گروه گزارش/
پس از استعفای « سیدمحمد بطحایی » گمانه زنی ها و رقابت ها برای معرفی فرد جدید برای تصدی وزارت آموزش و پرورش داغ شده و هر فردی و گروهی سعی می کند با " فضا سازی های غیرواقعی ، غیرعلمی و جهت دار " گزینه مورد نظر خود را بزرگ کرده و به افکار عمومی معرفی کند .
به عنوان مثال ؛ در محافل از « مجتبی زینی وند » به عنوان سرپرست نام برده می شود .
هر چند در این جا قصد نقد عملکرد افراد در جایگاه های مدیریتی شان را نداریم اما پرسش این است ؛ مدیری که قادر به اداره خوب ، کارآمد و شایسته حدود 10 درصد مدارس نیست و در آیین رونمایی از سامانه ثبت شکایات مردمی و تلفن گویای سازمان مدارس و مراکز غیردولتی و توسعه مشارکت‌های مردمی نمی تواند به پرسش های میرزاده سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس پاسخ های منطقی و اقناع گرانه بدهد ( این جا ) و ( این جا ) چگونه می خواهد سکان دار کل مجموعه شود ؟
مدیری که در حوزه کار خویش حتی توانایی و حوصله نظارت بر کار یک مدرسه غیرانتفاعی در یک شهرستان دور افتاده را ندارد و پاسخ غیرواقعی و غیرکارشناسی به رسانه می دهد چگونه می خواهد از عهده کارهای بزرگ تر برآید ؟ اگر یک مدیر با دقت و با کارشناسی لازم برای مجموعه وزارت آموزش و پرورش هر چند با صرف زمان طولانی انتخاب شود بهتر از زمانی خواهد بود که معلمان احساس کنند ارزشی برای سیاست گذاران و تصمیم گیران ندارند و مجموعه ای غیرپاسخ گو برای سرنوشت آنان تصمیم گیری می کنند
و یا از « علی اللهیار ترکمن » نام برده می شود .
فردی که افکار عمومی از پاسخ گویی و عملکرد ایشان رضایت ندارند و در ماجرای مدرک تحصیلی و گزارش های صدای معلم یکی از پابه گذاران فرهنگ امنیتی در آموزش و پرورش بود .
در مورد سایر گزینه ها نیز وضعیت چندان رضایت بخشی مشاهده نمی شود .
به باور ما هر فردی از این حلقه بسته مدیران ناکارآمد و غیرپاسخ گو برای اداره وزارت آموزش و پرورش انتخاب شود تفاوت چندانی با وزیر و یا وزرای ناموفق و ناکام سابق نخواهند داشت و تغییر چندانی در اعتماد معلمان به سیستم و کارآمدی آن ایجاد نخواهد کرد .
برخی معلمان به طنز می گویند :
در این سیستم ناکارآمد و روزمره بدون سرپرست و وزیر هم اتفاق خاصی نمی افتد !
میزان وقت ، دقت و انرژی که دولت روحانی برای انتخاب یک وزیر شایسته و کارآمد برای وزارت آموزش و پرورش صرف خواهد کرد نشان دهنده میزان توجه به این دستگاه راهبردی و جایگاه آن در نزد رئیس دولت خواهد بود .
اگر یک مدیر با دقت و با کارشناسی لازم برای مجموعه وزارت آموزش و پرورش هر چند با صرف زمان طولانی انتخاب شود بهتر از زمانی خواهد بود که معلمان احساس کنند ارزشی برای سیاست گذاران و تصمیم گیران ندارند و مجموعه ای غیرپاسخ گو برای سرنوشت آنان تصمیم گیری می کنند .هر فردی و گروهی سعی می کند با " فضا سازی های غیرواقعی ، غیرعلمی و جهت دار " گزینه مورد نظر خود را بزرگ کرده و به افکار عمومی معرفی کند .
در این صورت مسئولان و تصمیم گیران نباید انتظار داشته باشند که معلمان با خوش بینی به وضعیت نگاه کرده و در حل مشکلات و نواقص سیستم مشارکت واقعی داشته باشند .
هر چند اگر نهادی مدنی و مستقل و برآمده از متن جامعه معلمان مانند " سازمان نظام معلمی " می بود حداقل فایده اش این بود که نظر کارشناسی ، جامع و علمی خود را در چنین مواقع حساسی به مراجع ذی صلاح ارائه می کرد .
پایان گزارش/
نظرات بینندگان
گویا دولت هم عجله نکرده و بعد ۲روز هنوز از سربرست خبری نیست!!