تراژدی پایان سال تحصیلی در عصر کرونا

متفاوت ترین سال آموزشی جهان در حالی برای ما رو به اتمام است که ویروس کرونا تمام نظام های آموزشی دنیا را با چالش بزرگی روبه رو کرده است . در ایران شواهد و قرائن نشان می دهند که سیستم آموزشی بضاعت رویارویی با چنین چالش بزرگی را ندارد ، به عنوان مثال در مسیر اتمام سال تحصیلی اعلام می شود سه و نیم میلیون دانش آموز تبلت ندارند. به بیانی دیگر در طول سال تحصیلی این دانش آموزان به آموزش ،که جزء حقوق اولیه آنهاست دسترسی نداشته اند و تنها راهکار کارشناسی شده آموزش و پرورش که از زبان وزیر محترم ابلاغ شد این بود که : معلمان به منزل دانش آموزان بروند تا جبران مافات شود !

جدا از بحث کرونا که با این صحبت های وزیر به نظر می رسد سلامت دانش آموز ،اولیا و معلمان به هیچ وجه مطرح نیست ! مشخص نیست وزیر محترم مجوز ورود به منزل دانش آموزان را از کدام اولیا دریافت کرده است ؟ بودجه و هزینه حضور معلمان در منزل دانش آموزان را چگونه تامین می کند ؟ و ده ها سوال دیگر ! اما نگرانی بیشتر این است که ظاهرا جناب وزیر قصد دارد در این ایام پر از استرس کرونا و در عصر تحولات الکترونیکی ، اپلیکیشن ها ، آموزش بر بستر مجازی و غیره با شیوه امتحان حضوری گرفتن، رعشه ای بیشتر از اضطراب کرونا را بر تن دانش آموزان و خانواده بیندازد .

نظر به پیچیدگی آموزش و پرورش ؛ وجود بحران ها و چالش ها در این نظام امری طبیعی است ، ولی یکی ازمقیاس های توسعه در آموزش و پرورش ،آمادگی و نحوه روبه رو شدن با این بحران ها می باشد .

واقعیت این است قبل از کرونا نظام آموزشی ایران با چالش ها و مسائل متعددی روبه رو بود که این مشکلات در شرایط کرونا نمود واقعی پیدا کرد :

- مساله ای که به صورت ملموس و عینی نمود پیدا کرد نداشتن تجهیزات آموزشی و به تبع آن عدم دسترسی دانش آموزان به آموزش اصولی بود، چیزی که قبل از شرایط کرونایی هم، آموزش و پرورش با آن دست و پنجه نرم می کرد . براساس آمار رسمی 30 درصد مدارس نیاز به بازسازی فوری دارند (یعنی هر لحظه امکان ریزش یا فرو نشست ) ؛ اگر چه با غیر حضوری شدن آموزش ،(حداقل در این 30 درصد از مدارس) باید سپاسگزار کرونا باشیم که از آوار شدن مدارس بر سر دانش آموزانمان جلو گیری کرد اما این واقعیت را نباید نادیده بگیریم ره آورد مدارس فرسوده کمبود یا نبود امکانات و تجهیزات بود و اما امروز در ایام کرونا علاوه بر تجهیزات نداشته آموزشی درعصر فناوری ، جمع کثیری از دانش آموزان توانایی قدرت برقراری ارتباط مجازی با معلمانشان را به دلایل مختلف ندارند و باید اذعان کرد که حجم زیادی از دانش آموزان ما در شرایط کرونایی از آموزش محروم بودند و در عصر دیجیتال راههای ارتباطی معلم با دانش آموزان به طور کامل قطع بود.

این محرومیت ها نشان دهنده آن است که آموزش و پرورش قبل از کرونا هم جزء اولویت های هیچ کدام از دولت ها در طول سالیان متمادی نبوده تا در ایام کرونا جزء اولویت های این دولت باشد.

- ما قبل از کرونا نتوانستیم دست مافیای کنکور را از نظام آموزشی کوتاه کنیم . صندلی های دانشگاه های برتر به مدارس برند می رسد و مدارس برند متعلق به طبقه مرفه جامعه است و به نوعی نظریه معروف که مدرسه به باز تولید نابرابری و بی عدالتی کمک می کند را به اثبات رساندیم ؛ حال در شرایط کرونا دانش آموزان از آموزش های مدرسه محروم هستند، در حالی که دانش آموزان طبقه مرفه همچنان با کاسبان کنکور بده بستان های قبلی خود را حفظ کرده اند!

- گردش نیروی انسانی در نظام آموزشی ایران برمدار جناح های سیاسی می چرخد و دخالت سیاست در انتصاب مدیران باعث لبریز شدن بافت مدیریت از انتصابات سفارشی ،ضعیف و غیر تخصصی و به تبع آن اداره شدن این نظام به شکل قجری و گعده ای شده است ، داستان معمرین وزارتخانه و کسانی که با وجود بازنشستگی کنار نمی روند و میدان ندادن به جوان ها باعث شده است در عصر کرونا هم ، روند دیجیتالیزه شدن تمام ساحت های یادگیری را به رسمیت نشناسیم و با یک اپلیکیشن ناکارآمد که در شآن خانواده های ایرانی و دانش آموزان مستعد ایران نیست در میدان کرونا حاضر شویم . بی خبر از آنکه ، بسته بودن فکر مدیران ارشد و عدم کار آمدی آنها به دلیل انتصاب نادرست شان باعث شده با نرم افزار شاد ، بر طبل بی اعتباری نظام آموزشی بکوبیم !

شاهد این موضوع هم اینکه؛ مدارس اعلام کرده اند برای خالی نبودن عریضه و تیک خوردن حضور مدرسه به شاد مراجعه می کنند و برای آموزش اسکای روم و ده ها اپلیکیشن دیگر را ترجیح می دهند .

- روند جذب نیروی انسانی در نظام آموزشی ایران در سال های اخیر طوری رقم خورده که آموزش و پرورش به باتلاق نخبگان و بهشت بی سوادان تبدیل شده است، خصوصا بی سوادان پر مدعایی که تازه به مدرک های نیم بند رسیده اند و با تفکری مستبد سالارانه ، نامربوط با انسان و غیر همگرا با مفاهیم تعلیم و تربیت در ابعاد ملی و منطقه ای، نقش معلم را از الگو و راهبر تعلیم و تربیتی به یک نیروی خدماتی آموزشی مزد بگیر تغییر داده اند (خرید خدمت) و این خطرناک ترین پارادایم حادث در نظام تعلیم و تربیتی ایران از بدو دوره باستان تا کنون می باشد.

حال در شرایط کرونا چگونه می توان از نیرویی که خود را نیروی خدماتی آموزشی یا خرید خدمت می داند انتظار ایفای نقش معلمی را داشت ؟ بی شک خطر عدم تربیت درست نیرو برای خدمت در نظام تعلیم و تربیت بالاتر از بحران های ناپایداری توسعه و بحران محیط زیست می باشد . اگر نیرو و اراده ای حتی بعد از کرونا این مدرک به دستان نیم بند را مهار نکند، کاری که این بی خردان با نظام تعلیم و تربیت این مملکت می کنند از هزاران اشتباه محیط زیستی و غیره بدتر است، چرا که کلنگ به دستان ناپایداری و تکنوکرات های متوهم که خنجر به محیط زیست زدند، محصول تربیت نظام آموزش و پرورش خدماتی می باشند !

- بر اساس سند تحول بنیادین ،چشم اندازی که برای تعلیم و تربیت ترسیم شده است بیان می کند :

