گروهی از نظریه پردازان بر این باورند که « مشارکت اجتماعی» مسبب پیشرفت جوامع است و محور اصلی توسعه را بر پایه « مشارکت» و « آموزش و پرورش » استوار می دانند. آنان معتقدند برای توسعه یافتگی ضرورت دارد همواره در سیاست گذاری های کلان اجتماعی و اقتصادی، دو عنصر « مشارکت» و « آموزش و پرورش » تقویت شود.
از سویی دیگر، آموزش و پرورش یک نهاد اجتماعی تلقی می شود که کیفی سازی فعالیت های آموزشی و پرورشی آن، مشروط به نقش آفرینی و مسئولیت پذیری تمامی ارکان سهیم و موثر بر تربیت رسمی عمومی بوده و در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش (مصوب 1390 شورای عالی انقلاب فرهنگی) نیز مکررا به موضوع « مشارکت جویی» و « مشارکت پذیری » نظام تعلیم و تربیت، اشاره شده است.
لذا ایجاد تحول بنیادین در نظام مذکور، به عنوان یکی از مهمترین مطالبات مقام معظم رهبری(مدظله العالی) و سایر مسئولین ارشد کشور، نیازمند ایجاد عزم ملی به منظور کاهش تمرکز و تحقق مشارکت های هدف مند در سطوح گوناگونان آن اعم از برنامه ریزی، مدیریت، اجرا، نظارت و ارزیابی می باشد.
در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، تربیت به دو شاخه رسمی و غیررسمی تقسیم شده است. تربیت رسمی که بخشی از جریان تربیت به شکل سازماندهی شده، قانونی، عادلانه، همگانی و الزامی قلمداد شده، با محوریت دولت اسلامی شکل میگیرد. اما این مسئولیت به هیچ وجه رافع مسئولیت دیگر ارکان تربیت ازجمله: خانواده، رسانه، سازمانها و نهادهای غیردولتی نیست.
در حقیقت اینکه خانواده چه نقشی را در دست یابی به اهداف سند تحول می تواند ایفا نماید، یکی از موضوعات مهم و درخور توجه می باشد. در قرآن کریم نیز خانواده به طور مستقیم مورد خطاب آیه 6 سوره تحریم: قُوا أَنْفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ ناراً وَقُودُهَا النّاسُ وَ الْحِجارَةُ ، واقع می شود و باید در درگاه الهی نسبت به انجام تکالیف تربیتی خود پاسخ گو باشد و نمی تواند به اقدامات تربیتی انجام یافته نسبت به فرزندان خود بی توجه باشد. لذا والدین مکلفند با جلب منافع و دفع زیان در طول حیات فرزندان خود، موجبات رشد و تعالی آنان را فراهم آورند. این مهم، متوقف بر ادای به موقع و درست این تکلیف است و در غیر این صورت آسیبهای جدی متوجه جامعه خواهد شد.
بدون شک در بین عوامل تعلیم و تربیت، نقش « خانه و مدرسه» از بقیه، تعیین کننده تر است و مشارکت جدی این دو نهاد همواره مورد توجه متخصصان امر تعلیم و تربیت و اولیاء دانش آموزان بوده و برنامه ریزی برای برقراری رابطه ای موثر و کارآمد بین این دو صورت پذیرفته است. اولیاء و مربیان به عنوان سردمداران دو نهاد خانواده و مدرسه، پایه گذار شخصیت و رفتار دانش آموزان تلقی می شوند و همکاری و مشارکت آنها از امور مختلفی اعم از امور آموزشی، انضباطی، مالی، فرهنگی و اجتماعی، موجب رشد و شکوفایی دانش آموزان و تربیت افرادی اندیشمند و موثر در جامعه می شود.
معمولا این گونه تلقی می شود که اولیایی که به فرزندان خود و کارهای آنان توجه بیشتر دارند و با نظارت بر فعالیت های آنان و اختصاص دادن زمان و امکانات لازم, حمایت خود را در خانه و مدرسه نسبت به فرزندشان مبذول می دارند، فرزندان موفق تری را در آینده خواهند داشت.
یکی از موثرترین قوانین حوزه توسعه مشارکت های همگانی در نظام تعلیم و تربیت، « قانون تشکیل شوراهای آموزش و پرورش » می باشد که به منظور تحقق مشارکت، افزایش نظارت مردم، بهره گیری از کلیه منابع و امکانات جهت تاسیس، توسعه و تجهیز فضاهای آموزشی و پرورشی و تسهیل در فعالیت های اجرایی آموزش و پرورش، در تاریخ 26 / 10 / 1372 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید.
مطابق با مواد 3 و 5 این قانون، رئیس شورای آموزش و پرورش در استان؛ « استاندار » و در شهرستان و منطقه؛ به ترتیب « فرماندار » و « بخشدار » می باشد؛ لذا شوراهای مذکور به عنوان یکی از مهمترین و ثمربخش ترین شوراها در سطح استانها تلقی می شوند. حضور « سه تا پنج نفر » از نمایندگان اولیاء دانش آموزان، معتمدان و فرهنگ دوستان به عنوان نمایندگان مردم در ترکیب شوراهای مذکور، حاکی از اهمیت نقش آفرینی آنان در تصمیم سازی های کلان محلی و منطقه ای و ضرورت تصویب مصوبات کاربردی در راستای ارتقای شاخص های آموزشی و پرورشی در استان ها و شهرستان هاست.
انتخاب اولیاء و معتمدان عضو شوراهای آموزش و پرورش استان (موضوع بند10 ماده3 قانون شوراها) با برگزاری انتخابات و با معرفی 8 نفر از نیکوکاران، فرهنگ دوستان، صاحبان حرف و اصناف، نویسندگان، محققان و صاحب نظران حوزه تعلیم و تربیت که دارای حسن شهرت مذهبی و حرفه ای و سابقه همکاری با انجمن های اولیاء و مربیان باشند، توسط کارشناسی انجمن اولیاء و مربیان استان با هماهنگی مدیرکل آموزش و پرورش، انجام می شود.
مطابق با دستورالعمل های هفت گانه شوراها (ابلاغی 17 / 6 / 1376 وزارت آموزش و پرورش)، فهرست افرادی که انتخاب می شوند به همراه خلاصه سوابق آنها و صورت جلسات نحوه انتخاب و سایر مدارک مربوط، توسط مدیرکل آموزش و پرورش استان به شورا تقدیم، و اعضاء شورا با اکثریت آراء در استان هایی که شهر مرکز استان کمتر از 200 هزار نفر دانش آموز دارد، 3 نفر و در استانهایی که شهر مرکز استان بیش از 200 هزار نفر دانش آموز دارد، 5 نفر را جهت عضویت در شورای استان انتخاب و به مدیرکل آموزش و پرورش، معرفی می نمایند.
برابر ماده 8 قانون تشکیل شوراهای آموزش و پرورش، « وظایف و اختیارات شورای شهرستان و منطقه » را می توان به موضوعاتی اعم از تصمیم سازی های آموزشی، پرورشی، اداری، مالی، عمرانی، تجهیزاتی و پژوهشی تقسیم نمود.
اکنون که در آستانه هفته پیوند انجمن اولیاء و مربیان (24 الی 30 مهرماه) قرار داریم ؛ انتظار می رود مدیران کل آموزش و پرورش نسبت به اجرای مطلوب دستورالعمل اعضاء انتخابی شورای آموزش و پرورش، اهتمام ویژه ای را مبذول داشته و کارشناسی انجمن اولیاء و مربیان استان ها با معرفی افراد لایق و شایسته به شورا، زمینه ساز تبلور مشارکت واقی اولیای دانش آموزان در تصمیم گیری های کلان محلی و منطقه ای باشند.
همچنین امید است اداره کل انجمن اولیاء و مربیان وزارت آموزش و پرورش با ایجاد فرآیندهای نو و اصلاح سیاست ها و روندهای پیشین، نسبت به بهره مندی بهینه از ظرفیت تخصصی اولیاء همیار مدارس، اقدامات موثری را عملیاتی نماید.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
مطالب اصلی تر را رها می کنید مطالب فرعی تر رامی گذارید
اعتراض خانم حمیده زنگویی را از وبسایت بیرون آوردید
برخی از معلمان هنوز درکی از رسانه و کارکردهای آن ندارند .
در واقع فاقد « سواد رسانه ای » هستند .
پس از انتشار مطلب ؛ خانم وحیده زنگویی اعلام کرد که عکس اش حذف شود .
سپس پیام داد که کل مطلب حذف شود . چون مشکلش حل شده است !
شما فکر می کنید دیگر باید به این گونه معلمان اعتماد کرد ؟
پایدار باشید .
همیشه به مخاطبان گفته و نوشته ایم که قبل از ارسال مطلب برای صدای معلم ؛ شرایط ارسال را مطالعه کنند و با آگاهی و شهامت انتخاب کنند .
پایدار باشید .
شیعه کسی نیست که فقط به فکر عبور خر خود از پل باشد، بلکه شیعه کسی است که به فکر غیر خود نیز باشد، مگر اینکه خر خود را برای دیگران عبور داده باشد.
من نیز داستانهای دیگری از معلمان دیده ام، اینکه خیلی چیزی نبود وافعاً که در مواردی قابل اعتماد نیستند.