نتایج انتخابات شورای عالی آموزش و پرورش یک تلنگر و هشدار بود !

  با اعلام نتایج انتخابات شورای عالی آموزش و پرورش و قرار گرفتن در جمع منتخبین استان خراسان رضوی در گیر احساسی دوگانه و تناقض آلود شده ام!

از یک سو در روزگار بی اعتمادی فزاینده فردی و نهادی در کشور از اعتماد ارزشمند همکاران گرامی نسبت به خودم خرسند و مفتخرم و از سوی دیگر دل نگران بی تفاوتی گسترش یافته در جامعه هستم.

اینکه چگونه می توانیم با کسب کمتر از ده درصد آرای فرهنگیان کشور خود را در جایگاه نمایندگی آنها احساس نماییم؟!

مدت هاست که مشفقان و مصلحان جامعه هشدار می دهند که بی اعتنایی به رای و نظر مردم که از پس هر انتخابات متجلی می شود می تواند موجب گسترش احساس بی قدرتی سیاسی از انجام تغییرات معنادار در کشور شود.

متاسفانه بی توجهی به این خواست موجب افزایش بی تفاوتی و نوعی قهر انتخاباتی شده است. مشارکت سیاسی - صنفی نسبت وثیقی با میزان سرمایه اجتماعی دارد و می تواند موجبات رونق یا رکود سایر سرمایه های مالی و انسانی را فراهم آورد

درست است که تمهیدات الکترونیکی صورت گرفته در سایت سینا از جلب مشارکت موثر فرهنگیان ناتوان بود ولی نباید با فرافکنی دچار خودفریبی شویم.

واقعیت این است که مقبولیت و کارآمدی انتخابات بعد از رویدادهای دی ماه ۹۶ با چالش های عمده ای مواجه شده است. مشکلات اقتصادی جاری و احساس تعلیق سیاسی به دنبال بن بست های ساختاری رایج هم در افزایش ناامیدی ها موثر بوده اند.

امیدوارم مشارکت بسیار پایین فرهنگیان در انتخابات شورای عالی نه تنها همه ما را به تامل وادارد بلکه در تلنگر زدن هشدار آمیز به تصمیم گیران واقعی کشور موثر باشد.

مشارکت سیاسی - صنفی نسبت وثیقی با میزان سرمایه اجتماعی دارد و می تواند موجبات رونق یا رکود سایر سرمایه های مالی و انسانی را فراهم آورد.

بنابراین می توان نتیجه گرفت که در فقدان مشارکت داوطلبانه، نه می توان به نفت برای توسعه ایران امید بست و نه به نفوذ منطقه ای دلخوش بود.

مشارکت پایین فرهنگیان در این انتخابات از این منظر هم می تواند هشدار آمیز باشد که با کنار رفتن نخبگان و فرهیختگان از فرایندهای تصمیم سازی شاهد ظهور نوعی کم مایه گی در عرصه عمومی خواهیم بود. پهنه ای که می تواند به عرصه ترکتازی لمپن ها و پوپولیست ها تبدیل شود.

روشنفکرانی که بیش از پیش حاشیه نشین می شوند و عرصه را به سلبریتی ها واگذار می کنند. پرواضح است که با تداوم چنین روندی تنها باید عقب افتادگی هرچه بیشتر کشور از کورس رقابت در مسیر توسعه یافتگی را انتظار کشید.

در میانه تذکارها و هشدارها تنها امیدوار به این می مانیم که شاید این فریادها گوشی برای شنیده شدن بیابند و راهی برای برون رفت بجویند!

کانال مهران صولتی