سخنی با همه اضلاع تعلیم و تربیت به مناسبت آغاز سال تحصیلی

مهر را با مهربانی آغاز کنیم

اول فصل پاییز یعنی مهرماه سرآغاز سال تحصیلی جدید در کشورماست. از نیمه دوم شهریورماه جنب و جوش ها و تحرک برای ثبت نام، خرید لوازم التحریر مورد نیاز، برنامه ریزی درسی و... شروع خواهدشد.

این یادداشت می خواهد که نکات قابل تأملی را به طیف هایی که درگیر مستقیم قضیه هستند یادآوری نماید؛ با سانسور، محدودیت، حذف و تبعیض و انکار راه به جای نمی برید. واقعیت ها را بگویید و صداقت هم در حل مشکلات داشته باشید

والدین دانش آموزان

اگر چه شرایط کاری به ویژه وضعیت نامساعد زندگی، خیل فرزندان فارغ التحصیل بیکار، بالا رفتن سن والدین ، سرخوردگی های کاری ، بی مهری ها، رانت های استخدامی و... شاید رونق نشاط برای آماده سازی بچه ها از لحاظ روانی و  وضعیت ظاهری را از والدین گرفته باشد. علی رغم موارد مذکور شرایط سنی و موقعیت تحصیلی فرزندان نیاز مبرم به پشتیبانی و تقویت روحی شما والدین دارد. اگر چه ممکن است شرایط اقتصادی کمر همت و اراده پولادین پدر خانواده را در مقابل خواسته های فرزندانش خم نموده باشد.

ولی پدر نازنین!

آگاه باشید که هنوز شما قهرمان و پهلوان بدون رقیب فرزندان تان هستید. پس با ناله هایتان، رؤیاهایشان مخدوش نسازید. والدین متمول و دارای امکانات به شکرانه نعمتی که خداوند عطا فرموده است به وضعیت خانواده های که از برآورده نمودن خواسته های فرزندان شان  ناتوان هستند نیم نگاهی داشته باشید. اگر چه امکانات و ثروت دارید امّا بدیهی ست که این موارد پایدار نیستند. فرزندان خود را به قناعت کردن برای روز مبادا عادت نمایید. مهربانی نمودن و دست گیری همسالانشان را آموزش دهید.از خرید لوازم بسیار فانتزی و اضافه بر نیاز خوداری نمایید.
بزرگوران ثروت پایدار جوانمردی، بلند همتی، تواضع و مهربانی است پس در کسب و توزیعش کوشا و مداوم باشید.

دانش آموزان
کمبود امکانات تحصیلی و آموزشی متناسب با خواسته ها و شرایط روز دنیا، رؤیت خیل فارغ التحصیلانی که متناسب با تحصیل خود شغلی را به دست نیاوردند، عدم ثبات در برنامه ریزی های آموزشی، عدم تناسب محتوی های آموزشی با خواسته ها و نیازهای جوانان و جامعه، آینده مبهم شغلی پس از فارغ التحصیلی، فرار مغزها، بی مهری ها، وعده های  بی عمل مسؤولان ، حس ناامیدی و بی اعتمادی حاکم بر جامعه، زرق و برق های چشم گیر زود گذر، فرصت های کاذب برای اتلاف وقت و چندین مورد دیگر از جمله عوامل بازدارنده ای هستند که ممکن است انگیزه و نشاط برای مشغولیت قاطع شما دانش آموزان را به شغل و وظیفه اصلی تان که آموزش و تحصیل است ، بگیرند.

پس به اشتباهات اعتراف کنیم، خرد جمعی را ارج نهیم ، از برج عاج خود را عقل کل دانستن پایین بیاییم
 امیدهای ملت و سرزمین مان!

با وجود همه این شرایط و عواملی که ذکر گردید اگر نگاهی به سیر تاریخی توسعه یافتگی کشورهای که اکنون پیشرفت نموده اند، بیندازیم به یقین معلوم خواهد شد که چنین ملت ها و کشورها مسیر اصلی پیشرفت خودشان ر ا در امر تحصیل و آموزش دیده اند. بسیاری از این کشورها حتی شرایط بدتر از ما هم تحمل نمودند.

