همه ساله و در نیمه دوم سال با افزایش حداقل 30درصدی ترافیک تهران و نیز پدیده وارونگی هوا و سایر شرایط زیست محیطی ، آلودگی هوا بلای جان شهروندان مي‌شود. با این که این مسئله پیشینه ای طولانی دارد ، اما تاکنون راه حل مناسب يا پایداری برای این بحران پیش بینی يا اجرا نشده است.
تقریبا همه چیز و به اقتضای ضرورت يا اضطرار مطرح شده و به محض بهبود موقت یا نسبی اوضاع ، صورت مسئله تا اطلاع ثانوی به فراموشی سپرده مي‌شود تا فصلی دیگر !
به گفته معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداري تهران، به طور متوسط هر هفته 52 نفر از شهروندان تهرانی بر اثر آلودگی هوا جان خود را از دست مي‌دهند و البته این مسئله برای خیلی‌ها " عادی سازی " شده است و باید به گونه ای با آن کنار آمد. در کنار این مرگ و میر ، عوارض و صدمات پایدار در زمینه‌هاي مختلف و بر اکو سیستم ناشی از آلودگی هوا فاکتور گرفته مي‌شود.
مقصر این وضعیت کیست ؟
آیا نگاه ملی یا عمومي برای رفع این مسئله پیش بینی شده است ؟
به گفته رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، « سازمان وی در این زمینه تنها مسئولیت نظارت را بر عهده دارد و اختیارات اجرایی بر عهده دیگر نهادهاست. خانم دکتر ابتکار در زمینه آلودگی هوا دستگاه‌هاي اجرایی متعددی را دخیل خوانده يادآور مي‌شود: وزارت نفت در بحث کیفی و استانداردسازی سوخت، وزارت صنعت، معدن و تجارت در زمینه استانداردسازی و نظارت دقیق بر تولید خودروها، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در زمینه ارتقاي شاخص‌هاي بهداشتی و کیفی سازی وضعیت بهداشت از جمله دستگاه‌هاي اجرایی هستند که باید در زمینه کاهش آلودگی‌هاي هوا برنامه ریزی‌هاي مدونی داشته باشند. راهور ناجا در بحث نظارت بر ترافیک و تخلفات خودروها، صدا و سیما در زمینه آموزش و فرهنگ‌سازی و شهرداری و شوراهای شهر نیز در زمینه کنترل، نظارت و توسعه سیستم حمل و نقل عمومي و معاینه فنی خودروها موظفند به منظور کاهش شاخص‌هاي آلایندگی هوا طرح و برنامه‌هايی مدون تهیه و به اجرا درآورند. »
نتیجه این است که به خاطر تکه تکه شدن یک مسئله به اجزای مختلف و فقدان هماهنگی میان دستگاه‌هاي مسئول برای یک هدف واحد و نیز حل منطقی مسئله ، همچنان باید شاهد استمرار این وضعیت نامتعادل و آزار دهنده باشیم. اما در وضعیت‌هاي هشدار یا اضطرار و...، این " دیوار کوتاه مدارس " است که در تیر رس دید مسئولان برای فرار موقتی از وضعیت پیش آمده قرار مي‌گیرد. از ممنوعیت انجام حرکات ورزشی یا تعطیلی زنگ ورزش در مدارس گرفته تا تعطیل شدن مدارس، راه حل‌هايی هستند که انجام آن برای متولیان بسیار ساده و آسان به نظر مي‌آید.
این در حالی است که به گفته پرویز سروری عضو شورای شهر تهران، تعطیلی مدارس تاثیری بر کاهش آلودگی هوا ندارد و باوجود بی‌فایده بودن چنین اقداماتی ، باز روز به روز دیوار مدارس کوتاه تر از قبل مي‌شود !
سوال جدی از مسئولان آن است که با وضعیت موجود مي‌خواهند چه کنند ؟
تا کی مي‌خواهند بر راه حل‌هاي ساده و دم دستی تاکید کنند؟
با استمرار ورود سالانه حدود 500 هزار خودرو به ناوگان حمل و نقل تهران و نیز عدم خروج اتومبیل‌هاي قدیمي يا بی کیفیت از این چرخه ، مسئولان برای آینده چه تدابیری اندیشیده اند؟
شاید ، آینده دیگر دیر باشد !
آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .
نظرات بینندگان