارند.

عدالت آموزشی یکی از اهداف مهم نظام تعلیم و تربیت رسمی و عمومی کشور است. در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش به این امر در بخش های مختلف پرداخته شده است. در بند 16 بخش بیانیه ارزشی آمده است: عدالت تربيتي در ابعاد كمي، همگاني و الزامي و عدالت كيفي با رعايت تفاو تهاي فردي، جنسيتي، فرهنگي و جغرافيايي (وزارت آموزش و پرورش،).

و در بخش ماموریت ها بند 5 آمده است؛ تامین و بسط عدالت در برخورداری از فرصت های تعلیم و تربیت با کیفیت مناسب با توجه به تفاوت ها و ویژگی های دختران و پسران و مناطق مختلف کشور(3، 5 و7). ودر بند 4- 5- بخش ماموریت ها آمده است؛ اولویت بخشی به تامین و تخصیص منابع، تربیت نیروی انسانی کارآمد، تدوین برنامه برای رشد، توانمندسازی و مهارت آموزی، ادامه تحصیل و حمایت مادی و معنوی دانش آموزان مناطق محروم و مرزی و محروم. با این اوصاف آنچه در سند تحول و خط مشی های کلان آموزشی در مورد عدالت آموزشی وجود دارد، سیاهه روی کاغذ است و هر لحظه بر عمق محرومیت ها و شکاف های اجتماعی و طبقاتی مناطق محروم افزوده می شود.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید