عقب گرد بزرگ بطحایی؛ از به رسمیت شناختن مطالبات تا بایکوت طرح مطالبات

یادم می آید در بهار ۹۴ و به دنبال سلسله اعتراضات صنفی معلمان در زمستان ۹۳ و بهار ۹۴، فرصتی پیش آمد تا با جناب آقای بطحایی در قامت معاونت پشتیبانی وزیر به همراه تنی چند از اعضای کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس نهم، که سفری به استان خراسان شمالی داشتند، دیداری داشتیه باشیم.
در آن جلسه فعالان صنفی فرهنگی مطالبات جامعه بزرگ فرهنگیان را به طور شفاف مطرح کردند و ایشان ضمن برشمردن تاریخچه ی این عقب ماندگی ها، به محدودیت ها و معذوریت های دولت و نظام اشاره داشته و از فعالان خواستند تا با عنایت به شعار "امنیت فرهنگی به جای فرهنگ امنیتی" که شعار معروف دوره وزارت فانی بود، مطالبات خود را در بستر آرام تری مطرح نموده تا به مرور زمان، وزارت آموزش و پرورش بتواند با رفع تنگناها، برای حصول آنها برنامه ریزی کند.
به مصداق آیه « فَبَشِّرْ عِبَادِ الَّذینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ »، با دوستان فعال، علاوه بر پیگیری مطالبات در بستر جلسات و مذاکرات،

ظرفیت فضای مجازی و رسانه ای را مغتنم شمرده و آن را نیز برای انتقال پیام و طرح خواسته ها، به سبد کنشگری افزودیم و دوستان صاحب فکر و قلم، به فراخور زمان و فرصت های مناسب، مطالب و مقالات انتقادی و مطالبه محور زیادی نگاشتند که بسیاری از آن ها در رسانه ی معلمی "صدای معلم" مضبوط است.

زمان گذشت و گذشت تا پس از انتخابات ۹۶، شاهین اقبالِ وزارت، بر خلاف آنچه انتظار می رفت، بر شانه های جناب بطحایی نشست و با رآی اعتماد خیره کننده ای که کسب کردند، انتظار می رفت  با تکیه بر سال ها تجربه ای که در حوزه مالی وزارتخانه داشتند، شق القمری صورت دهند اما خیلی زود، امیدها به یاس تبدیل شد.
نه تنها در زمینه های اقتصاد و معیشت معلم، اتفاق خاصی صورت نگرفت که شعار دوران صدارت فانی، برعکس، جلوه گر شد و سرکوب و بگیر و ببند و پرونده سازی های امنیتی قضایی، گریبان فعالان صنفی را گرفت.

بطحایی و اعوان و انصارش، به این میزان هم رضایت نداده و شروع به تمسخر و دهن کجی به خواست معلمان کرده و تجمعات و تحصن های معلمان را معدود و نوعی حرکت ضد تربیتی نامیدند و به برچسب های دیگری نواختند.

در آخرین اپیزود از سناریوی نقد ناپدیری و سرکوب صدای منتقدان دلسوز که دادشان از وضع موجود و خطراتی که در آینده بر آن مترتب است،بلند است، شروع به شکایت های سریالی از رسانه وزین و فرهنگی "صدای معلم" نمودند تا به زعم خود، سنگر به سنگر پیش آمده و صدای اعتراض و مطالبه ی فرهنگیان را کاملا خفه کنند.
تجربه ی تاریخی، نشان می دهد، اگر چه ممکن است چنین اقداماتی، در کوتاه مدت مثمر باشد اما در بلند مدت، هزینه ها و بلایای زیادی را برای سیستم به ارمغان خواهد آورد.
ضمن اعلام حمایت از مواضع منصفانه و دلسوزانه این رسانه که به حق، صدای معلمان این مرز و بوم را با هدف اصلاح وضع موجود منعکس می کند، به فرادستان و کسانی که چند صباحی کاربه دستان این وزارت خانه عریض و طویل شده اند، مشفقانه و منتقدانه یادآور می شویم که "چنین نمانده و چنین نیز نخواهد ماند"

"فاعتبروا یا اولی الابصار"

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید