همه ساله در شهرهای بزرگ و به ویژه در شهری مثل تهران و با ورود به نیمه دوم سال باید انتظار روزهای سخت و طاقت فرسایی را داشته باشیم .
هر چند نیمه اول سال هم وضعیت چندان مناسبی ندارد و عدد روزهای سالم هرسال نسبت به قبل « کوچک تر » می شود .
متاسفانه این وضعیت " عادی سازی " شده است و با این که طبق گفته معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداري تهران، به طور متوسط هر هفته 52 نفر از شهروندان تهرانی بر اثر آلودگی هوا جان خود را از دست مي‌دهند ( این آمار مربوط به سال قبل است ) اما این قضیه اساسا نگرانی کسی و یا نهادی را به طور " ویژه " جلب نمی کند !
در چند روز اخیر شاهد تعطیلی واحدهای آموزشی از سوی نهادهای مسئول بودیم هر چند بی برنامگی ها ، ناهماهنگی ها و اعمال سلایق در اظهار نظرها و تصمیم گیری ها کاملا مشهود بود .
نگارنده متخصص محیط زیست و یا آلودگی هوا نیست اما در این چند روز وضعیت زیر کاملا هویدا بود :
" علی رغم تعطیلی 3 روزه مدارس ، مردم به کاری عادی خود مشغول بودند .
کاهش محسوسی در وضعیت ترافیک خیایان ها به چشم نمی خورد و حتی برخی مواقع و در بعضی جاها ، ترافیک سنگین تر مشاهده می شد ! "
شاید بهتر باشد نهادهای مسئول مانند شهرداری تهران و یا اداره راهنمایی و رانندگی آماری از میزان تردد وسائط نقلیه در این حداقل 3 روز و تفاوت آماری آن را با روزهای قبل ارائه دهند تا شرایط و داده ها برای تصمیم گیری مناسب تر و عقلانی تر فراهم شود .
همان گونه که قبلا نیز بیان شده است در این گونه مواقع دیواری کوتاه تر از مدارس برای اجرای دستوراتی که حالت " مسکن و موقتی " دارند مشاهده نمی شود . ( این جا )
نکته ای که در این جا می خواهم متذکر شوم واکنش و یا بازخورد حاصل از تعطیلی چند روزه بوده است .
به محض تعطیلی مدرسه موجی از شادی و شعف دانش آموزان و حتی معلمان را در برمی گیرد .
البته با توجه به وضعیت حاکم بر مدارس و تکراری بودن و ملال آور بودن شاید این مساله طبیعی به نظر برسد اما نکته مهم این جاست که بسیار به ندرت اتفاق افتاده و می افتد که فرهنگیان و معلمانی که در چنین شرایط زیست محیطی قرار دارند از این وضعیت نابه سامان و خطرناک انتقاد کرده و مسئولان و سیاست گذاران را به چالش گرفته و حتی طرح " پرسش " نمایند .
با این که داشتن « هوای پاک » در زمره نیازهای اساسی هر شهروند است و مسئولیت مستقیم آن بر عهده مجریان و برنامه ریزان است و بخش مهمی از عملکرد و تصمیمات آن ها محیط مدرسه را در برمی گیرد اما به نظر می رسد که قاطبه فرهنگیان و معلمان از این وضعیت و حتی استمرار بیش از پیش تعطیلی ها موافقند .
شاید این وضعیت برای معلمان خیلی مبهم و پرسش برانگیز نباشد اما باید دید که بازخورد این حالت در میان افکار عمومی جامعه چیست ؟
فرهنگیان و معلمان نزد افکار عمومی جامعه به داشتن " تعطیلات زیاد " مشهور و معروفند .
حتی تعداد قابل توجهی از مردم عادی و شهروندان در مقابل اعتراض و انتقاد فرهنگیان و معلمان نسبت به وضعیت حقوقی و معیشتی خود در برابر تعطیلات « مختلف » متعجب می شوند و از نظر آن ها به " قشری زیاده خواه و همیشه معترض " مبدل شده اند .
این یک واقعیت اجتناب ناپذیر است .
