پیرو سلسله مطالب منتشر شده در « صدای معلم ، پایگاه خبری - تحلیلی معلمان ایران » درباره برنامه زیرنظام تامین فضا، تجهیزات و فن آوری نظام تعلیم و تربیت رسمی عمومی جمهوری اسلامی ایران اعلام می دارم که:
نه با رئیس قبلی و نه با رئیس جدید سازمان نوسازی صنمی و یا خصومتی در میان است تا سخن به تلخی گفته شود بلکه دل نگرانی است که از باب تعلق خاطر به « جایگاه آموزش » دارم البته این را هم معروض می دارم که نه شناخت شخصی از دو بزرگوار دارم و نه در دوره حکمرانی آن معزول و نه در صدر نشینی جناب خان محمدی به درگاهشان ورودی داشته ام و با دکتر رخشانی مهر در جشنواره خیرین مدرسه ساز کشور و در دوران وزارت جناب بطحایی بر آموزش وپرورش در مشهد و دیگری دراستان زنجان برای افتتاح یک مجموعه خیرساز دیدارهای مختصری داشته ام .
اما آنچه که باعث می شود از ایشان به نیکی یاد شود کمک های شایان ایشان به استان زنجان در دوران مدیریت ایشان بوده هر چند این انتقاد نیز به ایشان وارد است که در اواخر دوره مدیریت شان تغییراتی در سطح مدیران کل استانها صورت گرفت که با معیارهای تعریف شده برای این سازمان همخوانی نداشته و ندارد که از جمله آنها تغییر مدیرکل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس استان زنجان بوده است.
نگارنده نه صاحب میز است و نه در کابین دولت و نه ادعایی دانایی.
متولیان امور باید بدانند هر انتقادی که صورت می گیرد در راستای اهداف سازمانی است و هیچ غرض و مرضی در کار نیست. بلندنظران و بزرگمردان که قبای ریاست بر تن شان رواست قدر کالای رایگان و بی منت را بهتر می دانند..
برنامه زیر نظام تامین فضا، تجهیزات و فن آوری درجلسات ۹۲۸و ۹۲۹و ۹۳۰و ۹۳۳ تاریخ ۱۳۹۵/۰۱/۱۶-۱۳۹۵/۰۱/۳۰-۱۳۹۵/۰۲/۰۶-۱۳۹۵/۰۳/۲۴ به تصویب نهایی رسیده وابلاغ شده است.
چشم انداز
فضاها و مراکز آموزشی و تربیتی درافق ۱۴۰۴، زمینه ساز تحقق اهداف و برنامه های نظام تعلیم و تربیت رسمی عمومی و تامین کننده نیازهای فردی و جمعی دانش آموزان متناسب با ساحت های شش گانه تربیت و الزامات برنامه درسی ملی، استانداردهای بین المللی باهویت و ویژگی های معماری اسلامی،-ایرانی، دارای ظرفیت بالاتر در تعاملات فرهنگی و اجتماعی محله، امکان دسترسی آسان به محیطی مقاوم، ایمن ،بانشاط، دوست داشتنی، دوست دار محیط زیست، بهره مند از انرژی های پاک (تجدید پذیر) و مجهز به تجهیزات و فن آوری های نوین بومی برای یادگیری می باشند.
اهداف
1- ساخت، نوسازی، توسعه و تجهیز فضاهای آموزشی، تربیتی و ورزشی بر اساس ضوابط و استانداردهای فنی و مهندسی، شرایط اقلیمی ،اصول شهرسازی، هماهنگ با معیارها و ضوابط زیست محیطی ،فرهنگی، اجتماعی واقتصادی، مقاوم و ایمن در برابر حوادث طبیعی باتوجه به نیازها، رعایت شرایط سنی، جسمی و جنسیتی دانش آموزان با تکیه برفرهنگ معماری و شهرسازی اسلانی-ایرانی و متناسب با اقتضائات فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی و برنامه درسی ملی.
2- ساماندهی فضای کالبدی موجود برای استفاده بهینه از امکانات و منابع.
3- جذب مشارکت حداکثری سازمان ها و نهادهای دولتی و غیردولتی و کمک های مردمی و هدایت آن در جهت طراحی، ساخت، مقاوم سازی و تجهیز و نگهداری فضاهای آموزشی ،تربیتی و ورزشی.
4- بازسازی، مقاوم سازی فضاهای فرسوده و ایمن سازی مدارس و ایجاد پایگاه های ایمن در شرایط بحران.
