یکی از چالش های بزرگ کشور نقد بی طرفانه و سازنده است که در صورت اجرا باعث پیشگیری از اشتباهات و تخلفات احتمالی در امور کشور خواهد شد .
معمولا در کشورهای فاقد نهادهای مدنی و به طور کلی غیر پارلمانی که معمولا تصمیم گیرنده یک نفر یا چند نفر هستند امکان نقد امور بسیار کم و حتی خطرناک می باشد اما در کشورهای پارلمانی مانند کشور ما علاوه بر استقلال کامل قوای سه گانه ، با وجود نهادهای مدنی و احزاب و... وجود مجلس شورا و چندین مجلس مشورتی مانند تشخیص مصلحت نظام و غیره اشتباهات و تخلفات می بایست به حداقل کاهش می یافت چون به اندازه کافی فرصت نقدهای سازنده در این مجالس و شوراها وجود داشت .
از طرف دیگر می بینیم که در کشور ما مشکلات و معضلات را در ادوار مختلف گردن یک فرد می اندازند فی المثل وقتی دولت احمدی نژاد روی کارآمد بلافاصله مشکلات موجود را ناشی از خاتمی دید و آقای روحانی هم مشکلات و معضلاب فعلی کشور را به احمدی نزاد منتسب می کند و عجیب اینکه ما در کشوری زندگی می کنیم که انواع مجالس و شوراها در حال جلسه و تصمیم گیری هستند ؛ علاوه بر آن نهادهای نظارتی زیادی در کشور وجود داشته و دارد :
قوه قضاییه ، مجلس ، دیوان حسابرسی ، بازرسی کل کشور ،شورای امنیت ملی ، وزارت اطلاعات ،دفتر مقام معظم رهبری و...
مگر اختیارات یک رییس جمهور در کشور چه میزان است که بعد از اتمام دوره اش تمام معضلات و مشکلات کشور را به گردن یک نفر می اندازند ؟
از طرف دیگر ، موقع بروز مشکلات و معضلات و تخلفات نهادهای نظارتی مشغول چه کاری بودند که در 8 سال دولت قبلی این همه معضلات و اختلاس روی داده است ؟
مگر وظیفه نهادهای نظارتی پیشگیری از وقوع تخلف نیست ؟
مگر دستگاه های نظارتی بر کار دولت و رییس جمهور نظارت نمی کنند ؟
امروز می بینیم که تمام مشکلات اموزش و پرورش را به گردن آقای فانی انداخته اند در حالی که در یک نظام پارلمانی مشکلات نمی تواند ناشی از فرد باشد ؛ علت امر این است که در سیستم پارلمانی اختیارات وزیر هم محدود شده است و برای هر کاری باید دولت و مجلس آن کار را تصویب کنند .
بنابراین در سیستم پارلمانی در موفقیت ها و پیروزی ها ، در اختلاس ها و کم فروشی ها و مشکلات و معضلات یک نفر مقصر نیست و جمعی که در حال اداره کشور هستند با شدت کم یا زیاد در آن معضلات مقصر بوده یا قصور کرده اند .
به نظر من ، این دیدگاه که یک نفر مقصر تمامی مشکلات یک کشور قلمداد کنیم یک دیدگاه کاملا پوپولیستی است که با منطق نظام پارلمانی کشور همخوانی ندارد .
بهترین روش در اداره کشور نقد بی طرفانه است ؛ ممکن است که من نوعی طرفدار فانی باشم اما در نقد بی طرفانه انچه لازم است ایشان بدانند و اصلاح کنند را بی پرده پوشی باید به ایشان بگویم تا از حرف و حدیث های آینده پیشگیری کرده باشیم و این دوستی واقعی با فانی است ، حتی دشمنان صادق بهتر از دوستان ظاهری هستند که فقط به منافع خود می اندیشند .
دشمن دانا بلندت مي كند
بر زمينت مي زند نادان دوست
امروز این مسوولین باید بدانند که توجیهات و حتی تبلیغات شان در خصوص رتبه بندی و افزایش 67 درصدی حقوق معلمان و عدم پرداخت ده ها مطالبات ریز و درشت معلمان و کارکنان آموزش و پرورش از نوع توجیهات و تبلیغات پوپولیستی است که دولت قبلی نیز با طیفی گسترده تر آن را انجام می داد وگرنه پذیرش اشکالات ریز و درشت در یک مجموعه و حتی تعیین ایجاد کننده قصور در به زحمت انداختن قشر مظلوم فرهنگی در این برهه یک ارزش محسوب می شود و از دولت تدبیر و امید انتظار نمی رفت که این همه جفا در حق فرهنگیان کشور که همکاری های بسیاری با دولت نموده اند انجام دهد .
به امید اینکه تا اردیبهشت 95 شاهد تسویه تمام بدهی های فرهگیان باشیم و در ادامه سال 95 هیچ تاخیری در پرداخت حق و حقوق قانونی فرهنگیان شاغل و بازنشسته نداشته باشیم .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
فانی در سهم خودش فقط دروغ و دورویی تحویل معلمان داده است.
از هیچ چیز در دنیا به اندازه معلمی نفرت ندارم ولی ناچارا باید تا مهر ۹۶ تحمل کنم!!
از هیچ چیز در دنیا به اندازه معلمی نفرت ندارم ولی ناچارا باید تا مهر ۹۶ تحمل کنم!!