در زمان های نه چندان دور که در دروازه شهرها ماموران بلدیه از ورود و خروج کالاها عوارض نقدی دریافت می کردند ؛ پیله وری روستایی تعدادی لامپ فانوس و گردسوز و چند کاسه بشقاب چینی و بلور از شهر خریداری و برای جلوگیری از شکستن با وسواس فراوان آن را در دو طرف خورجین الاغ خود جاسازی کرده بود تا برای فروش به روستا ببرد. موقع خروج از دروازه؛ مامور عوارضی که روی سکوی دم دروازه نشسته بود روستایی و الاغش را متوقف و برای ورانداز کردن نوع کالا در حالی که با چوب دستیِ خود ناشیانه چند ضربه به بارِ الاغ پیله ور بی نوا می زد ؛ با تبختر بادی به غب غب انداخت و پرسید :
آهای عمو ؛ بارت چیست؟!
پیله ور با اشاره به طرف دیگر خورجین گفت : اگر دو تا چوب دیگر هم به این طرف بار بزنی؛ هیچی! (یعنی کل شکستنی ها می شکند و چیزی نمی ماند که عوارض بگیری)
خبر انحلال بانک آینده و آثار مخرب فعالیت های این بانک بر اقتصاد خسته و تحریم زده کشور برای چندمین بار زنگ هشدار که نه ؛ بلکه به مثابه دود آتش سوزی بزرگی بود که به سراسر ایران رسید و به شکل تورم و گرانی و کاهش ارزش پول ملی به چشم همه مردم به ویژه اقشار فرودست جامعه رفت(1) و عاملی شد تا برای چندمین بار چگونگی شکل گیری زیان بار این بانک و سایر موسسات مالی خلق الساعه را به دلسوزان کشور یادآوری کند.
بانک ها و موسسات مالی ای که بعضا بدون در نظر گرفتن ظرفیت اقتصادی (2) کشور مثل قارچ روییده و از بدو تاسیس در نبود نظارت کامل نهادهای تخصصی یا دور زدن آنها (3) (بانک مرکزی و شورای پول و اعتبار و وزارت امور اقتصادی و دارایی) با آزادی عمل عجیب در دستکاری نرخ بهره و جذب سرمایه های اقشار مردم ، سرمایه های کلان ملی را نه در توسعه اقتصادی و تولیدی بلکه در انواع تاسیسات پر زرق و برق ویترینی مثل ساخت « مال ها » به کار می برند که این عمل ضمن انحراف سرمایه ها از بخش تولید و کار آفرینی و هدایت به سمت و سوی اقتصاد غیر شفاف و رانتی باعث مرگ تدریجی بخش های سالم اقتصاد مولد کشور می شوند.
یکی از هنرهای این موسسات و بانک ها سرمایه گذاری های کلان در احداث و تاسیس مال ها و بازارهای لوکس است که حتی اگر در چارچوب قوانین شهری و بازرگانی و صنفی صورت بگیرد باز هم نشان دهنده ی تصمیمات اشتباه در سیاست های کلان مالی و پولی کشوراست چرا که درآن اولویت های سرمایه گذاری نادیده گرفته می شوند.
کیست که نداند تاسیساتی مانند " ایران مال "و امثالهم به عنوان نماد مشخص این گونه سرمایه گذاری ها هیچ دردی از اقتصاد کشور را درمان نکرده اند و تنها مصداق پزِ عالی جیب خالی هستند ؛ چرا که طبق نظر کارشناسان ، بانکِ سرمایه گذار این پروژه با خلق حجم عظیمی از پول و شبه پول مسئول مستقیم درصد قابل توجهی از تورم تحمیل شده بر اقتصاد کشور شده است. تورمی که خود زمینه بسیاری از معضلات پیچیده اجتماعی و سیاسی را فراهم کرده است که شرحش مثنوی هفتاد من می شود.
در خبرها آمده بود که 4 یا 5 بانک دیگر هم مثل بانک آینده گذشته ای مغشوش و غیر شفاف دارند و در نتیجه گرفتار ناترازی و زیان انبوه شده اند .
لذا دولت و مجلس باید قاطعانه با اصلاح نظام بانکی و بستن مفرهای قانونی و فراقانونی مانع از پدید آمدن این بنگاه های شبه اقتصادی مرموز و مخرب شوند تا حداقل آنچه از اقتصاد کشور سالم مانده است در راه پیشرفت واقعی کشور به کار گرفته شود چون اگر چند بانک و موسسه دیگر مثل آینده داشتیم مثل آن روستایی بیچاره شکستنی سالمی برای کشور نمی ماند (4)
1- بر اساس ارقام شگفت آوری که منتشر شده هر ایرانی بین 7 تا 8 میلیون تومان بابت فعالیت های چند ساله بانک آینده متحمل زیان شده است (عصر ایران کد خبر 1107512مورخ 4/8/404)
2- مگر کشوری با ظرفیت اقتصادی مثل ایران به چند بانک نیاز دارد ؟
3- نگاه کنید به مصاحبه چند روز پیش آقای ولی الله سیف رئیس کل سابق بانک مرکزی درباره موسسه مالی و اعتباری ثامن الحجج در تابناک کد خبر 1334346 مورخ 26 مهر
4- بر اساس گزارش ها با این حجم از پول های بر باد رفته می شد ده ها پروژه بزرگ تولیدی و اشتغال زا به وجود آورد . می شد وام ازدواج هزاران زوج منتظر را به موقع پرداخت کرد . می شد در حمل و نقل فرسوده شهری تحولی شگرف به وجود آورد .
می شد.....
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
صدای معلم، صدای شما
با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.