زمانی که معلمان در برابر " اعلام تعطیلی " سکوت می کنند و حتی نمی توانند شادمانی خود را کتمان کنند این فرضیه نزد جامعه به یک " اصل بدیهی " تبدیل می شود که با توجه به تعطیلات معلمان و نیز میزان حقوق تناسب و هماهنگی وجود دارد .
مهم ترین دلیل برای اثبات این مدعا آن است که تاکنون جامعه از اعتراض معلمان در برابر وضعیت حقوقی و معیشتی آن ها دفاع نکرده است و فرضا در این گونه موارد اعتراض کارگران را « منطقی تر » و « به جاتر » دانسته و می داند .
باز هم تاکید می شود " تنفس هوای پاک " حق طبیعی شهروندان است ؛ به عنوان مثال ، این حق " دانش آموزان " است که در مدرسه ورزش کنند و از اوقات خود لذت ببرند .
به باور من ، وضعیت فعلی حاصل بی برنامگی و عدم پای بندی مسئولان مختلف به اجرای قوانین مصوب و نیز رعایت حقوق شهروندی جامعه بوده است .
مسئولانی که به جای پاسخ گویی در برابر افکار عمومی راه " فرافکنی " و " دایورت مسئولیت ها " را در پیش می گیرند .
حال باید دید که مسئولیت اجتماعی و نیز شهروندی فرهنگیان و معلمان به عنوان " گروه مرجع " در جامعه چیست ؟
آن ها می توانند با بهره گرفتن از " قلم " و حضور در رسانه ها ضمن ایفای نقش " مرجع بودن " به جامعه این پیام را برسانند که :
راه حل این گونه مسائل تعطیل کردن نیست .
آموزش حق همه است و کسی نمی تواند این " حق " را از دیگران سلب کند .
حضور موثر و فعال در عرصه رسانه ها به جای " سکوت و انزوا " و همراهی با وضع موجود که البته ساده ترین و آسان ترین راه است جامعه را از ذهنیت های شکل گرفته و قبلی نسبت به معلمان مبرا خواهد کرد و دیگر هیچ معلمی مجبور نخواهد بود به خاطر انتقاد یک شهروند در یک روزنامه نسبت به « وضعیت کار معلمان و تعطیلی زیاد » آن ها در مدرسه " روزنامه آتش بزند " ...
آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .
نظرات بینندگان
جناب پورسلیمان
نگاه شما به مسائل راهبردی و راهگشاست .
موفق باشید .
آقا حقوق ها را پس کی میدن؟ اصلا حقوق شما را دادن؟
سلام
معلمان نخواسته اند که تعطیل نشود . این جمله درست است .
اما غیر از این چه کرده اند ؟
معلمان می توانند برای دانش آموزان و خانواده ها فرهنگ سازی کنند که فرضا برای طی یک خیابان و یا کوچه الزاما نباید سوار ماشین شخصی شوند .
آن ها می توانند در رسانه ها فعال باشند و آگاه سازی کنند .
واقعا رسالت یک معلم چیست ؟
آیا نباید معلمان مسئولان و جامعه را مورد پرسش و نهیب قرار دهند که چرا به وظایف خود عمل نمی کنید ؟
مگر معلمان از افراد فرهنگ ساز و فکور جامعه نیستند ؟
آیا داشتن هوا پاک جزء نیازهای اساسی و حقوق شهروندان نیست ؟
چرا باید در این چند روز حداقل 180 نفر بر اثر آلودگی هوا جان خود را از دست بدهند ؟
آیا شما به عوارض تنفس هوای ناپاک و آلوده اندیشیده اید ؟
آیا سری به بیمارستان هایی که بیماران صعب العلاج دارند ، زده اید ؟
شاید یک روزی هم از رهگذر این وضعیت ناسالم ، نصیب من و یا شما شود ...
اگر معلمان خود را مرجع می نامند باید در عمل نیز به آن پای بند باشند .
کسی که در برابر انجام یک عمل اشتباه و نادرست سکوت می کند تفاوت چندانی با کننده کار ندارد .
ضمنا از توصیه و راهنمایی شما سپاسگزارم .
بنده نیز معلمی هستم که درس می دهم اما وظیفه معلمی را فراتر از " کارمند بودن " دانسته و می دانم .
پایدار باشید .
اموزش پلیس همیار در مدرسه با شرکت معلم
اموزش بهداشت همیار در مدرسه با شرکت معلم
اموزش .............. همیار در مدرسه با شرکت معلم
حالا هم شما می فرماییدوظیفه معلم ( معلمان می توانند برای دانش آموزان و خانواده ها فرهنگ سازی کنند که فرضا برای طی یک خیابان و یا کوچه الزاما نباید سوار ماشین شخصی شوند .
آن ها می توانند در رسانه ها فعال باشند و آگاه سازی کنند .
واقعا رسالت یک معلم چیست ؟)
واقعا در این جامعه چه کسی معلم را قبول دارد . که شما توقع دارید دررسانه ها فرهنگ سازی کند.
هرکس توکارش می ماند یا کم می آورد فوری میگوید تقصیر معلم است .معلم به بچه یاد نداده است که امروزه بتواند گلیم خود را از آب بکشد.
خدایش از معلم بودنم واقعا پشیمان هستم وخدا به دادم برسد که چند ساله دیگه می خوام بازنشسته شوم
از آن ترسم که روزی بچه ای در دستشوی بمیره وهمه بگویند تقصیر معلمش بود که درست یادش نداد چه جوری برود دستشویی
دوست عزیز
قبلا هم گفته شده است تعطیلی چاره کار نیست .
خیلی از معلمان عنوان می کنند اگر وضع معلمان خوب شود چنین خواهد شد و چنان خواهد شد و...
اما بنده خیلی به این اما و اگرها خوش بین نیستم !
معلمی که به کارش علاقه نداشته و به زور معلم شده است اگر وضع مالی اش خوب هم شود بازهم کار نخواهد کرد ...
معلمان باید در جامعه فرهنگ ساز باشند .
آنان حتی فراتر از یک کارمند هستند .
درست است وضعیت معیشت آنان قابل قبول نیست اما این نمی تواند دلیلی برای شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت ها و تعهدات اجتماعی و احیانا کم کاری باشد .
اگر واقعا معلمی احساس می کند نمی تواند به این وظایف عمل کند باید همان کاری را انجام دهد که آقای شیرزاد عبداللهی در مقاله اخیر خود بیان کرده است .
این حتی به نفع او و خانواده اش است .
یک روز برای انجام کاری به یکی از بانک ها رفتم .
با این که شنیده شده است وضع مالی کارمندان بانک ها خوب است اما دیدم که با وقت مردم بازی می کند و توجهی به انجام درست وظایف ندارد .
خیلی محترمانه دلیل کارش را سوال کردم .
پاسخی نداد .
باز محترمانه به او گفتم که اگر از شغلش ناراضی است می تواند به راحتی جای خود را به انبوه بیکارانی بدهد که برای این پست و جایگاه او لحظه شماری می کنند !
هرچند اگر این سیستم نظارت و کنترل درست کار می کرد این کارمند این گونه با مردم برخورد نمی کرد ...
پایدار باشید .
به نظر می رسد شما پیام اصلی متن را نگرفته اید .
بنده در این متن از معلمان خواسته ام که نقش خود را در هدایت افکار عمومی درست و منطقی انجام دهند .
این که چرا جامعه با مطالبات معلمان همراهی نمی کند باید مورد واکاوی و تحلیل قرار گیرد .
با لجبازی ، گارد مخالف گرفتن ، دهن کجی و... مشکل حل نمی شود .
بنده مخالف افزایش حقوق معلمان نیستم چون خود نیز مانند شما معلم هستم .
اما این که انجام هر تغییری را به دیوار کوتاه معیشت نسبت دهیم کاری منطقی و عقلانی نیست .
باید به دنبال علت و یا علل بود .
تغییر افکار عمومی جامعه نسبت به کار معلمی نیاز به حوصله و تمرین دارد .
ضمنا من مطمئن نیستم که « همه » معلمان مثل شما فکر کنند و ایثارگر و فداکار باشند .
ما متاسفانه با معلم نماهایی رو به رو هستیم که شاید با عملکرد خود آبرویی برای معلمان آبرو دار نگذاشته اند .
پس سعی کنیم همیشه از طرف خودمان حرف بزنیم و خود را نماینده دیگران ندانیم .
پایدار باشید .