5- تامین فضا، تجهیزات و فن آوری استاندارد کلیه مراکز آموزشی، تربیتی و ورزشی بر اساس اولویت های بومی و منطقه ای در طراحی و ساخت فضاها
6- حفظ و نگهداری مطلوب فضاهای آموزشی، تربیتی و ورزشی به عنوان سرمایه های ملی با مشارکت عوامل اجرایی ادارات کل، مناطق، نواحی، مدرسه، دانش آموزان ،اولیاء و معتمدین محل.
7- افزایش سرانه فضای فیزیکی دانش آموز در فضاهای آموزشی ،تربیتی ورزشی بر اساس برنامه درسی ملی و منطبق با استانداردهای جهانی در راستای پاسخ گویی به ساخت های مختلف آموزشی، تربیتی، ورزشی و دست یابی به ابعادمناسب (سایز و تنوع فضایی) و با تاکید بر توسعه مجتمع های آموزشی و تربیتی با توجه به اقتضائات اقتصاد آموزش و پرورش
8- افزایش بهره وری و صرفه جویی اقتصادی با بهره گیری مناسب از فن آوری های نوین ساخت و ساز در فضاهای آموزشی، تربیتی و ورزشی
با استناد به این موارد سوال اساسی این است که آیا افق ۱۴۰۴ و تحقق آنها میسر شده است؟
آیا وظیفه سازمان نوسازی ساخت و تجهیز مدارس نیست ؟
در همین « شهرستان ابهر » در دویست و سی کیلومتری پایتخت بیش از نصف مدارس شهرستان بالای چهل سال قدمت دارند . بسیاری از مدارس تخریبی هستند و این به مفهوم آن است که هیچ دانش آموزی حق ورود به این گونه مدارس را ندارد اما چنین نیست !
ایمن سازی ، استاندارد سازی و مقاوم سازی مدارس از وظایف ذاتی سازمان نوسازی ، توسعه و تجهیز مدارس کشور است.
آیا کسی که سابقه کار اجرایی و دولتی ندارد می تواند به این جایگاه اعتبار ببخشد؟
جواب این سوال را به انصاف به آگاهان این حوزه می سپارم .
در همین ابهر ما حکایت های شنیدنی بسیارند ....
مدیر و آموزگار مدرسه روستایی به سمت کارشناس و کارپرداز خدمات اداره آموزش و پرورش منصوب می شود و مدیر آموزگاری دیگری به جای ایشان به همان مدرسه روستایی منتقل می شود .روزهای سرد ، منطقه مدیر آموزگار جدید را وامی دارد که موتورخانه را راه بیندازد .
سرانه دانش آموزی به لطف و دلسوزی و پی گیری مجدانه ی دولتمردان سال هاست که از مدارس رخت بر بسته است !
به راستی مگر وظیفه مدیران مدارس، تعلیم و تربیت نیست ؟ چرا دغدغه آنان باید رفع مشکلات فیزیکی فضاهای آموزشی باشد ؟
مدیر این مدرسه هم سعی در رفع مشکل موتورخانه می کند تا دانش آموزانش در منطقه کوهستانی از سرما نلرزند ؛ تا دست برای استارت به کلید می زند موتورخانه منفجرمی شود و هم اکنون در آی سی یو با مرگ دست و پنجه می کند ....
سوال اساسی این است ؛
پروژه مهر برای چیست ؟
آیا تعریف روشنی از وظایف مسئولان اعم از مدیران کل آموزش و پرورش و سازمان نوسازی ،توسعه و تجهیزمدارس استان و مدیر آموزش و پرورش شهرستان ارائه نشده است؟
مقصران این حادثه در هر جایگاهی که باشند باید در پیشگاه عدالت به پاسخ بنشینند .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
اگر بیشتر از شما دغدغه مند نباشم، کمتر از شما هم دغدغه سیستم آموزش و پرورش را هم ندارم.
تمام صحبت های شما درست...
خواهش می کنم یک برنامه ریزی نشست های مشترک داشته باشید برای پاسخ گویی.
این سازمانی و ادارات کل آن که شما از آن نقد دارید و به آن نقد می نگارید، دارای کارمندانی خدوم، کارشناسانی فنی و متخصص و زبده استکه -که البته در دوران مدیریت قبلی، کلا اسم سازمان از بین رفت تا اسم ایشان بر تارک تعلیم و تربیت کشور نقش ببندد-
چند نشست تخصصی داشته باشیم تا جواب تمام سوالاتتان را بگیرید.
انشاالله که آقای پورسلیمان بزرگوار هم گزارش کامل این نشست ها را منتشر کنند.