آیا خواسته های فرهنگیان پس از انتخابات باز به کما وعده های تو خالی انتخاباتی می رود ؟

   انتخابات با تمام فراز و نشیب ها با تمام تحولات اجتماعی به پایان رسیده و اکنون زمان عمل به وعده های داده شده به خصوص جامعه عمل پوشاندن به وعده های بخش فرهنگی با تمرکز بر مشکلات آموزش و پرورش و مشکلات منزلتی و معیشتی فرهنگیان است.
طی دوره 4 ساله پیش، هر زمان که صحبت از مشکلات می شد حواله به دوره چهار سال قبل آن می شد اما در این دوره با توجه به فرصت های سپری شده 92 تا 96 دیگر ارجاع مشکلات آموزش و پرورش به دور های گذشته توجیه پذیر نیست .

به عنوان فردی از افراد خانواده فرهنگیان و با توجه به ارتباط مستقیم و مداوم 20 ساله خود با همکاران اغلب خواسته های این بخش را به خوبی می شناسم خواسته های که در دو دسته آموزشی و پرورشی و معیشتی و منزلتی تقسیم بندی می شوند.

در بخش آموزشی و پرورشی به مواردی مانند: نگاه کاملا تخصصی به آموزش و پرورش، ممانعت از اجرای طرح های شتاب زده در کل مجموعه همانند 3 - 3- 6 (طرحی بی ثمر در بین معلمان) ، ارزش گذاری به معلمان به عنوان متخصصان داخل مجموعه برای ایجاد هر گونه تغییر، جایگزینی تحول پایین به بالا در مجموعه آموزش و پرورش به جای بالا به پایین، انتخاب وزیری قدرتمند از نظر چانه زنی و گفت و گو ، جلوگیری از عزل و نصب حزبی و جناحی به خصوص در بخش ریاست اداره های استان ها و شهرستان ها، تعریف یک استاندارد ملی برای کلاس درس ، استفاده مستقیم از معلمان دارای صلاحیت برای باز طراحی کتاب های درسی ، کیفی و کاربردی کردن ارزشیابی دانش آموزی، تغییر در نحوه تعیین مدیریت مدارس و واگذاری این بخش به صورت درون مدرسه ی، ایجاد فضای امن انتقاد آموزشی و پرورشی ، تغییر در آموزش های ضمن خدمت و کاربردی و تخصصی کردن این آموزش ها، عدم به کارگیری معلمان پایه های دیگر در مقاطع غیرتخصصی خود به خصوص در مقطع ابتدایی، تقویت دانشگاه فرهنگیان و استفاده از نیروهای متخصص داخل مجموعه آموزش و پرورش در این دانشگاه، تغییر در نحوه ارزشیابی معلمان و مدیران، عدم به کارگیری سرباز معلم و افراد بدون آموزش علمی و تخصصی در جایگاه معلم (در صورت به کارگیری این نیروها قبول مسئولیت خطاهای احتمالی این افراد توسط اداره کل آموزش و پرورش)، خارج کردن امور پرورشی مدارس از حالت ظاهری و فرمالیته، تعریف یک تقویم اجرای مدون سالانه پرورشی برای جلوگیری از اخلال در امور آموزشی، اصلاح و باز تعریف وظایف و فعالیت های پرورشی ، تشکیل کارگاه های پرورشی برای دانش آموزی در ساعات مدارس ، بالا بردن تخصص دبیران پرورشی ، ساماندهی نقل انتقالات به صورت ضابطه مند نه رابطه مند، روشن سازی وضعیت آزمون خارج از کشور و ... می توان اشاره کرد.

دسته دوم معیشتی و منزلتی : افزایش سهم بودجه ی آموزش و پرورش تا سقف 20 و حتی 25 درصد، افزایش سهم آموزش و پرورش در تولید داخلی 7 تا 8 درصد، سهم خواهی از منابع سهل الوصول دولت برای مجموعه همانند مالیات بر اجناس لوکس وارداتی، مشخص کردن وضعیت شغل معلمی به عنوان نیروی آموزشی یا کارمندی از مجموعه دولتی، اقدام به وعده های داده شده در گذشته و پایان دادن به عده های تو خالی، جلوگیری از رسانه ی کردن پرداخت ها، پرداخت مزایا به معلمان همانند سایر کارکنان دولت، بهره مندی واقعی معلمان از صندوق ذخیره خود، پاسخگو کردن مجموعه ی که طرح هر چند ابتر رتبه بندی را بایکوت کرده، اجرای نظام هماهنگ پرداخت حقوق، تعیین تکلیف وضعیت معلمان قراردادی و حق التدریس و نهضتی ، سامان بخشیدن به وضعیت دریافتی فرهنگیان بازنشسته ، باز تعریف مجدد نواحی محروم در مجموعه آموزش و پرورش (چگونه است یک منطقه در تعریف وزارت بهداشت محروم درجه 3 باشد اما همان منطقه در آموزش و پرورش برخودار محسوب شده است ؟)، فعال کردن مجدد تعاونی مسکن فرهنگیان و ... می توان اشاره کرد.
اگر مبنا بر این باشد که هرسال بگذرد و وعده روی وعده بیاید و کار کارشناسی اول انجام نشده وعده دیگری با نام دیگر جایگزین آن شود چه سودی دارد ؟
ضربه نهایی این همه تغییر عجولانه را خود مجموعه خواهد خورد زیرا در نگاه معلمان هم دیگر زمان بهانه آوردن تمام شده و هم موضوع حالت طنز تلخ پیدا کرده یک روز پیش دانشگاهی یک روز ترمی واحدی بعد سالی واحدی وطرح مضحک مجتمع وسپس 3 - 3- 6 فاجعه و یک روز هم 6 ساعت تدریس مدیران و صدها کار خام و ناپخته دیگر.
موارد بالا بخشی از مهمترین خواسته های آموزشی و پرورشی و منزلتی و معیشتی فرهنگیان است که کارکنان این مجموعه با جان دل درگیر آن هستند.
نظر شما همکارانی گرامی چیست ؟چه مواردی از قلم جا مانده است؟

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید