به راستی ! سهم معلم در ساخت جامعه ای ممتاز و فراگیر تا چه حدی ست ؟ آیا اصلا جایگاه او قابل اندازه گیری ست ؟ پایگاه و جایگاه معلمی در جامعه ی ما کجاست ؟ آیا معلمان در اجتماع ما اصلا جایگاهی دارند؟
تا زمانی که معلم برای تداوم زندگی خود به ناچار تن به چندین کار می دهد تا بلکه زندگی اش را از چرخه و ورطه ی نابودی برهاند ، واقعا چه جایگاهی می تواند در میان مردم داشته باشد؟ چرا دانش آموزان ما هیچ تمایلی به شغل معلمی ندارند؟ مگر جزاین است که از ترس بیکاری و آینده ی نامعلوم خود به آغوش این شغل می گریزند؟
معلم کسی ست که همه ی افراد جامعه را برای زندگی مطلوب و ایده آل می سازد و آماده می کند. یکی از اهداف مهم و مسلم معلمی اساسا پرورش انسان هایی فرهنگمند و فرهیخته ، عالم و متخصص ، اخلاقمدار ، بزرگمنش و... است تا افراد جامعه ، دلسوزانه میهن و وطن خود را به سوی توسعه و پیشرفت سوق دهند . بنابراین هیچ شغلی با شغل معلمی قابل قیاس و سنجش نیست . متاسفانه برخی شغل معلمی را در یک کفه و مشاغل دیگر را در کفه ی دیگر ترازو قرار می دهند و نتایج ابلهانه و بی خردانه ای می گیرند. مگر غیر ازاین است که صاحبان مشاغلی از قبیل پزشکی، مهندسی ، پرستاری و ... روزی از مجرای تحصیل در مدارس گذشته اند و به واسطه ی معلمان دلسوز به تدریج به مدارج بالا و والا دست یافته اند ؟ چرا برخی تصور می کنند که چون آموزش و پرورش همانند دیگر نهادها و سازمانها علی الظاهر وجه نقدی به دست نمی آورد و درآمدزا نیست ، پس نیاز به توجه ویژه ندارد . این تفکر بیمارگونه قطعا کشور ما را عنقریب رو به اضمحلال و نابودی خواهد برد.
با این توضیح می خواهم عرض کنم که ای کسانی که به تدریج عمدا یا سهوا از اهمیت و محبوبیت شغل معلمی کاستید از خواب حمق و نادانی برخیزید و عنان کار را به کاردانان و کارگردانان حقیقی و حقوقی بسپارید تا این جامعه روی نشاط و شادکامی را ببیند.
بسیاری از کشورها را می شناسیم که معلمانشان بالاترین درآمد و حقوق را دارند . چون دریافته اند که جامعه خوب و مطلوب تنها به واسطه ی معلمان به وجود می آید. در ایران شغل معلمی به ظاهر شغل ارزشمند و مقدسی ست و حتی در آموزه های دینی ما جایگاه آن رفیع و بلند است ولی عملا دریغا دریغ که توجهی بدان نمی شود و کماکان معلم از اقشار آسیب پذیر جامعه محسوب می شود. میزان حقوق هر شغل در جامعه ی ما متاسفانه نشانگر اهمیت و ارزشی ست که جامعه برای شغل ها قائل است و از آنجایی که معلم از کمترین حقوق در کشورمان برخوردار است لذا جوانان من هیچ رغبتی به شغل معلمی ندارند.
همه ی ما می دانیم که سطح درآمد و رفاه معلمان ما با توجه به هزینه ی کمرشکن زندگی این سال ها زیر خط فقر است.به این دلیل معلمان ناگزیر به مشاغل دیگر هم روی می آورند. یکی از دلایل عمده ی عدم رضایت شغلی معلمان ما همین است . بی شک هرگز دانش آموزان ، معلمان را الگوی خود قرار نخواهند داد و هیچ اعتمادی به گفته های آنها نخواهند کرد و در نتیجه کیفیت آموزشی به شدت رو به تنزل و فروپاشی خواهد گذاشت.
بنابراین توضیحات معلم چه منزلتی در جامعه خواهد داشت؟ هیچ .جامعه زمانی برای معلم منزلتی قائل است که معلم پایگاه اجتماعی والایی داشته و از هر حیث به ویژه رفاه زندگی بهره مند باشد.
به زعم من معلم کمترین حرمت را در جامعه ی ما دارد .چون دچار فقر مالی و اقتصادی ست. به همین سبب والدین دانش آموزان هم از این که بچه هایشان به شغل معلمی روی آورند ، ناراضی اند. جامعه ی سالم و رشد یافته، معلم سالم را طلب می کند نه آنکه معلمانش به شدت با مشکلات مالی دست به گریبان باشند. منفعت کار معلم چون در درازمدت احساس می شود و مانند مشاغل بازاری ، منافع آن عینی و زودبازده نیست افراد جامعه آن را به چشم نمی بینند. کدام کشورهای پیشرفته و مترقی را می بینید که حرمت معلمانش را پاس ندارند؟ در جهان امروز آموزش و پرورش ، کلید توسعه و شکوفایی
هر سرزمینی ست .بنابراین اگر می خواهیم کشوری والامقام داشته باشیم باید آموزش و پروش را عملا در یابیم وگرنه باید به زودیِ زود شاهد نابودی کشور عزیزمان ایران باشیم .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
مطلبی که مرقوم فرمودید ، تنها یک متن ادبی بوده و فاقد هر گونه منطق ، استدلال، استنتاج و ... عقلائی و ایضا فلسفی منطبق با یافته های علوم اجتماعی، حداقل از قرن هجدهم میلادی به بعد می باشد. شاغلین به حرفه آموزگاری اگر چنانچه تحت انقیاد ذهنی فرادستان قرار گرفته و به سوژه ای مطیع و فاقد کنش ذهنی و ایضا کنش صنفی آگاهانه تبدیل گردند که گشته اند ، نسبت به کارکردهای حرفه خود در جامعه و در خود بیگانه شده و دچار خودپنداره منفی می گردند...