گروه رسانه/
تجاوز وحشیانه رژیم اسرائیل علیه ایران با اعلام آتش‌بس فعلاً به پایان رسیده و بسیار امیدواریم که نقض نشود.
به نظر ما این جنگ تحمیلی درس‌های بسیاری در درون خود داشت که لازم است هم حاکمیت و هم آحاد جامعه به صورت کامل به آن اندیشیده و بر آن اساس در مورد «آینده و سرنوشت جمعی مشترک» به اجماع برسند.
پس از اعلام آتش‌بس، برخی افراد و جریان‌های درون کشور، و برخلاف «منافع ملی»، حرف‌هایی می‌زنند و اقداماتی انجام می‌دهند که از نظر ما جز تحریک بیشتر جنگ افروزان و دادن بهانه به آنان، ثمر و عایدی برای میهن ما نداشته و نمادی از مسئولیت ستیزی و تحریک به خشونت بیشتر است. به نظر می‌رسد حاکمیت جمهوری اسلامی باید با ایجاد تغییراتی بنیادین و تمکین به اصول حکمرانی خوب، به سوی «آشتی ملی» حرکت کند و در نخستین اقدام، زندانی‌های سیاسی ـ عقیدتی را آزاد کند.
ما، همراه و هم صدا با تمام میهن دوستان صلح جویی که جز بزرگی ایران و عزت ایرانیان را نمی‌خواهند، ضمن محکومیت شدید متجاوزان و حامیان آن‌ها، هرگونه تنش‌آفرینی در کشور و منطقه را از هر جانبی که باشد، خلاف منافع ملی و دور از مسئولیت‌های تاریخی و اجتماعی می‌دانیم.
برای ما به عنوان « معلمان پرسش گر و کنش گر » ؛
نصب مجدد روزشمار نابودی اسرائیل در یکی از میدان‌های تهران، یا تهدید جانی رئیس جمهور آمریکا و دبیرکل سازمان انرژی اتمی توسط روزنامه کیهان و برخی افراد و جریان‌های هم سو و یا اعلان صریح ورود به وضعیت پر ابهام هسته‌ای توسط رسانه ملی، جزء اقداماتی است که هیچ حاصلی جز دادن بهانه برای آتش افروزی بیشتر و مشروع‌تر متجاوز ندارد.
همان‌گونه که در بیانیه‌ی پیشین خود هم تصریح کردیم، ما از مواضع و سخنان مسئولان تصمیم‌گیر کشور و عقلای حاکمیت مبنی بر باز بودن باب دیپلماسی و ترک نکردن میز گفت‌وگو مبتنی بر « منافع ملی و حفظ تمامیت ارضی» استقبال می‌کنیم و آن را ارج می‌نهیم.
ما باور داریم که وطن و منطقه را نمی‌شود با خاکستر غرور و آتش کلمات نجات داد.
این خاک، جای آزمودن بازی‌های خونین و آتشین نیست.
اگر کسانی امروز به نام غرور می‌خواهند سرنوشت فردای وطن را در آتش بسوزانند، باید بدانند که غرور بدون عقل، طناب دار تاریخ است.
ما می دانیم که تهدید، جز آوار، هیچ برای ما نمی‌آورد.
هیچ کس نمی خواهد فرزندش را در باتلاق قدرت نمایی ویران‌گر دفن کند.
هیچ کس حاضر نیست سقف خانه‌اش به بهای فریادهای پوشالی فرو بریزد.
این سرزمین، بیش از هر زمان، به تصمیمی بزرگ نیاز دارد؛ نه از جنس فریب و نه از جنس شعار، بلکه از جنس شجاعت اصیلی که صلح پایدار و منافع ملی را از کانال دیپلماسی و گفت‌وگو دنبال می‌کند.
نباید گمان کنیم که عقلانیت، ضعف است.
مذاکره‌ای شرافتمندانه و هوشمندانه، نه تنها زانو زدن نیست، بلکه از نظر ما عین عقلانیت و اقتدار است.
به نظر می‌رسد حاکمیت جمهوری اسلامی باید با ایجاد تغییراتی بنیادین و تمکین به اصول حکمرانی خوب، به سوی «آشتی ملی» حرکت کند و در نخستین اقدام، زندانی‌های سیاسی ـ عقیدتی را آزاد کند.
همچنین، هر گونه تفاهم‌نامه و توافق با دول متخاصم، حتماً باید به یک «سند حقوقی» تأییدشده توسط کشورهای سازمان ملل متحد در صحن عمومی تبدیل شود تا بهانه‌ای برای شعله‌ور شدن جنگی دیگر نشود.
جمعی از پرسش گران و کنش گران آموزش و پرورش :
- علی پورسلیمان
- محمد حیدری
- محمد راعی
- علی زینلی
- سعید شهسوارزاده
- محمدرضا شهریاری
- سیدهادی عظیمی
- رضا قاسم پور
- زهرا قاسم پور دیزجی
- نرگس کارگری
- طهماسب کاوسی
- حمزه علی نصیری
- شیرین یوسفی
***
پایان پیام/
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان