کرج به واقع شهر تضاد هاست اگر از کوچه پس کوچه های تنگ و شیبدار زورآباد به سمت عظیمه پر طمطراق بنگری ، عمق این تضاد به روشنی آفتاب عالمتاب نمایان می شود و دیگر نیازی به هیچ توضیح اضافه از موضوع نیست.
برج های به غایت زیبای عظیمیه چونان شهر رویاها چشم رهگذران ساده و صمیمی این منطقه محروم را می نوازد انگار محلات پر ازدحام بمبئی با پاریس زیبا قیاس می شود ... ۱۸۰ درجه تفاوت طبقاتی و تنافر فرهنگی بین این دو بخش کرج همانند سایر مناطق متضاد حاکم است.
به سمت عظیمیه روانم .
برج های سر به فلک کشیده ، سگهای ملوس لم داده در بغل سرنشینان فشن در ماشین های لاکچری تفریح کنان و بی هدف در خیابانهای شهر به تفاخر سرگردانند . از آنجا به سمت خیابان اصلی گوهردشت سرک می کشم . در هیاهوی خیابان اصلی در هوایی سردِ سرد نوجوانی اسباب نقاشی خود را پهن کرده و بی توجه به رهگذران خونسرد و سر در گریبان، مشغول کار خویش است.
نزدیک می شوم.
سلام آقا پسر
خوبی؟ اسمت چیه؟
سلام من آیدام
ولی آیدا که اسم دختره ؟
خب بله منم دخترم خب
پس چرا تیپ پسرانه زدی؟
تو الان باید سرکلاس مجازی و درس و مشقت باشی ؟
والا من با فروش نقاشی ها کمک خرج خانواده ام هستم .
پس از جلب اعتمادش اضافه می کند:
تیپ پسرانه زدم که کمتر اذیتم کنند ، اینجوری راحت ترم !
از غیرت این دختر هموطن بغض گلویم را می فشارد ، اشک چشمانم را کناری زده می پرسم؟
نقاشی هاتو چند می دی؟
تبسمی ملیح پسِ چهره معصومانه آیدا هویداست .
۸ تومن آقا !
یکی از نقاشی هایش را می خرم
نام و نشان و شماره اش را می پرسم شاید خیّری دستات یخ بسته این دختر غیرتمند شهر را بنوازد.
پوزخندی زده می گوید:
والا تا حالا که یا مزاحمم شدند یا سرکارم گذاشتند.
شماره دخترک کبریت فروش شهر (نقاش گوهردشت) را می گیرم و قول همراهی و کمک می دهم و شرمگنانه از این کوه غیرت و نجابت دور می شوم.
با خود درگیرم .
به راستی ما کدامین پل اعتقادی را شکسته ایم که حال و روز کودکانمان به اینجا رسیده است؟
متولی کودکان کار در این مرز و بوم کیست؟
چرا باید دختری ۱۲ ساله به جای تحصیل مجبور به تامین معاش خانواده اش باشد؟
ظاهرا صعوبت تهیه تبلت و گوشی های هوشمند باعث ترک تحصیل خیل عظیمی از دانش آموزان اقشار پایین دست و آسیب پذیر کشور شده است.
اگر کشور نداری بودیم ، اگر اینجا کافرستان بود و دهها اگر دیگر شاید کار ارزنده دخترک نقاش توجیه پذیر بود.
به باور صاحب نظران ما یکی از کشورهای بالقوه ثروتمند جهانیم ولی نمی دانم دارایی های کشور در جیب اقلیتی رانتی کجا و چگونه خرج می شود؟
آیا کسی فرمول تقسیم ثروت را می داند؟
سهم امثال این دخترک نقاش از نکبت و بدبختی به ارتفاع دماوند است و از ثروت هیچ هیچ !
کدامین پل را شکسته ایم که این گونه انسانیت مان را سیل اشک و رشک، بی رحمانه با خود می برد؟
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
دخترک کبریت فروش داستانیست از سیستمی که هیچکس مقصر کامل نیست ولی همه با قصوری کوچک در آن شب سردِ زمستانی کارش را به مرگ کشانند.
گاه این مرگ ها مرگ یک نخبۀ درجۀ 1، بی نظیر و کم نظیر است؛ نه منحصر به نخبه ای که در قوانین ما ثبت شده است! (که چه بسا این نخبه (با تعریف قانونی)، یک نخبۀ کم نظیر یا بی نظیر یا درجه 1 نباشد)
درود بر شایستگان مظلوم و درود بر آنکس که ردایش دزدیده شد.
سلام به حضرت صاحب الزمان(عج) که توفیق دیدارش، مشروط به داشتن سیم کارت و موبایل و تبلت و کارت ملی هوشمند نیست.
با قوانین غیر هوشمند و پر از اشتباه، داشتن کارت ملی هوشمند و ... چه سود!؟
ممنون از خوانش متن و حاشیه درخوری که درج فرمودید.