محمد درویش :
« چقدر دوست داشتم ایران برخوردار از مدیران خردمندتری بود که مانند پنجاه و چهار سال پیش که افتخار ثبت نخستین کنوانسیون محیط زیستی جهان را به نام ایران در رامسر ثبت کردند، چنین کرده و در حمل و نقل پاک هم پیشگامانه و تحول‌خواه حرکت می‌کردند ... اما نه‌تنها آن گونه نشد که حالا در پایتختش شهرداری چون علیرضا زاکانی دارد که آشکارا می‌گوید: روز تاریک است و در برابر ترویج دوچرخه‌سواری ایستاده است ... بدتر آن که عزم خود را جزم کرده که ایران را تهران کند!
اما ما یادش می‌اندازیم: بزرگ که باشی، مترسک‌ها لو می‌روند! مترسک، هرقدر هم که پرهیبت، عظیم و باوقار به نظر رسد، عاقبت در پیشگاهِ آن که ترس را کناری نهاده و او را لمس کند، چوبِ خشکی بیش نیست!
بسیاری از مشکلات آدم‌‌زمینی‌ها از همین دریچه قابل تحلیل است؛ اینکه اگر می‌خواهی از شر تابوهای نفس‌گیری که همه‌ی سال‌های زندگی عذابت داده است، رها شوی؛ به جای آنکه بکوشی تا آنها را حذف کرده یا نبینی، باهاشون چشم در چشم شو.
شکسپیر می‌گوید: « وقتی می‌توانستم صحبت کنم، گفتند: گوش کن؛ وقتی می‌توانستم بازی کنم، مرا کارکردن آموختند؛ وقتی کاری پیدا کردم، ازدواج کردم؛ وقتی ازدواج کردم، بچه‌ها آمدند؛ وقتی آنها را درک کردم، مرا ترک کردند؛ و سرانجام وقتی یاد گرفتم چگونه زندگی کنم، زندگی تمام شد! » .
***
یکی از کانال هایی که علاقه ی خاص و وافری به آن دارم و هر روز چندین بار آن را می بینم ؛ کانال « محمد درویش » کنش گر محیط زیست در ایران است .
اصولا با هر کسی که حافظ و دوستدار « محیط زیست » و ارزش های آن باشد پیوند و قرابت خاصی با او حس می کنم . تاکنون چند مدیر و معاون و مربی امور پرورشی را دیده اید که سر صف برای دانش آموزان از « محیط زیست » و ارزش و اهمیت آن سخن بگویند و برای دانش آموزان در این حوزه « حس نیاز » ایجاد کنند ؟
انسان ها وقتی طبیعی زندگی می کنند با طبیعت اطراف شان یک رنگ می شوند . وقتی به لباس ها و چهره و حتی طرز راه رفتن و سخن گفتن شان دقت می کنی پیوندی عمیق و ناخود آگاه بین آن ها و طبیعت می بینی .
تا کنون ندیده ام و یا نشنیده ام کسی کنش گر و دوستدار محیط زیست و طبیعت باشد اما دزد و کلاهبردار و یا موجب اذیت و آزار مردم باشد .
این موهبتی است که فقط « طبیعت » به هواداران خود عطا می کند و نعمتی است که نصیب هر کسی نمی شود و به قول معروف « لیاقت و شایستگی » می خواهد .
امروز خبری را در کانال آقای درویش دیدم :
« دوازدهمین شکایت علیه محمد درویش!
@darvishnameh
طبیعی است که کنش گری و به چالش کشاندنِ شخصیت‌های حقیقی یا حقوقی برای پاسخ گویی و مطالبه‌گری هزینه دارد و بنده هم تاکنون در طول بیش از سه دهه کنش گری خود بارها و به اشکال گوناگون این هزینه را پرداخته و خواهم پرداخت .
اما چرا در برگ احضاریه نباید بدانم چه کسی یا چه نهادی علیه بنده شکایت کرده و موضوع شکایت دقیقاً چیست؟
آیا این درخواستی خارج از عرف و حقوق شهروندی در ایران است؟
هزینه‌هایی که می‌دهیم :
https://t.me/darvishnameh/14421 »
تاکنون چند دانش آموز و یا معلم را دیده اید که برای تخریب محیط زیست ، تجمع اعتراضی بر پا کرده باشند ؟ با این که از محتوای شکایت ها خبری ندارم اما می دانم و باور دارم که درویش و امثال او دغدغه محیط زیست دارند و به چیزی جز آینده ایران نمی اندیشند و در کنار او و وظیفه ی انسانی و عالی او می ایستم .
اما پرسش این است که چرا باید یک فرد با این دانش و سواد غنی و انگیزه های عالی انسانی این چنین تحت فشار و مضیقه قرار گیرد ؟
افراد و یا نهادهایی که از او شکایت کرده و می کنند خودشان برای « محیط زیست ایران » چه کرده اند و آیا اساسا آینده ی این کشور و سرنوشتی که برای آن رقم می خورد ؛ مهم است ؟
چرا در کشور ما ؛ فرهنگ احترام به طبیعت و محیط زیست تا این حد عقب مانده و ارتجاعی است ؟
در حالی که به باور نگارنده و در شرایط فعلی ایران بحران زده ؛ مهم ترین و راهبردی ترین مساله باید « محیط زیست » باشد و به قول معروف :
« محیط زیست از نان شب هم واجب تر است » .
مهم ترین و آشکارترین وجه بی توجهی و سخیف شمردن محیط زیست همین « بحران آب » است که همه کشور را درگیر خود کرده و آینده ای تاریک و وحشت زا را برای « همه » رقم زده است .
چرا در مدارس ما صحبت چندانی از « محیط زیست » نمی شود ؟ تاکنون چند مدیر و معاون و مربی امور پرورشی را دیده اید که سر صف برای دانش آموزان از « محیط زیست » و ارزش و اهمیت آن سخن بگویند و برای دانش آموزان در این حوزه « حس نیاز » ایجاد کنند ؟
وزیر آموزش و پرورش ما هم دغدغه و هم و غمش این است که چرا در مدارس دانش آموزان در مورد نماز ؛ مشارکت ندارند و یا اهمیتی به آن نمی دهند ؟
تاکنون در مدرسه چند شورای انجمن اولیا و مربیان را دیده اید که به « محیط زیست » و چگونگی نمود آن در مدرسه و ایجاد انگیزه برای دانش آموزان جلسه گذاشته و یا حتی در مورد آن گفت و شنود داشته باشند ؟
چند درصد معلمانی که در حوزه « محیط زیست » در مدارس تدریس می کنند خودشان درد محیط زیست و آینده را دارند و یا حداقل دانش تخصصی و تجربه در این زمینه دارند ؟ آیا حتی یک یادداشت کوتاه در عمرشان در مورد « محیط زیست » نوشته اند ؟
برای نسلی که به « زد » مشهور شده و مسئولان برای این که خود را امروزی نشان دهند و خود را مطلع در امور جلوه دهند دائما در مورد آن نظر داده و سخنرانی می کنند ؛ وقعا این نسل چه شناخت و یا دردی نسبت به محیط زیست دارد ؟
در کلیپ زیر ؛ « نسل زد » ایرانی کجاست در حالی که تصور می کند منجی ایران است ؟ و گفته های بی مبنای دیگران در زمینه ی توانایی ها او را دچار « خودشیفتگی و توهم » کرده است ؟
در میان این همه برندگان المپیادی در رشته های مختلف که گوی سبقت را برای « دیده شدن » در شعاع دید بیگانگان در جهت توجه و التفات حداقلی به آنان و جذب آنان برای ساختن یک زندگی مرفه در خارج ربوده اند ؛ چند نفر مانند « گرتای سوئدی » دیده و یا شنیده اید ؟
تاکنون چند دانش آموز و یا معلم را دیده اید که برای تخریب محیط زیست ، تجمع اعتراضی بر پا کرده باشند ؟
تجربه ای را اخیرا برای من رخ داده در این جا می نویسم .
دوشنبه ها معمولا کوه نوردی می روم .
جمعیت « سگ ها » به شدت زیاد شده است تا حدی که برخی اوقات به مردم حمله ور شده و ایجاد رعب و وحشت می کنند .
به نظر می رسد شهرداری هم حوصله عقیم کردن این سگ ها و روش های استاندارد را ندارد و ترجیح داده دور از چشم ها ؛ این سگ ها را معدوم کند .
از سوی دیگر دیده می شود که مردم هم دائما به این سگ ها غذا می دهند و این سگ ها به صورت وحشتناکی تکثیر شده اند و چرخه اکو سیستم را به هم زده اند . .
وقتی هم به آنان می گویی غذا ندهید و توضیح می دهید این روش ها غلط هستند و... بدتر از سگ ها به تو حمله ور می شوند !
چند روز پیش خیلی از آنان را با تفنگ کشته و جمع کرده بودند .
یکی از این دختران به اصطلاح نسل جدید داشت به شدت گریه می کرد و به مسئول ایستگاه یک اعتراض می کرد .
من ابتدا فکر کردم که حادثه خاصی برای او رخ داده است .
به آن دختر گفتم : شما به محیط زیست علاقه دارید ؟ تا کنون شده که یک زباله را از روی زمین برداری .... می دانی که این سگ ها محتویات داخل جایگاه های زباله را خالی می کنند و باد هم آن ها را در کل کوهستان پراکنده می کند . واقعا طبیعت زشت و کریه می شود .
پاسخش فقط سکوت بود .
انگار برای این ها ؛ محیط زیست فقط در سگ و گربه و غذا دادن مرضی به آنان خلاصه شده است .
من با کشتن سگ ها موافق نیستم اما واقعا چاره ای برای برخورد با چنین جماعتی جز این روش ها مانده است ؟
واقعیت آن است که هم مسئولان بی خرد و هم جامعه بی تفاوت و غیر کنش گر ما همچون سایر حوزه ها ؛ فاقد «سواد محیط زیست » هستند و حتی هشدارها و تذکرات دلسوزانه افرادی چون محمد درویش را جدی نمی گیرند و بی تفاوت و غیر مسئولانه از کنار آن رد می شوند .
در موقع هزینه دادن این کنش گران محیط زیست هم معمولا خود را به « ندیدن » و « نشنیدن » می زند .
برای چنین جامعه ای با این مختصات فرهنگی و اجتماعی چه آینده و سرنوشتی در انتظار است ....
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.