در کلیپی که اخیرا از رضامراد صحرایی وایرال شده، خبرنگار از او می‌پرسد: دربی را پیش بینی نمی‌کنید؟
او پاسخ می‌دهد: من واقعا در مورد اون هم تصمیمی نگرفتم…!
پیداست که معنی دربی را نمی‌داند یا در آن لحظه متوجه نمی‌شود.
در پاسخ او اما پیام های مهمی نهفته است:
1- ناتوان در پرسش… او فکر می‌کند اگر چیزی را نداند، باید با تکیه بر ترفند هایی از قبیل همین «هنوز تصمیم نگرفته ام…» طوری جلوه دهد که می‌داند، طفره رود و آبروداری کند؛ او ناتوان از یادگیری است چون ناتوان در پرسیدن و ابراز کردن نادانی خود است.
2- اهل فکر نبودن… او حتی با وجود اینکه نمی‌داند و شاید حواسش جای دیگری است در آن لحظه باز عجولانه و بدون مکث پاسخ می‌دهد، گویی که همچنان در فرهنگ رفتاری و فکری او حاضر جواب بودن فضیلت است.
3- قطع بودن ارتباط فکری با نسل جوان… او علی‌رغم اینکه سن چندان زیادی ندارد، اما به نظر می‌آید در شناخت نسل نوجوان و جوان چندان دست پر نیست و این خصیصه به تنهایی او را یکی از همان وزرای بخشنامه‌ای و داد بزن در مجلس و تریبون ها تبدیل می‌کند.
4- او خود انتقاد نیست… بعد از اینکه خبرنگار از جواب او متعجب می‌شود و می‌پرسد: چی؟ آبی یا قرمز! در یک لحظه گویی متوجه خطای خود شده، این بار دیگر این طور نیست که هنوز تصمیم نگرفته باشد بلکه پاسخ ناگهان پیدا می‌شود، ایران! بدون اینکه براب جواب قبلی خود دلیل یا عذری داشته باشد…
5- خودمحور است… او فکر می‌کند باید در مورد همه چیز [فعلا منظورم در حوزه وزارت آموزش و پرورش است] «من» تصمیم بگیرد و نظر داشته باشد؛ او احتمالا گوش های شنونده و مشورت پذیر کندی دارد…
آنچه گفته شد، تنها یک نشانه‌شناسی ساده است و ممکن است شامل خطا و تعمیم بیش از حد باشد؛ اما نیک می‌دانیم چنین لغزش های زبانی و رفتاری نشانه های آشکار تری از درون هستند تا نمایش ها و شعار ها… هر کسی بلد است کت و شلوار بخرد و اظهار نظر های وزین از روی نوشته ها را فریاد بزند…
اوضاع آموزش و پرورش خیلی وخیم تر از این حرف هاست…
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
می دانند.جهل مرکبی که مدیر فقط سخن گفتن محض را مایه خردمندی خویش می داند. حال مخاطب کیست؟ سئوال چی
می پرسد؟ پاسخ تا چه حد ضروری است که دقیق و قانع کننده باشد، در پشت الفاظی چون کارم زیاد است، خسته ام، مشغله زیاد دارم، فرصت خوابیدن نیز ندارم و......ضعف خود را پنهان نگه می دارند. ایشان تصور کردند که خبرنگار یا ملت تحت تاثیر وزیر بودن ایشان، متوجه برداشت نادرست شان نشده اند، لذا دلیلی برای عذرخواهی یا توضیح بیشتر
ندیده اند که افراد بیشتری را از خواب ناز بیدار کنند.
ادامه دارد.....
دقیقا در بیسوادی سفید، فرد متوجه جاهلیت خود نیست و خویشتن را بسیار خردمند و داهی می داند.
دیگر خبر ندارد که جایگاه وزارت برای وزیر امروزه با نیم قرن پیش، دقیقا ۱۸۰ درجه تغییر معنا و ارزشی یافته است. یک بقال و وزیر به نظر شما چه تفاوتی دارند؟ بیسوادی بقال شاید سیاه باشد اما زندگی او را چنان آزموده و درس داده است که در کفه ارزشمندی حداقل از وزرای آموزش و پرورش، سنگین تر است.
فصل گوسفندی ملت کی می گذرد؟ گوسفند نباشیم!
خلایق هر چه لایق!
الهی چه نازی!
طفلی چقدر سخت کار می کند که متوجه روی سئوال نشد!
وای چه بامزه!
یکی نیست به خبرنگار بگوید در بین ۱۲۰۰۰۰ مشکل و درد بی درمان، نتیجه دربی به وزیر چه ربطی دارد؟
یا چرا سئوال بی ربط می پرسی؟
نگرانم اوضاع بد را بدتر نمایید.
یک فرد برای نماینده مجلس و وزیر شدن به زره فولادی برای موفقیت
در انتخاب شدن خود دارد که صحرایی از یک عمر تحصیل، کانال پرداختن به رتبه بندی را انتخاب کرد. شعار تبلیغاتی یا هارت و پورتی که حداقل برای ایشان نتیجه داد اما کو نتیجه مورد انتظار معلمان!
فقط یک بار در حسرت مخالفت نمایندگان مجلس با گزینه معرفی شده به مجلس برای وزارت آموزش و پرورش هستم.
یا در حسرت عدم قبول این پست توسط گزینه منتخب با این ادله که من شایستگی و توان تصدی چنین عنوان بسیار مهم را اصلا و ابدا ندارم.
چگونه مجلس، دولت و ملت ۴۴ سال فقط و فقط یک سناریو را
می پذیرند و از تکرار بی نتیجه آن
شرم نمی کنند یا هراسان
نمی شوند. وقتی بهره هوشی زیر ۷۰ است فرد بجای پیمودن دیگر مسیرها که به زمان و انرژی کمتری نیاز دارد، در طی طریق ۴۴ سال و حتی صد ساله اصرار می ورزد.
برای همین از باور تغییر و تحول در آموزش و پرورش، فرسنگ ها فاصله داریم.
با هر عنوانی نیز شک کنیم و خار را فقط در وزیر انتخاب شده جستجو نکنیم.
چه کسی، کدام نهادی، کدام تشکلی
با دلیل و برهان معترض شد که سرپرست را وزیر نکنید؟ یا هنگام معرفی به مجلس، ایشان را نقد کرد؟ یا از همکاران قبلی ایشان، در مورد توانایی های او سخن گفت؟
آنچه پیش روست فقط یک خطای سهوی نیست، آینه ای از آینده آموزش و پرورش است.
مزایای ثبت نام در مدارس شاهد نسبت به مدارس دولتی در این است که به دلیل رایگان بودن تحصیل معمولا تعداد زیادی از دانش آموزان تحصیل می کنند و به نسبت از کیفیت آموزشی و امکانات کاسته خواهد شد با توضیحات ارائه شده از مزایا و شهریه مدارس شاهد به دلیل پولی بودن و همچنین شرایط ویژه خانواده شهدا و ایثارگران می توان تا حدودی به این موضوع پی برد که مزایای ثبت نام در مدارس شاهد نسبت به مدارس عادی و تفاوت به این دو در چیست؟
مدارس شاهد به لحاظ آموزشی ، پرورشی و ترویج فرهنگ ایثار الگوی مدارس دیگر می باشند، کیفیت آموزشی مدارس شاهد به دلیل جذب بهترین مدرسان و دبیران و هوشمند شدن کلاس های آنها روز به روز در حال افزایش است.
ادامه دارد.....
ثبت نام مدارس شاهد، شامل افراد زیر می شود:
دانش آموزان دارای سهمیه ایثارگری
دانش آموزان دارای سهمیه فرهنگیان
دانش آموزان ممتاز
دانش آموزان که مقام های اول تا سوم کشوری – استانی – منطقه ای دارند
دانش آموزان حافظ جزء از قرآن کریم باشند
دانش آموزان دارای سهمیه عادی
اصل دلیل این مدارس امروز معنا ندارد اما فرزندان افراد خاص جامعه
باید آموزش خاص ببینند.
فقط همین.
خوش خیال خیلی زیاده.