پس واقع بینانه گام برداریم خسته نشویم و در دام ناامیدهای گسترده شده نیافتیم. راه نجات این ملت و سرزمین مسیری جز فراگیری علم، مهارت و صنعت ندارد. هستند کسانی که چشم دیدن پیشرفت  شما ها را ندارند چون ماندگاری خود را در عقب ماندگی شما ها می بینند. پس به خاطر عشق و باور به سرنوشت خود و ملتتان با آغاز مهر تجدید پیمان همت نو را بنیان نهید. .

معلمان و استادان
شرایط نامساعد حقوقی، رفاهی، تبعیض، بی مهری ها، انتصاب های نالایق، برنامه های کلیشه ای و تکراری، بی انگیزگی دانش آموزان ،عدم همکاری والدین و مسؤولان و... همه ی این موارد بخشی از عوامل از رونق انداختن شور و نشاط تعلیم و تربیت هستند. بااین وجود راهکار چیست؟ آیا تسلیم شرایط موجود باید گشت؟ با درد دل کردن، بی علاقه بودن و عدم انگیزه می توان شرایط تغییر را داد؟

چطور می توان از دست سیکل معیوب طراحی شده رها گشت و برای تسلط بر این بی انگیزگی و بی برنامه ریزی بودن چه اقداماتی باید به صورت خود جوش و خود مدیریتی  می توان انجام داد .

فرهیختگان و استادان دلسوز و متعهد!

شکی نیست که چالش های اشاره شده واقعیت موجود هستند و بر همه ما هم روشن است که متأسفانه اراده قاطع سیستماتیک برای رفع این موانع و مشکلات یا وجود ندارد یا اینکه بسیار ناتوان و بی رمق است.

متأسفانه بر همگان واضح و مبرهن است که مسؤولان تصمیم گیر و مجری، اراده قاطع برای تحول در وضع موجود به غیر از وعده های سر خرمن و شعارهای تکراری در ذات و توان شان نیست.
اکنون چشم امید آینده سازان این سرزمین به همت مضاعف، مستمر و ارائه راهکار، خلاقیت و مدیریت شما عزیزان  دوخته شده است. تجربه تاریخی تمام کشورهای توسعه یافته و گذشته سرزمین خودمان نیز  نشان داده است که نقطه اتکا و ثقل تحولات جوامع، معلمان، استادان و آموزش دهندگان بوده اند. اگر چه دست های، ناآگاهانه یا به عمد نخواهند که  این موتور محرکه تحولات در جایگاه خود پا برجا،پیشرو و با نشاط و پر انرژی بماند امّا این قشر بی مدعا نشان داده که همواره پیشقراول فداکاری ، مقاوم در دوران بحران و سختی  و الگو در کسب علم و نشر آن بوده و خواهد ماند.
مسیر سخت و طاقت فرساست به ویژه در شرایط کنونی  ولی خارج از توان و  همّت جمعی نیست.

مسؤولان و تصمیم گیران
نداشتن بودجه کافی و عدم همکاری و هماهنگی سایر دستگاه ها شاه بیت تکراری پاسخ مسؤولان در انباشته شدن مشکلات و مطالبات و حل نشدن آن ها در دستگاه عظیم و تأثیر گذار تعلیم و تربیت بوده است.
مسؤولان ذی ربط در امر تعلیم و تربیت قطعاً برایشان واضح شده است که وضعیت دستگاه تحت مدیریت شان اسفناک تر از این است که بتوان با همان شعارهای تکراری و امیدهای واهی سر پا نگاه داشت. روزی کاسه صبر و شرم و حیای قشر زحمت کش معلمان، توان و امید آینده سازان، مقاومت و خون دل خوردن والدین لبریز خواهد شد و به پایان خواهد رسید.

پس به اشتباهات اعتراف کنیم، خرد جمعی را ارج نهیم ، از برج عاج خود را عقل کل دانستن پایین بیاییم.

خودتان همدوش با همکاران، والدین، دانش آموزان  به تلاش و همت جمعی بیفزایید.

با سانسور، محدودیت، حذف و تبعیض و انکار راه به جای نمی برید. واقعیت ها را بگویید و صداقت هم در حل مشکلات داشته باشید. داستان سرایی و حماسه گویی دیگر نه برای والدین، نه همکاران و نه دانش آموزان خریداری ندارد. قبل از طوفان موج ها و انعکاس ها  را دریابید.
 اگر همه این طیف ها به مسؤولیت و جایگاه خودشان آگاهی یابند و قدر فرصت ها را بدانند می توان گفت که مهر را با مهربانی آغاز نمودیم.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید