سال ها پیش کتاب داستان بسیار شیرین ،با درون مایه ای اجتماعی و تعهد آفرین را با عنوان علی و مشی مدینه نوشته ی خانم زهرا رهنورد مطالعه نمودم که در نگرش و ساخت ذهنی و شخصیتی و عمق بخشیدن به باورها و اعتقادات دینی وکنش اجتماعی حقیر بسیارتاثیر گذار بود ، که انسان به آنچه نسبت بر بندگان خداوند متعال می گذرد نباید بی تفاوت بوده و از کنار وقایع عبور نماید بلکه بر اساس آموزه های دینی و گفتار و رفتار رهبران راستین ملی ومذهبی باید نسبت به امور و احوالات مردم در جامعه و رقم خوردن سرنوشت توام با سعادت مندی آنان اهتمام لازم را مبذول و زمینه ی تحقق آن رافراهم نماید.
امام علی(ع) درقرن ها پیش سخن و مطلبی را فرموده اند که به نظر حقیر چنانچه مدعیان و حامیان امروزی محرومان با ایست ها و ایسم های گوناگون ، اهل منطق و انصاف و حق محوربوده و باشند شیفته ، منقاد و پیرو ایشان شده و مشارب و مکاتب ساختگی و جعلی خود را رها خواهند نمود و ایشان رابه عنوان الگو و مقتدا خواهند پذیرفت . ایشان در توصیف چگونگی بنا و ایجاد کاخ ها و جمع شدن ثروت های کلان می فرمایند :" و ما رایت نعمهَ الا فی جا نبها حق مضیع " هیچ ثروتی را ندیده ام مگر اینکه در کنارش حق بسیاری ضایع شده باشد .
چه بسا عده ای از دوستان و خوانندگان محترم درچنین مقطع و دوره ای طرح چنین مباحثی را ارتجاعی و مختص به دوره و یا دورانی بدانند که سپری شده اما حقیر معتقدم با توجه به بحث وجود حق و باطل و جنگ همیشگی فقر و غنا ، و تغییرات و استحاله ی انسان ها و دگردیسی حاکمیت ها درطول تاریخ و جوامع بشری همواره این موضوع و این مباحث بدیع وتازه بوده قابلیت و ظرفیت مطرح شدن را دارند و در خصوص آنها به موارد و مصادیق عدیده و فراوانی می توان اشاره نمود که یکی ازانواع ملون و گونه گون آن همانا شکل گیری پدیده ی بسیار تاسف آور وپر ازدرد و آلام کودکان خیابانی است که با اندکی دقت و گشتی درخیابان ها و کوچه های شهرمان شاهد و ناظر رشد فزاینده ی آن هستیم ، به واقع با عنایت به اهداف بلند و بسیارمترقی انقلاب شکوهمند اسلامی و اراده ی ملی برای بر چیدن مظاهرفقر و فساد در تمامی اشکال ونمودهای آن ، چرا شاهد اتفاقات و رویدادهایی درجامعه ی خود هستیم که نه تنها به برچیده شدن تجلیات فقر و فساد نمی انجامد بلکه روزبه روز دائره و حوزه آن وسیع تر شده و با جرات بیشتری خودنمایی نموده و موقعیت خود را بیشتر تحکیم می بخشد ،به راستی دربررسی و واکاوی این پدیده و رویدادهایی از این سنخ به چه عوامل و عللی باید پرداخت و بر چه موضوع و روندی به عنوان علل یا علت العلل آنها تمرکزنمود ؟
به تحقیق بررسی پدیده و رویدادهای اجتماعی از زوایا و مناظر گوناگون اجتماعی ،سیاسی ،فرهنگی ، اقتصادی و حتی تاریخی قابل واکاوی و تحقیق و تفحص و پی جویی و علت یابی می باشند و بر اساس گرایشات و سلایق و واقعیات می توان به دلائل وعلت های متعددی دست یافت و آن اتفاقات رابررسی نمود.
دربررسی چرایی کودکان خیابانی و ایجاد چنین پدیده ی تلخ و جان گدازی که ظاهرا به یک پدیده ی معمولی تبدیل گشته ، فرد یا نهادی رانمی یابیم که به آن حساسیت نشان داده و نسبت به آن دغدغه ای داشته باشد.
اذعان می نمایم درنطق ها و بیانات نمایندگان مجلس که به واقع باید چشم وگوش ملت باشند مطلب یا تذکری در این خصوص نشنیده ام و با ابرام و حساسیت جدی ازسوی شهرداری تهران درسامان بخشیدن و حل چنین معضل وخیمی مواجه نشده ام !
ظاهرا به نظرمی رسد مراکز مسئول و ذی ربط چون مجلس شورای اسلامی، شورای شهر و شهرداری تهران هیچ کدام دغدغه و رسالتی را در این خصوص احساس و ادراک نمی نمایند چراکه تا کنون هیچ اقدام جدی رابرای برون رفت از این پدیده ی شوم و دل خراش به گونه ای درخور واساسی طرح و اجرا ننموده اند، به راستی اگر به جای مانور تجمل وانجام امورتبلیغی درشهرداری تهران و مناطق آ ن که بسیار پرهزینه و غیراثربخش می باشد ،به سامان بخشیدن و گردآوری و تحت پوشش قراردادن کودکان خیابانی همت گماشته می شد شاهد تداوم و به هدر رفتن سرمایه ها و منابع انسانی ومادی در جامعه بودیم ؟
به تحقیق خیر. یکی ازعلل بروز پدیده هایی از نوع کودکان خیابانی و مواردی ازقبیل آن عدم هزینه کرد درست ،علمی و اساسی منابع مالی و عدم نظارت و فقدان شفافیت در این راستا می باشد،که مصادیق آن متعدد بوده و با بررسی اجمالی عملکرد شهرداری تهران و مناطق آن به وضوح می توان به این حقیقت تلخ دست یافت ؛ ظاهرا بودجه ی فرهنگی شهرداری درسال جاری چندین هزارمیلیارد تومان بوده است .
به واقع،شهرداری تهران چه حرکت اساسی و سیاست اثربخش و تاثیرگذاری در رفتار و فرهنگ عمومی جامعه با این بودجه کلان به وجود آورده و شکل داده است؟
البته نگارنده دراین مقال قصد واکاوی و بررسی عملکرد شهرداری تهران را درخصوص فعالیت و اقدامات فرهنگی یا درست تر بگوییم تبلیغی ندارم و شاید در وقتی دیگر به آن بپردازم – آیا با اختصاص درصدی ازچنین مبالغ سرگردان و هنگفتی که درسازمان ها و نهادهای متعددی ازجمله شهرداری تهران موجود می باشد و یا با درآمد مالی فراوان حاصله از برج میلاد نباید آن را صرف سامان بخشیدن و رفع محرومیت از صاحبان اصلی آن یعنی کودکان خیابانی نمود؟
و شهرمان را ازاین معضل دردناک رهانید.
ان موعودکم الصبح ، الیس الصبح با لقریب ؟
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
دشمن ازآن جهت که اگر این کلام را بیابد ایسم ش را رها میکند
و دوست ؟! اگر این کلام مولایشان است پس چرا اینچنین؟
جز تحسینت کاری نمیتوانم داشته باشم.
درود بر شما
خیلی خوب بود :)
کاش روزی از برجها پایین تر بیایند و
کوخ نشینان دل به انقلاب سپرده را بهتر ببینند ...
سپاس از تلنگر و احساس مهربانتان ...
اما متاسفانه برخی از مسئولین کشور ما یا کار خود را به خوبی بلد نیستند و یا به خاطر منافع خود گوش شنوایی ندارند.
نوشته ی خوبی بود باز هم بنویسید تا با خواندن آنها لذت ببریم.
راستش من یکی از دانش آموزان شما هستم و شما را خیلی دوست دارم.
همچنان موفق باشید.
یا بهتر بگم
عااالی بود.
ممنون
مطلب را بسیار شیوا و متقن ادا فرمودید بسیاری از ما منیت پنهان که گاها خود نیز خبر نداریم وجودمان را فرا گرفته و به راحتی از کنار هم ویا بدتر از آن آزروی هم میگذریم و به عبارتی حق وباطل و انسانیت معنوی خود را گم کرده ایم امیدوارم خداوند منان لطف خود را متوجه حال ما نماید تا به ذات واقعی خود که نشئت گرفته از ذات باریتعالی است باز گردیم
و باید مسؤولین رسيدگي کنند
می دانید که در کشورهای اسکاندیناوی، چنین پدیده ای ، به طور کلی از بین رفته و دیگه وجود نداره؟!
یکی از استادان روانشاسی که سال ها با شهرداری تهران کار کرده می گفت این کودکان خیابانی ، بردگان افراد خطرناکی هستند که شب ها هم متاسفانه از آنها سوء استفاده جنسی می کنند
سپاس از مطالب شما
یا علی