نکته چهارمی که در زندگی ما خیلی شاخص است بها دادن به ارزش داوری های دیگران نسبت به خودمان است.ما خیلی ارزش داوری های دیگران نسبت به خودمان مهم است. خیلی برای من مهم است که شما پشت سر من چه می گویید؟
چه نظری راجع به من دارید ؟
وقتی صحبت از من می شود شما راجع به من چه می گویید ؟
چه شایعه ای راجع به من هست ؟
اینها برای ما خیلی مهم است. این به ارزش داوری های دیگران نسبت به خودمان بها دادن و این که برای ما مهم است که آراء و انظار دیگران در باب ما چه باشد ؛ این برای ما خیلی اهمیت دارد. به تعبیری که بسیاری از روان شناسان گفته اند ما به ندرت در منی که خودمان از خودمان تصور داریم در این من زندگی می کنیم ،خیلی توجمهان کم است به من، آن چنان که خودمان از خودمان تصور داریم. همیشه توجهمان به منی است که دیگران از ما تصور دارند. یعنی من به جای این که پیش خودم فکر بکنم که از دیدگاه خودم آدمی هستم با چه ویژگی هایی ، می خواهم ببینم از دیدگاه شما آدمی هستم با چه ویژگی هایی ؟
این به داوری های دیگران نسبت به خود بها دادن ، این علت العلل یک سلسله مشکلات فرهنگی است که در ما وجود دارد.
هیچ وقت نتوانستیم ترازویمان را در خودمان استقرار بدهیم و خودمان را با ترازوی درونی خودمان وزن کنیم. همیشه ترازوی ما در بیرون ماست. ترازوی ما آراء و انظار دیگران راجع به ماست. همیشه وقتی یک کاری می کنم دلم می خواهد از شما ها به زبان حال یا قال بپرسم که شما نظرتان راجع به کار من چیست.
هیچ وقت این که نظر خودم راجع به کار خودم چه هست برای من اهمیت ندارد.
پیاده سازی : زهرا قاسم پور دیزجی
بخش نخست : پیش داوری
بخش دوم : جزم و جمود
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفتوگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.