اپیزود اول:
محمد بطحایی وزیر آموزش و پرورش در دیدار علمای حوزه علمیه قم خواستار دمیدن روح تازه از سوی حوزه در آموزش و پرورش شده است. وی با تاکید بر اهمیت تعامل میان این دو نهاد خواستار ارائه طرح های جدید و مفید تربیتی از سوی حوزه برای اجرا در آموزش و پرورش شده است!
اپیزود دوم:
در کلیپ پیوست این یادداشت یک دختر دانش آموز دبیرستان تیزهوشان با ناراحتی از تجربه ناگوار حضور یک روحانی در کلاس درس خود سخن به میان آورده است. به گفته وی شنیدن حرف های اروتیک درباره ضرورت ازدواج موقت برای جلوگیری از تجاوز جنسی در جامعه ایران و تشویق این امر از منظر بسیاری از دختران کلاس توهین آمیز تلقی شده است!
بیش از یک دهه از حضور مناسبتی روحانیان در مدارس ایران می گذرد. در همین راستا ایام محرم و رمضان فرصت مناسبی تلقی می شود تا افراد برگزیده ای از این قشر در کلاس های درس حضور یافته و معنویت را برای دانش آموزان به ارمغان آورند. در این میان معلمان هم گشاده دستانه کلاس های خود را به روحانیان عزیز تقدیم می کنند تا بلکه زمان کوتاهی هم از تحمل فشار یک کلاس متراکم بر روح و روان خود بکاهند. اما آسیب شناسی این حضور نشان می دهد که لزوما نیت های خیرخواهانه به نتیجه مطلوب منتهی نمی شود. اگر روحانیان نخواهند یا نتوانند پیچیدگی های جامعه متکثر ایران را فهم کنند، همچنان خود را به عنوان دانای کل در مدارس معرفی نمایند و به جای نقش همدلی بر جایگاه هدایت گری خود تاکید ورزند افق مناسبی از همزبانی با نسل جدید پیش روی خود نخواهند یافت. بدیهی است که اصحاب دین هم باید فرزند زمان خود باشند!
بر اساس تجربه زیسته چندین ساله در مدارس ایران و دریافت بازخورد دانش آموزان از این حضور اکنون می توانیم این تجربه را شکست خورده ارزیابی کنیم. مهمترین دلیل این است که روحانیان حاضر در مدارس هیچ گونه شناختی از پیچیدگی های آموزش و پرورش مدرن نداشته و هنوز هم تربیت را فرآیندی یک سویه و مبتنی بر تجربه منبر رفتن تصور می کنند.
بر اساس این فهم؛ دانش آموزان همان لوح های سفید و موجودات بی آلایشی هستند که می توان به آنها به وسیله گفتار درمانی شکل داد. از همین رو این معلمان موقتی می کوشند تا با بیان شورانگیز و بعضا غیر مستند از مذهب، عواطف مخاطبان خود را برانگیخته و آنها را احساساتی نمایند.
از سوی دیگر روی گشاده روحانیان، به دانش آموزان مجالی برای طرح پرسش های خود درباره روابط و مسائل جنسی بخشیده و ناگزیر کلاس ها را به سمت و سوی گفت و گوهای اروتیک هدایت می کند که برای پسران بسیار جذاب است. البته در این میان کم اطلاعی روحانیان اعزامی نسبت به رشد گرایشات فمینیستی در میان دانش آموزان دختر زمینه برخوردهای پراکنده میان ایشان با مخاطب را فراهم می آورد. همین می شود که روحانیان، مدارس شمال شهر تهران را با پاره ای کلاس های روستاهای دوردست اشتباه گرفته و بر اموری مانند ازدواج در سنین پایین یا ضرورت وجود صیغه در جامعه دینی تاکید می ورزند. امری که لاجرم موجب افزایش فاصله میان دختران دانش آموز با حاملان دین در جامعه خواهد شد.
به نظر می رسد اگر روحانیان نخواهند یا نتوانند پیچیدگی های جامعه متکثر ایران را فهم کنند، همچنان خود را به عنوان دانای کل در مدارس معرفی نمایند و به جای نقش همدلی بر جایگاه هدایت گری خود تاکید ورزند افق مناسبی از همزبانی با نسل جدید پیش روی خود نخواهند یافت. بدیهی است که اصحاب دین هم باید فرزند زمان خود باشند!
کانال مهران صولتی
نظرات بینندگان