نظام تعلیم و تربیت رسمی در ایران ، تعلیم و تربیتی است مبتنی بر تربیت شهروند با فهم و توسعه پایدار، شهروند مسئول، شهروند با تفکر انتقادی و مطالبه گر دارای هویت ملی و.... اما در عمل نظام یاددهی - یادگیری در تعلیم و تربیت ، قبل از کرونا نظامی بر پایه یادگیری معنی دار نبوده تا به فهم و توسعه پایدار بینجامد و به دلیل روی آوردن دانش آموزان به دنیای مجازی بدون داشتن سواد رسانه ای ، بحران هویت به واسطه توسعه فن آوری های نوین به شدت نسل آینده را تهدید می کند و با نگاهی اجمالی به سطح جامعه ، درماندگی و آشفتگی افراد ، تورم افسار گسیخته اقتصاد ، حاکمیت قوه قهریه و غیره نشان می دهند نه محتوای آموزشی و نه سایر فعالیت های اجرایی هیچ سنخیتی با چشم انداز ترسیم شده در سند تحول ندارد و حتی سند برای مجازی و غیر حضوری بودن آموزش برنامه ای را پیش بینی نکرده است .

حال در شرایطی که نظام آموزشی ما قبل از کرونا نتوانست شهروندی مطالبه گر با فهم و توسعه پایدار را تربیت کند در ایام کرونا انتظار تربیت چنین شهروندانی ناروا به نظر می رسد .

- تراژدی سال تحصیلی آنجا رقم می خورد که اعلام می شود آزمون های پایه نهم به دلیل بحث انتخاب رشته و هدایت تحصیلی و پایه دوازدهم به دلیل نهایی بودن و تاثیر در کنکور باید به صورت حضوری برگزار شوند و این در حالی است قبل کرونا بارها عنوان شد که هدایت تحصیلی دانش آموزان باید متناسب با استعدادهای آنان و هوش های چند گانه گاردنر از پایه چهارم ابتدایی شروع و در دوره ی اول متوسطه بدون آزمون و برابر مستندات دوره ی ابتدایی دانش آموزان به رشته تحصیلی خود هدایت شوند حتی برنامه شهاب (شناسایی و هدایت استعدادهای برتر ) بر همین مبنا اجرا شد اما زهی خیال باطل ! که نظام آموزشی ما هرگز نتوانست چنین برنامه ایی را درست اجرا کند تا امروز در شرایطی که روزانه صدها نفر در کشور جان خود را بر اثر کرونا از دست می دهند ناچار نباشد دانش آموزان را به سالن های مرگ جهت برگزاری حضوری آزمون ها بکشاند یا اگر توانسته بودیم دست مافیای کنکور را از نظام آموزشی کوتاه کنیم امروز در حالیک ه آموزش نیم بند غیر حضوری داده ایم ، درخواست غیر معقول آزمون حضوری را از دانش آموزان نداشتیم ؛ بنابراین بعید نیست با امکانات کم مدارس (فضای نامناسب ، کمبود تجهیزات ،نبود ملزومات بهداشتی و..) و اجباری که در برگزاری حضوری آزمون های پایه نهم و دوازدهم وجود دارد کرونا نه تنها برای دانش آموزان بلکه برای اولیا و متناسب با آن جامعه را برای پیک چندم با تراژدی مرگ مواجه سازد . روند جذب نیروی انسانی در نظام آموزشی ایران در سال های اخیر طوری رقم خورده که آموزش و پرورش به باتلاق نخبگان و بهشت بی سوادان تبدیل شده است .

نهایتا اینکه از تعلیم و تربیت انسان مدار با همه دارایی های هویتی؛ معلمی تربیت می شود که برای تربیت جامعه ی فردا تلاش می کند ، دل می سوزاند و تمام داشته هایش را به پای نسل آینده می ریزد .

پزشکی تربیت می شود که برای مملکتش می ماند با کمترین امکانات به نبرد رودرو با کرونا می رود و مجاهده می کند، مهندسِ آن، نظام انسان مداری و محیط زیست مداری و آینده مداری را درک می کند...
اما صد افسوس که امروز خودِ نظام تعلیم و تربیت ما را نه گلنگ به دستان ناپایدار بلکه کسانی در دست گرفته اندکه با چرخ های سنگین جهالت مشغول ویران کردنش می باشند و اما اینکه از این نظام آموزشی ،نیروهای متخصص و متعهد برای جامعه باز تولید می شود یا نه ، پرسشی است که جواب آن بر همگان روشن است .

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید